ชีวิตแรกของครอบครัว

จากที่เมื่อก่อนบ้านเรามีกันแค่สองคน ก็คือ ตัวแนนกับเกียด วันนี้เรามีสิ่งมีชีวิตอีกหลายชีวิตที่เกิดขึ้นมาในครอบครัวนี้ อ่ะ-อ่ะ ไม่ต้องคิดลึกกันเลย ที่พูดเนี่ย หมายถึงกระต่ายต่างหาก จริงๆตอนแรกเลยตั้งใจจะเลี้ยงหมา แต่ด้วยความจำเป็นบังคับ จึงไม่สามมารถที่จะเลี้ยงหมาได้ เพราะอะไรเหรอ ก็เพราะว่าที่อยู่เนี่ยมันคอนโดอ่ะดิ่คะ จะเลี้ยงหมาก็กลัวมันเห่ารบกวนชาวบ้านเค้า เลยได้แต่มองน้องหมาของชาวบ้านไปพลางๆๆ แต่ด้วยคงามเหงาหรืออะไรก็สุดแท้แต่ไม่รู้มาดลใจ ให้แนนไปขวนขวายหาสัตว์เลี้ยงมาอยู่เป็นเพื่อน ก็แหม คุณฝาละมีสุดเลิฟ เล่นเลี้ยงเราอยู่แต่ในบ้านอ่ะ เหงาจาตาย (จริงๆเค้าให้ออกไปเที่ยวนะ แต่ไม่ไปเองอ่ะ คริๆๆ ) มีสัตว์เป็นเพื่อนก็ยังดีกว่าไม่มีเลย บอกเกียดอยากได้น้องหมา อ้อนพี่แกมาปีกว่า พี่แกก็ปฏิเสธ ด้วยความที่กลัวชาวบ้านจามาด่า ว่าน้องหมาเราสร้างความรำคาญ อ่ะ ตัดไปน้องหมาไม่ได้ น้องแมวก็ได้อ่ะ สาละมีสุดเลิฟ(ที่ในเวลานั้นชักจะไม่เลิฟแล้ว เพราะไม่ยอมตามใจเราไง) ก็บอกว่าไม่ได้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ แมวเนี่ยมันชอบเกา เด๋วโซฟาพัง ฉี่ก็เหม็น กินก็จุ สารพัดคำตอบที่เค้าจะคิดขึ้นมาย้อนยอกเราอ่ะ เพราะความที่พี่แกไม่อยากได้สัตว์ไง...... (แต่เราอยากได้อ่ะ จาเอาๆๆๆๆๆๆๆ )

ฮึ ฉันขอดี-ดี ไม่ให้ ต้องให้ใช้ไม้เเข็งรึ ว่าแล้วด้วยความเด็ดเดี่ยว ความเหงา หรือเพราะอยากเอาชนะสามีก็ไม่รู้อ่ะ (ในเวลานั้นนะ) หนูแนนจึงได้ออกไปช้อปปิ้ง ผ่อนคลายอารามณ์เสียใจ ที่เค้าไม่ตามใจ (ผ่อนคลายอารมณ์ด้วยการใช้เงินเกียดไง ฮ่าๆๆๆ กะให้ล่มจมเลยนะ เป็นพันระยาที่น่ารักมากค่ะ)
เดินไปเดินมา ยังไม่ได้อะไรเลย เพราะไม่มีของถูกใจ กลับบ้านดีก่า เดินมาจะถึงประตูทางออกแระ สายตาอันเฉียบคมก็เหลือไปเห็นร้านขายสัตว์ โอ๊ะโอ๋ ขาก็เปลี่ยนทิศทางโดยอัตโนมัติ เดินดิ่งไปที่ร้านขายสัตว์โดยเร็ว
อุ้ย มีหนู มีขี้เกี้ยม (แหวะๆ) มีกระต่ายด้วย วิ่งไปวิ่งมาน่ารักเชียว ยืนชื่นชมอยู่สามนาที หัวใจก็วิ่งไปหยุดอยู่ที่กระต่ายตัวหนึ่ง นอนหลับพริ้ม ท่ามกลางฝูงเพื่อนที่วิ่งเล่นอยู่ โถๆๆๆ ทำไมน่ารักขนาดนี่เนี่ย หูยาวเชียว ขนสีน้ำตาล ตัวเล็กๆๆ แถมหูก็ตกด้วยนะ อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ ถามคนขายว่าตัวนี้ เด็กหญิงหรือเด็กชายเอ่ย? คนขายบอก เด็กชายค่ะ อู้ย เอาไงดีเนี่ย ซื้อไปต้องโดนเกียดบ่นแน่เลย แต่หลังจากยืนนึกอยู่หนึ่งนาทีก็คิดขึ้นมาได้ว่า เค้าจะบ่นก็ช่างเค้าดิ่ เด๋วค่อยไปหาคำแก้ตัวเอาข้างหน้า (ก๊ากกกกก เป็นคนรอบคอบไหม๊คะ พี่น้อง)

จัดการจ่ายตังค์ คนขายเอากระต่ายจับยัดใส่ลังกระดาษ มันก็ยังนอน นึกในใจ เอ เอากระต่ายป่วยมาขายป่าวเนี่ย? นอนอย่างเดียว กลับมาถึงบ้าน ก็เอาน้องต่ายออกมาลูบ มาคลำด้วยความภูมิใจที่เอาชนะสามีได้ (เพราะซื้อมาแล้ว อิๆๆ) เอ้ย ไม่ใช่ ที่มีเพื่อนอยู่ร่วมชายคา เวลาสามีไปทำงาน หาน้ำหาข้าว หาลังใหญ่ๆให้นอน พอสามีกลับมาเท่านั้นแหล่ะค่ะ เราก็บรรจงอุ้มน้องต่ายที่เราว่าน่ารักหนักหนา ออกมาอวด ด้วยความภูมิใจเพราะลืมนึกไปว่า พี่แกจะต้องว้ากใส่ ก็แหม อารมณ์อยากอวดอ่ะ พอเกียดเห็นกระต่ายเท่านั้นแหล่ะ แยกเขี้ยวเป็นยักษ์เชียว อ้าว เวงกำ พึ่งนึกขึ้นมาได้ว่าต้องซ่อนนี่หว่า ดันเอามาอวดเค้าซะเเระ เลยรีบแก้ตัวน้ำขุ่นๆตามสไตล์ปลาไหลของเราว่า มันไม่เห่านะ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้ยินเสียงกระต่ายเลยอ่ะ แล้วมันก็ไม่ดื้อด้วยนะ ดูดิ่ มันนอนหลับเชียว แล้วมันก็ไม่ทำโซฟาพังด้วยนะ เพราะว่า มันเป็นกระต่าย ไม่ใช่แมว (กร้ากก เกี่ยวไหม๊เนี่ย) สามีเห็นกระต่ายแสนน่ารัก จึงบอกว่า ให้เลี้ยงก็ได้ (แหม ยังมี "ก็ได้" อีกนะ สรุปก็ไม่เต็มใจหน่ะแหล่ะ แต่ต้องยอมแพ้ เพราะเราซื้อมาแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ สะใจเจงๆ )แต่ช่างเถอะเค้าให้เลี้ยงก็ดีแล้วเนี่ย ว่าแล้วตกเย็นมา กินข้าวกินปลาเสร็จ สามีก็พาไปซื้อกรงน้องต่าย แน่ะๆๆๆ ทำเป็นไม่ชอบ แอบอุ้มใหญ่เลยอ่ะ นึกว่าเราไม่เห็นมั้งหน่ะ

แล้วเราสองคนก็ช่วยกันตั้งชื่อให้เค้าอยู่หลายชื่อค่ะ แล้วก็มาได้ชื่อว่า มอมแมม เพราะอะไร...มีเหตุผลค่ะ เพราะสีมันคล้ำยังกับน้ำคลำแถวสมุทรปราการแน่ะ แต่ว่ามันน่ารักเหลือเฟือเลยนะคะ ตอนซื้อมานะ ท่าทางจะเรียบร้อย แต่เด็กผู้ชายนะคะคุณ ถ้าเรียบร้อบก็ต้องเป็นเกย์ แน่ๆ แต่ต่ายน้อยก็ทำให้แม่กับพ่อมันรู้ว่า ผมไม่ใช่เกย์นะฮับ แต่เป็นกระต่ายบ้า ชอบทำลายข้าวของ โอ้ย พระเจ้าช่วย กล้วยทอดไม่สุก เวงกำของนู๋แนน ต้องมานั่งทะเลาะแกมยื้อแย่งของกับต่ายน้อย เพราะกลัวบ้านจะสึกหรอมากไปกว่านี้

ถึงตอนนี้มันจะชอบทำลายข้าวของในบ้าน ด้วยการกัดแทะทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่ แนนกับเกียด ก็หลงรักความน่ารักของมอมแมม จนถอนตัวไม่ขึ้นซะเเร้ววววววว

พี่แมมตอนมาอยู่กับแนนใหม่ๆค่ะ น่ารักไหม๊คะ...






แต่พี่แมมตอนนี้เปลี่ยนไปมากแค่ไหน แนนจะเอารูปมาอวดวันหลังนะคะ ...

Create Date : 25 กรกฎาคม 2549		0 comments
Last Update : 7 มกราคม 2550 23:24:24 น.
Counter : 477 Pageviews.
Share Tweet