Bloggang.com : นายสารพัด : Nagoya 0:47 2006/08/31

Nagoya 0:47 2006/08/31

ห้าทุ่มเศษๆ ข้าพเจ้าก็รู้สึกตัวตื่นจากการเผลอหลับไปในช่วงหัวค่ำระยะสั้นๆ หลังจากเล่นเนตและอาบน้ำเสร็จ ด้วยความรู้สึกคอแห้งจึงได้ตัดสินใจเดินออกไปซื้อน้ำขวดที่ร้านคอนบินิ (Convenience store : such as seven eleven or familymart)

อากาศในหน้าร้อนตอนกลางคืนค่อนข้างเย็นสบาย มีสายลมพัดเบาๆ ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ริมท้องทะเล เมื่อเดินไปตามทางฟุตบาตเรื่อยๆ มองไปข้างหน้าตามถนนที่โล่งแสดงให้เห็นราตรีที่หลับใหลของเมืองๆนี้ บางครั้งก็เห็นแสงไฟสีแดงสองดวงจากรถยนต์ซึ่งค่อยๆเคลื่อนตัวห่างออกไป บางครั้งก็มีวัยรุ่นขี่จักรยานคุณป้าสวนทางมาตามฟุตบาต มือข้างนึงของเขาจับแฮนด์จักรยานพยายามประคองรถให้คงยังอยู่ในเส้นทาง ส่วนมืออีกข้างกำลังกดปุ่มพิมพ์ข้อความบนโทรศัพท์มือถือ

สายตาของผมกวาดไปเจอ รถยนต์สีขาวหนึ่งคันจอดสงบอยู่ริมฟุตบาต แสงไฟนีออนจากเสาไฟส่องผ่านกระจกหน้ารถสะท้อนภาพของชายวัยดึก อายุอารามราวๆห้าสิบ หกสิบ นอนหลับใหลอยู่ตรงเบาะหลังพวงมาลัย เบาะที่นั่งนั้นโดนปรับเอนลงมายังตำแหน่งที่ต่ำที่สุดเท่าที่เบาะๆนั้นสามารถจะปรับได้

สายตาของผมค่อยๆเคลื่อนออกห่างจากรถสีขาวคันนั้น ไปตามเส้นทางข้างหน้าต่อ ทันใดนั้น สายตาผมก็ได้สะดุดไปยังรถสีเงินอีกคันจอดริมทางข้างหน้า สายตาผมกวาดผ่านกระจกรถข้างหน้า ภาพที่สะท้อนออกมาจากในรถสีเงินคันนี้แทบจะไม่แตกต่างไปจากภาพที่ผมเห็นจากรถสีขาวอีกคันเมื่อเวลาไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้

ผมย้อนระลึกกลับไปถึงข่าวปัญหาการหย่าร้างของคู่สามีภรรยาชาวญี่ปุ่นในช่วงอายุหลังเกษียณ เป็นที่ทราบกันดีว่า "สามี"ชาวญี่ปุ่นนั้นทำงานกันหนัก โดยปกติก็กลับบ้านดึกแทบทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็ต้องออกไปตีกอลฟ์กับลูกค้าบ้างหรือกับเจ้านายบ้าง แม้แต่วันหยุดพวกเขาเหล่านั้นก็ยังอยู่ในหน้าที่การงานเหมือนไม่ต่างไปจากวันธรรมดาเลย ในทางกลับกัน"ภรรยา"ชาวญี่ปุ่นนี้ส่วนใหญ่อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ทำกับข้าวเตรียมอาหารให้ ซักผ้าให้ ดูแลความสะอาดบ้าน เลี้ยงลูกให้ วันๆก็แทบไม่ได้ออกไปไหน นอกจากไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าว หรือพาลูกไปเล่นตามสวนสาธารณะและก็พูดคุยกับเหล่าแม่บ้านหรือ"ภรรยา"คนอื่นๆ

จากสภาพการใช้ชีวิตที่ต่างกันของคู่สามีภรรยาชาวญี่ปุ่นนี้ เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในสัปดาห์นึงนี้มีน้อยเอามากๆ ความรักความเข้าใจในระหว่างเขาสองคนนั้นจะเป็นเหมือนกันอย่างเดิมดั่งเช่นตอนแต่งงานกันใหม่ๆหรือเปล่า ไม่มีใครทราบ พวกเขาได้หมั่นดูแลความรู้สึกระหว่างกันและกันหรือเปล่าก็ไม่ทราบ แค่หน้าที่ในแต่หล่ะวันของพวกเขาก็ดูยุ่งจนทำให้เขาลืมส่วนตรงนี้ไป

เวลาล่วงเลยไป จน"สามี"เกษียณ ฝ่ายสามีมีเวลาอยู่กับ"ภรรยา"มากขึ้น แต่สำหรับภรรยาแล้วความเปลี่ยนแปลงจากสภาพที่อยู่คนเดียวตลอดสะส่วนใหญ่ในช่วงกลางวัน กลับกลายเป็นต้องมาเจอสามีทั้งวันทั้งคืน ฝ่ายภรรยาที่ไม่คุ้นกับสภาพนี้มาก่อนก็เริ่มรู้ตัวว่า ตัวเขาไปกับสามีไม่ได้เมื่ออายุปาไปตั้งหกสิบเข้าแล้ว ความเข้ากันไม่ได้ตรงนี้ส่งผลก่อให้เกิดการหย่าร้างของคนวัยดึก นอกจากนี้ สาเหตุอื่นของการหย่าร้างคือ การล้มละลายทางธุรกิจของฝ่ายสามี

จากการหย่าร้าง "บ้าน" ตกเป็นของภรรยาผู้ซึ่งอยู่บ้านสะส่วนใหญ่ "ลูก"ซึ่งถูกเลี้ยงดู"ภรรยา"หรือแม่มาสะส่วนใหญ่ก็ออกไปมีชีวิตครอบครัวของตัวเอง หลายๆครั้งที่พวกเขาก็เลือกที่จะดูแลอุปถัมภ์แม่ผู้เลี้ยงดูเขามาตลอด สำหรับสามีแล้ว สี่งที่เขาเหลือติดตัวไปกับเขาก็คือ "รถยนต์" เท่านั้น

รถยนต์สีขาวและรถยนต์สีเงิน ที่ผมเห็นนี้มันไม่ได้เป็นแค่ยานพาหนะในการเดินทางเท่านั้น แต่มันยังเป็น"บ้าน"ของกลุ่ม"สามี"เหล่านี้ด้วย พวกเขาใช้ชีวิตอย่างไร ทำอะไรในช่วงกลางวัน ยากที่ผมจะทราบได้ สิ่งที่ผมรู้สึกร่วมอย่างเดียวกับพวกเขาคือความโดดเดี่ยวที่เป็นอยู่ แม้ตัวผมจะมีครอบครัว เพื่อนๆ ที่ไทยหรือเพื่อนๆที่ทำงานในที่ญี่ปุ่นก็ตาม แต่ ณ เวลาเกือบๆจะตีหนึ่งของวันพฤหัสนี้ ความโดดเดี่ยวของผมนี้แทบไม่ต่างไปจากพวก"สามี"เหล่านี้เลย

หลังจากจ่ายเงินค่าน้ำขวดเรียบร้อย ผมยัดเศษใบเสร็จลงในช่องถังขยะ"เผาได้" แล้วเดินเลียบผ่าน รถยนต์สีขาวและสีเงินนั้นอีกครั้ง กลับไปยังห้องพัก

Create Date : 31 สิงหาคม 2549

Last Update : 31 สิงหาคม 2549 1:02:34 น.

9 comments

Counter : 1135 Pageviews.

วันนี้โลนลี่โหมดมากเลยอ่ะวจุ

แต่เขียนน่าอ่านขึ้นทุกวันๆ..........ชอบๆ

โดย: Jeban

วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:1:07:07 น.

อ่านแล้ว ก้อปลงตกกับการมีชีวิตคู่.....

โดย: ~De Carrot~ IP: 203.151.53.68 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:13:48:57 น.

อย่าพึ่งเหี่ยวเฉากันไปทุกท่าน

ผมไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์มันเปลี่ยวไปหน่อย แหะๆ

โดย: นายสารพัด IP: 61.204.95.205 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:19:24:12 น.

นึกว่าจะหักมุม ....

หลังจากจ่ายเงินค่าน้ำขวดเรียบร้อย ผมยัดเศษใบเสร็จลงในช่องถังขยะ"เผาได้" ....เดินเลียบผ่าน รถยนต์สีขาวและสีเงินนั้นอีกครั้ง ... ผมตัดสินใจเปิดประตูรถสีขาว แล้ว ........ <เลือกต่อเอง จะ Y หรือฆาตรกรรม ก้อตามใจ -- หุหุ>

-- เขียนเก่งนะ

โดย: nutch (เปลี่ยนชื่อไปเรื่อย

) วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:19:26:26 น.

ฮ่วย..... อ่านแล้วรันทดใจ T_T

ตราบใดที่คนเรายังให้ความสำคัญกับเงินและการงาน มากกว่าที่จะรักและเอาใจใส่กับคนในครอบครัว ซักวันชีวิตก็คงเลี่ยงที่จะเผชิญกับความโดดเดี่ยวแบบนี้ไม่ได้

เค้าถึงว่าเนอะ ทำไรให้พอดีๆ
อยู่อย่างพอมีพอกินก็พอ

โดย: = Nukky = IP: 124.121.48.245 วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:19:54:49 น.

โดย: Picike

วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:2:52:51 น.

loneliness is everywhere.

โดย: cottonbook

วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:10:06:06 น.

เขียนได้ดีและมีสาระมากเลยค่ะ ทำให้เห็นภาพชีวิตจริงอีกมุมหนึ่งในญี่ปุ่น และได้ความรู้ด้วย (เพิ่งมาอ่านเจอค่ะ)

โดย: มิชิโกะ IP: 203.144.144.165 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:07:03 น.

สวัสดีน๊าาา ทักทายจ้า

โดย: สมาชิกหมายเลข 6258618

วันที่: 14 มกราคม 2564 เวลา:10:49:32 น.