แหม๊..

อ้ายราวก้เง็งๆ ว่า ทะไมเด๊วอยู่ไทย เด๊วอยู่โน่น
นึกว่าบินไปบินมา อ่านแร้ว งง
ที่แท้ ก็ดองเรื่องเที่ยวไว้อัพบ๊อกๆ เน่เอง

มาอ่านตาหลอดค่า
อ๊าพเรื่องเที่ยวไปซากิดได้เรย ชอบๆ

สงสัยมานานแหละ พี่แหม่มทำงานอะไร
ถึงได้เดินทางบ๊อย บ่อย

ดีแหะ อยากเที่ยวบ้างง

ภาพนกพิลิแกนสวยมากเลยค่ะ ^_^

มาส่งกำลังใจให้กระสอบใหญ่ ๆ เลยค่ะ แบกกลับบ้านปายให้หมดเยยน้า งิงิ ^_^

ดีจัง
ชีวิตคือการเดินทางท่องเที่ยว

ชอบจังได้ตามไปเที่ยว นกน่ากินเอ้ย น่ารักดีครับ
เสียดายแบ๊ตกล้องหมดไฟจังเลยครับ
แหมไม่งั้นต้องเห็นรูปปลากระเบนยักษืเป็นแน่

นกพีริแกนตัวโตจังเลยค่ะ ดูท่าทางไม่กลัวคนด้วยแฮะ มาให้สัมผัสตัวเป็นๆใกล้ๆเลย

นกน่ารักดี
ยังงัยก็นำภาพที่ไปท่องเที่ยวมาให้ชมอีกนะคะ

อยากเห็นกระเบนยักษ์มั่ง

พี่แหม่มคะขา ..หนูไม่ได้มาอ่านซะนาน
ลืมไปแล้วว่าคราวก่อนเที่ยวถึงไหนแล้ว
เล่าซะผู้ชมลืมเลยนะเนี่ยพี่แหม่มขา

มาดูภาพสวยๆ ครับ

ขอบคุณนะครับ ที่แวะไปที่บล็อก

น่าเที่ยวจังค่ะ...

นกพีรีแกน...รู้แล้วว่าทำไมถึงหิ้วเด็กเล็กๆ ได้สบาย

จ๊ะเอ๋... หวัดดีค่ะ พี่แหม่ม

สบายดีนะคะ........ คิดถึงนะคะเนี่ยยยยย....

ขออภัยค่ะ ที่หายไปนานหน่อย พอดียุ่งมาก ๆ น่ะค่ะ
...........................................

มารายงานสถานการณ์ล่าสุดแล้วค่ะ แล้วก็ขอรับบริจาค....... กำลังใจด้วยค่ะ...

ฝันดีนะคะ
..............................................

อิจฉาคนได้ไปเที่ยวบ่อย ๆ จังเลยค่ะ... อิอิ

น่าไปให้อาหารด้วยจังเลยอะ..

แวะเข้ามาอ่าน เขียนได้ดีสนุกอ่านเพลินเลย แล้วจะแวะมาอ่านบ่อยๆจ๊ะ