เรื่องตลก

มีนักโทษใหม่คนหนึ่ง บ่ายวันแรกที่อยู่ในคุกก็ได้ยินเสียงนักโทษคนหนึ่งตะโกนว่า "158" นักโทษคนอื่นๆก็หัวร่องอหาย นักโทษอีกคนก็ตะโกนขึ้นมาบ้างว่า "89" นักโทษคนอื่นก็หัวเราะดังลั่น

นักโทษใหม่จึงหันไปถามนักโทษที่อยู่ใกล้ๆว่าเขาหัวเราะอะไรกัน

นักโทษคนนั้นตอบว่า ที่ห้องสมุดของคุกแห่งนี้มีหนังสือรวมเรื่องขำขันอยู่ 1 เล่ม และทุกคนก็ได้อ่านจนจำได้หมดแล้ว แค่มีคนบอกว่าเรื่องที่เท่าไหร่ ก็จำได้ จึงพากันหัวเราะขำ

นักโทษใหม่จึงลองไปหาหนังสือเล่มนั้นมาอ่านบ้าง ไม่นานก็จำได้หมด เขาสังเกตว่ามักมีการเล่าเรื่องตลกกันในช่วงบ่ายของทุกวัน

บ่ายวันหนึ่ง มีนักโทษคนหนึ่งตะโกนว่า "63" นักโทษคนอื่นหัวเราะกันดังลั่น นักโทษใหม่จึงตะโกนออกไปบ้างว่า " 99"

เงียบ ไม่มีใครหัวเราะสักคนเดียว

นักโทษใหม่งุนงงสงสัยเป็นอย่างยิ่ง จึงถามนักโทษที่อยู่ใกล้ๆว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมจึงไม่มีใครหัวเราะเรื่องตลกที่เขาเล่า

เพื่อนนักโทษตอบว่า

คนบางคนเล่าเรื่องตลกแล้วไม่ขำ

อยู่ๆก็นึกอยากเล่าเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะว่า--

เมื่อวานนี้(17 พ.ค.48) ลาพักผ่อนแล้วตะลอนไปไหว้พระที่เมืองกาญจน์ ไปกันเยอะเป็นคาราวานแสวงบุญเลยทีเดียว ระหว่างการเดินทางก็มีสาวน้อยทำหน้าที่เป็นไกด์ เธอจะคอยพูดคุยกับคนในรถซึ่งมีอยู่ด้วยกันประมาณ 40 กว่าคนเห็นจะได้ การพูดคุยกันนานๆ แน่นอนว่าจะต้องมีการเล่าเรื่องตลกขำขันพอให้สนุกสนาน ไม่น่าเบื่อ เธอก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน เรื่องขำขันหลั่งไหลออกจากปากไม่ขาดระยะ เรียกว่าปล่อยมุขกันไม่ยั้ง แต่ส่วนใหญ่แป้ก ไม่ค่อยมีหัวเราะเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินสักเท่าไหร่

แต่ยังนับว่าเธอเก่งไม่น้อยที่สามารถทำหน้าที่ของเธอได้ตลอดรอดฝั่ง ถ้าเป็นผมจะทำอย่างไรก็ไม่รู้ อาจเลิกพูดแล้วปล่อยให้ทุกคนนอนหลับ เพราะการเล่าเรื่องตลกแล้วคนฟังไม่ขำ นี่มันคือความขมขื่นใจของผู้เล่า

ไม่ใช่ทุกคนที่เล่าเรื่องตลกแล้วขำ

--ว่าแต่ว่าเรื่องที่ผมเล่ามาน่ะ อ่านแล้วขำรึเปล่า--

Create Date : 18 พฤษภาคม 2548 Last Update : 19 พฤษภาคม 2548 18:13:04 น. Counter : 883 Pageviews.		10 comments
Share Tweet