ตามมาดูว่าคุณ Hermy เป็นใคร ได้อ่านเรื่องของคุณแล้วต้องขอชมเชยในความมีน้ำใจของคุณนะคะ
ว่าแต่ว่าเคยอยู่ที่ฟลอริด้าเหรอค่ะ

ขอบคุณที่แวะมาค่ะคุณคนไทยในฟลอริด้า จริงๆ ก็อยู่เมืองไทยอ่ะค่ะ แต่มีคนรู้จักเคยเรียนที่ฟลอริด้า และทำงานเป็นเชฟที่ร้านมูซาชิอ่ะค่ะ เลยรู้ว่าเจ้าของร้านญี่ปุ่นช้ำใจยังไง ที่ลูกจ้างเอาสูตรไปเปิดร้านแข่ง (แต่ไม่ใช่คนที่เรารู้จักเน้อ..อิ่..อิ่..)

ตอนนี้ ไม่แน่ใจว่าร้านมูซาชิ ยังอยู่หรือเปล่า น่าจะปิดไปแล้ว เพราะก่อนเพื่อนจะกลับมาก็เห็นว่าจะขายร้านอ่ะค่ะ

ตามมาอ่านจาก pantip ครับ :)
พอดีเห็นว่าเป็นลูกแม่โดมเหมือนกัน เลยแวะมาทักทายครับ ผมรหัส 42 ไม่รู้ว่าเป็นพี่เป็นเพื่อนหรือเป็นน้องของคุณ Hermy

เรื่องน่ารักจริง ๆ ....

ขอบคุณค่ะ ทั้งคุณ Squadron และคุณ POL_US
ที่แวะมาทักทายค่ะ

ตอบคำถามเรื่องรหัสฯ เป็นรุ่นพี่ค่ะ เข้าก่อนปี 42 ค่ะ

ประทับใจเรื่องนี้จัง

เอ่อ แบบว่า เอ่อ คือว่าคือ

โอ.. ขอบคุณค่ะคุณ honeynut
แบบว่าคิดว่า blog เราค่อนข้างจะเงียบๆ อ่ะค่ะ ไม่ค่อยได้มา update ตั้งใจว่าจะแป่ะรูปที่ไปเที่ยวโอซ้า นารา เกียวโต ก็ยังไม่ได้ทำซะที..อิ่..อิ..

คุณ Peter คุณคือคนที่เราก็รู้ว่าใครหรือเปล่าอ่ะ

เข้ามาเยี่ยมค่ะ

เข้ามาเยี่ยมจากห้อง BP ค่ะ

ทำไงจะฟุด ฟิต ฟอ ไฟ กับเขาได้บ้างน๊า
จบถึงป. ตรี แต่ภาษาไม่กระดิก
คุณHermyแนะนำด้วยนะคะสำหรับเด็กหัดเรียนใหม่

ขอบคุณที่แวะมาค่ะคุณอาย ^_^

โอย.. เรื่องภาษาอังกฤษนี่ ต้องใจรักและกระแด่ะด้วยนิดหน่อยอ่ะค่ะ..อิ่..อิ่.. อ้ายที่ว่ากระแด่ะเนี่ย ก็คือพยายามออกเสียงเลียนแบบเจ้าของภาษาหน่อย หรืออย่างน้อยๆ ก็ stress เสียงให้ถูกค่ะ

ก็ไม่ได้เก่งอะไรอ่ะค่ะ แค่สื่อสารได้ ฟังเพลงพอรู้เรื่อง อ่านหนังสือได้ (เฉพาะเรื่องสั้น นิยายเท่านั้น) ไม่รู้จะแนะนำยังไงดี อ้ายตัวเรานี่ชอบฟังเพลงสากลมาตั้งแต่เด็กๆ อยากร้องได้ ก็เลยชอบวิชาภาษาอังกฤษอ่ะค่ะ ส่วนใหญ่เด็กไทยเนี่ย grammar จะได้อยู่แล้วนะ แต่มีปัญหาเรื่องพูดกับฟัง มันก็ต้องฝึกและใช้บ่อยๆ ค่ะ เราโชคดี (หรือโชคร้ายไม่รู้) ที่เคยโดนสั่งให้ต้องรับงานติดต่อกับชาวต่างประเทศอยู่ 6 เดือน ก็ต้องพูดเกือบทุกวันค่ะ ไม่ได้ก็ต้องได้ค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวเขาไล่ออก..อิ่..อิ่...

ถ้าคุณอาย จะไปเรียนภาษาอังกฤษเพื่อรื้อฟื้นใหม่เนี่ย ก็อย่าเขินนะคะ พูดๆๆๆ ไปเลย ถ้าไม่ถูก อาจารย์ก็แก้ให้เองแหล่ะค่ะ เสียเงินแล้วต้องเรียนให้คุ้มไปเลย