ก็เข้านอนกันตามปกติตอน 4 ทุ่ม 

นอนไปนอนมา โอ๊ยยย ปวดท้องงงง เอื้อมไปหยิบมือถือมาดูนาฬิกาจำได้ว่าประมาณ 2.30am ปวดท้องมาก แต่ไม่ถี่มาแบบชั่วโมงละ 3 ครั้งเท่านั้น ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำแทน ไปอี5555 พออึออกมา เห้ย มีเลือดออกมาด้วยยยย ก็เริ่มเจ็บท้องถื่มาก (เวลาผ่านไปแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น กลายเป็นเจ็บทุกๆ 2-3 นาที) เลยปลุกคุณพ่อ บอกว่า คิดว่าจะคลอดแล้วหละ คุณพ่อลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ จะไปอาบน้ำ ตอนนั้นปวดท้องมากกก เข้าใจเลยว่า ลมเบ่งคืออะไร (ท้องแรกบล๊อคหลัง ไม่รู้สึกถึงลมเบ่ง) บอกคุณพ่อว่า เอิ่ม พี่ค่ะ ไม่ต้องอาบแล้วค่ะ จะคลอดแล้ว ต้องไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย คุณพ่อตกใจมากรีบไปปลุกพี่เคน ส่วนแม่ขาสั่นมากก จะเดินไปเปลี่ยนชุดยังไปไม่ไหว จะใส่คอนแทกส์เลนส์ก็ใส่ไม่ไหว ขาหมดแรง ก็ไปโรงพยาบาลทั้งชุดนอนเลยละกัน 

พอเอาพี่เคนขึ้นรถแล้ว คุณพ่อมาตามที่ห้องนอนว่าพร้อมเดินทาง แม่ก็ปวดท้องมากก คือคนเคยเจ็บท้องจะเข้าใจว่า มันมีช่วงหยุดปวดเป็นพักๆ ต้องรอให้หยุดปวดแล้วค่อยเดินได้ วิ่งๆไปโรงรถ ปรากฎว่าลมเบ่งมาอีกแล้ว คราวนี้ลองเบ่งดู ปรากฎว่า ได้ยินเสียงโผ๊ะ ... ยังๆๆๆ ยังไม่คลอด แค่น้ำเดินออกมา 

ถอยรถออกมาหน้าบ้าน คุณพ่อบอกว่า เอิ่ม รพ ไปยังงัย ตอนนั้นบอกได้เลยว่าไม่มีอารมณ์พูดอะไรทั้งนั้น ขออย่างเดียวให้ไป รพ ทัน อย่าได้คลอดในรถเลย โชคดีมากตอนนั้นคือ 4.40 am ไม่มีรถเลย ขับได้เต็มที่แบบไม่กลัวตำรวจเรียก ระหว่างทางนั้นคือเจ็บท้องทุกๆ 1 นาที แล้วน้ำคร่ำก็ไหลออกมาทุกครั้งที่เจ็บท้อง 

มาถึงรพ ได้ภายใน 20 นาที ฮ่าๆๆ เนื่องจากมาถึงไม่ใช่เวลาทำการ เลยต้องไปเข้าทางห้องฉุกเฉิน แต่แม่ไม่มีแรงเดินแล้ว คุณพ่อเลยไปขอพยาบาลให้มาเอารถเข็นไปรับ พอได้ขึ้นรถเข็นปุ๊บ นางพยาบาลบอกว่า don't push yet ตอนนั้นหูอื้อมาก แบบว่าไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่าหัวหนูมาจ่อแล้ว ก๊ากๆๆๆ 

นางพยาบาลเข็นไปถึงชั้น 6 ซึ่งเป็น labor & delivery นางพยาบาลชั้น 6 ถามว่า how are you? แม่ตอบเลยทันทีว่า I'm ready to push now นางพยาบาลพาไปที่เตียงตรวจอาการ ตรวจปากมดมูก นางพยาบาล  she's completed คือเดาว่ามันน่าจะแปลว่า ปากมดลูกเปิดครบ 10 ซม แล้ว 

พอได้ยินดังนั้น นางพยาบาลอีก 5 คนวิ่งกรูมาก รีบเข็นๆเตียงไปห้องคลอด นางพยาบาลถามว่า มาคนเดียวเหรอ แม่เลยบอกว่าป่าว มากับสามี สามีไปจอดรถอยู่ 

พอเข้ามาถึงห้องคลอด นางพยาบาลเจาะสายน้ำเกลือไม่ทัน ติดตั้งมอนิเตอร์วัดความถึ่เจ็บท้องไม่ทัน นางพยาบาลบอกว่า อย่าพึ่งเบ่งนะ ต้องรอหมอก่อน รอซํก 2-3 นาที หมอก็เดินเข้ามา คือเดินช้ามากกก แม่เจ้า พระเจ้าช่วยกล้วยทอด คืออยากเบ่งมากแล้ว ณ จุดๆนั้น พอหมอเดินมาถึง ก็ใส่ถุงมือด้วยความช้ามากกกกกก พอดีกับคุณพ่อเดินเข้ามาในห้องคลอดพอดี เพื่อนของแม่มาอยู่เป็นเพื่อนพี่เคนตรงห้องรอคลอดสำหรับแขกเรียบร้อย 

คุณหมอบอกว่า พร้อมเบ่งแล้วบอกได้เลยนะ (ตอนพี่เคน ติดเครื่องวัด contraction ทัน หมอเลยดูที่หน้าจอได้ว่าเราพร้อมเบ่งหรือยัง ท้องนี้ต้องเป็นคนบอกหมอ ฮ่าๆๆ) พอเจ็บท้องจี๊ดๆๆ คุณแม่ก็บอก พร้อมค่ะ เบ่ง อึ๊บ รอบต่อไป เบ่งๆๆๆ รอบต่อไป เบ่งๆๆๆ รู้สึกว่าหัวออกมาแล้ว ฮ่าๆๆ หมอบอกว่า หยุดก๊อนนนน แล้วเอามือมารับหัว เบ่งรอบที่ 4 คราวนี้ตัวออกมา แม่ยกหัวไปดู เออ หนูออกมาแล้ว เร็วทันใจดีมาก ฮ่าๆๆๆ หนูก็ร้อง จ๊ากๆๆๆๆ คุณพ่อเป็นคนตัดสายสะดือ นางพยาบาลเอาหนูมานอนบนตัวแม่ คราวนี้ไม่น้ำตาไหลเหมือนตอนพี่เคน มีแต่รอยยิ้ม ฮ่าๆๆ นอนซักพักก็เจ็บท้องจะคลอดรก แล้วรกก็ออกมา หมอก็กดๆ เจ็บจริงอะไรจริง 

พอคลอดรกเสร็จแล้ว หมอบอกว่า ฉีกระดับ 2 นะ จะเย็บแผลให้ แล้วก็ฉีดยาชา (ตอนพี่เคน บล๊อคหลัง ฉีกระดับ 2 แต่ไม่ต้องฉีดยาชาตอนเย็บ เพราะยาบล๊อคหลังยังมีฤทธิ์อยู่) คือตอนฉีดยาชา โคตรเจ็บ แล้วหมอก็เย็บๆๆ เจ็บอีกเหมือนกัน นางพยาบาลเอาหนูไปทำความสะอาด ตรวจหัวใจ ตรวจปอด ดูดขี้มูก ชั่งน้ำหนัก หนูน้ำหนัก 6 ปอนด์ 14 ออนซ์ ร้องเสียงดังมากกกก หน้าตามึนมากมาย 

นางพยาบาลเอาหนูมา skin to skin แล้วให้เริ่มกินนมได้เลย คุณพ่อสั่งข้าวมาให้แม่กิน พี่เคนกับเพื่อนๆแม่ ก็เข้ามาดูหนู พี่เคน ดูจะตกใจว่าหนูเป็นใคร ฮ่าๆๆ พอกินข้าวเสร็จก็ไปห้องพักได้ 

สรุปเรื่องเวลา พวกเรามาถึงรพ 5.10am คลอดหนูเวลา 5.28am เร็วมากก คลอดแบบธรรมชาติ ไม่บล๊อคหลัง เป็นประสบการณ์ที่ดีครั้งนึงในชีวิต :) 

สรุปแล้วไม่ต้องให้หมอเร่งคลอด ฮ่าๆๆ