เมื่อถึงวันที่ความหลังควรจะไป
ไม่ได้อัพบล็อกนาน ตอนแรกก็กะว่า วันนี้จะเป็นวันสบายๆ
แต่เรื่องเล็กๆ ที่ไม่น่ามีอะไร กลับคลายปมบางอย่างในหัวใจเราได้อย่าง... น่าสงสัย
..............................................................................................
วันนี้ มีโอกาสได้ไปดูหมอดูที่แม่นพอสมควร แรกๆ ก็ว่าจะไปดูเรื่องการลงทุนที่วางแผนไว้พอเป็นไกด์ให้ชีวิตสักหน่อย ไปๆ มาๆ เรื่องที่พลาดไม่ได้เมื่อไปดูหมอคือ "เนื้อคู่"
หมอดูทายมาอย่างแม่นยำทะลุกลางหัวใจว่า...
"คุณมีคนเข้ามาชอบมากมายในระยะนี้ แต่ว่าก็ว่า... คุณกลัวการเริ่มต้นใหม่ ทำให้ไม่ตกลงปลงใจกับใครสักที แต่ถึงอย่างไร คนรักเก่าๆ เพื่อนหญิงที่เคยคุยและหายไป และที่เ้ข้ามาใหม่ จะมามะรุมมะตุ้มกันในช่วงนี้"
ด้ัวยนิสัยความระแวง ถึงต้องถามกลับไปว่า
"รวมถึงคนที่เคยเลิกรากันไปด้วยหรอครับ... "
"ขอ 1 ใบค่ะ" หมอดูสาวตอบ
"กับคนเก่า พี่ไม่อภัยให้เขาหรือมีอะไรค้างคาใจกันหรือเปล่าคะ"
"ครับ"..........
รับคำไป ในใจก็แวบขึ้นกับเรื่องที่ผ่านไปนาน ตั้งแต่เลิกกันมาเพราะแฟนเก่าแอบไปคบคนอื่นและเลือกจะเลิกกับเรา ผมก็เลือกที่จะไม่ติดต่อใดๆ กับเขา เพื่อตัดปัญหา ทั้งๆ ที่เขาก็พยายามจะติดต่อมาหลายครั้งในวันเกิด และวันเทศกาล แต่ตอนนั้น ความเหมาะสมที่จะติดต่อในสมองเรา มันไม่ใช่เลยสักนิดในเวลาแบบนั้น
แต่จู่ๆ พอแม่หมอถามคำถามเล็กๆ นี้ ทำให้ต้องหยุดคิดว่า เอ...หรือเรายังติดกับอดีตจริงๆ หรือเรายังกลัวการเริ่มต้นใหม่อยู่จริงๆ
"พี่ควรจะอโหสิกรรมให้เขานะคะ อยากให้คุยกันและจบที่การยกโทษให้อภัยกัน ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวพี่เองจะได้หลุด และเริ่มต้นใหม่ได้จริงๆ ที่เห็นมันคือความทุกข์ค้างคาในใจ และมันปิดกั้นใจพี่ไม่ให้ชอบหรือตอบรับความสัมพันธ์ใหม่ๆ ที่เข้ามา ถ้าให้ดี อโหสิกรรมให้กันนะคะ"
เราสนทนากันสักพัก แม่หมอทายสิ่งต่างๆ ที่อยากรู้จนจบ... ผมไม่รู้ว่า คำทำนายจะแม่นแค่ไหน แต่สิ่งที่แม่หมอพูดกลับสะกิดใจด้านๆ ให้เลือกที่จะทำอะไรสักอย่าง
ใช่! สิ่งที่แม่หมอพูด เป็นสิ่งที่ลึกๆ ผมอยากทำมานาน
เพียงแต่ ณ วันนั้นมันไม่ใช่เวลาที่จะพูด ผมเข้าใจว่า ผมลืมไปแล้ว แต่.... ข้างในมันไม่ได้ลืมไปจริงๆ
"น้องครับ พี่ขอเบอร์ใหม่ของ ... หน่อย พี่มีเรื่องจะคุยกับเขานิดนึง" ผมโทรหาน้องสาวแฟนเก่า
"ไม่ได้ดราม่าใช่ไหม ต่อมน้ำตาแตกไม่เอานะพี่"
"ไม่หรอก พี่เลยจุดๆ นั้นมาไกลแล้วจ้า จะคุยแต่เรื่องดีนะ เอามาเถอะ"
บทสนทนาง่ายๆ ไม่เยิ่นเย้อ
ญ: "ฮัลโหล" ผม: "เอ่อ... (ญ) ใช่ไหม เราเอง"
ญ: "คิดยังไงโทรหา นึกว่าจะเลิกคบกันไปแล้วซะอีก" ผม: "ก็เลิกคบแหละ เพราะที่บ้านเขาไม่อยากให้ติดต่อด้วยแล้ว"
ญ: "แล้วโทรมาทำไม" ผม: "แค่อยากบอกว่า เราไม่ได้โกรธแล้ว ทำใจให้สบายนะ อย่าคิดมาก"
เราสนทนาเรื่องสัพเพเหระกันอยู่สักพัก เนื้อความก็เป็นแค่การถามถึงชีวิตในช่วงที่หายกันไป แน่นอนว่า คำตอบคำถามดูห่างเหินไปตามสภาพ แล้วก็ถึงเวลาที่อะไรในใจมันควรจะออกมา...
ญ: "เอ่อ เรายังจำสิ่งดีๆ ที่ (ผม) ทำให้ได้ตลอดนะ เรามีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงมัน อะไรที่เราเคยทำร้าย (ผม) ไว้ ยกโทษให้เรานะ"
ผม: "อื้ม เราอโหสิกรรมให้ ถ้านึกถึงสิ่งที่เราเคยทำให้ อยากให้คิดว่า ที่เราทำให้เพราะเราอยากให้เธอมีความสุข ถ้าวันนึงต้องเจอกับใครที่เขาทำให้ทุกข์ใจมากๆ ก็อย่าไปทน ให้นึกถึงสิ่งที่เราทำให้เธอไว้ รักตัวเองให้มากๆ นะ ดูแลตัวเองดีๆ"
ญ: "ขอบคุณมากจ้ะ ขอให้ (ผม) มีความสุขกับคนที่ดีๆ นะ"
ผม: "อื้ม... ก็อโหสิกรรมให้เราด้วยนะ อะไรที่เราเคยทำไม่ดีต่อเธอไว้ ก็ยกโทษให้เราด้วยนะ"
ญ: "จ้า เราอโหสิกรรมให้"
เหมือนจะอยากพูดอะไรเพิ่มเติม แต่ละครมันควรจะจบมันก็ควรจะจบใช่ไหม ไม่มีประโยชน์ที่จะคุยมากขึ้น เพื่อสร้างความผูกพันใหม่ๆ มันควรจะเป็นความทรงจำไปอย่างนั้นแหละดีแล้ว
ผม: "โอเค ที่เราอยากจะพูดมีแค่นี้แหละ ขอให้เธอโชคดี ดูแลตัวเองนะ" ญ: "เอ่อ... จ้ะ บายๆ โชคดี ดูแลตัวเองเหมือนกันนะ"
บทสนทนาไม่กี่นาที แต่คลายปมความสงสัย ความโกรธ ความอยากรู้เรื่องของเขา และบทสรุปความทรงจำเก่าๆ ได้หมด ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตอบอะไรเลยนอกจาก "อภัย"
เหมือนใจเราได้ปลดปล่อย...
ยังไงซะ การส่งต่อความห่วงใยและการอภัยให้กัน มันก็ดีกว่า การเก็บอดีตที่ผิดพลาดซุกไว้ในใจ เพื่อโทษว่าเป็นเพราะเราเพราะเขา ไม่มีวันจบ
ก็แค่เราไปกันไม่ได้ ทุกอย่างก็มีทางของมัน
โชคดีนะ ลากันจริงๆ แล้ว ... ความหลัง
Create Date : 01 เมษายน 2555 |
|
2 comments |
Last Update : 1 เมษายน 2555 1:29:29 น. |
Counter : 557 Pageviews. |
|
|
|