เฮือกที่แปด~
อิชั้นจะบ่นนะ...
จะบ่นจริง ๆ นะ
. . .
ฮ่วย..
...ทำไมมันยุ่งยากถึงขนาดนี้เลยวะ...
....................
13 นาฬิกา 34 นาที โดยประมาณ
อิชั้นยังคงนั่งตาเหลือก ปากเจ่อ(เพราะยังร้อนในไม่หาย ซี๊ดดดด~) อยู่ต่อหน้าพี่เล็ก ที่ สนง.ประชาสงเคราะห์จังหวัดเฮ่าะ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง ที่อิชั้นหอบหลักฐานประดามีของนายแม่ กับหลักฐานประดามีที่ทางประชาสงเคราะห์จังหวัดขอ เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการขออนุญาตจัดตั้งหอพัก ที่ทางประชาสงเคราะห์จังหวัด จำเป็นต้องยื่นเสนอต่อท่าน ผว. พิจารณาเซ็นต์อนุมัติทั้งสิ้น
จริง ๆ แล้ว งานนี้อิชั้นคิดว่าอิชั้นเกรียมม ตัวมาพร้อมอ่ะนะคะ ทุกอย่าง อิชั้นเกรียมไว้เป็นอาทิตย์แล้ว รูทงรูถ่ายอะไรก็มีหมด (เอ่อ......อ่าวไทยไปทางไหนคะ ) แต่พอเอาเข้าจริง ๆ...พี่เล็กแกกลับตีหน้าปุเลี่ยน ๆ แล้วก็บอกอิชั้นอย่างหน้าไม่อายว่า...
พี่เล็ก ปชสค. จว. : ไปเตรียมมาเพิ่มอีกสามอย่างนะน้องนะ..
อิชั้น : อ้าว..ไหงงั้นอ่ะคะพี่ เนี่ย หนูก็เตรียมมาพร้อมทุกอย่างอย่างที่พี่บอกแล้วนา
พี่เล็ก : เออ พี่รู้ แต่วันนี้ท่าน ผว. คนใหม่ ท่านเพิ่งสั่งเพิ่มลงมา ว่าให้ขอเอกสารเพิ่มอีก 3 อย่างคือ 1. รูปบันไดหนีไฟของแต่ละอาคาร 2.ถังแก๊สดับเพลิงของแต่ละอาคาร 3.ใบขออนุญาตก่อสร้าง ในความควบคุมของ อบต.
อิชั้น : แหง๊ะ...ทำไมมันยุ่งขนาดนั้นเลยอ่ะคะพี่ แค่ขอจดทะเบียนหอพักเนี่ยนะ..(อิชั้นเริ่มงงงวยแล้วค่ะ..เพราะในมือของอิชั้นเต็มไปด้วยเอกสารร้อยแปดพันเก้า นี่ไม่นับรวมถึงการที่นายแม่อิชั้นต้องไป พิมพ์ลายนิ้วมือที่โรงพัก แล้วส่งไปทางกรุงเทพฯ เพื่อตรวจสอบประวัติ การไม่เป็นบุคคลอันเป็นภัยต่อความสงบเรียบร้อยของชาติอีกนะเนี่ย)
พี่เล็ก : เออ....ไปทำ ๆ มาเหอะน่า เหลือไม่กี่อย่างเอง ก็แค่กลับไปถ่ายรูปแล้วก็เอาเอกสารที่พี่บอกมาส่ง เนี่ย...ของรายที่แล้วที่พี่เสนอท่านไป ท่านไม่อนุมัติมานา เพราะขาดไอ้เอกสารสองสามอย่างนี่แหละ
อิชั้น : อึ้งกิมกี่ นึกในใจว่า.....นี่การที่เราต้องการทำงานที่สุจริตโดยถูกต้องตามกฎหมาย มันยากเย็นเข็ญใจอย่างงี้เลยเหรอวะ......
ทีไอ้พวกผับพวกบาร์ ที่เปิดขายกันโครม ๆ เล่นดนตรีสดกระแทกหูพวกเด็กหอ.อิชั้นมาปีครึ่ง ตั้งแต่ทุ่มนึง ยันเที่ยงคืนครึ่ง จนเด็กไม่ได้หลับได้นอน โดยไม่มีใบอนุญาตอะไรสักอย่าง.....กลับชูคอ ทำผิดกฎหมาย หากินได้อย่างสะดวก ทั้ง ๆ ที่ก็อยู่ห่างจากรั้วมอ.แค่สามนาที แถมฤกษ์งามยามดี ก็ตีกัน ยิงกัน ตบแย่งผู้ชายกัน เมากันแประเกือบทุกอาทิตย์....โรงพักก็อยู่ห่างไปแค่ไม่ถึง 500 เมตร พวกนั้นยังนั่งเกาสะดือนับเงินอย่างเพลินใจ ไม่เห็นต้องไปพิมพ์ลายนิ้วมือ สอบประวัติ ถ่ายรูปติดเอกสารขออนุญาต แนบแบบแปลนตึกที่เขียนโดยวิศวกรที่มีใบอนุญาต ขอใบรับรองแพทย์ บังคับให้ทำทุกอย่างให้ถูกสุขลักษณะอนามัย เลี้ยงลูกเค้าให้เหมือนเลี้ยงลูกตัวเอง แถมยังต้องถูกบังคับให้เลือก "เพศ" ของลูกค้าตาม พรบ.ตั้งแต่ พ.ศ 2475 นู่นแน่ะ
งานนี้ ฉิวขาดค่ะ....ฉิวขาด
แต่ฉิวยังไง ก็ไม่มีทางเลือก..
อิชั้นหอบเอกสารปึกโต ปากเจ่อ กลับขึ้นมาบนรถ..นึกท้อ ๆ ในใจนิดหน่อย ไอ้เรื่องถ่ายรูปบันไดหนีไฟกับถังดับเพลิงแต่ละตึกมาโชว์น่ะ อิชั้นบ่ยั่นหรอกค่ะ แต่ไอ้ "ใบอนุญาตขอก่อสร้างตึก "ที่ ทาง อบต.ออกให้นี่สิ......ป่านนี้หม่ามี้อิชั้นเอาไปจดหวย เอ๊ย..ทดเลขหมดไปหลายปีแล้วมั้ง
กรรมของเวรจริง ๆ ค่ะ
นึกถึงตอนที่อิชั้นไปยื่นขออนุญาตกับทาง อบต.อ่ะ ทางโน้นเค้ามีหนังสือตอบกลับมาเหมือนกันนะคะ ว่า...เนื่องจากบริเวณที่อิชั้นก่อสร้าง ไม่อยู่ในเขตควบคุมอาคาร (หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ) เพราะฉะนั้น ทาง อบต.ก็เลยไม่ต้องเข้ามาควบคุม อ้าว...พอไม่อยู่ในเขตควบคุม อิชั้นก็ลุยโลดสิเค๊อะ แถมไอ้ใบที่ว่า ก็ไม่เคยเก็บไว้สักที นึกแล้วก็อยากเอาหัวโหม่งกระจกหน้ารถนัก ทำไมเป็นคนไม่มีระเบียบในการจัดเก็บเอกสารเยี่ยงนี้ก็มิรุ
อยากจะหยิกตัวเองให้เนื้อเขียวเท่าผักนัก
ไม่ได้เรื่องเอาซะจริง ๆ เลยเนี่ย.......ยัยเบ๊อะ.. !!!!
............
เฮ้อ ๆ ๆ ๆ ขับรถออกจาก สนง.ประชาสงเคราะห์จังหวัด มาก็บ่ายโขแล้วค่ะ..
ขากลับนี่ อิชั้นต้องแวะบรรทุกของไปให้แม่ขายด้วย..ก็เลยแวะที่ร้านหน้าสถานีรถไฟตามที่แม่สั่ง
ลงจากรถได้แค่สามวิ..พลันนั้นเอง อิชั้นก็เห็น ร่างคุ้น ๆ ของใครบางคนยืนกอดอกอยู่หน้าร้านที่อิชั้นจะไปซื้อของให้นายแม่
ท่านนายก อบต.นั่นเองค่ะ...
อิชั้นค่อยยิ้มออก...ก่อนจะยกมือไหว้ท่านไปก่อนเป็นการนำหน้า
จริง ๆ อิชั้นกับนายแม่ก็พอจะคุ้นเคยกับท่านและครอบครัวอยู่แหละค่ะ ตั้งแต่ตอนที่ท่านยังเป็นกำนันอยู่เลย แต่ตอนนี้มาเป็นนายก อบต.ซะแระ..แต่ก็ดีค่ะ..นายกฯ คนนี้ ใจซื่อ มือสะอาด ทำงานจริงจัง ตั้งแต่ได้ท่านมาทุกอย่างในตำบลก็ค่อนข้างจะพัฒนาไปได้ดีกว่าเก่า (ยกเว้นไอ้พวกผับที่เส้นหญ่ายเป็นก๋วยจั๊บน้ำข้นนี่แหละ)
คุยกันได้นิดหน่อยค่ะ อิชั้นก็ถามเรื่องใบอนุญาตที่กำลังนึกหนักใจอยู่..ท่านก็เลยบอกว่า พรุ่งนี้ให้เข้าไปเลย จะดูให้..ถ้าค้นไม่เจอเพราะเป็นเอกสารเก่าก่อนที่ท่านจะเข้ามาทำงาน ท่านจะเซ็นต์หนังสือรับรองแทนให้..
โล่งอก โล่งงงงใจ ณ.บัดนั้นเลยอ่ะนะคะ
.................
นึกแปลกใจครามครันเหมือนอิชั้นมั้ยอ่ะ
..ว่าอะไรหนอที่ทำให้คนที่อิชั้นอยากขอความช่วยเหลือที่สุด มายืนรออิชั้นถึงที่หน้าร้านค้าในเมืองนี่..
. . . ....ขอบคุณ....ฟ้าข้างบนที่ส่งผลแห่งการทำความดี แบบ EMS มาให้ ณ.ที่นี้ด้วยละกันนะเค๊อะ..
.................
เดี๋ยวแวะไปหาเค่อะ
หายบร้าแว้ววววว~แหะ ๆ
i'm not superman
Create Date : 18 ตุลาคม 2550 |
|
20 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2550 7:04:26 น. |
Counter : 1429 Pageviews. |
|
|
|
จะบ่นจริง ๆ นะ
.
.
.
ฮ่วย..
...........................
หายบร้าแว้ววววว~
i'm not superman
ค่อยยังชั่วหน่อย
พี่แหม่มมะเป็นอารัย อิอิ