เราเรียนรู้อะไร จากคนที่ทำร้ายกัน
มาแชร์เรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมาไม่นานของผม
วันที่ 10 ตุลาคม.... ผมโดนบอกเลิกจากคนที่คบกันมา 9 ปี
"เสียใจ ลืมเขาไม่ได้ รักมาก ถึงรู้ว่าเขาทำร้าย แต่ตัดใจเลิกคิดถึงเขาไม่ลง ทั้งรัก ทั้งเกลียด ทั้งสับสน ไม่รู้ว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับตัวเอง ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร เธอใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จักไหม ฯลฯ"
ผมรู้สึกปนเปกัน ในคำพูดข้างบนทั้งหมด ขณะที่ร่างกายก็ทรุดแบบไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต ผมผอมลงทันตาเห็นภายในเวลาแค่ 3 วัน ขนาดวันที่ 5 น้ำหนักก็ยังลงต่อ... แต่วันนั้น ผมไม่ได้สนใจเรื่องอื่น ได้แต่หลบแม่ไปร้องไห้ ไม่ให้ใครเห็น ทำตัวปกติ แต่ร้องจนไม่มีน้ำตา มองหน้าต่างบ้านตัวเองถึงตี 3 ทุกวัน แค่อยากรู้่ว่า เธอจะขับรถมามองเราบ้างไหม?
โคตรบ้าเลยใช่ไหมครับ!!
ผมโดนบอกเลิก ด้วยเหตุผลว่า "เธอไม่มีความเป็นผู้นำ"
ย้อนไปเมื่อ 7-8 ปีก่อน ผมรู้จักเธอในวันที่ผมมีทั้งความรู้และฐานะที่ดีกว่า ผมคบเธอเพราะคิดว่าเรามีอะไรหลายๆ อย่างเหมือนกัน
ผมพาเธอ สอนเธอ แก้ปัญหาให้เธอทุกอย่าง จากชีวิตของคนกล้าๆ กลัวๆ ที่อยากจะทำสิ่งที่ตัวเองชอบ (งานขาย) แต่ไม่มีความกล้า กลัวไปหมด พูดไม่เก่ง ภาษาอังกฤษไม่ได้เรื่อง ฯลฯ ผมทั้งผลัก ให้กำลังใจ เสนอเงินให้เธอก้าวออกมาทำตามฝัน ผ่านเวลาที่ร้องไห้ด้วยกัน ดีใจด้วยกัน แก้ปัญหาด้วยกัน จนเธอพูดออกมาบ่อยครั้งว่า
"ชีวิตนี้ เธอขาดเราได้ไหม เราขาดเธอไม่ได้หรอก"
ผมยังสงสัยว่า ณ วันนั้น เธอพูดออกมาได้ยังไง แล้ววันนี้ คำพูดพวกนั้น มันหายไปไหน??
มาวันนี้... เธอได้ดี บินได้สูงขึ้น เงินเดือนหลักแสนพร้อมลูกน้อง และคู่ค้าไฮโซ วันที่ผมตกต่ำลงในช่วงนึงของชีวิต
มีคนที่รวยกว่า ทำงานเก่งกว่า เธอเลือกที่จะไป โดยไม่คิดจะฉุดผมขึ้นมาจากจุดตกต่ำเลย เธอทำแค่เฝ้ามองว่า ผมจะขึ้นมาเองได้หรือเปล่า ไม่มีกำลังใจ มีแต่ผมที่โทรเข้าไปหา เจอกับการฝากข้อความ หรือเจอกับการกดสายทิ้งในหลายๆ ครั้ง โดยอ้างว่า งานยุ่ง กลับบ้านดึกๆ ซึ่งตอนหลังเธอยอมบอกว่า ก็คบกับเขาคนนั้นอยู่นั่นแหละ เหตุผลที่แท้จริง...
ตลกดีไหมครับ?? ชีวิตคนเรา บทจะจบลง ก็จบลงเหมือนว่า เรื่องที่ฝ่าฟันกันมาเป็นแค่ นิทานก่อนนอน พอตื่นขึ้นมา ทุกอย่างก็เหมือนเริ่มต้นใหม่ ไม่มีอะไรสำคัญมากมายในวันเก่าๆ
"ถ้าวันนี้เขาขอเธอแต่งงาน เธอจะแต่งงานกับเขาไหม?" ผมถาม "ก็คงต้องแต่ง..." เธอตอบ "เธอเคยรักเราบ้างไหม" ผมถามเป็นครั้งสุดท้าย "เธอจะเป็นความทรงจำที่ดีของเราตลอดไป" เธอตอบ
"เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม เราไม่อยากให้เธอโกรธเรา เรายังมีความรู้สึกดีๆให้กันใช่ไหม??" วันที่สติผมเลื่อนลอย ผมตอบไปว่าได้ ทั้งๆ ที่ในใจก็รู้ว่า มันไม่ได้!! และไม่มีวันจะเหมือนเดิมอีกแล้ว!!
เชื่อไหม?? ผมหาคำตอบกับเรื่องราวนี้ตั้งนาน ทำไมมันถึงเกิดขึ้น คิดๆๆๆ และทบทวน พยายามใช้สติให้มากที่สุด
ระหว่างนั้น เธอไม่เคยโทรหาผมก่อนเลยสักครั้ง!!
และผมก็เจอแค่คำตอบเดียวคือ "คนที่เรารัก ตายไปแล้ว คนที่ยืนอยู่ตรงนี้มันไม่ใช่คนเดิมที่เคยรักกัน ที่คอยรักษาดูแลจิตใจกัน คนรักกันไม่ทำกันแบบนี้หรอก"
ถ้าผมแย่แบบที่เธออ้าง แล้ววันก่อนนั้น เธอมาเลือกผมทำไม แล้วทำไมต้องคบกันตั้งนาน เลิกไปตั้งแต่วันแรกๆ ไม่ดีกว่าหรอ??
9 ปีของผม แลกกับ 5 เดือนของผู้ชายคนนั้น ซึ่ง 2 เดือนสุดท้าย เธอตกลงเป็นแฟนกับเขา โดยที่คบผมอยู่!!
.........................................................
สำหรับทุกๆ คน ที่ดีกับคนที่ตัวเองรักเต็มที่เท่าที่ตัวเองทำได้แล้ว แล้วคนรักเลือกที่จะตีจากไปกับคนใหม่ หรืออะไรก็แล้วแต่...
ผมไม่รู้ว่า เรื่องเำ่ก่าๆ ของผมมันตรงกับใครบ้างแค่ไหน...
ผมรู้แต่ว่า เราทุกคนโดยทำร้ายมาเหมือนกัน.....
ใช่ว่า เราทุกคนไม่มีค่า ไร้ราคา จนเขามาทิ้งเราไป...
แต่คนเราถ้าจะไป มันมีข้ออ้างได้หมดร้อยแปด อย่าเสียเวลาไปคิดหาเหตุผลเลยครับ ถ้าคุณทำดีที่สุดแล้ว ต่อให้วันนี้เขาไม่ไป วันหน้าเขาก็ไปอยู่ดี....
ต่อให้วันนี้เขาไม่ทรยศ วันหน้าเขาก็ทรยศหัวใจเราอยู่ดี...
วันที่เขาไม่แคร์คุณจนทำสิ่งร้ายๆ กับคุณ คุณรู้สึก คุณรับรู้เต็มที่ แต่ถ้าคุณยังหลอกตัวเอง คุณไม่มีวันตัดเขาขาดได้หรอกครับ อย่าไปหลงงมงายกับคำหวานๆ ที่เขาใช้เพื่อถ่วงให้คุณอยู่กับเขา เป็นทาสความเห็นแก่ตัวของเขาอีกเลยครับ...
"คนที่รักคุณ ตายไปแล้ว" .... เหลือแต่คนแปลกหน้า ที่คุณไม่รู้จักและอาจไม่มีวันรู้จักตัวตนจริงๆ ของเขาเลย ถ้าเขาไม่จริงใจจะให้คุณเห็นธาตุแท้ของเขา
แล้วคุณยังจะเสียเวลาทำไม???
ทำร้ายตัวเองเพื่ออะไร??
ทำร้ายคนที่รักคุณทำไม??? (พ่อแม่ พี่ น้อง เพื่อน คนที่หวังดีกับคุณ)
แล้วทำไปแล้ว คุณจะดีขึ้นหรอ??
และที่สำคัญ.... อนาคตของคุณ คืออะไร?? เป็นตัวเลือก เป็นคนฆ่าเวลา เป็นชู้ เป็นผัวน้อย เมียน้อย เป็นขี้ปากสังคม งั้นหรอ??
คุณจะทำใจให้ภูมิใจกับสิ่งนั้นได้จริงๆ หรอ??
ถามผมวันนี้ ผมเรียนรู้อะไรจากความเจ็บ...
ผมเรียนรู้ที่จะ "รักตัวเอง" มากขึ้น (รักครอบครัว เชื่อว่าเราทุกคนรักอยู่แล้ว แต่ให้เวลาไม่เต็มที่แค่นั้น)
และเก็บทุกอย่างไว้เป็น "บทเรียน" สำหรับความรักครั้งหน้า
คนเราเจ็บวันนี้ไม่ใช่ต้องเจ็บตลอดไปนี่ครับ.... ความรักแบบสามีภรรยาเป็นเรื่องที่ต้องเสี่ยง ถ้าเราเลือกจะรัก เราก็ต้องแบกรับความเสี่ยงที่ต้องเจ็บให้ได้ วันหลังเราจะได้คิดให้ดีก่อนที่จะเลือกที่จะรัก
แต่ถามว่าวันนี้เข็ดไหม ตอบแบบไม่แมน เข็ดครัับ แต่คงไม่นาน 555
อยากให้ทุกคนลุกขึ้นมาเป็นตัวเองอีกครั้ง แต่งตัวให้สวยหล่อ หุ่นให้เฟิร์ม หน้าให้ใส สมองไม่กลวง ทำงานให้ดี ทำเงินให้คล่อง จะได้ภูมิใจในตัวเองอีกครั้ง
สู้ๆ นะครับ เพื่อนร่วมโลกที่ยังเจ็บกันคนละนิดคนละหน่อย หวังว่าจะช่วยได้ ขอบคุณครับ
Create Date : 29 ธันวาคม 2552 |
|
26 comments |
Last Update : 31 ธันวาคม 2552 21:47:31 น. |
Counter : 501 Pageviews. |
|
|
|
ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากเลย
ขอบคุณนะ....ขอบคุณ!!!!