คืนนรก (Episode 5)

มาถึงขั้นนี้แล้ว จะถอยทำไมวะ ไปให้ถึงเชียงรายเลยดีกว่า แต่...ปัญหาที่ตามมาก็คือ ไม่ได้เตรียมข้อมูลของเชียงรายมา และต้องรอจนถึง 5 ทุ่มกว่าจะมีรถรอบต่อไป สาดดเอ๊ย! แม่งเพิ่ง 4 โมง แล้วกู/ผม/ข้าพเจ้าจะทำไงดีวะ ดังนั้นก็เลยต้องร่อนเร่จากขนส่งพิษณุโลก เดินมาตามทางหลวงเข้าสู่ตัวเมือง(แม่งโคตรเท่ห์เลย ลาวน้อยกว่าเดินตามรางรถไฟหน่อยนึง - -“)

อย่างที่เคยบอกล่ะครับ พิษณุโลกเป็นเมืองใหญ่ ผมก็เลยไปเดินบิ๊กC ฆ่าเวลาเล่นๆ หนังที่เข้าโรงตอนนั้นก็คือ Starwar Episode 3 ซึ่งน่าสนใจอยู่ไม่น้อย แต่ติดอย่างเดียวก็คือ“พากย์ไทย” ทุกเรื่องพากย์ไทยหมด ผมไม่ได้หัวสูงนะ หรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำใจไม่ได้จริงๆที่จะดู ในที่สุด จึงตัดใจ............ดู - -“ ไม่งั้นจะให้ทำไงวะ อย่างน้อยก็ฆ่าเวลาได้ 2 ชั่วโมงกว่าๆ โรงหนังค่อนข้างใหม่และสภาพดีทีเดียว คู่ที่นั่งเบาะด้านซ้ายมันกอดกันนัวเนีย ด้านขวามันก็กุมมือกันอย่างมีความสุข ส่วนกู/ผม/ข้าพเจ้านั่งกอดเป้ ช่างมีความสุขสุดยอด ขอบคุณสวรรค์จริงๆ ไม่นานนักไอ้คู่ซ้ายมือมันก็ดึงดูดความสนใจไปจากหนังจนหมด อูยยยย อนาคินเจ้าจะเอากันในโรงหนังเลยรึไงวะ อิจฉาเว๊ยยย ถ้าเอามือไปแจมด้วยนี่มันคงไม่รู้หรอกเนอะว่ามือใคร 555

หนังฉายไปจนถึงกลางเรื่อง ไอ้สาดด ไฟดับ!! ครับ ไฟดับ แม่ง!! กำลังมีอารมณ์ หมายถึงดูหนังนะ ไม่ใช่ลูบขาแฟนชาวบ้าน ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไฟก็มา หนังก็ฉายต่อ แต่สายไปแล้วล่ะ อารมณ์มันค้างไปหมดแล้ว - -“

เมื่อหนังจบจึงทราบว่าไฟดับเพราะพายุเข้าพิษณุโลก เป็นไงล่ะ รันทดจริงๆ การดูหนังที่พิษณุโลกของกู/ผม/ข้าพเจ้า ออกมาก็ไม่มีอะไรทำ นั่งอยู่ฟู๊ดเซนเตอร์จนห้างจวนจะปิด ในที่สุดก็เลยต้องไปอยู่ที่ขนส่งแทน คราวนี้ไม่เดินละ มืดก็มืด ให้เดินริมถนน ไม่โจรปล้นก็รถทับละวะ พอถึงท่ารถก็นั่งรอไปเรื่อยๆ หยิบ Band of Brothers มาอ่านฆ่าเวลาจนรถมา ผู้โดยสารบนรถมีประมาณ 5-6 คน คนขับค่อนข้างตีนผี ขับขึ้นเขาตอนกลางคืนแม่งขับซะเร็ว แดกยามาป่าววะ กลัวนะเฟ้ย แต่ก็ยังพออุ่นใจได้บ้าง เพราะมีหลวงพี่โดยสารมาด้วย ยังไงก็มีพระอยู่บนรถละวะ 555

รถวิ่งขึ้นลงเขาไปเรื่อยๆ พอมองเห็นวิวตามทางได้บ้างจากแสงจันทร์ และสายฟ้าที่แลบมาเป็นระยะๆ น่ากลัวดีเหมือนกัน บางทีคนเรามันก็แค่นี้ล่ะนะถ้าจะตาย ตายมันก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ค้างอยู่ล่ะ มันมีอีกหลายสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ ยังมีหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ ถ้าตายก็คงไม่มีโอกาสได้ทำ แบบนี้แหล่ะมั๊งที่เรียกว่าตายตาไม่หลับ ความคิดต่างๆผ่านเข้ามาเรื่อยๆ รถก็วิ่งไปเรื่อยๆเช่นกัน ผ่านจังหวัดแล้วจังหวัดเล่า จอดส่งผู้โดยสารทีละจังหวัด คนบนรถมีเหลือไม่กี่คนแล้ว ในตัวเมืองตอนกลางคืนไม่ต่างจากเมืองร้างเท่าไหร่ ไม่มีแม้แต่คน แต่ถ้ามีก็ไม่คิดว่าเป็นคนละวะ ใครจะบ้ามายืนตอนตี3กว่าๆ เอ๊ะ!! นั่นหลวงพี่นี่หว่า นั่นไง หลวงพี่ลงไปแล้ว อีกนานกว่าจะถึงเชียงราย ไม่มีพระบนรถละกู/ผม/ข้าพเจ้า ก็ฉิบหายละซิ

Create Date : 10 เมษายน 2549		0 comments
Last Update : 10 เมษายน 2549 1:07:11 น.
Counter : 340 Pageviews.
Share Tweet