ช่วงหน้าฝน ชอบไปทะเลค่ะ

ด้วยความฝันว่า วันหนึ่ง จะไปปลูกบ้านหลังเล็กๆ อยู่ที่นั้น แบบบ้านก็พอมีแล้ว มีคนข้างตัวห่างๆใกล้ๆไกลๆคนหนึ่ง เขี่ยๆไว้ให้(เขี่ยจริงๆๆค่ะแบบว่าไม่ได้เงินจะเป็นอย่างนี้ ) ต้นไม้ก็ปลูกไว้บ้างแล้ว ของใช้ส่วนหนึ่งก็ทะยอยๆเอาไปเก็บไว้แล้วที่บ้านญาติๆใกล้ๆ พอดีชอบซื้อข้าวของมากๆค่ะ

 ทุกครั้งที่มาที่นี่ ก็จะมีคำถามเกิดขึ้นในใจเสมอว่า คงไม่ได้มาอยู่แน่ๆ ซึ่งเป็นความคิดที่ไม่ดีเลย เพราะเพื่อนข้างตัวคนหนึ่ง เธอมักจะตำหนิ ที่คิดอะไรแบบนี้ เธอจะให้เปลี่ยนเป็นว่า จะได้มาอยู่แน่ๆ เหมือนคิดก่อนไปไหนว่าจะต้องมีที่จอดรถ 5555555 น่าแปลกที่ก็มีที่ให้จอดทุกครั้ง

 ช่วงนี้ อาการนอนไม่หลับ ดีขึ้นมาก (ต้องคิดแบบนี้อ่ะ) รู้สึกว่านอนหลับสนิทขึ้น แม้ว่าระยะเวลาการนอนจะค่อนข้างเท่าเดิม และพออาการดีขึ้นแล้ว ก็รู้สึกลั่นล้าขึ้นมาทันทีทันใด เริ่มทำงานคิดโปรเจคโน่นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว

 แต่ชีวิตยังต้องเดินทางตลอดๆแบบนี้อยู่เลย คงต้องพับทุกๆอย่างไว้ในลิ้นชักความคิดก่อน ปล่อยความฝันไว้ แล้วอยู่กับความจริงในปัจจุบัน 

  ชอบต้นปีบมาก ปลูกไว้มากมาย หอมจังเลย ช่วงนี้ยังมีดอกน้อย ต้องให้หนาวๆหน่อยค่ะ

 ข้างบนนี้เป็นข้าวแช่ในตลาด ที่อร่อยมากสำหรับจขบ. พิเศษขอน้ำมากๆตลอดๆๆค่ะ

ถึงไม่มีบ้านที่ต้องการ แต่ที่ตรงนั้น ก็มีบ้านของญาติ ที่ไร้ร้างผู้คน มีแต่เราที่แวะเวียนไปมา และใช้ชีวิตแบบเงียบๆที่นี่ ในวันที่สามารถทำได้นะคะ

 ความสุขกายสบายจิตอยู่ที่ความพอเท่านั้น สิ่งใดที่เราพอแล้ว สิ่งนั้นไม่นำความทุกข์ความเดือดร้อนใจมาให้เลย ถ้าเราไม่พอในสิ่งใด ชื่อว่าเรายังจนอยู่ในสิ่งนั้น ความไม่พอนั่นแหละชื่อว่าเป็นคนจน

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจนฺโท)

จขบ. เขียนไว้เตือนใจตัวเอง เวลาอยากได้อะไรมากๆเกินตัว เกินความจำเป็น แฮะๆๆๆๆ ยังคงฝันต่อๆไปค่ะ