Bloggang.com : tony_on2003 : เรื่องจิปาถะ

เรื่องจิปาถะ

01/05/2013

ช่วงนี้เหนื่อยเพิ่มเป็นสองเท่า ไม่ว่าจะเป็นงานราชงานรัฐและงานหลวง รู้สึกว่างานจะเข้าฉันมาเยอะ

วันนี้ฉันอยู่บ้าน แต่ก็มีเรื่องตื่นเต้นที่ทำให้ฉันต้องเจ็บตัวนี่ แต่มันก็รู้สึกดีคือว่า ฉันได้ช่วยชีวิตของ

หมาตัวนึงไว้ ซึ่งหมาตัวนี้ก็ไมใช่ของฉันหรอก แต่เจ้าของมันไม่อยู่ หมาสองตัวอยู่บ้านไม่รู้ไปเล่น

หยอกล้อกันอิท่าไหน คอและหูยาวๆของมันไปพันกับสายอินเตอร์เนต มันก็ร้องๆ ฉันเลยอ่ะใจออก

ไปจากห้องนอนแล้วก็ไปเห็นมันเข้า ฉันก็พยายามจะช่วยมัน แต่ช่วยไม่ค่อยถนัดหรอก เพราะไอ้โร

ซี่มันหวง มันก็จะเข้ามาขย้ำฉันเอง ด้วยความตกใจ ไม่รู้จะทำยังไง ฉันตัดสินใจแยกโรซี่ออกไปไว้

ที่ห้องอื่นก่อน คือกลั้นใจจบมันทั้งๆที่กลัวมันกัดมาก ทุกๆคนก็คงรู้เวลาตอนหมาโกรธนี่มันจะเป้น

แบบไหน ใช่มั้ย ฉันไม่อยากจะคิดถึง พอฉันแยกโรซี่ออกไปเสร็จก็ไปช่วยเด็บบี้ ขอนมันพันกับ

สายอินเตอร์เนตแน่น เหมือนเชือกพันไว้ ไม่รู้วามันไปเล่นซนอิท่าไหนน่ะสิ ฉันก้อยังแปลกใจ ใน

ระหว่างที่ฉันจะช่วยมัน สัญชาติญาณการเอาตัวรอดของหมา มันเริ่มขึ้น มันก็ดึงพยายาม

ตะเกียกตะกายสุดชีวิต เพื่อให้สายนั่นดิ้นหลุดออกจากตัวมัน จนกระทั่ง ดึงเอาโต๊ะไม้ที่หนักๆวางทอ

สับและกล่องอินเตอร์เนตหลุดออกมา ในขณะที่ฉันตัดสินใจไปปลดสายทอสับออกก่อน เพราะกลัว

มันจะไปรัดคอมันที่เวลามันดิ้นมาก เสร็จก็ช่วยมันออกไปได้ โดยที่ตัวฉันนี่แขนไปตีจังๆเข้าล้มไป

โดนกับอะไรก็ไม่รู้ วินาทีนั้นมันเร็วมากนะ คือเราไม่รู้สึกอะไรเลย มาเจ็บมากอีกทีตอนที่มันเจ็บไป

แล้ว พอมองไปที่แขนตัวเอง ฉันก็ต้องพบว่า แขนของฉันนั่นมันมีเลือดไหลลเขียว แผลดูเหมือเล็ก

มาก แต่ฉันรู้สึกปวดมาก เพราะแท่งแหลมๆมันเสียบเข้าไปที่เนื้อฉัน แรงกดมันเยอะ จนฉันคิดว่า

แขนฉันนี่จะหักไปเสียแล้ว แต่ว่า มันก็ยังอยู่ ดันรักษาความเจ็บปวดไว้ให้ฉันเสียนานด้วยนะ พอ

เสร็จฉันนี่ก็โทรไปบอกพ่อที่เมืองไทยแล้ว ว่าไม่รู้จะต้องไปโรงพยาบาลมั้ย เดี๋ยวรอดูอาการด้วยตัว

เองก่อน จากนั้นฉันก็ซัดพาราไปหนึ่งเม็ดเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดไป แล้วก็ไปนอนหลับได้ตื่นนึง

ตื่นขึนมาก็พบกว่าเรายังไม่ได้เป็นอะไรมากมาย แขนเรามันยงดีอยู่ ถึงแม้มันจะเจ็บปวดนิดหน่อยนะ

เป็นอันว่าจบไปเรื่องนี้ ช่วงนี้มีเรื่องที่ให้กังวลหลายอย่าง นอนไม่หลับมาได้สองวันแล้ว ก็ไม่รู้เหมือน

กันว่าเป็นเพราะอะไร อาจจะเพราะกังวลเรื่องสอบของตัวเองมากไปหน่อย กังวลเรื่องเวลาเรียนเพราะ

คิดว่าเราขาดเรียนมากเกินไป เดี๋ยวเวียนหัว เดี๋ยวปวดท้อง ป่วยเป็นนั่นเป็นนี่ตามประสาคนทีโรค

ประจำตัวโดยทั่วไป ที่สำคัญกังวลเรื่องหางานประจำให้ตัวเอง เพราะคิดว่าตัวเองควรจะมีงานทำได้

แล้ว ประกอบกับเพื่อนๆคนอื่นๆเขาไปฝึกงานกันหมดแล้ว เขาทำเรื่องขอไปฝึกงานแล้ว ส่วนตัวเรา

นั้นยังโต๋เต๋อยู่เลย ติดอินเตอร์เนตและอะไรหลายๆอย่าง ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่านหนังสือได้น้อยมาก

และไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนซักเท่าไหร่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม สมาธิสั้นลงมากๆ แต่ก็พยายาม

ปรับปรุงตัวเองอยู่ อาจจะเป็นเพราะว่าป่วยด้วยมั้ง มีเรื่องไม่สบายใจด้วยเกี่ยวกับเรื่องมีบางคนบอกว่า

ฉันนี่ต้องการไปแข่งขันกับใครๆ แต่ขอไม่เอ่ยชื่อว่าใครเป็นคนพูด แต่ก็อยากจะอธิบายว่า ตัวฉันเอง

นี่ก็เลี้ยงตัวเองมาด้วยเงินที่ตัวเองหาเอง แล้วก็ส่งเสียลูกชายที่เมืองไทยด้วยทุกๆเดือน รวมทั้งพ่อแม่

ด้วย อาจจะให้ไม่ได้มากมายอะไร แต่ฉันทำแบบนี้ทุกๆครั้ง ทำมาประจำแบบนี้แล้วตั้งแต่ตอนอยู่

เมืองไทย ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าฉันนี่เป็นคนที่ชอบซื้อของนั่นนี่กระจุ๊กกระจิ๊กน่ารัก คือตัวเองเรียนเหนื่อย

มากแล้ว พยยามหาวิธีการต่างๆนานาเพื่อให้ตัวเองได้ผ่อนคลาย ทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น ไม่ได้คิดแข่ง

กับใครเลย ตัวฉันเองไม่ชอบแข่งขันกับคนอื่นๆ แต่ชอบแข่งขันกับตัวเอง ขอให้คุณได้

เข้าใจนะคะ ฉันคิดว่าตัวฉันเองนี่เป็นดินนะ และไม่เคยคิดอยากจะเป็นดาวด้วยค่ะ

เพราะอะไรก็รู้ๆกัน แต่ทำblog นี้ขึ้นมาจุดเปลี่ยนแปลงของฉันเริ่มต้นจากอินเตอร์เนตค่ะ ฉัน

ได้มาอยู่ที่อังกฤษนี่เพราะอินเตอร์เน็ตนะคะ และอยากจะแชร์ประสบการณ์บางทีก็ไร้สาระของฉัน

อยากจะเขียนเป็นได้อารี่เก็บไว้ค่ะ ไม่ได้มีเจตนาแข่งกับใครหรอกค่ะ ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ

P.s ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากดราม่าเพราะอาจารย์หลายคนมาอ่านนะ โซเชียลทุกๆอย่าง ฉันจะเขียนเฉพาะสิ่งดีๆเท่านั้นนะ สิ่งไม่ดีก็ไม่อยากเขียนหรอกค่ะ

Create Date : 01 พฤษภาคม 2556

Last Update : 4 พฤษภาคม 2556 14:14:30 น.

0 comments

Counter : 1035 Pageviews.