Bloggang.com : tfex sniper :

....ฉันยอมให้เธอจากไป
... มีคู่สามีภรรยาอายุยังน้อย 30 กว่าๆ สามีป่วยเป็นมะเร็ง
อยู่ในระยะสุดท้าย พระอาจารย์ได้ไปเยี่ยมและเมื่อเห็น
สภาพอันเพียบหนักของสามี ท่านได้พูดกับ ผู้เป็นภรรยาว่า

“โยม บอกเขาหรือยังว่าคุณอนุญาตให้เขาตายได้”

ภาพที่เห็นคือ

ภรรยาโอบร่างของสามีที่ซูบผอม และสิ้นเรี่ยวแรงไว้ในอ้อมกอด
น้ำตาไหลพราก แล้วพูดว่า
“ฉันรักคุณมาก และจะรักคุณตลอดไป !
ฉันอนุญาตให้คุณตาย คุณไปได้
ไปพร้อมกับความรักของฉัน !
ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว” เธอกอดและจูบเขา....
วันรุ่งขึ้น สามีตาย !!!
..............................................

เราทุกคนก็หนีไม่พ้นสิ่งนี้
วันหนึ่งเราต้องเห็นคนที่เรารักจากไป ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่
สามี ภรรยา พี่น้อง หรือแม้แต่ ลูกของเรา !
วันหนึ่งเราต้องปล่อยให้เขาไป เมื่อเวลาของเขาสิ้นสุดลง
เราไม่สามารถดึงรั้งเขาไว้ไม่ว่าเราจะรักเขามากเพียงใด !!

วิธีคิดที่จะไม่ทำให้เราทุกข์มากนักกับความตายของคนอันเป็นที่รัก คือ ให้เข้าใจความจริงว่า ความตายเป็นธรรมชาติของชีวิต เมื่อเราเกิด แน่นอนความตายรอเราอยู่!! มันไม่ได้เกิดกับเราเท่านั้น ทุกๆคนต้องได้เจอ เพียงแต่เราไม่รู้ว่าเมื่อไรหรือใครจะไปก่อน?

มองหาสิ่งดีๆ คิดให้เป็นบวก คิดยังไง?
บางคนถาม ใครจะคิดได้ !!!
เช็ดน้ำตามากมายที่ไหลรินออกมา
แล้วทำให้ดวงตาเราพร่ามัวออกซะ..แล้วเราจะมองเห็นว่า....

ในทางพุทธศาสนา ความตายไม่ใช่จุดจบของชีวิต
มันแค่เป็นการสิ้นสุดของร่างกายนี้เท่านั้น
ภพชาติใหม่รอเราอยู่ ถ้าคนที่ตายเป็นพ่อแม่ ผู้สูงวัย
สังขารของท่านก็ร่วงโรย แล้วเราจะไม่อยากให้ท่าน
ได้มีชีวิตใหม่ ร่างใหม่ที่เป็นหนุ่มสาว
มีคุณภาพชีวิตที่ดีและมีความสุขกับร่างกายใหม่อีกครั้งหรือ

หรือถ้าผู้เป็นที่รักของเรา กำลังเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเพราะอาการป่วย หรือโรคร้าย เราจะไม่อยากให้คนที่เรารักหายจากความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานนี้หรือ

ความตาย เป็นกลไกการรักษาที่ธรรมชาติสร้างมาให้
เมื่อถึงจุดหนี่งที่ร่างกายของเรารับความทรมานนี้
ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ร่างกายของเราก็จะ shut down
นั่นก็คือ ตาย เพื่อยุติความเจ็บปวดอันเกินกว่า
ที่จะทนได้อีกแล้ว

เมื่อเวลาของคนอันเป็นที่รักหมด ปล่อยเขาไป !!
เขาไปสบายแล้ว ตัดสายใยรักนี้ที่ดึงรั้งเขาไว้
เรารักเขามาก มากพอที่จะปลดปล่อยให้เขาเป็นอิสระ
ให้เขาพ้นจากความเจ็บปวดนี้ และไปตามทางที่เขาต้องไป
และปล่อยตัวเราให้พ้นจากความเศร้าโศกและ
มีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างคนที่เข้าใจความเป็นจริงของโลก
และชีวิต......

ความตายของใครสักคน เป็นเหมือนเครื่องเตือนสติเราว่า
ชีวิตเราไม่แน่นอน
อะไรคือสิ่งสำคัญของชีวิต เมื่อรู้ว่าชีวิตไม่เที่ยงดังนั้น

เราควรทำปัจจุบันให้ดีที่สุด หมั่นทำความดีทำบุญ
และสิ่งที่มีค่าก็คือช่วงเวลาของการได้อยู่กับคนอันเป็นที่รัก
รักเขา!!ทำดีกับเขา ขอโทษเขาและให้อภัยเขา
ให้ทำตั้งแต่ตอนนี้

พรุ่งนี้อาจสายเกินไป เพราะพรุ่งนี้อาจจะไม่มีอีกแล้ว........