สารคดีชีวิต วันสุดท้าย

แล้วเจอกันปีหน้า!!!

โอ เมื่อคืนไม่มีใครอยากนอนกันเลยรอเช้าวันที่7กันอย่างใจจดใจจ่อ ช่วงดึก ก็คุยกันซะเสียงดัง ครูฝึกเลยเอาเพือนเรราที่ตัวใหญ่+อ้วนที่สุด
(ฉายา เบาหวิว)มาด้วยนึกว่าเอามาทำอะไร เอามาทับเพื่อนที่คุยกันเสียงดังนั่นเอง 555 ทับซะแบบนเลย
ตี5 พวกเราเก็บของจะกลับกันแล้วตั้งแต่ตี5 พร้อมเชียวนะแก
ช่วงที่เดินมาก็มีเพื่อน ๆจากร้อยอื่น ๆ เดินมาด้วย จนถึงกองพัน 41
พอมากันครบแล้ว เราก็ทานข้าวมื้อรองสุดท้ายกัน
ผมมองหม้อสนามที่ติดตัวพวกเราเป็นคู่ทุกข์คู่ยากกันมาตลอด7วัน มันทำหน้าที่ร่วมกับเหล่ารั้วของชาติมานานตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง
โน่น ถ้ามันสามารถพุดได้มันคงพูดประมาณว่า"ฮึ พวกแก ถ้าไม่มีชั้น พวกแกก็ไม่ได้กินกันหรอก สำนึกบุณคุณกันไว้ซะ!!!"
คงอะไรประมาณนี้แหละ ผมว่า
คราวนี้ก็เช็กอุปกรณ์ของหลวงที่เรายืมมาอื่นๆ อย่างผ้ากันฝน ผ้าปูนอน พลั่วสนาม และอื่นๆ ใช้เวลาค่อนข้างนานจนน่าเบื่อ
และก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย...อาบน้ำ!!! ที่จริงมันมีพวกลักไก่แอบมาอาบตั้งแต่2-3วันแรกแล้ว (อาบในห้องน้ำ)แต่ผมไม่อยากทำ
ลองดูว่าตัวเราจะเน่าได้ขนาดไหนใน7วัน(อ้วก)ก็ต้องมีการบอกกันว่าที่ตรงนี้ลึก ลงไม่ได้ ลงได้แค่นี้นะฯลฯ
พอได้สัญญาณก็วิ่งกันเข้าไปอาบ ทำยังกะกลัวน้ำจะ
หมดสระงั้นแหละ555 ก็อาบกันอย่างHAPPYเล่นกันไปเล่นกันมาอย่างมีความสุข บางคนขี้ไคลเยอะ ก็ขัดนานส่วนผม ไม่รู้ว่าแค่7วันนี่
ไอ้คราบที่ปากมันเริ่มเป็นหินปูนไปแล้วหรือ เหมือนกับมันเกาะแน่นมาก จนต้งแปรงแล้วแปรงอีก
น่าแปลกนะครับ พวกปลาซิวปลาสร้อยในสระนี่ มันออกมาเล่นน้ำกับพวกเราด้วยนะแถมยังมากินขี้ไคล ผงสบู่ ยาสีฟันมันก็กินอีก ทำยังกะปลาในสระวัด
ไม่มีอะไรจะกินกันหรืออย่างไรสงสัยหิวจัด
อาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวกัน โดยเอาเสื้อที่คิดว่าโทรมน้อยที่สุดหรือยังไม่ได้ใส่มาใส่ ส่วนผมใช้สูตร 6ต่อ1 (ใส่ตัวหนึ่งตั้ง6วัน ส่วนอีกตัวเอาใส่กลับบ้านโดยเฉพาะ)
เลยดูจะสะอาดหน่อย
ต่อมาก็มีการรวมพลเพื่อฟังหัวหน้ากองพันมาสรุปผลการฝึกฐาน48 โดยที่ท่านก็บอกว่า การปฏิบัติงานก็ตั้งใจกันดีแต่ในบางส่วนต้องแก้ไข แต่ก็ใช้ได้
ต่อมาเราก็รอผบ.หน่วยฝึกมาให้โอวาทก่อนปิดค่าย แต่ท่านมีธุระไม่สามารถมาให้โอวาทได้มีการพูดคุยจากเพื่อนนศท.ที่อยากพูด(แต่เราไม่อยากฟัง ร้อนว่ะ)
จนได้เวลาก็ลุกขึ้นพักตามใต้ต้นไม้(ที่มีน้อยเหลือเกิน)ครูผึกบางส่วนก็กลับกันบ้างแล้ว ก็มีการร่ำลาครูฝึกกันมีการถ่ายรูปเป็นที่ระลึกด้วยนะ
แถมด้วย ครูฝึกคู่หูคู่ฮา แถมหน้าตาก็เหมือนกันอีก จากร้อยอินทรี มาร้องเพลง ยิ่งสูงยิ่งหนาว กับตลกคาเฟ่นิดหน่อย แต่พวกเราฮามากกก
มันเหมือนกับเรารู้สึกว่าเรามีความสุขเวลาเราปีนเขาไกล้จะถึงที่สุดแล้วน่ะ
ไกล้เที่ยงเราก็เดินทางไปกินข้าวมื้อสุดท้าย โอ...อร่อยโว้ยยยยยยยยยยยย เป็น แกงเขียวหวาน (อย่างดี)ปลาหวานและน่องไก่โตๆ 1ชิ้น
ช่วงที่กำลังกินกันพวกผลัดต่อจากเราก็มาพอดี แน่นอน มันเป็นธรรมเนียมไปแล้ว ต้องมีการเกทับว่ามันทรมานกันแค่ไหน?มีการตะโกนว่า
ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆตายแน่เมิง5555ฯลฯ และสารพัดคำทับถม แต่ตอนทับถมไปก็กินข้าวกันไป บางคนเคี้ยวหยับๆ ยังมาขู่เขาอีกเลยดูไม่ขลังเท่าไดนัก เป็นที่เฮฮากันไป
โอ รถมาแล้ว!!! มีการไชโยโห่ร้องต้อนรับเล็กน้อย หลังจากรอมาครึ่งวัน กูจะได้กลับบ้านแล้วโว้ยยยยยยยยยยย555
มีรถมารับพวกเราชาวจ.พะเยาโดยเฉพาะ พวกเราเลยได้ไปก่อน ก่อนกลับมีการไล่จับไม้จับมือเพื่อนๆ นศท.ที่ผ่านร้อนหนาวกันมาด้วย
...แล้วเจอกันปีหน้า!!!



เรื่องพิเศษ
Side story:time of Come back home.

นี่เราต้องนั่งรถอีก1วันเต็มๆ อีกแล้วเหรอ? เซ็ง
กว่าจะมาถึงกรุงเทพ เมืองฟ้าอมรที่ร้อนเสียจริงๆ 555ก็ร่วม2-3โมงเย็นยแล้วรถช่วงนี้กำลังเริ่มติดเลยเนื่องจากไกล้เวลาโรงเรียนเลิก
จะพยายามเก็บรายละเอียดในการกลับในช่วงกรุงเทพ ให้มากที่สุดนะครับ
อืม ที่จำได้คือผ่านแม่น้ำเจ้าพระยาโดยสะพานฝั่งตรงข้ามกับสะพานที่เพิ่งสร้างอ่ะ
ต่อมา รุ้สึกว่าจะผ่านเขตของบ้านของเชื้อพระวงศ์น่ะ มีทหาร รปภ.คุมเยอะเลย
อ้อ ได้ผ่านที่ทำการพรรคประชาธิปัตย์(ได้เห็นพระแม่ธรณบีบมวยผมเจ้าปัญหาด้วยนะ)กับที่ทำการพรรคชาติไทยของป๋าเติ้งด้วย
ผ่านสถานีรถไฟ...จำไม่ได้อ่ะ และที่สำคัญ..ผ่านดรงเรียนสามเสนวิทยาลัยด้วยตอนที่เพิ่งเลิกเรียน เห็นเด็ก(ชาย)หัวเรียนถือหนังสือ
RO news ด้วยแหละ(เป็นพวกหัวเกรียนใน pramool.com ปล่าวหว่า555) แล้วก็พวกเด็ก(หญิง) ม.ต้นกำลังเดิน
ผ่านประตูโรงเรียนกันเพียบเลย...
LLL
LLL
LLL
LLL
LLL
LLLolicon(555555555555555555555)
(บอกไว้ก่อนเลยนะ เมื่อก่อนเนี่ย ผมไม่ได้สังกัดพรรคพลังL หรือพรรค สาวแว่นสุดยอดดดดดดดดด เลยนะ ให้ตายดิตั้งแต่มาเข้าห้องการ์ตูนใน
เหลิมไทยเนี่ย ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ทำเอาบ้าไปเลย (พวกจ่าพิชิตฯ เฮียภู ร้อยตำรวจเอกสมชาย แล้วก็ประมุขพรรคมารนี่ตัวดีเลย) ท่าจะถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้วกรู555
ต่อจากนี้ก็จำไม่ได้จนถึงหมอชิตได้รถทัวร์ป.2ของเชิดชัยทัวร์(มั้ง)กลับมหาวิทยาลัยรถออก5โมง มาถึงตั้ง3โมงครึ่งก็ต้องทำอะไรฆ่าเวลารออีก
เช่นเข้าห้องน้ำเล่น กินข้าวเล่น เดินเล่น เอาจนเบื่อเลย
พอถึงเวลากลับก็ขึ้นรถ เอ้อ ต้องนั่งรถอีกไม่น้อยกว่า10ชม. หวังว่าเบาะนั่งคงจะเอนได้ไม่เหมือนขามานะ
ออกรถมา ก็มุ่งหน้าขึ้นเหนือ ผ่านม.ธรรมศาสตร์ด้วย กว้างดีนะครับ
ผ่านโรงงานผลิตเหรียญ กะ-สาด (ไม่รุ้ว่าพิมพ์ไงอ่ะ กลัวผิด)ตึกเขาสวยดีนะครับ ชมเมืองไปเรื่อย ๆ จนขึ้นทางด่วน ชมเมืองหลวง
อ้อ ทั้งขาไปและกลับได้เห็น "อนุเสาวรีย์เชิดชูการฮั้วและคอรัปชั่น โฮปเวลล์"555 ตั้งเด่นเป็นสง่ามากครับ เห็นแล้วอนาจ
ขี่ไปๆมาๆ ก็เห็นสนามบินดอนเมือง กว้าง+ยาวมากนะครับรถขี่ผ่านตั้งนานกว่าจะสุด(พูดยังกะพวกบ้านนอกเข้ากรุง...ก็จริงนี่หว่า555)
เห็นเครื่องบินบินไปมาขวั่กไขว่ ดอนเมืองนี่ถ้าเปรียบคงประมาณว่าเป็นคอนให้นกมาพักแล้วบินกันต่อล่ะนะ
...เริ่มค่ำละ ความง่วงเริ่มปกคลุมร่างกาย ยังจำไม่ได้เลยว่าพักกินข้าวที่ไหน รู้แต่ว่าง่วงงงง...คร่อก zzzzz
ตีสี่ตื่นมาแล้วเอ้าไกล้ถึงพะเยาะละ มหาวิทยาลัยผมไกล้พรมแดนจ.ลำปางครับอ.งาวที่ติดกับม.ขี่รถไปแค่30กิโลก็ถึง
โอ..พะเยาที่รัก มาถึงแล้ว...
มีพวกนร.ม.ปลายมาสมัครที่ม.ผมมารอตั้งแต่ตีสี่เลยครับ คงบ้านไกล ที่ม.ผมมีกฎห้ามนำมอเตอร์ไซค์ เข้าไปใช้ ให้ใช้รถเมลล์รับส่งในม.เอา เนื่องจาช่วงแรก
เอามอไซค์ไป มีคนขี่ตกดอยมาแล้ว (แค่ทางเข้ามอก็เป็นเนิน4กิโลแล้ว) ต้องรอรถออกตอน7โมงเช้า ส่วนพวกผมไม่มีปัญหา เดินเข้าประจำ
แค่4โลเอง ขำขำ
แต่ผมมีจักรยานที่ฝากไว้ที่จอดรถตั้งแต่ก่อนฝึกก็เลยขี่ขึ้นไปสบายแฮ(ที่ไหนล่ะ เนินนะ แต่ผมชอบ!!!)
ถึงหอ ถอดกระเป๋า อาบน้ำ นอนเลย ไม่สนแล้วววววว
...จบสิ้นซะทีปี4...จะจบปี5แล้วอีก1ปี อดทนหน่อย!!!

จบแล้วครับ
ขอขอบคุณ
พ่อ แม่ ผู้ปกครอง (ไม่มีคำบรรยายหรอก)
ทุกคนทุกสิ่ง ที่ผ่านมาในชีวิต ที่ทำให้นาย วีรบุรุษตกท่อ เป็นผู้เป็นคนมาถึงทุกวันนี้
และทุกท่านที่ติดตามรับชมสารคดี ที่ออกตามใจคนพิมพ์ บางทีต้องให้รอ กันเงกเลย
ขอบคุณครับ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2548		5 comments
Last Update : 5 กรกฎาคม 2548 14:50:52 น.
Counter : 1044 Pageviews.
Share Tweet