*~ เรากลับมาอีกแล้ว ~* ไม่ได้เข้ามานานมาก แต่อยู่ดีๆเราก็เกิดอยากหาที่บ่นซะอย่างงั้นเลยต้องกลับมาใหม่อีกรอบ .บางทีเบื่อๆ เซ็งๆได้เข้ามาบ่นก็ดีเหมือนกัน 7 March 07 วันก่อนเพิ่งคุยกับเจ๊รุ้งไปว่า คิดถึงหน้าผากกว้างๆของคุณพี่เธอ เพราะนานแล้วที่ไม่เห็นเธอเปิดหน้าผากเลย ไม่ทันไรเลยได้เห็นจริงๆ สมใจอยาก คราวนี้เหน่งได้ใจมากๆ ทีแรกตอนที่แอบดูจอเล็กๆที่ทำงานคิดในใจว่าหัวใคร่หว่า พอไล่ลงมาข้างล่าง เอ้ย....พี่ชายเรานี่นา 5555 8 March 07 วันนี้วันเกิดเรา ก็ตื่นเช้ามาใส่บาตรที่ทำงาน แต่ที่ดีใจมากๆคือ พ่อโทรมาจากบ้านปู่มาอวยพรวันเกิดให้เราด้วย อิ อิ.....แล้วก็ตอนเย็นๆหลังเลิกงานพี่ๆที่bankก็สั่งเค้กไอติมมากินกัน.....มีความสุขจัง..... เค้กวันเกิดเราเอง...... 9 March 07 เมื่อวานแอบย่องไปเอานสพ.กรุงเทพธุรกิจฉบับเมื่อวานมา พอดีว่ามีพี่ชายเราลงนิดนึง แบบว่าแอบถามแม่บ้านก่อนว่าเค้าเอาไปทำอะไรรึเปล่า ถ้าไม่มีขอแผ่นนึงนะ เออ....พี่เค้าก็งงอ่ะสิว่าเอาไปทำไมแผ่นดียว ทำไมไม่เอาไปทั้งเล่ม เรารีบปฏิเสธไม่เอาๆค่ะ.....ขำตัวเองจริงๆ เหมือนคนบ้าเลยแฮะ 11 March 07 วันนี้ออกไปซื้อมือถือกับหลิว คือว่าเราเป็นผู้ให้การสนับสนุนทางการเงินให้อ่ะนะ ทีแรกก็ตั้งใจจะไปซื้อ Nokia ปรากฏว่าไปดูมาหลายรอบก็ไม่มีของซักที เราก็เลยชวนไปดูที่บูท SE เราก็ยุส่งๆไป แต่ว่ามันเอาจริงง่ะ ซื้อมาจริงๆด้วย พอกลับบ้านมามันก็ต้อง charge แบตฯก่อนใช่ป่ะ ก็เลยยังใช้ไม่ได้ เอาringtone ลงก็ไม่ได้ เราเลยทำการยัดเยียด ringtone ของพี่ชายสุดรักให้ไป 2 อัน (Gravity กะ Memory Pieces) ไม่ต้องดีใจไปยืมใช้แค่วันเดียวแหละ เดียวพรุ่งนี้ก็เอาของชั้นลงเองแล้วย่ะ....เออ เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยอะไรกับพี่เราแล้วล่ะ เมื่อก่อนนะว่าจังเลย...... 12 March 07 หลายวันมานี้อ่านข่าวพี่ชายแล้วเบื่อจริงๆ โมโหด้วย ไม่เข้าใจว่าจะจงเกลียดจงชังอะไรกันนักหนา ทั้งๆที่ก็รู้อ่ะนะถึงแม้ว่าเธอจะเคยบอกว่าไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆแล้วก็คงต้องคิดกันบ้างแหละ สู้ๆนะคะ ไม่ว่ายังไงเราก็จะอยู่เคียงข้างเสมอ ไม่ไปไหนแน่นอน...... 13 March 07 เอาอีกแล้ววันนี้ไปยืนรอพี่ๆเค้าซื้อรองเท้าแตะ ตัวเองก็มีอยู่แล้วเต็มบ้านยังโรคจิตซื้อมาอีก พอดีคนขายบอกว่าซื้อ 3 คู่ลดเหลือ 150 จาก 199 เราก็อดไม่ได้ลดตั้งเยอะแน่ะ.....พอขึ้นมาที่ชั้น งงอ่ะซื้อมาทำไมหว่า สีเจ็บมากๆเหลือแดงซะด้วย เฮ้อออ มานั่งนึกดูว่าเวลาปล่อยสินเชื่อไปแล้วเห็นผลงานออกมานี่มันรู้สึกภูมิใจมาก อย่างวันก่อนไปเดินห้างแห่งหนึ่ง ก็คิดในในนะว่าเนี่ยเราปล่อยเงินกู้มากับมือเลยนะ พอมันดูเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วดีใจอยู่ลึกๆ ทำให้มีกำลังใจที่จะทำงานต่อไปถึงแม้ตอนนี้มันจะเหนื่อยมากก็ตามที 14 March 07 วันนี้ระหว่างรถติดอยู่บนรถเมล์ก็เกิดคิดถึงความหลังขึ้นมา....คิดถึงทุกๆคนที่ได้มารู้จักกันว่าแต่ละคนเรารู้จักกันได้ยังไง - พี่รุ้ง ก็รู้จักจากมี้ตติ้งครั้งที่ 5 - พี่เงาะก็รู้จักที่งานเป๊บซี่ก่อนเข้างาน ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้ขอเบอร์หรืออะไรไว้เลย แต่ก็ได้มาเจอกันอีกครั้งด้วยความบังเอิญที่มี้ตติ้งครั้งที่ 6 - พี่จิ๋ว+พี่ภรณ์ ก็ที่เซ็นเตอร์พอยต์ ก่อนงานคอนเสิร์ต - พี่อุ่น+น้องซิมก็งานมี้ตติ้ง 6 - พี่บุ๋มถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่ฉายรอบการกุศล MK หรืองานเปิดตัวอัลบั้มอะไรเนี่ยแหละ เพราะสถานที่คือบิ๊กซีราชประสงค์ง่ะ ซึ่งพอมานับๆเวลาดูแล้วบางคนก็ 3 ปีเข้าไปแล้วที่รู้จักกันมา หรือไม่ก็ใกล้ๆ 3 ปี แต่ที่ทำให้ยังยิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึงก็คือ ถึงตอนนี้ทุกคนก็ยังอยู่กันครบถ้วน บางคนที่ไม่ได้กล่าวถึงเราก็ยังได้เห็นที่งาน WV อยู่เลย พอได้เจอหน้าคนที่คุ้นเคยมันก็เลยรู้สึกดีๆอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้บางครั้งอาจไม่ได้เห็นเค้าในเน็ต แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเลิกชอบนี่เนอะ..... หลังจากนั่งนึกไปได้ซักพักก็เลยโทรหาเจ๊ คุยเรื่องพี่ชายตามเคย เรื่องที่คุยก็ไม่มีอะไรมาก ก็เช่นเสื้อผ้าที่เธอใส่ไปญี่ปุ่น แบบว่าสีไม่เข้ากันเลยซักกะชิ้น ถึงแม้ว่าเราจะไม่ใช่คนที่แต่งตัวเป็นแต่ก็พอรู้ว่ามันสีแปลกๆอ่ะ เรื่องต่อมาก็ละครกะหนังเรื่องใหม่ ที่เธอบอกว่ามีConceptใหม่ เราก็เลยคาดเดาไปต่างๆนานา....แต่ที่เราคิดก็คือถ้าเธอเล่นเยอะๆ หลายๆเรื่อง มันก็จะมีประสบการณ์ไปเองแหละ เหมือนการทำงานที่เราเจอเคสบ่อยๆเข้าต่อไปเราก็รู้ว่าถ้าเจอแบบไหนเราต้องทำยังไง แต่เธออาจไม่ได้คิดอย่างเรามั้ง??? 15 March 07 ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยมากๆ ทำไม่มีแต่เคสด่วนๆตลอดเลยนะ แถมหัวหน้าใหม่ก็จุกจิกจนน่าเบื่อ กว่าจะเซ็นมาแต่ละอัน เล่นเอาหมดกำลังใจ จริงๆวันเสาร์ก็จะไปเที่ยวกับเพื่อนที่เรียนโทแล้ว แต่รู้สึกไม่ค่อยอยากไปอยากนอนอยู่บ้าน ไม่มีอารมณ์อ่ะ.....แล้วก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับงานที่เป็นลูกน้องใคร เพราะไม่ชอบให้ใครมาถาม มาว่า เพราะถ้าถามมากหรือลึกเกินไปเราก็ตอบไม่ได้แล้วมันก็คิดมาก มานั่งเศร้าทุกที เนื่องจากคนที่บ้านเราใจดีกันหมด ไม่มีใครเคยดุว่าเรา....ฉะนั้นทุกคนที่ทำให้เราคิดมากเสียใจ เราถือเป็นศัตรู (เครียดจนบ้าไปแล้วเรา)....นี่พี่ที่ทำงานก็ยังแอบแซวว่า ถ้ามี early สงสัยไอ้อู๋มันไปก่อนคนแรก หน้าตาดูไม่มีความสุขเลย.....แต่ก็ยังหวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น.....ยิ้มไม่ออกจริง จะบอกให้ตัวเองสู้ยังไม่มีแรงเลย.....เฮ้อออออ......เฮ้ออออออออ 16 March 07 วันนี้เบี้ยวนัดเพื่อนที่ว่าจะไปดูหิ่งห้อยกับอาบน้ำแร่ แบบว่าไม่มีอารมณ์ แล้วก็ยังปวดหลังไม่หายเลย ก็กะว่าดีเหมือนกัน ไม่เสียเงิน แต่ว่า Origins ชวนไปนวดหน้าเราก็เลยไป ปรากฏว่าเสียเงินมากกว่าเดิมอีก บ้าจริงไม่ได้ตั้งใจจะซื้อเลยนะ จนได้เลย หาเรื่องเสียเงินแท้ๆ อีกเรื่องนึง วันนี้คุยกับพ่อแบบเปรยๆว่าอยากไปออสเตรเลียไปเรียนภาษา กะจะลองเชิงดู แต่พ่อบอกว่าก็ไปดูมาสิ มันต้องทำยังไงบ้าง อยากไปก็ไป.....อืม เริ่มมีความหวังละ เพราะอย่างที่บ่นๆไป ช่วงนี้เบื่อองค์กรนี้จังเลย ใหญ่ซะเปล่าแต่ระบบไม่ได้เรื่อง ฝ่ายที่ทำเยอะก็ยังเยอะไม่เปลี่ยน ไอ้ฝ่ายที่ไม่มีงานทำก็เหมือนเดิมยังว่างๆอยู่ดี...เซ็ง..... แต่ว่าถึงแม้วันนี้จะเซ็งๆ แต่ก็ยังมีเรื่องให้ตื่นเต้น กับข่าว DramaDream ชอบชื่อจังเลยฟังดูน่ารักจัง เราว่ามันไปแนวๆเดียวกับคำว่า Star Jerry ยังไงไม่รู้ มา Concept เดียวกันเลย (คิดไปเองเปล่าหว่า)....แต่ไม่รู้แหละ จริงหรือไม่จริงกับการตั้งบริษัทของเธอ เราก็ดีใจไปมากแล้วล่ะ 555 คือคิดไปแล้วว่าจริง....อย่างนี้ค่อยทำให้อะไรๆดีขึ้นหน่อย.....ชักอยากเห็นผลงานเธอแล้วสิ อีกเรื่องที่เรานั่งฝันมาหลายวันแล้วก็คือ โอลิมปิกที่ปักกิ่งในปีหน้า อยากให้เธอได้เข้าร่วมด้วยไม่ว่าจะวิธีการไหนก็ตาม ซึ่งมันน่าจะเป็นความภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิตนะ เพราะโอกาสแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่ายๆ....เอ่อ...แล้วมันจะเป็นไปได้ไม๊เนี่ย.... 21 March 07 หลายวันมานี้เราวุ่นวายกับการหาที่เรียนภาษาที่ออสเตรเลีย คิดว่าจะไปเมลเบิร์น หรือไม่ก็ บริสเบน แบบว่าต้องการไปให้เร็วที่สุดเพราะเบื่อเต็มที่แล้ว จะเปลี่ยนงานภาษาอังกฤษก็ดันใช้การได้ไม่ค่อยดีเท่าที่ควรเลยคิดว่าไปดีกว่า เมื่อวานก็เลยไปคุยกับพ่อดูอีกรอบ พ่อให้ไปค่ะ แต่แม่ไม่ยอมกลัวว่าเราจะไปอยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยจากบ้านไปไหนเลย แต่ยังไงเราตั้งใจแล้วต้องหาทางไปให้ได้แหละ ก็ไปเรียนภาษา เผลอๆอาจได้ Certificate อะไรซักอย่างมาอีกใบ..... แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าถ้าเกิดเราลาออกจริงๆ ต้องมีคนเดือดร้อนมากๆแน่ๆ เพราะลูกค้าที่เราดูแลอยู่ก็ไม่ธรรมดาซักกะราย แต่พอถึงเวลานี้เราขอเลือกความสุขของตัวเองก่อน เพราะทีแรกก็กะว่าพอพี่เหมียวมาเป็นหัวหน้าแล้วอะไรจะดีขึ้น แต่มันก็ดีขึ้นแค่แป๊บเดียว หลังจากนั้นพอหลายๆอย่างในBankเปลี่ยนแปลง เราเริ่มรับไม่ได้ แถมเครียดอีกต่างหาก ซึ่งตอนนี้เราก็เป็นโรคเซ็งทุกอย่างกินข้าวไม่หมดซักมื้อ ขนมก็ไม่อยากกิน ไม่รู้เป็นอะไร เบื่อไปหมดเลย 24 March 07 เห็นที่พันทิพตั้งกระทู้ระลึกความหลังกัน เราก็คิดถึงช่วงเวลานั้นเหมือนกัน ตอนนั้นไปกะพี่ภรณ์ 2 คน ก่อนไปนี่นั่งอ่านแผนที่ซะจนปรุเลย ก็คนมันไม่เคยไปเองอ่ะนะ....แถมต้องพาคนอื่นไปด้วยโดยให้ถึงที่โดยถูกต้องและปลอดภัยนี่สิ.....คิดแล้วก็ยังเห็นภาพบรรยากาศลอยมา เราไปดูรอบสุดท้ายเพราะได้บัตรมากะทันหันก่อนงานเริ่มแค่ 1 อาทิตย์ เอง ก็เลยไม่มีทางเลือกมากนัก วันที่ไปก็วันคอนฯ วันสุดท้ายน่ะแหละ ตอนนั้นฝนตกทั้งวันเลย ก็ดีอากาศเย็นดี ส่วนบรรยากาศภายในมันก็ต้องสุดยอดอยู่แล้วขี้เกียจบรรยาย.....สรุปแล้วคิดถึงช่วงเวลานั้น ถึงแม้จะแค่รอบเดียวแต่ก็มีความสุขมากมาย..... จำได้ว่าเมื่อวันที่ 3 ที่ผ่านมาตอนไปงานของ WV น่ะ มีคนทักว่าเราอ้วนขึ้นหลายคนอยู่.....แต่ตอนนี้รู้สึกว่าน้ำหนักจะเริ่มลงอีกแล้ว เนื่องจากตรอมใจหลายๆเรื่อง เจ๊อย่าว่าอู๋นะเพราะเจ๊บอกว่าอ้วนๆน่ะดีแล้ว ก็มันช่วยไม่ได้นี่ มันกินไม่ค่อยลงอะ แถมเห็นหน้าคนบางคนแล้วทำเอาไมเกรนขึ้น.....ว่าแล้วก็เดินหน้าหาที่เรียนต่อไป นี่ก็เริ่มเปลี่ยนไปดูประเทศอื่นละ ประมาณว่ามีญาติอยู่ด้วย เผื่อแม่จะสบายใจขึ้น เป็นห่วงอย่างเดียวก็ Statement&Visa ที่เข้าประเทศนั้นน่ะแหละท่าจะยาก......XuXu!!! กันต่อไป.... 27 March 07 เมื่อวันเสาร์ไปเยี่ยมปู่กับย่าที่อยุธยา ปีนี้ดูท่าน 2 คนแก่ไปเยอะมากๆ แต่ยังดีที่ทั้ง 2 คนไม่มีโรคอะไรเลย ปีนี้ปู่เราก็อายุ 104 ปีแล้ว ส่วนย่าก็ 85 ปี ยังอารมณ์ดีหมือนเดิมเลย เวลามีลูกหลานไปเยี่ยมท่านจะดีใจ ยิ้มแย้มแล้วก็ทานข้าวได้เยอะ พอตอนก่อนกลับเราก็บอกปู่ว่าทานข้าวเยอะๆนะคะจะได้แข็งแรงท่านก็ยิ้มหวานตอบรับด้วยดี น่าเสียดายที่หูไม่ค่อยได้ยินแล้วต้องพูดดังๆ......ยังไงก็ขอให้ปู่กับย่าอยู่กับอู๋ไปนานๆนะคะ กลับเข้ามาเรื่องเดิมที่บ่นๆมาหลายวัน.....ปรากฏว่าวันนี้มีข่าวดี คือว่าพ่ออนุญาตให้ไปแล้วล่ะ แต่คงเป็นที่Sydneyอ่ะ เพราะพ่อจะให้ไปอยู่กับน้า จะได้ไม่เป็นห่วงมาก.....ก็ดีนะ แต่คงต้องไปถามรายละเอียดต่างๆดูอีกทีก่อน.....ถือว่าเป็นข่าวที่ดีมากๆทีเดียวเลย ดูมีความหวังขึ้นมาอีกมาก อ้อ....ข่าวดีอีกข่าว เมื่อวานเห็นพี่ชายมีข่าวอีกแล้ว.....เราดูจากรูปรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นดูไม่น่าใช่แฟนเพื่อน แต่จะเป็นแฟนใครนั้นขอละไว้เข้าใจคนเดียวดีกว่า และถ้าเป็นอย่างที่เราคิด ก็ดี ไม่ว่ายังไงจะเป็นใครเราก็สนับสนุนอยู่แล้ว ขอให้เป็นคนดี และพี่เรารักเท่านั้นก็พอ..... เออ.....ลืมไปเลยถ้าเราไปจริงๆใครจะดูแลสมบัติล้ำค่าในห้องเราล่ะ ไม่ใช่ว่ากลับมาปลวกขึ้นหรือไม่ก็มีคนขนไปทิ้งหมดนะ.....เจ๊คนดี ยังไงอู๋ฝากดูแลพี่ชายด้วยนะ ถ้าได้ไปจริงๆ.......   Create Date : 13 มีนาคม 2550 4 comments Last Update : 27 มีนาคม 2550 22:38:31 น. Counter : 467 Pageviews. Share Tweet

แวะมาดูบล็อก สีน่ารักดีอะ ชอบๆ สะอาดตาดีจัง ..(เพราะของพี่เองมันรกๆไงไม่รุ 5555)   โดย: cutie bunny 15 มีนาคม 2550 20:15:20 น.

ไปเลย ไปได้ไปเลย..อายุยังนิดเดียว พูดตรงๆเลย เด๋วนี้ ภาษาดี จะได้เปรียบ ..ทำไมไม่ไปนิวซีแลนด์ล่ะ บ้านเมืองน่ารักน่าอยู่กว่าออสเตรเลียตั้งเยอะ   โดย: cutie bunny 22 มีนาคม 2550 14:43:29 น.

หวัดดีค่ะพี่ปิ๊บ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย.....ที่อู๋จะไปออสเตรเลียก็เพราะมันทำงานงานได้อ่ะ ไม่ค่อยอยากรบกวนเงินที่บ้านเยอะ แต่ตอนนี้แม่ยังสองจิตสองใจอยู่เลย สงสัยคงคิดว่าอู๋ไปต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งอยากกลับแน่เลย ไม่แค่แม่อ่ะ...น้องก็บอกอย่างงี้เหมือนกัน...... เจ๊.....แอบเข้ามาอ่านแล้วไม่ทักเลยนะ แล้วอู๋ก็เข้ามาแก้ข้อมูลให้ถูกตามที่ท้วงมาแล้วนะ จริงๆเค้ารู้หรอกน่า แต่พิมพ์ผิดเท่านั้นเอง   โดย: auau (+au_au+ ) 24 มีนาคม 2550 8:12:28 น.

ไปแล้วอย่ามาคิดถึงนะ   โดย: rung IP: 58.10.198.215 25 มีนาคม 2550 16:14:55 น.