บทที่ 75 El Chamaquito

ข่าวร้่ายที่กระจายไปอย่างรวดเร็วเหมือนไฟไหม้ฟาง ก็ดับไปในลักษณะเดียวกันภายในชั่วเวลาข้ามคืน เพราะในวันรุ่งขึ้นชีวิตของวิทก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ไม่มีคนที่รู้จักกันอย่างผิวเผินเข้ามาแสดงความเสียใจ และกลับไปทักทายกันตามมารยาทเหมือนเดิม

แต่สิ่งหนึ่งที่ต่างออกไปคือหลังจากที่ไปดื่มกันในคืนนั้น เขาและคาร์ลอส ซึ่งมีโต๊ะทำงานอยู่ห้องเดียวกัน เริ่มจะสนิทกันมากขึ้น และมากพอที่จะชวนกันลงไปกินอาหารกลางวันตอนพักเที่ยง และดื่มน้ำชาในเวลาพักเบรคช่วงบ่่ายพร้อมกัน แทนที่จะเป็นต่างคนต่างพักเหมือนที่ผ่านมา ... ส่วนเวลาพักดื่มกาแฟตอนสิบโมงครึ่งนั้นวิทมักจะขอตัวเพราะเิ่พิ่งดื่มกาแฟมาจากแฟลตในตอนเช้า จึงพอใจที่จะนั่งทำงานมากกว่า ...

จากจุดนั้นทำให้เกิดการรวมกลุ่มเล็กๆขึ้นมาของ "ชาวต่างชาติ" ในแผนก ซึ่งไม่เพียงเฉพาะนักศึกษาป.เอกอย่าง มาเรีย คาร์ลอส และวิทแล้้ว ยังมีนักวิจัยหลังปริญญาเอกจากสเปน ฝรั่งเศส และญี่ปุ่นมาร่วมด้วย

ส่วนเทเรซา ภรรยาของคาร์ลอสซึ่งทำวิจัยอยู่ชั้นสอง ที่ผ่านมาก็จะนั่งกินมื้อกลางวันที่โต๊ะยาวรวมกับสมาชิกในแผนกนั้นซึ่งส่วนใหญ่เป็นนักวิจัย (อาวุโส) ประจำสถาบัน เพราะนักศึกษาป.เอก หนุ่มสาวชาวอังกฤษจากทุกแผนกจะมารวมกลุ่มกันอีกโต๊ะหนึ่งโดยเฉพาะ ... และเมื่อมีการตั้งกลุ่มกันขึ้นมาของหนุ่มสาวชาวต่างชาติโดยบังเอิญ เทเรซาจึงค่อยๆแยกตัวจากโต๊ะนักวิจัยในแผนก มาเข้ากลุ่มนี้มากขึ้น และทำให้สนิทกันมากขึ้นตามลำดับ ... แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้วิทแปลกใจก็คือ หนุ่มน้อยทหารญี่ปุ่นเวอร์ชั่นอังกฤษคนนั้น แทนที่จะไปร่วมกลุ่มหนุ่มสาวอังกฤษ กลับเหมือนสมัครใจที่จะนั่งแปลกแยกตามลำพังอยู่กับพวกนักวิจัยชั้นสองมากกว่า

********************************************************************************

วันหนึ่งในช่วงพักกลางวัน เทเรซาซึ่งโดยปกติมักจะไปนั่งกินอาหารร่วมโต๊ะกับผู้คนในแผนก เสร็จแล้วก็จะย้ายมารวมกับกลุ่มของพวกเรา ... แต่ในวันนี้กลับมีหนุ่มน้อยคนนั้นเดินตามหลังมาด้วย

"Hola ..." เทเรซากล่าวทักทายสมาชิกที่นั่งกันอยู่ก่อน คำๆนี้เป็นภาษาสเปนซึ่งแปลว่า Hello หรือ Hi นั่นเอง

"Hola ..." คนที่นั่งอยู่ตอบกลับไปอย่างพร้อมเพรียง

"เป็นไงบ้าง Chamaquito" เทราซาหันมาทางวิทพร้อมกับประโยคนี้ เล่นเอาเขาถึงกับตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว

"อะไรนะ" วิทงง "ยุง [mosquito] เหรอ?"

"ไม่ใช่ๆ" เทเรซาตอบด้วยสำเนียงเม็กซิกันที่เข้มยิ่งกว่าของคาร์ลอส "ฉันเรียกเธอไงว่า Chamaquito แปลว่า เด็กน้อย [little boy]"

"ไม่ได้อำกันเล่นใช่มั้ย" วิทยังสงสัย พลางหันไปถามมาเรียซึ่งเป็นชาวสเปน "แปลอย่างนั้นจริงๆเหรอ?"

"ที่สเปนไม่ได้เรียกแบบนี้ ..." มาเรียตอบ "แต่ในละตินอเมริิกา ถึงแม้จะใช้ภาษาสเปน แต่ก็มีหลายคำที่ในสเปนไม่มี"

"แปลแบบนี้จริงๆ" คาร์ลอสบอก "ที่เม็กซิโก เราะจะเรียกเด็กผู้ชายว่า Chamaco หรือถ้าเอ็นดูมากหน่อยก็จะเรียก Chamaquito"

"อืม ... ฟังดูดี ขอบใจนะ" วิทตอบ

และก่อนที่วงสนทนาจะกลายเป็นรายการภาษาเม็กซิโกวันละคำไป เทเรซาซึ่งเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้พาหนุ่มน้อยเดินตามมาด้วย จึงรีบพูดขึ้นว่า "ทุำกคน นี่ 'แพรี' อยู่ห้องแล็บเดียวกับฉัน" ว่าแล้วก็หันไปทางหนุ่มน้อยแพรี แล้วแนะนำคนที่นั่งอยู่เรียงไปทีละคน "นี่คาร์ลอส มาเรีย วิท แล้วก็ ..."

"แพรี เธอกำลังเรียนโทอยู่เหรอ?" มาเรียถามขึ้น เพราะถ้าเป็นนักศึกษาป.เอกมาใหม่ ก็จะต้องมีคนพูดมาให้เข้าหูจนได้ ส่วนหนุ่มคนนี้ดูอายุน้อยเกินกว่าจะเป็นนักวิจัยหลังป.เอกไปได้

"เปล่าหรอก เราเรียนป.ตรีอยู่ที่ ..." ซึ่งเป็นชื่อของ U ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับลอนดอน

"อ้าว แล้วมาำทำปัญหาพิเศษที่นี่เหรอ" วิทสงสัย "มาไกลจัง"

"ก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ" แพรีตอบ "เรียกว่ามาฝึกงานที่นี่มากกว่า ... พอเสร็จแล้วก็กลับไปเรียนต่ออีก 1 ปีก็จะจบป.ตรี"

"อย่างนี้ก็ใช้เวลาเกิน 3 ปีน่ะสิ" วิทถาม เพราะส่วนใหญ่หลักสูตรป.ตรีที่นี่ในสาขาทั่วๆไปจะใช้เวลาเรียน 3 ปีเท่านั้น

"ใช่แล้ว แต่ระหว่างที่ทำงานอยู่ที่นี่ก็ได้เงินเดือนไปด้วย ..."

ในที่สุดปริศนาเกี่ยวกับหนุ่มน้อยคนนี้ก็กระจ่างขึ้นมาบ้าง แต่ยังไม่จบเพียงเท่านี้อย่างแน่นอน ...

สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

Create Date : 25 ตุลาคม 2553 Last Update : 25 ตุลาคม 2553 13:56:06 น. Counter : 488 Pageviews.		3 comments
Share Tweet