พี่ตั้งขา...
ตอนนี้รินพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงๆเลยค่ะว่ารู้สึกแบบไหน
มันตีกันมั่วไปหมดเลยตอนนี้~
อยากร้องไห้เหมือนกันนะ ร้องไห้มันจบๆไป
แต่ก็ร้องไม่ออก...
นึกถึงหน้าคิบอมแล้วความรู้สึกมันจุกอยู่ที่อก
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าอะไรแบบนี้มันจะเกิดขึ้น
เอาจริงๆเลยนะคะ คือตอนนี้ความรูสึกมันไม่มั่งคง
อยากจะเชื่อใจเค้านะ คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้มันไม่มีใครผิด
แต่มันก็อดหวั่นไหวไม่ได้ หลายเหตุการณืที่มันต่อเนื่องกันมาหลายต่อหลายครั้งมันทำให้คิดเหลือเกิน...
แต่ก็เอาเถอะ ยังไงเรื่องมันก็เกิดมาแล้ว
คิมคิบอมก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย
รินรู้สึกสงสารลูกชายด้วยซ้ำนะคะพี่ตั้ง
เหมือนเค้าทำอะไรก็ดูจะผิดไปซะหมด
ไม่อยากให้ใครซ้ำเติมเค้าไปมากกว่านี้...
รินว่าแค่นี้เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นมันก็ทำให้ทุกๆฝ่ายๆรู้สึกแย่มามากพอแล้ว~

ยังไง...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
รินบอกได้จากใจเลยนะคะพี่ตั้งว่ายังรักผู้ชายคนนี้เสมอ
ไม่มีน้อยลงซักวัน...
อาจจะมีนอยด์ๆเค้าไปบ้าง
แต่ยังไงรินก็ยังรักเค้าอยู่ดีนั่นแหละค่ะ
ไม่ว่าสุดท้ายแล้วเค้าจะไปจบอยู่ที่ตำแน่งไหน
ผู้ชายคนนี้ก็เป็นคิมคิบอมแห่งซุปเปอร์จูเนียร์ของรินเสมอ

เฮ้อ~
พิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างจริงจัง...

คิบอมอ่า...ซารางฮัมนิดา
พวกเรารักคุณมากนะคะ~