โอ้วว..จอร์จมันย้อดดดม้ากกก~
ตั้งหัวข้อ บล้อกให้ดูน่าตื่นเต้นไปงั้นแหละ..ความจริงก็คือบล้อกนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นสักเท่าไหร่หรอก
เมื่อวานซาร่าสอนในคลาสแบบบึ้ดจ้ำบึ้ดพอสมควรเฮ่าะ..
เนื่องจากเรียนอีกไม่กี่ครั้ง ก็จะจบ level 7 อีกแล้ว โอ๊วว..เร็วเหมือนกันแฮะ..
ช่วงหลัง ๆ นี่อิชั้นเรียนแบบปล่อยวางเอามาก ๆ คือเรียนเพื่อ "รู้" เท่านั้นเองจริง ๆ อาจจะมีการนำมาประยุกต์ใช้บ้าง แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ เพราะเวลาคุยกับซาร่าทีไร แกรมมงแกรมม่า กฎข้อไหน ๆ ก็ไม่ค่อยจะว่อบแว่บเข้ามาในหัวเลยอ่ะนะคะ..เรียกว่าด้นภาษาเอาแบบ พอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้เป็นประโยค ๆ เท่านั้น..
แต่อย่างน้อยซาร่าก็ฟังรู้เรื่องแฮะ..
วัดจากเมื่อก่อน เวลาอิชั้นพูดผิดทีไร เช่น ประโยคนี้เป็นอดีตนะ แต่ใช้ go ในประโยค ซาร่าจะแก้เป็น went ให้ เวลาตอบกลับมา อิชั้นก็พอจะจับทางได้ ว่า อ้าว..ตรู..สำแดงฟามโง่ออกมาอีกแย้ว..(ฮี่ ๆ) แล้วก็จะนึกก่อนพูดทุกครั้งว่า ไอ้ที่จะพูดน่ะ มันเป็นอดูดดด..เอ๊ย..อดีตรึเปล่าฟระ แล้วต้องใช้ verb ช่องไหน แล้วจากนั้นก็ด้นเอา ก็...พอได้นะคะ ช่วงหลังนี่ ซาร่าไม่ค่อยแก้ให้แล้ว..เอ๊ะ หรือแก้จนเหนื่อยเกินกว่าจะคอยแก้ไหวแล้วก็ไม่รู้นิ
......................
เมื่อวานเรียนกันหลายเรื่องค่ะ ล้วนแล้วแต่จำเป็นทั้งสิ้น หากจะพูดภาษาอังกฤษให้ถูกต้อง สละสลวย..ท้ายชั่วโมง อิชั้นคุยกับซาร่า ถึงเรื่องการกลัวภาษาอังกฤษ และกลัวคนต่างชาติของตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนยืนขาสั่น อยู่คนเดียว ต่อหน้าอิมิเกรชั่นที่สนามบิน ตปท.แล้วยิ่งไปกันใหญ่ เพราะฟังคำถามของ จนท.เค้าไม่ยู้เยื่องงง ต้องคอยมองหาเพื่อน ๆ ที่หลุดออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้วร่ำไป..ซาร่าบอกว่า..โสมมน้ามมมหน้า..5555...เธอบอกว่า ไม่แปลกหรอก เพราะเรามักจะคิดว่า..เราเป็นคนเดียวที่ใช้ภาษาอังกฤษห่วยแตก แต่รู้อะไรมั้ย คนต่างชาติไม่ได้เป็นคนที่ เก่งภาษาอังกฤษไปเสียทั้งหมด อีกทั้งเวลาที่เราพูดไม่ค่อยถูก ฟังคำถามเค้าไม่ทัน หรือไม่รู้เรื่อง เราก็ขอให้เค้าทวนประโยคซ้ำ หรือพูดช้า ๆ ได้ เค้าไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือคนต่างชาติที่เป็นนักท่องเที่ยวแบบเราหรอก..อื้มมมม...อิชั้นว่า ก็จริงแฮะ.....แต่ให้ตายเถอะดาลิ้งงค์...ถึงรู้อย่างนั้น ก็ยังป๊อดดดรับประทานอยู่ดีแหละ...
วันนี้มีเรียนอีกสอง ชม.ค่ะ..~
งานก่อสร้าง มีการเปลี่ยนแปลงในเรื่องของคนงานที่รับผิดชอบการสร้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่เกี่ยวกับอิชั้นโดยตรง..
งานที่ตึก ยุ่งนิดโหน่ยย..เพราะลูกน้องที่เคยช่วยงาน จะลาออกไปกรีดยาง ปลูกยางพาราอยู่ที่บ้านที่ภาคใต้ งานทั้งหมดจึงมาสุมอยู่ที่หัวฟู ๆ ของอิชั้นคนเดียว น่าฉงฉาน
..คุณเล็ก สถาปนิกที่เรียนด้วยกันในคลาส..ท่าทางเป็นคนจิตใจอ่อนโยนใช้ได้แฮะ..แต่ไม่เคยคุยกับเค้านอกคลาสสักที วันนี้ว่าจะลองคุยดู เผื่อได้เพื่อนเพิ่มอ่ะ..
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะคะ..
ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับทุกคนค่ะ..~
อื้มม
Create Date : 04 มิถุนายน 2549 |
|
10 comments |
Last Update : 11 มีนาคม 2554 23:34:11 น. |
Counter : 1487 Pageviews. |
|
|
|