Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
19 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
3 ปีในดูไบ .. กับแววตาที่เปลี่ยนไป

19 มิถุนา .. อีกเดือนเดียวเองเน้อก็ครบ 3 ปีที่เก็บผ้าออกจากบ้านมาหากินที่เมืองแขกนี่แร้ววว .. เอ่อ ไม่ใช่หากินแนวนั้นค่ะ อย่าเข้าใจรินผิดนะคะ

วันนี้รินขอรีวิวความหลัง ความประทับใจ และความขมขื่นของชีวิตในเมืองแขกอย่างดูไบใต้โลโก้สายการบินยึกๆยือๆ กับหมวกแดงค่ะ

เมื่อ 3 ปีที่แล้วรินก็เป็นเด็กจบใหม่คนนึงที่ไม่เคยฝันอยากเป็นแอร์ แต่ลองสมัครแอร์ดูเพราะเรื่องของค่าตอบแทนที่ช่วงนั้นต้องช่วยพี่ชายดูแลภาระที่บ้าน หลังจากที่ปับป๊าจากไปแบบไม่มีใครตั้งตัวทัน เมียน้อยรวมหัวกับลูกน้องพ่อที่เป็นชู้ชี ร่วมกันเทคโอเวอร์บริษัท ยักยอกทรัพย์สินปับป๊าไปหมด โยนหนี้ให้ลูกเมียหลวงอย่างริน และที่บ้านรับเละในฐานะที่คุณแม่มีทะเบียนและป้ายสีให้คุณแม่รินดูเป็นเมียหลวงไร้อาชีพและคุณค่าในสายตาญาตๆ โอ้โห ช่วงนั้นมีการขึ้นโรงขึ้นศาลกันอย่างเมามันส์ค่ะ น้องสาวก็ตอนนั้นเพิ่งจะ 2 ขวบแถมเค้าไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนเด็กทั่วไปเท่าไหร่ด้วยปัญหาของผิวเพราะคุณแม่มีน้องตอนอายุมากแล้ว ชีวิตช่วงนั้นไม่ต่างอะไรกับหนังช่อง 7 เท่าไหร่ในเรื่องของบทหนังนะ แต่เสียดายนางเอกไม่ได้เสี้ยว อั๊ม แค่นั้น กร๊ากกกก


เพราะฉนั้น ณ จุดนั้น อาชีพนี้คือความหวังและความลงตัวของสาวอายุ 22คนนึงที่แอบหวังว่า ถ้าได้งานนี้ รินคงดูแลคุณแม่ กับน้องสาวคนเล็กได้บ้างค่ะ อีกอย่าง ตัวเองคงไม่เป็นภาระอีกชิ้นให้พี่ชายแบกจนหลังแอ่นเนอะ .. และนี่คือจุดเริ่มต้นของรินสู่สังเวียนศึกอัศวินดำกรีดอายลายเนอร์ของรินหล่ะ ฮ่าๆๆๆ

ไม่ทราบว่าเป็นดวงใครตกกันแน่ระหว่างริน หรือ สายการบิน .. รินเข้ามาทำงานนี้ได้แบบไม่น่าเชื่อ ที่รินมาสมัครสายการบินแขกนี้ เพราะรินซื้อสูทผิดแบบ ตอนแรกกะว่าจะเตรียมตัวไปสมัครแจลเวย์ ซึ่งเค้าต้องการสูทแขนสั้น แต่ด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัว รินดันไปซื้อสูทแขนยาวมา ประกอบกับช่วงนั้นเอมิเรทส์เปิดรับสมัครพอดีรินก็เลย ลองหาประสบการณ์สักเวทีก่อนมุ่งไปแจลกับเพื่อนๆค่ะ .. ผลออกมาคือ รินได้งานกับทั้ง 2 สายการบิน .. ใจตอนนั้นอยากเลือกแจลมาก อย่างทำงานกับเพื่อน อยากเบสที่บ้าน อยากเป็นแอร์โนะเนะ .. แต่ด้วยเหตุและผลที่สมควร รินเซนต์สัญญากับเอมิเรทส์และย้ายตัวเองออกจากบ้านพื้นที่เล็กๆที่อบอุ่นเหลือเกินของแม่ มาสู่โลกกว้างที่สวยงามและก็โหดร้ายมากในเวลาเดียวกัน

สิ่งที่แย่ที่สุดของงานนี้ รินสัมผัสมันได้ตั้งแต่ 3 เดือนแรกแล้วค่ะ .. การทำงานร่วมกับคนร้อยพ่อพันแม่ ปัญหา culture shock เป็นเรื่องที่รินเรียนมาโดยตลอดแต่ไม่เคยคิดว่าจะโดนกับตัวจังๆแบบนี้ .. ( สังเกตุได้เลยว่าเครียดมาก นน.พรุ่งจาก 48 ไปอยู่ที่ 63 กรี๊ดดดด ห้องแทบแตก 3 เดือนขึ้นจนคนทักว่าท้อง และจนวันนี้ก็เป็นแอร์ตุ้ยนุ้ยถึงจะไม่ท้องก็เหอะ งื้อออ ) แต่สิ่งที่รินเสียใจที่สุดอย่างหนึ่งมากกว่าความวุ่นวายของงานและชีวิตที่วิ่งเร็วมากในแต่ละวันคือ .. รินไม่ได้อยู่กับที่บ้านค่ะ อยากอยู่กับแม่มา ถึงอยู่บ้านจะดื้อกับแม่มาก และชวนแม่ทะเลาะบ่อยๆ ชอบเถียงพี่ บ่นพี่ งี่เง่ากะพี่ หรือ แกล้งน้องทั้งๆที่น้องห่างกับริน 17 ปีได้ แอบรำคาญน้องบ่อยๆด้วย ชอบร้องไห้อ่า ขี้แย อู้ยยย .. ไม่ว่าความสัมพันธ์หรือเวลาของเราจะเป็นแบบไหน ครอบครัวคือสิ่งที่สวยงามที่สุดของชีวิตรินหล่ะ .. งานนี้พารินไปพบกับขอบฟ้าที่สวยงามอีกฟากนึงของโลก .. และแน่นอนมันก็ฉุดรินจากขอบฟ้าอันเก่าที่อบอุ่นที่รินเคยนั่งมองบ่อยๆในเวลาเดียวกัน ..

เวลาแต่ละวินาทีผ่านไปเร็วมาก และจังหวะชีวิตก็เดินเร็วมากเหลือเกินที่นี่ .. เดือนหน้าจะถึงเวลาเซ็นต์สัญญาชุดใหม่ค่ะ .. แต่อย่างที่ว่ารินเป็นแอร์เกเร ไม่ชอบเลียใคร และมักกระทำการอารยขัดขืนอยู่บ่อยครั้ง ประกอบกับรินป่วยมาเป็นอาทิตย์แล้ว และเมื่อวานก่อนก็เพิ่ง no show duty ด้วยความโก๊ะเกินบรรยายของรินอีก ..

ถ้าบริษัทไม่ต่อสัญญาให้ริน .. รินไม่เสียใจนะคะ พูดตรงๆ รินคงหนักใจเรื่องหางานอันนี้ยอมรับ แต่รินจะดีใจด้วยซ้ำที่รินได้กลับบ้านสักทีค่ะ ไม่ใช่รินไม่รักงานนะ แต่รินรักบ้านมากกว่า เค้าบอกว่า ชีวิตคนเราอยากดำเนินมันเเบบไหนให้คิดจากจุดจบมาปัจจุบัน .. รินได้คำตอบว่าเงินสำคัญ แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง ครอบครัวต่างหากที่เป็นทุกอย่างของริน .. อ่าววว ถ้าคิดงี้ทำไมรินไม่เดินไปลาออก? .. จุดนี้รินก็ตัดใจทำไม่ลงค่ะ ยอมรับ โอกาสในชีวิตที่มีอยู่มากมายจริงๆรินซาบซึ้งนะ การได้เห็นโลกในมุมที่รินยืนอยู่ และหลักประกันที่ว่ารินไม่เป็นภาระใคร และแบ่งเบาภาระที่บ้านได้บ้าง มันลบกลบประเด็นที่งานงี่เง่า เหมือนเด็กเสิรฟในบางคราว ขี้ข้าในบางเวลา และนางฟ้าที่ใครเค้าว่ากัน(มั้ง)ในบางที

ช่วงเวลาดีมีเยอะค่ะ แต่โลกนี้มันไม่มีของฟรีๆอ่ะจิ สุขภาพและเรื่องร้ายๆในแต่ละวันคือสิ่งแลกเปลี่ยน แต่นะรินถือว่าทั้งหมดเป็นปสก.ฝึกรินให้้เข้มแข็งมากจริงๆนะ ..

เอาเป็นว่าวันนี้แวะมาบ่นยาวๆค่ะ .. อนาคตอะไรจะเกิด สิ่งนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุด และ รินจะทำให้ดีที่สุดหล่ะ มองตัวเองในกระจกวันนี้ เห็นแววตาตัวเองที่เปลี่ยนไป (ตีนกาด้วย เหอะๆ) .. ป่วยแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ ได้พักและเดินช้าลงหน่อยก็ดีเนอะริน ..





วันแรกๆที่ดูไบ วันนั้นฝึกแต่งหน้าค่ะ หนีบขนตายังไม่ค่อยเป็นเลย เกร็งจนนิ้วหงิกเชีย




อันนี้ไฟลท์แรกที่บินค่ะ ตื่นเต้นมาก วันแรกเค้าจะให้ลูกเรือได้นั่งในห้องนักบินหล่า ปุ่มเยอะไปหมด น่ากดบ้างชะมัด





Godiva หนี่งในปัจจัยสำคัญที่นน.พรุ่งงงงรุ่งกระจายยย เครียดปุ๊บยัดปากปั๊บ




นี่ค่ะ 63 กร๊ากกกกกกก แอร์รุ่นเฮฟวี่เวท ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ถ่วงท้ายเครื่องทำเอาเปลืองน้ำมันมากอยู่




สภาพปีนี้ถึงไม่ใช่ 63 แต่ก็ไม่ได้ใกล้เคียงไซส์สาวไทย อนาถจิตจริงๆ




นี่แหละค่ะที่ว่าแววตาที่เปลี่ยนไป ฮ่าๆๆๆ




buddy บีบีรินค่ะ ฮ่าๆๆ บีบีกันทุกนาที รินติดแม่มาก
แม่จ๋า นู๋ไม่รู้ว่าอนาคตเป็นไง รู้แต่ว่า อยากเอาถาดเขกหัวแขกทีนึงให้โดนไล่ออกเร็วๆเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ รักแม่มากๆค่า จุ๊บๆ







Create Date : 19 มิถุนายน 2553
Last Update : 19 มิถุนายน 2553 9:32:14 น. 1 comments
Counter : 1117 Pageviews.

 
สู้ๆคะ


โดย: ป๋อมแป๋ม IP: 157.7.205.214 วันที่: 13 พฤษภาคม 2558 เวลา:18:34:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

xiao ye zi
Location :
Dubai United Arab Emirates

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา..
Friends' blogs
[Add xiao ye zi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.