ให้ทุกวันเป็นวันที่มีรักในหัวใจ~
ก่อนอื่นต้องขอโทษเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนด้วยนะคะ ที่อิชั้นมิได้ไป แฮปปะรี่ วาเลนติโน่..กับทุกคนที่บล้อกในวันที่ 14 กพ.ที่ผ่านมาเลย..
นั่นก็เป็นเพราะช่วงหลายวันมานี่..ไข่อิชั้น เอ๊ย..ไข้อิชั้นพุ่งจี๊ดติดกระดานหุ้นเป็นพัก ๆ น่ะเฮ่าะ..
เมื่อวันก่อนก็เพิ่งไปหาหมอที่ รพ.มา..เกือบโดนอาคุงหมอสั่งแอดมิดซะแระ เพราะไข้สูงปริ๊ดด..
มิน่าตอนฝืนใจขับรถไปหาหมอที่โรงพยาบาล ถึงหนาวววจับจิต..เกือบจะถอดแอร์ของรถเฟี้ยงทิ้งข้างทางซะตั้งหลายหนเยยอ่ะนะคะ (ว่าไปนั่น)
แถมตอนพี่พยาบาลคนสวยวัดไข้ให้ ยังมีหน้าถามพี่เค้าอีกแน่ะว่า..หนูมีไข้อ่ะเป่าคะพี่..
เล่นเอาพี่พยาบาลหันมายิ้มอย่างเห็นใจว่าคุงน้องนี่ ช่างไม่เห็นเงาหัวตัวเองซะบ้างเลย..ก่อนตอบว่า
"ไข้สูงมากเลยค่ะ.....เดี๋ยวพบคุณหมอเลยนะคะ"
เออ..ไข้สูงมากเลยเฟ้ย เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไข้สูงประมาณนี้เลยอ่ะนะคะ (เอ่อ...ควรภูมิใจชิมิคะเนี่ย..แอร๊ยย)
คุณหมอคนที่อิชั้นพบวันนี้ชื่อคุณหมอ สมบูรณ์ค่ะ ปกติอิชั้นมักจะมีหมอประจำตัวที่เวลาป่วยมักจะมาหาเค้าบ่อย ๆ ชื่อคุณหมอ อรรณพ เป็นแพทย์ทหารที่มาเข้าเวรที่ รพ.นี่เป็นพัก ๆ แต่วันนี้ไม่ไหวจริง ๆ ก็คงต้องหาคุณหมอท่านอื่นไปก่อน
หลังจากตรวจเรียบร้อยแล้ว คุณหมอสมบูรณ์ถามว่า..จะนอนโรงพยาบาลได้มั้ยครับ เพราะไข้สูงมากเลย แต่อิชั้นบอกว่า ขอเป็นฉีดยาแทนได้มั้ยเค๊อะ เพราะนอนมิดั้ยย...จริง ๆ เนื่องจากมีงานกองรออยู่ในวันพรุ่งนี้อีกพะเรอเกวียน
ฤทธิ์ดื้อมีดสั้นของอิชั้นใช้ได้ผลเสมอค่ะ เพราะในที่สุด คุณหมอก็ต้องจำใจสั่งให้ฉีดยาให้อิชั้นหนึ่งเข็ม พร้อมยาแรง(โคด) ที่ช่วยลดอาการไข้อีกสี่ถุง..
คืนนั้นจบลงด้วยการที่อิชั้น วิ่งอาเจียรเกือบท้างคืน(เอ๊ะ หรืออิชั้นจะท้อง กร้ากกก เอาฟระ..อิชั้นรักเด็กอยู่เหมียลกันนิ ถึงไม่ได้เป็นนางงามตกจากเวทีไหนก็เถอะ ว่าแต่จะไปแอบท้องโดยไม่รู้ตัวได้ตอนไหนล่ะเนี่ย)..นึกในใจว่า นี่ตรูจะตายคืนนี้รึเปล่าวะคะเนี่ย..แง้..ม่ายยน้า..เค้ายังมะได้แต่งงางงงเยย เค้าตายมะด๊ายยยยย...ม่ายเอ๊า
..............
เช้าวันรุ่งขึ้น อาการไข้ก็ยังคงสวิงขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ค่ะ อิชั้นต้องดวดยาทุก 4 ชั่วโมง เรี่ยวแรงหายไปหมด..ตัวร้อนจี๋เป็นพัก ๆ ต้องนอนซมอยู่บนเตียงให้หม่ามี้ดูแลซะงั้น
โชคไม่ช่วยเลยค่ะ..เพราะทุกวันที่ป่วย อิชั้นก็ยังต้องลากสังขารไปทำงาน..ทุกวัน..ทั้ง ๆ ที่ตัวร้อนจี๋ ยืนไม่อยู่ขนาดนั้นก็เถอะ
และไปแล้วก็มิใช่จะได้นั่งเฉย ๆ ซะด้วยสิคะ..เพราะงานที่ทำมันเป็นงานที่ค่อนข้างจะ โฮลอินวัน..เอ้อ..ออลอินวัน ดังนั้นแทนที่จะได้พักผ่อนให้ร่างกายฟื้นตัวได้โดยเร็ว กลับกลายเป็นว่าอาการไข้ยังคงตามติดมากอดเอวเกาะบ่าเหมือนเป็นเพื่อนสนิทเสน่หากันมานานหลายปียังไงยังงั้น..
..................
วันนี้..มีงานต้องไปทำหลายอย่างเหมือนกันค่ะ..
ไปเสียภาษีแวต ร้านค้าให้แม่ ไปจ่ายค่าไฟของตึก ไปกรอกใบขอเปลี่ยนขนาดหม้อแปลงกับทางการไฟฟ้า ไปติดต่อขอต่อใบอนุญาตจัดตั้งหอพักที่ กรมประชาสงเคราะห์จังหวัด แล้วตอนบ่ายก็มีนัดอีกสองสามราย
เช้านี้ก็เลยมารายงานตัวว่า.......อิชั้น......ยังดื้อดึงพอจะยืนไหวค่า...
แม้ไม่ได้แว้บไปส่งความรักถึงที่บล้อกใคร ๆ แต่อยากให้รู้ว่า..ความรักที่อิชั้นมีเท่าไหร่...ก็แจกจ่ายให้ทุกคนได้ถ้วนทั่วเท่านั้น...
รักทุกวัน..รักให้สมกับที่มีคำดี ๆ คำนี้ในโลก
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราได้พบเจอกัน....
ขอบคุณมิตรภาพ ความจริงใจ ที่ตลอดมาอิชั้นได้รับจากทุกคน
อิชั้นไม่หวังให้ทุกคนรักอิชั้นมากมายนัก..รักน้อย ๆ แต่ได้โปรดรักอิชั้นนาน ๆ นะคะ
ง่า สุดท้ายนี้...ใครจะคล้องพวงมาลัย กรุณาแนบแบงค์กาโม่ม่วง ๆ ติดมาด้วย และกรุณาอย่าแซงคิว..จักขอบพระคุณอย่างสูงเฮ่าะ..
............
รักนะคะ..
จุ้บ ๆ
i'm not superman
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
42 comments |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2550 8:10:01 น. |
Counter : 1411 Pageviews. |
|
|
|