12-17 กรกฎาคม 2554 ไปเที่ยวญี่ปุ่นมาจ้า บินกับANA(แอบชอบการบริการมากกว่าการบินไทย) หกวันสามคืนซื้อทัวร์จาก Gusto tour และไปเที่ยวกับ Go Holiday มีคุณการ์ตูนเป็นหัวหน้าทัวร์ ซึ่งดูแลอย่างดีมาก ระหว่างเที่ยวที่ตามจุดต่างๆ ได้ให้ข้อมูลในการท่องเที่ยวเป็นอย่างดีค่า ถ้าไปเที่ยวกับทัวร์แล้วเลือกหัวหน้าทัวร์ได้ก็ยังอยากไปกับเธออีก ก่อนขึ้นเครื่องแวะไปใช้บริการของคิง เพาเวอร์เลาจน์ซะหน่อย หาของฟรีกินให้อิ่มขึ้นเครื่องเดี๋ยวจะได้หลับ เมนูพิเศษวันนี้เป็นข้าวต้มกุ้งค่ะ

จะไปฮอกไกโด ตอนนั้นเครื่องบินจากสุวรรณภูมิไปลงฮอกไกโดเลยยังไม่มี ต้องไปลงอย่างน้อยก็ต้องอีกต่อหนึ่ง ทัวร์ที่เราไปต้องลงที่นาริตะ แล้วก็นั่งรถเข้าโตเกียวไปต่อเครื่องที่ฮาเนดะ แล้วไปลงที่สนามบินชินโตเซ่อีกครั้ง

มื้อแรกตามโปรแกรมต้องมีกินอาหารกับทางทัวร์แต่เนื่องเวลาไม่ทันก็เลยให้หาอะไรกินกันเองที่สนามบินแล้วทางทัวร์คืนเงินกลับให้ลูกค้าคนละ1500Yenซึ่งเรากับคุณแฟนกินราเม็งที่สนามบิน(ชามเบ้อเริ่ม)ชามละ950Yenที่เหลือก็เลยกำไรหุ หุ

เคยฟังมาแต่จากปากคนอื่น วันนี้ได้มาใช้บริการห้องน้ำที่สนามบินของญี่ปุ่นนอกจากการชำระล้างจะเป็นระบบสัมผัส ยังมีระบบเซ็นเซอร์สร้างเสียงกดชักโครกเพื่อกลบเสียงอันไม่พึงประสงค์อีก ช่างเป็นประเทศที่คิดอะไรทำอะไรละเอียดจริงเชียว

เข้าสู่มืองโซอุนเคียวของฮอกไกโดก็เย็นแล้ว ไปเที่ยวที่แรกของโปรแกรมกับ น้ำตกริวเซและน้ำตกกิงกะ (ดูไปคล้ายน้ำตกสาริกาบ้านเรา อิ อิ) แต่น้ำตกนี้ถือว่าสวยติดหนึ่งในร้อยเชียวนะ ความงามโดยทั่วไปสู้หลายๆน้ำตกบ้านเราไม่ได้ แต่ที่แปลกก็เพราะพอในหน้าหนาวสองน้ำตกนี้จะแข็งกลายเป็นน้ำแข็งค่ะ

เข้าพักที่ Sounkyo Kankou Hotel อาหารค่ำและอาหารเช้าเป็นบุฟเฟ่ต์และมีบริการออนเซ็นค่ะ เมืองโซอุนเคียวนี้เป็นอีกเมืองที่มีชื่อเสียงเรื่องออนเซ็นค่ะ

ด้านหลังโรงแรมเป็นธารน้ำ ด้านหน้าเป็นภูเขา ตอนไปเจอฝนปรอยๆตลอดทริป ถ้าไปหลังจากนี้หน่อยคงจะดีเพราะอาจจะไม่เจอฝนแบบเรา

กลางคืนก็เลยใส่ชุดยูกาตะของโรงแรมลงมาสำรวจราคาเครื่องดื่มตามตู้กด ราคาของเครื่องดื่มในตู้กดในแต่ละที่จะไม่เท่ากันในเมืองก็จะถูกกว่า และในตู้กดจะแพงกว่าตามร้านนิดหน่อย เบี่ยร์ซับโปโรอร่อยลองชิมมาตั้งแต่อยู่บนเครื่อง(เค้าว่าขายดีในญี่ปุ่นก็เลยขอลอง) กระป๋องยาวขายที่ตู้กดของโรงแรมนี้500Yenค่ะ คนญี่ปุ่นบอกว่าบ้านเค้ามีบริษัทเบียร์ที่ถือว่าเป็นยักษ์ใหญ่อยู่ 3 บริษัทคือ อาซาฮี คิริน และซับโปโรค่ะ

เช้ามาก็นั่งรถไปเมืองคามิคาวะ ไปเที่ยว Ice Pavillion ได้สัมผัสอุณหภูมิติดลบ ข้างในเป็นเหมือนถ้ำหินงอก หินย้อยจากน้ำแข็ง บรื๊อ... นึกขึ้นมาแล้วยังหนาวยะเยือกอยู่เลย แต่ก็ประทับใจแปลกดีค่ะ

ออกมาข้างนอกอย่าลืมเอาแว่นขยายส่องดู คลีโอเน่ หรือ นางฟ้าทะเลเหมือนผู้หญิงใส่ชุดว่ายน้ำแบบวันพีซสีแดงขยับปีกเลยค่ะ ถ่ายมาแต่แบบที่เค้าทำขายเป็นของที่ระลึกค่ะ

จากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าสู่เมืองบิเอ(Biei) ซึ่งถือว่าเป็นเมืองแห่งเกษตรกรรมของฮอกไกโด เป็นเมืองที่มีภาพวิวแบบพาโนรามาที่เต็มไปด้วยทุ่งข้าวบาร์เล่ยสีเหลืองทองตัดสลับกับไร่ข้าวโพดและไร่มันฝรั่งสีเขียวสด เหมือนPatchwork เชียวแหละ ประทับใจมากค่ะ ภาพต่างๆถ่ายจากบนรถนะคะ

แถวนี้ใช้เป็นฉากถ่ายหนัง ถ่ายทำโฆษณาสินค้าต่างๆของญี่ปุ่นบ่อย ต้นไม้ต้นไหนที่สวยๆแปลกๆ จะมีชื่อเรียกและคนญี่ปุ่นก็จะรู้จักกันดีค่ะ อย่างต้นนี้ชื่อ เคนแอนด์แมรี่ค่ะ เคยใช้ถ่ายโฆษณารถยนต์นิสสันค่ะ

ใครจำเจ้าตัวนี้ได้บ้างคะ สมัยตอนเด็กๆที่ดูการ์ตูนญี่ปุ่นแล้วจะมีเจ้าสัตว์ตัวหนึ่งคล้ายสุนัขจิ้งจอกสามารถเอาใบไม้มาแล้วแปลงร่างหลอกลวงผู้คนได้ มันชื่อเจ้าตัวทานุกิค่ะ เดี๋ยวนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ไว้เรียกลูกค้าเข้าร้านอาหารไปแล้วค่ะ โดยเฉพาะร้านเหล้า ส่วนเจ้าตัวนี้ยืนเฝ้าตู้กดน้ำที่เมืองบิเอนี่

ชิมข้าวโพดที่ตรงจุดชมวิวโฮกุเซอิโนะโอกะ(Hosusei-no-oka) หน้าตาดูภายนอกเหมือนข้าวโพดบ้านเราแต่เนื้อข้างในไม่ยักกะเหมือนค่ะ เนื้อเหมือนมันแกว ฝักละ450Yen หุ หุ แพงทีเดียวเชียว สตอเบอรี่กลับถูกกว่าขายแค่แพ็คละ250Yen ส่วนแตงญี่ปุ่นนี่อร่อยมาก แตงจากเมืองยูบาริ หอมหวานเนื้อนิ่มชิ้นละ250Yenค่ะ

แล้วก็มาถึงจุดหมายที่ตั้งใจข้ามน้ำข้ามทะเลก็จะมาที่นี่แหละค่ะ ที่ฟาร์มโทมิตะแห่งนี้คือจุดหมายหลักของเราเลยค่ะ

ฟารม์โทมิตะนี้อยู่ที่ฟุราโนะนะคะ ถ้ามาหน้าร้อนแบบนี้ก็จะได้ชมทุ่งดอกลาเวนเดอร์ที่กำลังบานสะพรั่งและส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณค่ะ

ของอร่อยอีกอย่างของทริปนี้คือซอฟท์ครีมค่ะ อร่อยมากครีมหอมหวานมันอร่อยจริงๆ มีขายเกือบทุกที่ๆไปค่ะ ราคา 200-250 Yen

หลังจากเดินชมทุ่งดอกลาเวนเดอร์และฟาร์มดอกไม้จนหนำใจแล้วก็ขึ้นรถมุ่งหน้าสู่ตัวเมืองซับโปโร(Sapporo) ชมสวนสาธารณะโอโดริ ซึ่งใช้จัดงานเทศกาลน้ำแข็งในช่วงหน้าหนาวของทุกปีค่ะ

มีโอกาสได้เดินลงไปดูทางเดินเชื่อมระหว่างสถานีรถไฟของเค้า อย่างกับห้างสรรพสินค้าบ้านเราค่ะร้านรวงต่างๆมากมาย จนไม่อยากเชื่อว่าอยู่ใต้ดินค่ะ เหมือนอยู่ในห้างมากกว่า

เห็นต้นไม้ด้านหลังไม๊คะ ต้นที่เราเห็นเมื่อตอนกลางวันไงคะ แหมมายืนเด่นอยู่ตรงสี่แยกนี้เลยนะ สี่แยกนี้จะมีช่วงจังหวะหนึ่งที่หยุดพร้อมกันทุกแยกเลยค่ะ ทำให้คนเดินข้ามสามารถเดินข้ามแบบทแยงมุมได้เลยค่ะ

มื้อเย็นเป็นบุฟเฟ่ต์พิเศษกับเมนูปู3ชนิดแบบไม่อั้นเลยค่ะ แต่เราว่าปูมันไม่สดเท่าไหร่อะแต่ก็ปิ้งกินกันไปเป็นกองๆเหมือนกันค่ะ คืนนี้เราพักกันในเมืองซึ่งไม่ไกลเลยจากย่านซุซูกิโนะ ตอนแรกกะว่าจะออกมาเดินชมแสงสีและตะลุยตรอกราเม็งซะหน่อย แต่ปรากฏว่าหลับค่ะ ไม่ได้ออกมา เช้ามาเริ่มต้นกันที่ทำเนียบรัฐบาลเก่าฮอกไกโด ที่ลอกแบบมาจากอาคารทำเนียบรัฐบาลที่รัฐแมซซาชูเซตต์ แล้วก็ดูวิถีชีวิตคนญี่ปุ่นเดินไปทำงานกันตอนเช้า

จากนั้นก็ไปโรงงานชื่อดัง โรงงานช็อคโกแลตอิชิยะ ที่มีช็อกโกแลตชื่อดังอย่าง Shiroi Koibito ซื้อกลับไปบ้านคนละหลายๆกล่อง ได้เที่ยวชมโรงงานการผลิต ประวัติความเป็นมา ของเก่าของสะสมเช่นกล่องช็อคโกแลต ในสมัยก่อน ถ้วย กา สำหรับดื่มช็อกโกแลตร้อน และของสะสมอื่นๆของเจ้าของโรงงานที่นำมาจัดแสดง

เด็กๆมาทัศนศึกษา คุณครูแจกเจลลี่ปีโป้ คนละอันแต่ละคนมีความสุขกินกันไปร้อง โออิชี่ โออิชี่ ดูแล้วน่ารักดีจัง

ออกจากเมืองซับโปโรมาเมืองโอตารุ ซึ่งเป็นเมืองท่าที่เก่าแก่เพราะติดกับอ่าวโอตารุ มีทางรถไฟสายเก่าที่ได้รับการอนุรักษ์เอาไว้ด้วยค่ะ ช่างคลาสสิกจริงๆ

สองฟากฝั่งถนนเต็มไปด้วยร้านค้าต่างๆมากมายค่ะ ทั้งร้านขนม ร้านซูชิ ซึ่งซุชิแถวนี้ติดอันดับว่าอร่อยที่สุดในโลกนะคะ และยังมีร้านขายของที่ระลึกซึ่งแต่ละอาคารของร้านเป็นแบบเก่าๆดูแล้วได้บรรยากาศแต่ที่ไม่พลาดสำหรับที่นี่คือ พิพิธภัณฑ์กล่องดนตรี ซึ่งด้านหน้าจะมีนาฬิกาไอน้ำโบราณตั้งอยู่และจะมีเสียงหวูดเป็นเสียงดนตรีทุกๆสิบห้านาทีค่ะ ปัจจุบันมีแค่สองเรือนในโลกแล้วนะคะ อีกเรือนหนึ่งเห็นว่าอยู่ที่แคนาดาค่ะ

ข้างในอลังการมากๆค่ะ สารพัดกล่องดนตรี มีแต่กล่องดนตรีที่สวยงามและน่ารักมากมายค่ะ

ซึ่งที่โอตารุนี้สมควรที่จะใช้เวลาอยู่อย่างน้อยที่สุดก็ควรจะเป็นครึ่งวันนะคะเราว่า แต่มากับทัวร์อะนะคะเวลาก็เลยสั้นมากๆค่ะ ไม่จุใจเท่าไหร่เลยได้แต่ซื้อขนมที่ Le tao ซอฟชีสเค้กเนื้อนุ่มอร่อยมากค่ะ และก็กินเอ็นหอยปิ้งไม้ละ 300Yen แต่เอ็นหอยสดๆปิ้งกับซอสเค็มๆ แหม..มันอร่อยเด็ดค่ะ อย่าพลาดเชียวค่ะ

สัญลักษณ์ของเมืองนี้คือคลองโอตารุค่ะ เป็นคลองที่เชื่อมต่อกับอ่าวโอตารุเพื่อใช้ลำเลียงสินค้าเข้ามาในอดีตค่ะ ภาพเงาของโกดังเก่าที่สะท้อนลงบนผืนน้ำทำให้ที่นี่กลายเป็นจุดท่องเที่ยวค่ะ กลางคืนเค้าว่ายิ่งสวยงามกว่านี้อีกค่ะ และหน้าหนาวมีหิมะปกคลุมก็จะสวยไปอีกแบบแล้วก็อย่าลืมอุดหนุนซื้อโปสการ์ดที่ระลึกริมคลองนะคะ ส่วนมากก็จะเป็นคุณลุง คุณตาชาวญี่ปุ่นขายให้กับนักท่องเที่ยว น่ารักดีค่ะ

มื้อกลางวันวันนี้ก็เลยได้กินข้าวในโกดังเก่าที่ดัดแปลงมาทำเป็นร้านอาหารข้างๆคลองโอตารุค่ะ

จากนั้นไปฟาร์มเชอรี่ค่ะ ในระยะเวลาสามสิบนาที สามารถกินได้ไม่อั้นค่ะ และให้เอากลับบ้านกันได้ประมาณ100Yenก็ประมาณสิบขีดค่ะถ้าเกินก็จ่ายตังค์ค่ะ แต่ว่าเชอรี่ญี่ปุ่นที่นี่ไม่หวานเหมือนเชอรี่อเมริกาที่ตอนนี้ในห้างบ้านเราขายโลละ990บาทแต่ก็อร่อยนะคะ อร่อยแบบอมเปรี้ยวนิดหนึ่งค่ะ ที่ชอบคือได้ความสดค่ะ เรียกว่าสด สด จากไร่จริงๆ

คุณการ์ตูนกับคนขับรถที่น่ารักและใจดีแวะจอดให้เที่ยวอีกที่ซึ่งไม่มีในโปรแกรมเลยจำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร แต่มีน้ำตกซึ่งมีน้ำแร่ธรรมชาติที่ใสสะอาดบริสุทธิ์เย็นเจี๊ยบไว้ให้ดื่มกินได้ เห็นคนญี่ปุ่นเอาถังมาลองใส่กลับไปกินที่บ้านกันเป็นแถวเลยค่ะ และสถานที่นี่ซึ่งดูคล้ายสวนสาธารณะมีบรรยากาศที่ดีมากค่ะ

มุ่งหน้าสู่เมืองโทยะโกะ(Toyako)ซึ่งอยู่ใน อุทยานชิโกะทสึโทยะ เพื่อชมความงามของทะเลสาบโทยะ สวยงามแปลกตาเพราะมีภูเขาไฟอยู่กลางทะเลสาบ กลางคืนในหน้าร้อนแบบนี้มีการจุดดอกไม้ไฟเพิ่มความงดงามด้วยค่ะ

ขอถ่ายรูปคู่่ไว้เป็นที่ระลึกกับคุณตูน go holiday หัวหน้าทัวร์ที่น่ารักและดูแลดีมากค่ะ

มื้อเย็นวันนี้วิเศษมากๆค่ะ ได้บรรยากาศเพราะนั่งกินตรงห้องจัดเลี้ยงริมทะเลสาบโทยะกับชุดอาหารรับแขกแบบญี่ปุ่นในชุดยูกาตะแบบพื้นเมือง

ตอนเช้าห้องอาหารเช้าที่นี่ก็ใหญ่โตมากๆ เบื่อกินอาหารเช้าแบบฝรั่งแล้ว เรามาทริปนี้กินแต่ข้าวญี่ปุ่น ปลา ผัก บ๊วยเค็มและก็ถั่วเน่า

เป็นมุมสวยที่อยู่ในความทรงจำไม่ลืมอีกมื้อหนึ่งเลยค่ะ

หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าสู่ภูเขาไฟโชวะชินซัง โชคไม่ดีค่ะที่ฝนตกหมอกเยอะ มองไม่ค่อยเห็นอะไรเท่าไหร่ค่ะ

และก็ไปชม หุบเขานรก หรือ จิโกกุดานิ ภูเขาไฟที่ยังไม่ดับทำให้ยังมีน้ำพุร้อนและบ่อโคลนเดือดแบบธรรมชาติค่ะ

พรีเซ็นเตอร์ต้อนรับเข้าสู่เมืองโนริเบ็ตสึค่ะ ยักษ์ (อุนิ)

มื้อเที่ยงริมทะเลมหาสุมุทรเป็นIshikari-nabe หรือ สุกี้แซลมอนนั่นเองค่ะถือว่าเป็นอาหารพื้นเมืองของชาวออกไกโดค่ะ อร่อยมากเพราะว่าแซลมอนสดนั่นเองค่ะ

หลังจากอิ่มกันแล้วก็ไปเยือนหมู่บ้านชาวไอนุ ซึ่งเชื่อว่าเป็นชาวพื้นเมืองของที่นี่ ปัจจุบันที่นี่เป็นแค่การแสดงและคนแสดงก็ไม่ใช่ชาวพื้นเมืองตัวจริงค่ะ

ทะเลสาบแห่งนี้ถ้าเป็นหน้าหนาวจะกลายเป็นน้ำแข็งค่ะแล้วคนญี่ปุ่นจะมาเจาะช่องน้ำแข็งแล้วก็นั่งตกปลากันค่ะ

ก่อนไปสนามบินชิโตเซ่ก็พาไปช้อปปิ้งที่เรล่า เอาท์เล็ตทำให้โชคดีได้ไปเจอร้านชาของ Lupicia ซึ่งเพื่อนญี่ปุ่นเคยซื้อมาฝากแล้วติดใจค่ะชาหอมมาก

ถ้ายังซื้อขนมและของฝากได้ไม่ครบ ก็มาซื้อได้ที่สนามบินชิโตเส่ะรี้ได้เลยค่ะร้านค้าเยอะมากๆสะดวกดีด้วยค่ะอย่างช็อกโกแลตสด Royce ซื้อแล้วหิ้วขึ้นเครื่องเลยค่ะ

กลับมาถึงบ้านแล้วยังไม่อยากกลับเลยค่ะ ทำไมเวลาช่างเดินไวมากๆเลย ช่วงเวลาแห่งความสุขนี่ผ่านไปไวจริงๆค่ะ ขอบคุณที่มาเที่ยวไปด้วยกันนะคะ ไว้พบกันใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ