:: จีฟากับน้าเหี่ยว ::

กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้
มีเด็กชายตัวผอมๆ ตาโตๆ เหมือนนกทวิสตี้
อาศัยอยู่ในบ้านตึกที่มีแม่กับป่ะป๊าเป็นครูสอนพิเศษ

เนื่องจากแม่กับป่ะป๊าต้องสอนหนังสือลูกคนอื่นในตอนเย็น
เพื่อหาเงินมาเลี้ยงลูกตัวเอง

เพราะฉะนั้นเด็กชายจีฟาเลยต้องระเห็จเร่ร่อนไปอยู่กับยาย
ซึ่งอยู่บ้านตึก(เหมือนกัน)และไม่ไกลกันเท่าไหร่
ยายก็จะหาข้าวเย็นให้กิน อาบน้ำ แต่งตัว ผัดหน้าขาวจั๊วะ
แล้วก็เอามาส่งให้แม่กับป่ะป๊าตอนหนึ่งทุ่มตรงของทุกวัน

ปกติยายจะอยู่กับแมวตัวผู้ ตัวโต และตัวด๊ำดำตัวหนึ่งชื่อว่า 'เหี่ยว'
เหี่ยวเป็นแมวไทย และมีคู่แฝดด้วย (เหมือนกันเด๊ะ ทั้งสี ทั้งลาย
แต่เหี่ยวมีขนสีดำคล้ายปานอยู่ใต้คาง แต่อีกตัวไม่มี)
ตอนนั้นเหี่ยวกับแม่อาศัยอยู่ที่บ้านยายทวดของจีฟามาก่อน
ซึ่งยายทวดไม่ชอบแมว ไม่ชอบเอาซะเลย ยายจีฟาต้อง
เอาแม่ของเหี่ยวและคู่แฝดของเหี่ยวไปฝากไว้ที่วัด T.T

แต่เหี่ยวไม่ได้ไปด้วย เพราะคืนก่อนนั้นเหี่ยวถูกแมวตัวใหญ่กัดเอา
กลายเป็นแมวเอ๋อ+ปัญญาอ่อนนิดหน่อย
เพราะเดินเซ เป๋ ไม่ตรงทาง ที่สำคัญยังเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ
ยายของจีฟาก็เลยสงสารเลยขอยายทวดเลี้ยงเหี่ยวไว้
และด้วยความที่เอาไปวางไว้ตรงไหนก็เหี่ยวยุ่ยลงไปนอนแบบกับพื้น
เหี่ยวจึงชื่อเหี่ยวตั้งแต่บัดนั้นเอง

พอแม่มีจีฟา...เหี่ยวก็ตัวโตแล้วอายุตั้งเกือบสี่ปี
ยายก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านตึกพร้อมกระเตงเหี่ยวมาอยู่ด้วย
เพราะกว่าเหี่ยวจะโตมาได้นั้น เสียไวตามิลค์ไปไม่น้อยเลยทีเดียว
ยายต้องหยอดให้ห้าหลอดทุกๆ สามชั่วโมง
เหี่ยวก็เลยรอดมาได้ราวกับปาฏิหารย์

เหี่ยวรักยายของจีฟามากที่สุดในโลกหล้านภาลัย
พอเห็นจีฟาเกาะแกะยายปุ๊บ เหี่ยวก็สะบัดตูด สะบัดหน้าหนีไปทางอื่น
ราวกับไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ
แต่ถ้ายายหายไปเข้าห้องน้ำ หรือคลาดสายตาจากจีฟา
เหี่ยวก็จะเดินเข้ามาหาเรื่อง บางครั้งก็ทำหน้ามู่ทู่ใส่จีฟา
ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าเหี่ยวจะทำท่าทำทางน้อยใจ
แถมสะบัดสะบิ้งได้เหมือนคนอย่างนี้

ด้วยความที่ยายเขากลัวว่าเหี่ยวจะเตลิดไปกับแมวสาวตัวอื่น
ยายก็เลยพาเหี่ยวไปทำหมันตั้งแต่เด็กๆ
แม่ยังจำได้เลย เพราะแม่กับป่ะป๊าก็ไปด้วย
ยายทำโหดมาก เอาเหี่ยวยัดใส่กระสอบ
พอไปถึงบ้านที่เขารับตอนแมว ตอนหมา
ยายก็ให้ป่ะป๊ายกกระสอบลงมา
ป่ะป๊าเขาก็งงๆ เพราะคิดว่ายายจะพาน้าไปทำหมันที่ร้านสัตวแพทย์
แต่กลับมาทำที่บ้านใครก็ไม่รู้

แม่ยังจำได้เลยว่าเหี่ยวดิ้นแง้วๆ แต่ตัวยังเล็กเลยเอาหัวยัดลงไห
ไม่ยากนัก แม่ไม่อยากดูหรอก มันน่ากลัว
ได้ยินคนที่เขาทำถามยายว่า
"มีการลงคาถาด้วยระหว่างที่ตอน
จะให้มันจับหนูเก่งๆ หรือจะให้มันติดเจ้าของ ติดบ้าน"
ยายก็ตอบไปว่า "เอาจับหนูเก่งๆ ละกันค่ะ"
คนนั้นเขาก็พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะเปิดซองมีดโกนอันใหม่
แม่เห็นแล้วกลัวพิลึก แต่ก็แอบดู
ลืมบอกไปว่าป่ะป๊าเป็นคนจับขาหลังที่โผล่ออกมาจากไหไว้ด้วยอ่ะ T.T

สักครู่คนที่ตอนก็จับขาเอาไว้เอง พร้อมกับพึมพำๆ
ระหว่างกรีด แม่ได้ยินเสียงเหี่ยวร้องหงิงๆ ตลอดเวลา
แม่นะใจสั่นไปหมด สงสารน้ามากๆ
แต่ทั้งหมดใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ ไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำ
เหี่ยวก็ตาเหลือก ตาโปนออกมาจากไห มีน้ำตาชุ่มไปหมดทั้งหน้า
ยายก็ปลอบ โอ๋ๆ กันไปพักใหญ่เชียว

ด้วยความที่ยายของจีฟารักเหี่ยวมาก แถมเรียกว่าลูกทุกคำ
ซึ่งแม่ก็เข้าใจ เพราะเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ และ
คิดว่าคงเป็นความผิดพลาดทางคาถา เพราะเหี่ยวขี้เกียจมาก
ว่าก็ไม่ได้นะ ถ้าแม่ว่าเหี่ยวว่าขี้เกียจ ยายก็จะปรี๊ดเลยว่า
"จะให้มันถูบ้านด้วยหรือไง"
แป่ววววว

แม่เลยให้เกียรติเหี่ยวมากๆ
จึงให้จีฟาเรียกเหี่ยวว่า "น้าเหี่ยว" มันซะเลย

ยายของจีฟาก็ชอบใจ ดังนั้นทุกคนในบ้านเลยเรียก
เหี่ยวว่าน้าเหี่ยวกัน - -" ซึ่งเหี่ยวเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร
แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจนิดหน่อย

อยู่ไปนานเข้าน้าเหี่ยวคงเริ่มทำใจได้
จึงไม่ค่อยสะบัดสะบิ้งสักเท่าไหร่ แต่น้าเหี่ยวมักจะไม่ชอบใจนัก
เวลาป่ะป๊าเรียกว่า 'เหี่ยวกงกง'
น้าเหี่ยวคงชอบดูหนังจีน ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำหน้ายู่ยี่
ที่โดนป่ะป๊าว่าว่าเป็นขันทีหรอกเนอะ

ตอนนั้นจีฟาเพิ่งเริ่มพูดได้ไม่นาน
แล้วจีฟาก็มักจะมีปัญหากับ "สระเอา" เสมอ
จีฟาชอบพูดอะไรเพี้ยนๆ อย่างคำว่า 'กระเป๋า'
ก็ไปเปลี่ยนเป็น 'กระปุ๋ย' คำว่า 'ข้าว' จีฟาก็เรียกเป็น 'ขุ้ย'
'หนาว' ฟาก็บอกว่า 'หนุย'
ก็ฮากันไป

ทีนี้มันก็เกี่ยวข้องกับน้าเหี่ยวตรงปัญหาการพูดนี่ล่ะ
โดยปกติน้าเหี่ยวเขาก็ไม่ชอบจีฟาเป็นทุนอยู่แล้ว (เพราะอิจฉา)
เวลาป่ะป๊าอยู่น้าเหี่ยวก็ไม่กล้าทำอะไร น้ากลัวป่ะป๊ามาก
แต่พอป่ะป๊าไม่อยู่น้าก็จะแอบแกล้งแง๊บๆ จีฟาเรื่อยเปื่อย
(ซึ่งมักจะสู้จีฟาไม่ได้หรอก เพราะจีฟากระโดดทับตัวน้า แถม
ชอบดึงหาง ชอบเอากิ๊บหนีบผ้าไปหนีบหูน้าอีกด้วย)

แม่สอนให้จีฟาเรียกน้าเหี่ยว น้าเหี่ยว
จีฟาก็เรียกแหละ แต่เรียกว่า "น้าห่วย" แทน

โดยปกติน้าเขาก็ไม่ได้ชื่นชอบชื่อตัวเองเป็นทุนอยู่แล้วล่ะ
พอมาได้ยินจีฟาเรียกชื่อเพี้ยนๆ ไปอีก
น้าคงอยากจะเอาปลาทูไปคลุกน้ำยาล้างห้องน้ำตายไปเลยซะมั้ง
แม่เห็นว่าน้าไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่นัก
จะอารมณ์ดีก็ตอนที่จีฟาไม่อยู่ในอาณาเขตที่มองเห็นได้เท่านั้นแหละ

จีฟากับน้าเหี่ยวมักจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอด
สังเกตได้จากถ้าจีฟาเข้าบ้านปุ๊บ น้าจะวิ่งหนีไปซ่อน
อยู่ใต้ตู้ ไม่ออกมาเลยจนกว่าจีฟาจะไป

จีฟาก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เดินเล่นไปตามประสา
เห็นน้าวิ่งเข้าไปใต้ตู้ ด้วยความหวังดีคิดว่าน้าจะหายใจไม่ออก
จีฟาก็ดึงหางน้าออกมา น้าก็ร้องแม้ววววววดังลั่น
แต่ที่น่าแปลกก็คือน้าไม่เคยกัด ไม่เคยข่วนจีฟาเลย
ทั้งๆ ที่กับคนอื่นนะ คงได้เลือดกันไปแล้วล่ะ

..
แม้ว่าทุกวันนี้น้าเหี่ยวจะจากโลกนี้ไปแล้ว
เพราะเจ้าแมลงปีกแข็งตัวหนึ่งที่น้าเผลอกินเข้าไป
ทำให้น้ากินข้าวไม่ได้ แล้วก็ไม่มีแรง
แม่คิดว่าแมลงตัวนั้นคงจะมีพิษร้ายแรงมากๆ น้าต้องทรมาน
ถึงหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันเต็มๆ โดยที่ไม่มีใครรู้สาเหตุเลย
ไม่มีใครรู้ว่าน้าเจ็บแค่ไหน แต่ทุกคนเสียน้ำตาให้กับน้า

จีฟาพอรู้ว่าน้าตาย จีฟายังนั่งซึมไปนานเลย
"แม่...ยายบอกจีฟาว่าน้าห่วยตาย
ต่อไปจีฟาจะไม่เห็นน้าห่วยแล้วใช่ไหม"
แม่ก็พยักหน้า แล้วบอกให้จีฟาไปลูบตัวน้า
ให้จีฟาไปขอโทษน้า
หลังจากนั้นยายก็เอาน้าไปฝังที่หลังบ้านยายทวด

ยายซึมไปหลายวันเลยเชียว
ตอนกลางคืนก็นอนร้องไห้อีก เพราะปกติน้าจะต้องมานอนทับตัวยาย
ต้องคอยไปจับแมลงสาบที่อาจจะแอบเข้ามาในบ้าน
น้าต้องคอยมาแย่งหมอนยายนอน น้าจะนั่งฟังเรื่องยายเล่า
ต้องคอยมาร้องแง้วๆ หน้าตู้เย็น บอกให้ยายรู้ว่าหิวข้าวแล้ว
น้าจะคอยมายืนเกาะขายายเพื่อเรียกร้องให้ยายอุ้ม
แต่ตอนนี้ไม่มี 'น้า' ที่คอยทำอะไรต่ออะไรที่น่ารักแบบนั้นอีกแล้ว

แต่แม่ก็อยากให้น้ารู้ไว้ว่าแม่คิดว่าน้าคือน้องชายอีกคนของแม่จริงๆ
แม่ไม่เคยคิดว่าน้าเหี่ยวเป็นแมวด้วยซ้ำ
น้าเหี่ยวคือสมาชิกในครอบครัวคนหนึ่ง สมาชิกที่น่ารัก
และเป็นความทรงจำที่แสนดีของทุกคนตลอดไป

..


อ้อ! มีอีกเรื่องที่แม่ต้องบอกให้น้าเหี่ยวรู้ไว้
น้าจะได้ไม่กังวล จะได้รีบไปสู่สุคติ

ตอนนี้จีฟาพูดชัดแล้ว ไม่เรียกเหี่ยวว่า 'น้าห่วย' แล้วนะ
สบายใจได้จ้าน้องเหี่ยวของพี่หญิง





Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2552 13:47:55 น. 8 comments
Counter : 608 Pageviews.

 
สงสารน้าเหี่ยวจังค่ะ
คุณยายเหงาน่าดู

คิดแล้วก็คิดถึงแม่กับหมาที่บ้านค่ะ

ปล.หนูจีฟาแอบเหมือนทวิสตี้จริงๆด้วย
ตรงตาโตกลมดิ๊กเนี่ยแหละคะ


โดย: กล้วยหอมรสนม วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:43:57 น.  

 
เจ๊ แอมเฟมาเยี่ยม
หนังสือใกล้แล้วนะ

แล้วจะส่งไปให้
แต่ทำที่อยู่เจ๊หายไปแล้วง่า =_=

เจ๊ติดต่อกลับด้วยนะๆๆ
คิดถึงๆ


โดย: แอมเฟ วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:57:12 น.  

 
พี่หญิง ปายมาเยี่ยมค่า


โดย: ปาย (knompang ) วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:14:35:08 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

แวะมาทักทายก่อนเริ่มงานค่ะ
ลืมกันไปรึยังคะเนี่ย...หายเงียบไปเลยนะ




โดย: JJ&TheGang วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:8:52:32 น.  

 
HaPpY Birth DaY to u.
มีความสุขสมหวังในวันเกิดนะคะ


โดย: แฟนนิยายจากเด็กดี IP: 124.120.86.118 วันที่: 19 เมษายน 2552 เวลา:9:08:28 น.  

 
happy birthday นะคะ
มีความสุขมากๆ แต่งนิยายสนุกๆ ให้คนอ่านตลอดไปนะค๊า


โดย: june IP: 124.121.113.28 วันที่: 19 เมษายน 2552 เวลา:19:16:57 น.  

 
ทั้งฮา ทั้งซึ้ง แล้วก็ทำช้านน้ำตาคลอเลย

ซึ้งว่ะน้อมณ สงสารน้าเหี่ยว


โดย: fonoko IP: 58.10.71.110 วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:17:52 น.  

 
สวัสดีค่า คุณหญิง
วันนี้ทรายแวะมาเยี่ยมเยียนค่า

หายหน้าไปนานหวังว่าจะยังไม่ลืมกันน่ะค่ะ


โดย: sosine วันที่: 7 มิถุนายน 2552 เวลา:23:23:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คุณหญิง ร่ำรวยมหาศาล
Location :
สุพรรณบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


























บ้านนักเขียน สนพ.มันดี
มณชยาภา







Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
5 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add คุณหญิง ร่ำรวยมหาศาล's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.