น้ำตาล..แมวที่ถูกทิ้งไว้กลางทาง

ว่าจะเขียนมานานล่ะเรืองน้ำตาล
เพราะรู้สึกสะเทือนใจอย่างแรงกับชีวิตของมัน

สำหรับน้ำตาล เราเคยรู้จักกันมานานแล้วที่โรงพยาบาลสัตว์
ที่ๆฉันเอาอีจูดี้ หมาน่ามึนไปผ่าตัดหูแล้วฝากกินนอนที่นั่นอยู่นานโข
ทุกๆเย็น ฉันจะต้องไปเยี่ยมจูดี้เพื่อทำให้มันไม่รู้สึกโดดเดี่ยวหรือถูกทิ้ง
เอาไก่ย่าง ตับย่างบ้าง ไปป้อนถึงกรงกันเลยทีเดียว
ซึ่งคงเป็นที่หมั่นไส้จากบรรดาหมาๆแมวๆละแวกใกล้มั่งล่ะ
เจนสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจากเสียงเห่าเป็นระยะๆ
ถ้าตีความหมายก็คงประมาณ..มึงๆ กุมั่งเด่ะ5555
ใกล้ๆกรงหมา ถัดไปอีกแถวเป็นกรงแมวให้ได้เสพ
คนรักแมวนี่ตัวไหนก็น่ารักทุกตัวอ่ะนะ
เอ๊ะหรือคิดแบบนี้คนเดียว 55555 ไม่นะ ไม่สิ
ฉันเล่นกับกรงนั้นกรงนี้ซึ่งจากแววตาแล้ว
มันจะเป็นไปโดยอัติโนมัติว่าตัวไหนดุไม่ดุ
แล้วกรงสุดท้าย แมวขาหักหน้าเศร้าสร้อย
"น้ำตาล" แมวตาสีฟ้า ขนขมุกขะมัว
บอกไม่ถูกว่าเรียกว่าสีอะไรดีนะ..

"เธอๆ เธอเป็นอะไรมาเหรอ?"
ฉันทักน้ำตาลราวกับว่ามันจะตอบมางั้นล่ะ
ซึ่ง ตอบไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความมันไม่เข้าใจสักหน่อยนี่เนอะ
อย่างน้อย แววตาที่แข็งกระด้างตอนนี้
ก็ยังดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
นี่คือ จุดเริ่มต้นของความเป็นมิตร
และนำไปสู่ การไว้ใจซึ่งกันและกัน...
ฉันเอามือไปลูบหัวน้ำตาลแสดงความจริงใจและเป็นมิตร
หัวที่ดูจะขืนๆช่วงแรกเพราะไม่เข้าใจกัน
กลับมาเป็นเอาหัวมาถูๆไปมา แสดงการโต้ตอบในทางที่ดี
แล้วมันก็ร้องเหมียวๆ อยู่ตลอดเวลา
รู้สึกดีใจจัง เซ้นต์บางอย่างในตัวเองยังแม่นอยู่

เล่นกันพักนึงก็ล้างมือกลับบ้าน
ทำแบบนี้กันเป็นหลายสัปดาห์
จนวันไหนเข้าไปแล้วไม่ได้ไปลูบหัวน้ำตาล
เหมือนขาดอะไรสักอย่าง
จนวันที่หมากลับบ้าน หายแล้ว
ก็ร่ำลากับน้ำตาลอย่างเป็นทางการ

"เราคงไม่ได้เจอกันแล้วนะน้ำตาล หายไวๆนะเธอ"
ฉันก็ยังร่ำลาเป็นภาษาคนใส่มันไปเหมือนทุกๆวัน
ซึ่งก็ไม่ได้สังเกตุว่าอาการเป็นยังไงใตอนนั้น

3 เดือน ผ่านไป แมวที่บ้านชักน้ำลายฟูมปาก
ก็ต้องมาฝากหมอไว้เช่นเคย..
และก็กระเป๋าเบาเช่นเคยอีกแล้วว
ฉันก็มาเฝ้าแมวเหมือนครั้งเดิมๆ
ที่เพิ่มเติมคือ..น้ำตาลยังอยู่ !!!
อ้าวทำไมน้ำตาลยังอยู่ ทำไมยังไม่กลับบ้าน???
ถามมันแล้วก็ไม่ยอมบอก5555
ไปถามหมอให้รู้กันไปเลยดีกว่า
หมอบอกว่าเจ้าของน้ำตาลกำลังทำบ้านใหม่
ไม่สะดวกเลี้ยงช่วงนี้ ติดขัดเรื่องที่อยู่ของแมว??
อ่อ..เหรอๆๆ งี้นี่เอง...

จนวันสุดท้ายที่แมวหายสนิทอีกเกือบเดือน
เจ้าของก็ยังไม่มารับ..
เราร่ำลากันเป็นครั้งที่ 2
หายไวๆนะน้ำตาล..

สองสับดาห์ต่อมา..แมวเป็นหวัด
เป็นกันทีละคู่ๆๆซึ่งสลับกันมาพ่นยาเลยทีเดียว
อดไม่ได้ที่จะเข้าไปทักทายน้ำตาลเหมือนทุกครั้ง

"เธอ..ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกล่ะ?"
ถ้าน้ำตาลเป็นคน
คำพูดเรานี่คงเหมือนไปตอกย้ำความเจ็บปวดในใจแน่ๆ

"เจ้าของเค้าไม่เอาแล้วค่ะ..
ไลน์มาบอกหมอเมื่อวานนี้เอง
ว่าเค้าไม่ใช่เจ้าของแค่เก็บมาส่งหมอเฉยๆ
เพราะตอนนั้นมันถูกหมากัดมาเลยสงสาร
เจ้าของบอกว่ามันเป็นแมวจร
ค่าใช้จ่ายตอนนี้เป็นหมื่นๆ
เค้าคงไม่สามารถมารับเลี้ยงได้
ขนาดหมอบอกว่า ค่อยคุยกันเรื่องค่าใช้จ่าย
หมอไม่ได้ซีเรียสแต่เค้าต้องมีบ้าน
เค้าก็บอกว่า ให้หมอเอาไปทิ้งข้างถนนก็ได้.."
เดี๋ยวคงมีคนเก็บไปเลี้ยงเองแหล่ะ..

เห้ย...ฟังแล้วแบบน้ำตาจะร่วง
คนจิตอ่อนอย่างฉันงี้ทุกทีเลย
คิดถึงเพลง ทิ้งไว้กลางทาง ขึ้นมาสะงั้น..
แต่นี่คงเป็นเวอร์ชั่น ทิ้งไว้กลางโรงพยาบาลสินะ

หันไปเพ่งกระแสจิตกับแฟน..ได้ยินแล้วใช่ป่าว..
ที่พี่ผู้ช่วยหมอเล่าให้ฟังอ่า..แฟนก็พยักหน้า
คิดไม่ผิดจริงๆค่ะ ที่เลือกผู้ชายคนนี้เป็นคู่ชีวิต
เค้าอาจจะไม่ได้ร่ำรวยมั่งมีเหมือนใครๆ
แถมมีหนี้สินก้อนโต
หนี้สินที่ไม่ได้เกิดจากการกระทำของตัวเองอีกต่างหาก
แต่สิ่งหนึ่งที่เค้าเป็นคนร่ำรวยเสมอคือจิตใตที่ดีและอ่อนโยน
...ฉันดีใจ ที่ เธอใจดี..

ถามพี่ผู้ช่วยหมอว่าน้ำตาลฉีดวัคซีนอะไรมาบ้าง?
ยังไม่เคยเลยสักเข็ม..งั้นฉีดให้ด้วยค่ะ
เดี๋ยวพวกเราจะเอาน้ำตาลไปเลี้ยงเองสงสารมัน
พี่ผู้ช่วยยิ้มแป้นแล้วรีบโทรไปหาหมอที่อยู่ต่างจังหวัด
หมอขอคุยสายกับฉัน..
"พี่ครับ ผมดีใจมากเลยที่มันได้ไปอยู่กับพี่
แล้วหมอก็เล่าเรื่องราวอย่างพรั่งพรู..บลาๆๆ
งั้นผมให้หมอที่นั่นฉีดวัคซีนถ่ายพยาธิฟรีให้เลยนะครับพี่
เดี๋ยวมีสมุดให้ด้วยคราวหน้าก็มาตามนัดในสมุดได้เลย
แล้วเดือนหน้าพี่ก็พามาทำหมันได้เลย ผมทำให้ฟรี.."

หมอก็น่ารักนะ..
แล้วก็น่าเห็นใจเหมือนกัน
ที่ไม่ได้เงินสักบาทเดียว
แต่อย่างน้อย จรรยาบรรณของหมอก็ยังศักดิ์สิทธิ์อยู่
หมอ พยาบาล นอกจากเครื่องแบบแล้ว
จะมีความศักดิ์สิทธิในจรรยาบรรณตรงนี้ที่ชัดเจน

"ไปอยู่ด้วยกันนะน้ำตาล"
เมี่ยวๆ พร้อมเอาหูมาถูๆที่แขน
เพราะส่วนอื่นของร่างกายจะขยับค่อนข้างลำบาก
สภาพน้ำตาลตอนนั้นเหมือนคนเป็นอัมพาตช่วงล่าง
ตั้งแต่เอว สะโพกลงไป ขา ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

บ้านเรา..นอกจากมีแมวตามองไม่เห็นอย่างตัวที่ชักแล้ว
ตอนนีเรายังมีแมวขาเป๋อีก..เท่ห์ว่ะ 555555
จะมีคนเท่ห์ๆแบบเรามั่งมั้ยอ่า???

ด้วยความที่น้ำตาลอยู่ในโรงพยาบาลสัตว์มานานกาเล
กลิ่นสาปติดตัวอย่างมาก
สงสัยคงซึมเข้าไปในในรูขุมขนละมั้ง
เวลาอุ้มนี่ กลิ่นแบบว่า มาดามหอมชื่นใจมาก
มาถึงบ้านก็เอาสำลีชุบน้ำอุ่นเช็ดตามตัว แคะหูที่ดำปี๋
เช็ดหน้าเช็ดตา ล้างขี้ตาที่เกรอะกรังออก
ทำไมเรารู้สึกว่าแววตาของน้ำตาลมันมีความสุขยังไงไม่รู้สิ

น้ำตาลถูกจัดพื้นที่ให้อยู่ในกรงใหญ่ที่ร้างมานาน
เพราะแมวในบ้านไม่ได้ถูกขังกรง จะนอนตรงไหนก็ได้
มีที่กิน ที่ขับถ่ายเป็นจุดๆ มีที่เดินรอบบ้าน มีรั้ว มีต้นไม้
เลยไม่มีตัวไหนที่แสดงความเครียดออกมา
เพราะก็คงได้ระบายความเครียดไปบนโซฟา เก้าอีบุนวม
มุ้งลวดและต้นหม่อนหน้าบ้านกันหมดแล้ว

เริ่มต้นชีวิตกันใหม่นะน้ำตาลนะ..
โลกไม่ได้มีแค่คนใจร้ายนะ
คนใจดีก็ยังมี แม้จะเพี้ยนๆไปมั่งก็ตามเถอะ
คราวหน้ามาเขียนการพัฒนาการของน้ำตาลต่อ
วันนี้ง่วงมากกกก นี่ตีสอง 57 นาที
จบข่าว

Create Date : 20 ตุลาคม 2558		2 comments
Last Update : 20 ตุลาคม 2558 3:21:56 น.
Counter : 1569 Pageviews.
Share Tweet