ฉันได้พบความรักที่ผิดกาลเวลา ฉันรู้สึกว่าสวรรค์เล่นตลกกับฉัน มีสักกี่ครั้งที่คนเราสามารถที่จะมีรักแท้ในชีวิต

แต่ความรักของฉันเกิดขึ้นในเวลาที่ไม่ควรจะเกิด

ฉันสบตาเขา เขาสบตาฉัน!!! 

                   ฉันกับเขาได้พบกันเมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้ว ในเวลานั้นเราต่างก็เป็นโสด แต่ดูเหมือนว่าเราจะสวนทางกันเสมอ๐

ในเวลานั้นเราเริ่มทำงานในปีเดียวกัน เมื่อสบตากันครั้งแรก ฉันสบตาเขา,เขาสบตาฉัน,เมื่อเขาหันหน้าและมองมา แววตาเขาตะลึงมองมาที่ฉันเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปี่ที่ยี่สิบเอ็ดของวัยสาว คงจะเป็นอย่างที่มีคนพูดเสมอว่า "รักแรกพบเมื่อสบตา"

                    แต่ในเวลานั้นเรายังหนุ่มสาว และไม่มีเวลาที่จะสานสัมพันธ์กัน ด้วยเหตุนี้เราจึงเฉยๆกันไป

                    หลายปีก่อนยามเช้าของฤดูใบไม้ร่วง,เมื่อแรกพบกัน,หัวใจของหนุ่มสาวเคยสั่นระทึกหวั่นไหวในเวลาเดียวกัน ในเวลานั้นคิดว่าถ้าจะมีใครสักคนจะร่วมทุกข์,ร่วมสุขกับฉันในโลกใบนี้ ฉันคิดว่าคนๆนั้นควรจะเป็นเขา

                    หลังจากนั้นทุกๆวันผ่านไป,เราเหมือนทางรถไฟสองเส้นขนานกัน เราอาศัยอยู่ในเมืองเดียวกัน ทำงานในองค์กรเดียวกัน แต่คนละแผนก เราสองคนยังมีความรู้สึกอาทรซึ่งกันและกันอยู่แต่เราไม่ได้แสดงออก

                    ฉันดำเนินชีวิตของฉัน,เขาดำเนินชีวิตของเขา,เราต่างมุ่งไปข้างหน้า,ดูเสมือนว่าไม่มีส้นทางที่จะบรรจบกันได้ และแล้วฉันได้ทราบมาว่าเขาแต่งงานและมีลูก ฉันรู้สึกถอดใจ,ฉันตัดสินใจแต่งงานอย่างฝืนๆมีลูกและมีชีวิตที่ราบเรียบ

                    เราต่่างคนต่างทำงานในแผนกของตน แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เรารู้สึกถึงความสนิทสนม เรามีความรู้สึกสัมผัสถึงกลิ่นอาย ของกันและกัน เป็นอย่างนี้ตลอดเก้าปีที่ผ่านมา........

หนังสือพูดได้