ไปขับรถเที่ยวเกาะเหนือ นิวซีแลนด์กันนะคะ

ไปเที่ยวกันค่ะ เวลาขับเข้าเมือง(เส้นนี้เข้าเมืองเนเปียร์)ก็จะเป็นประมาณนี้ค่ะ ถ้านอกเมืองก็ขับ 80-100 ได้ค่ะ ต้องขับตามป้ายที่กำหนดไว้นะคะ ห้ามเร็วและช้าเกินไป(บวกลบ5)

เพราะจะเจอตำรวจตลอดๆ เป็นระยะๆ ใช้จีพีเอสช่วยด้วยค่ะ ไม่ได้ซื้อทัวร์ เพราะไม่ได้เตรียมตัวอะไรและอยากไปกันเองแบบอิสระ(ข้ออ้างค่ะ) และนึกว่าจะง่าย ๆชิวๆ โชคดีที่มั่วๆเข้าไปจนได้ค่ะ แต่ก็เหนื่อยในการลุ้นมาก เพราะสองข้างทางเงียบเชียบและเงียบเหงาวังเวง  

ทางเข้าค่ะ

ซื้อตั๋วแล้วก็มาขึ้นรถเพื่อขึ้นไปบนภูเขา ป้า(ตอนแรกนึกว่าลุงอ่ะ)ขับรถขึ้นเขาได้เปรี้ยวมากๆ กลัวๆๆๆๆๆ แอบเห็นคนอื่นๆเค้าเฉยๆค่ะ ก็เลยนิ่งๆ ฟอร์มเดิมๆ

แล้วก็เดินเรียงแถวเข้าไป จัดให้กลุ่มละ 2 ชั่วโมง

เป็นแค่ฉากที่ทิ้งไว้นะคะ เวลาถ่ายในบ้านก็ถ่ายในสตูดิโอแล้วย่อเอาค่ะ นี่คือหน้าบ้าน และ บริเวณหมู่บ้าน ของฉากทั้งหมด บรรยากาศน่ารักๆๆ

บ้าน(มีแค่ประตูอ่ะ) และสวน(สวยๆ) มีอยู่ 30 กว่าๆ หลัง (จำไม่ได้แล้ว)

สุดท้ายที่ร้านขายเบียร์สด(ริมบึงใหญ่) วันนั้นได้ดื่มฟรีด้วยค่ะ เพราะเป็นวันครบรอบอะไรสักอย่างหนึ่ง

บางบ้านตากผ้าไว้ด้วย อยากช่วยเก็บจังเลย ตัวเล็กๆ แบบไม่หลุดคอนเซ็บนะคะ

ทำสวน และมีหุ่นไล่กาด้วย ฟินได้อีกจริงๆ

บ้านใครเอ่ย กับต้นไม้(ปลอม) ต้นละ 1 ล้านดอลล่ายูเอส (ไกด์เม้าส์ให้ฟังนะคะ ว่าตอนแรกพอถ่ายทำเสร็จก็จะรื้อคืนฟาร์มเจ้าของไป แต่เจ้าของขอไว้ทำเป็นที่ท่องเที่ยวค่ะ)

แบบเน้นๆต้นไม้ รอดูอีกสองภาคค่ะ แต่ที่นี่ก็ถ่ายทำเสร็จแล้วนะคะ

ผ่านบ้านโฟลโดไปอย่างเงียบๆ เสียดายเงินค่าต้นไม้จังเลยค่ะ

เวลาไปเที่ยวนี้ดีค่ะ จิตใจเริงร่า พอกลับมาจัดของกลับ ก็รู้สึกเศร้าอยากไปอีก คิดว่าปิดเทอมครั้งหน้า จะได้ไปเที่ยวเกาะใต้แบบอยู่นานๆสักที ต้องเก็บเงินรอปลายปีค่ะ(ยังไม่รู้ว่าจะมีมั้ย หวังไว้ก่อน)

 การจองที่พักที่นี่ ไม่ยุ่งยากนะคะ เข้าไปสอบถามได้เลย ไม่ได้จองไปด้วยค่ะ เพราะยังไม่รู้กำหนดการแน่นอน แบบว่าไปเรื่อยเปื่อยนะคะ

ชอบที่ไหนก็พักนานหน่อย การเที่ยวแบบนี้จะไม่ดีตรงที่ไม่ได้ไปเที่ยวหลายๆที่ อยู่ที่เมืองไหน ก็ได้แค่เที่ยวแต่ในตัวเมือง และนอนพักเท่านั้นค่ะ

หลังจากเที่ยวกลับมา หัวใจข้างขวาก็ร่ำร้องที่จะกลับมาไทย อยากกลับมาทำบัตรประชาชน และรับใบเรียกทหาร(อะไรงี้)

กลับมาแล้ว ก็ขอเรียนที่นี่ซักหน่อย ปล่อยให้น้องอยู่เดียวดายคนเดียวที่นิวซ์ค่ะ

อยากเรียนถ่ายรูป (เอางั้นเลยนะ) จัดไปเบาๆ และอยากลองเรียน อยากมีเพื่อนเยอะๆ

จขบ.ก็พยายามอลุ้มอล่วยทุกประการ ของชีวิตค่ะ เท่าที่สามารถทำได้

 คงต้องวิ่งไปมา (เหนื่อยอ่ะ) ปีหน้าเค้า(คนหนึ่ง)ก็จะย้ายเข้าไปเรียนที่เวลลิงตันด้วย ตอนนี้ก็เก็บของทั้งทิ้งและแจกกันจนเกลี้ยงบ้าน และย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองแล้วค่ะ

 เด็กๆสนุกดีค่ะ คิดว่าปีหน้าลองใหม่ดีกว่า แม้ไม่ได้เที่ยวแบบทัวร์ เที่ยวตามใจตัวเอง ตามกำลังทั้งเงิน(น้อยนิด แฮะๆๆก็ช่างกล้าค่ะ)และทั้งเวลา แต่ก็รู้สึกดีจังเลย มีความสุขดีค่ะ

อย่างน้อย ก็ไม่โดนตำรวจเรียกเลยค่ะ ขับรถได้ตามเกณฑ์จริงๆ

ก็คงเป็นอย่างนี้ค่ะ

คิดถึงเพื่อนๆในบล็อก แต่ก็ต้องเก็บเน็ตไว้ใช้ในยามยาก ก็เลยเงียบหายไปเลยค่ะ

เก็บรูปบ้านในฝันมาฝากนะคะ คิดว่าคงเป็นร้านกาแฟ อยู่ใกล้ๆกับที่พักใหม่ในเมืองค่ะ จขบ.ชอบดอกกุหลาบที่นี่มากค่ะ แวะเวียนไปเดินดูกุหลาบสวยๆๆๆๆ

มีความสุขมากๆค่ะ