| All Blog
|
บทที่ 32 ภาคเรียนฤดูใบไม้ผลิ หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น วิทไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรดี จึงพยายามหลีกเลี่ยงผู้คนในหอพักโดยเฉพาะอย่างยิ่งทอมให้มากที่สุด ... แต่หลายครั้งก็ไปเดินสวนกับทอมในทางเดินจนได้ "สวัสดี คุณวิท" ทอมจะทักทายแบบนั้น ด้วยน้ำเสียงที่มีแววประชดประชัน และเมื่่อวิทไม่ตอบอะไรทอมก็จะพูดย้ำอีกครั้ง โดยเน้นเสียงมากกว่าเดิมและกระแทกกระทั้น "สวัสดี คุณวิท" "สวัสดี คุณทอม" วิทก็จะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในใจปนด้วยความโกรธ น้อยใจ และเสียใจรวมๆกันอยู่ ... หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้่ายกันไป แต่วิทไม่เคยเข้าใจเลยว่าทอมจะได้อะไรจากการประชดประชันแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อจบเรื่องแล้วน่าจะต่างคนต่างอยู่มากกว่า  ******************************************************************************** ในภาคเรียนที่สองนี้ คนที่อยู่ในหอพักบางคนที่พอตั้งหลักได้ ก็เริ่มย้ายออกไปอยู่ข้างนอก ซึ่งอาจจะไปพักกับเจ้าของบ้านที่แบ่งห้องให้เช่า หรือไม่ก็ไปเช่าบ้านเป็นหลังอยู่แชร์กันกับเพื่อน และไม่ว่ากรณีใดก็จะเป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายมากกว่าอยู่หอพักของมหา'ลัย ... ในบล็อกนี้ก็เช่นเดียวกัน มีคนย้ายออกไปสองคนในเทอมนี้ และไม่กี่วันต่อมาก็มีคนใหม่สองคนเข้ามาแทนที่ ... ในกลางดึกคืนหนึ่ง วิทเดินเข้าไปดื่มน้ำในครัวด้วยอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น เมื่อวิทกำลังจะออกไปจากครัวก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนเข้ามา เป็นหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อน ... เมื่อเห็นวิทยืนอยู่ชายคนนั้นจึงแนะนำตัว "สวัสดี ผมชื่อแดเนียล" "อ้อ โอเค" วิทตอบไป พร้อมกับเิดินกลับห้องไปแบบงงๆ ... จนกลับไปถึงห้องแล้วเพิ่งได้สติว่าเมื่อกี้เขาช่างทำตัวไร้มารยาทจริงๆ  ******************************************************************************** เย็นวันรุ่งขึ้น วิทรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในครัว เพื่อหวังจะไปขอโทษนายแดเนียล แต่โชคร้ายที่ทอมกับราณีกำลังนั่งคุยกันที่โต๊ะอาหารพอดี โดยมีแดเนียลยืนอยู่ใกล้ๆ เมื่อวิทเดินเข้าไปถึงแดเนียลเป็นคนเดียวที่หันมาทัก "สวัสดี" "สวัสดี ... ผมวิทนะ ... ขอโทษสำหรับเมื่อคืน ... เอ่อ ... พอดีตอนดึกๆสมองไม่ค่อยทำงานน่ะ" วิทตอบไปแบบอ้ำๆอึ้งๆ "ไม่เป็นไรหรอก สมองผมก็ไม่ทำงานเหมือนกันแหละตอนดึกๆ" แดเนียลตอบ น้ำเสียงสดใส ว่าแล้วก็หยิบของสิ่งหนึ่งจากถุงพลาสติกยื่นมาให้ "นี่ เอาไปลองกินดู" วิทหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นลูกอมรสนมตรากระต่ายจากเมืองจีน "นายไปเอามาจากไหนเนี่ย" "เพื่อนซื้อมาฝากจากลอนดอน ... อ้อกระดาษห่อข้างในกินได้นะ มันทำจากแป้ง" "รู้แล้วหละ เคยกินตอนอยู่ที่บ้าน แต่ไม่คิดว่าที่นี่จะมีขาย" "อ้อ เอานี่ไปลองด้วยสิ" แดเนียลว่า พร้อมกับหยิบของบางอย่างออกมาจากถุงใบเดิมอีก คราวนี้เป็นขนม "เซียงจา" ในขณะที่วิทมองดูด้วยความทึ่ง "ไม่เป็นไร อันนี้ไม่ชอบกิน" วิทตอบไปตามความจริง "งั้นเอาลูกอมไปกินอีก" ว่าแล้วแดเนียลก็หยิบลูกอมส่งมาให้อีกหยิบมือหนึ่ง "ขอบใจนะ" ระหว่างนั้นวิทแอบมองหน้าทอมที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา เห็นมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร "งั้นเราขอตัวเลยละกัน มีรายงานต้องทำ" ******************************************************************************** ในเทอมนี้ วิทมีเวลาว่างน้อยลงกว่าเดิม เพราะนอกจากวิชาที่ลงเรียน 2 วิชาแล้วยังมีวิชาปัญหาพิเศษ ซึ่งต้องใช้เวลาว่างที่มีอยู่ไปทำวิจัยในห้องแล็บ ซึ่งวิทตกลงใจทำปัญหาพิเศษกับ ดร.สมิธ อาจารย์ที่ปรึกษานั่นเอง ... วิชาที่ลงเรียนในเทอมนี้วิชาหนึ่งจะต้องเรียนรวมกับนักศึกษาปริญญาตรีปี 2 ราวๆ 80 คน ซึ่งเมื่อรวมกับนักศึกษาปริญญาโทที่มาเรียนด้วยทำใ้ห้มีคนเรียนถึงเกือบ 100 คน ... และยิ่งไปกว่านั้นคือวิชานี้มีแล็บที่จะต้องไปทำอยู่ราวๆ 6 สัปดาห์ๆละ 4 ชั่วโมง พร้อมกับมีรายงานแล็บที่จะต้องส่งในตอนท้าย ... เมื่อเวลาเรียนแล็บมาถึง อาจารย์ผู้สอนบอกให้นักศึกษาทำงานเป็นคู่ ... วิทซึ่งมานั่งอยู่ที่โต๊ะแล็บตั้งแต่แรก ได้แต่นั่งมองนักศึกษาปริญญาตรีเดินผ่านไปที่ละคน สองคน และเห็นเขาจับคู่กันคู่แล้วคู่เล่า จนเกือบจะครบทั้งห้อง ... แม้แต่นักศึกษาปริญญาโทที่เป็นชาวสเปนก็จับคู่กันเอง ส่วนหนุ่มเบลเยี่ยมก็จับคู่กับสาวจากสาธารณรัฐเช็ค (ที่มีแฟนแล้วและภาษาอังกฤษยังไม่แข็งแรง) ซึ่งเคยเดินคู่กันมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว ... จนในที่สุด วิทตัดสินใจว่าถ้าไม่มีใครมาคู่ด้วยก็จะไปขอคู่กับหนุ่มเบลเยี่ยมและสาวเช็คให้รู้แล้วรู้รอดไป ... แต่แล้วสวรรค์ (?) ก็ส่งคู่ (แล็บ) มาให้จนได้ ... "นายมีคู่หรือยัง" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง ในระหว่างที่วิทนั่่งสอดส่องดู เผื่อว่าจะมีใครนั่งอยู่คนเดียวและยังไม่มีคู่บ้าง "เอ้อ ยัง" วิทหันไป เห็นคนที่ถามเป็นหนุ่มหน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่น แต่พูดสำเนียงอังกฤษชัดถ้้อยชัดคำ "คู่กับนายได้มั้ย" วิทพยักหน้า แต่เท่าที่จำได้ ไม่เคยเห็นหน้าตาคนนี้ในห้องเล็คเชอร์ของวิชานี้มาก่อน ถึงแม้จะเป็นห้องใหญ่สำหรับร้อยคนก็ตาม "ผมฮิโรชิ ยิีนดีที่ได้รู้จัก" พูดพร้อมกับยื่นมือมาจับ "วิท ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร
แอร๊ย แพ้หนุ่มเอเชีย ><
โดย: mecon (m_econ
 ) วันที่: 9 มกราคม 2554 เวลา:23:01:07 น. |
Historicus
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณพ่อลูกสอง (ตัว) Waltz in B minor, Op. 69, No. 2 by Frédéric Chopin Friends Blog
Link |
||||||||||||
