Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
28 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 
ไดอารี่จัง (เดือนพฤศจิกายน) ของฉัน





ได้ไปคีย์ข้อมูลอยู่ที่กระทรวงฯ ตั้งแต่ปลายเดือนตุลานู้น
จนเมื่อสัปดาห์ที่แล้วถึงได้อยู่เขตสักที (คีย์กันจนเบลอ)
ไม่ได้มาบันทึกบล็อกของตัวเองเลย เพราะเหนื่อย
ช่วงนี้ก็จะมารำลึกเรื่องราวในวันที่ผ่านมาสักกะหน่อย
(หวังว่ายังพอจะจำความรู้สึกดี ๆ ไว้ได้บ้างแหละน๊ะ)
*********************



1-7 พ.ย. 51
...สัปดาห์นี้ยังไปคีย์ข้อมูลในกระทรวงฯ อยู่ ต้องตื่นเร็วกว่าปกติ เพราะรถที่เขตออกเร็วกลัวรถติดบนทางด่วน งานที่ต้องไปคีย์ต้องทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีเจ้าหน้าที่ไปร่วมกันคีย์เกือบสิบคน ผอ.เร่งให้เสร็จก่อนที่ ผอ.จะต้องย้าย เพราะ ผอ.ต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดก็เลยสั่งให้เร่งคีย์...

...สัปดาห์นี้ก็เป็นวันเกิดเราด้วย แต่ก็ไม่ได้มีการจัดงานใด ๆ เลย เพราะไม่ว่างเลย แต่ก็ยังมีพี่ ๆ น้อง ๆ จำวันเกิดเราได้ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้อยู่ที่สำนักงาน ก็ยังเก็บของขวัญไว้ให้พร้อมกับคำอวยพรดี ๆ เราตั้งใจไว้ว่าจะกินมังสะวิรัสทุกวันพฤหัสฯ เพราะเป็นวันที่เกิด ก็สัปดาห์นี้ก็กินเป็นครั้งแรก คิดไว้ว่าจะกินจนถึงเดือนเกิดปีหน้าน่ะ...

...เพื่อนที่อยู่ต่างประเทศเมล์มาบอกว่าจะมาเมืองไทยแล้ว และให้เบอร์โทร.ไว้ เราก็โทร.ไปหาแล้วก็นัดกินข้าวกัน... ดีใจมากที่จะได้พบเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานมาก คิดถึงมาก ๆ
*********************






8-14 พ.ย. 51
...สัปดาห์นี้ก็ยังต้องไปที่กระทรวงฯ อีก ไปคีย์วันเสาร์ด้วยแหละ แต่ก็ไม่ได้เครียดเพราะมีรถสำนักงานรับส่งอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรเลย แถมในวันอังคารก็มีตลาดนัดให้เดินเล่นที่กระทรวงฯ ด้วย (คลายเครียดได้ดีเชียว...เสียตังค์งัย) …

...วันอาทิตย์ก็มีเรียนวิชาท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ และภาษาอังกฤษสื่อสาร วิชาท่องเที่ยวก็เหมือนชื่อแหละ เพราะจะได้ไปเที่ยวด้วย ส่วนวิชาภาษาอังกฤษฯ เนี่ยชอบน๊ะ แต่ว่าครั้งนี้เรียนไม่รู้เรื่องแฮะ ไม่เป็นไร “สเน็ค ๆ ฟิช ๆ” ก็คงผ่านได้ ฮ่า ๆ ...

...วันลอยกระทงก็ไม่ได้ลอย แต่ว่าไปเดินดูบรรยากาศลอยกระทงที่วัด(เพราะอยู่ใกล้บ้าน) เห็นกระทงลอยในคลองหน้าวัด ในนั้นมีกระทงขนมปังรวมอยู่ด้วยหลายอัน ยืนดูไปสักพัก กระทงขนมปังก็ได้หายไปในระยะเวลาไม่นาน เพราะมันได้เป็นอาหารปลาหน้าวัดไปซะแล้ว (มีประโยชน์ดีจิง)...

...สัปดาห์นี้ต้องเลี้ยงส่ง ผอ.ไปอยู่ต่างจังหวัด พร้อมกับหัวหน้าฝ่ายฯ อีกคนด้วย ดีจังที่จะได้กินให้เต็มที่ อะหย่อย ๆ สักหน่อย ... กว๊าก!! วันจัดเลี้ยงส่งดันตรงกับวันพฤหัสฯ ซะงั้น (กินมังฯ งัย) ก็ตั้งใจว่าจะไปสั่งอาหารข้างนอกมานั่งกินกะเขา ที่เป็นมังฯ พอเห็นอาหารที่สำนักงานทำเลี้ยงเท่านั้นแหละ ตะบะก็แตก!! ซะง๊าน ฮี่ ๆ ก็เลยต้องกินไปกะเค้าด้วย ใคร ๆ ก็บอกว่าไม่ต้องเคร่งหรอก กินวันอื่น ๆ ก็ได้ ก็เลยคิดว่าสัปดาห์หน้าค่อยกินสองวันละกัน... เฮ้อ (มารมาผจญอ่ะ) ไม่ต้องไปโทษมารเลยตัวเองนี่แหละที่เอาชนะตัวเองไม่ได้แล้วยังไปว่าคนอื่นเขาอีก คนเรา ^_^ (อ้าว เหรอ ๆ) ฮี่ ๆ ...
*********************






15-21 พ.ย. 51
...วันเสาร์มีนัดกะเพื่อนที่มาจากต่างประเทศ ไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้มานานถึงแปดปีแล้ว เป็นเพื่อนร่วมงานกันสมัยที่ทำงานอยู่กระทรวงพลังงานนู้น (นานแล๊ะล่ะ) มินนี่ไปเรียนภาษาที่ซานฟรานฯ ปีนึงแล้วก็เรียนต่อโทจนจบ เขาอยู่ที่ซานฟรานฯ และพอร์ตแลนด์ เราก็ได้คุยกับเขาทางเมล์ และโทร.ทางไกลคุยกันบ้าง คิดถึงสุด ๆ เลย...

...นัดกันที่เซ็นทรัลเวิลด์ฯ เจอกันก็จำเพื่อนแทบไม่ได้ เพราะไปอยู่ต่างประเทศนานถึงแปดปี ก็กินแต่นมเนย แก้มก็เลยป่องมาแต่ไกล ได้เจอกันก็ดีใจมาก ไปนั่งหม่ำอาหารกันที่ร้านอาหารเวียตนาม นั่งกินกันไปถามสารทุกข์กันไป ตอนนี้เพื่อนไม่ได้อยู่ซานฟรานฯ แล้ว เพราะต้องย้ายตามสามี(ฝรั่ง)มาอยู่ที่แคลิฟอร์เนีย ช่วงนี้พาสามีมาเที่ยวเมืองไทย ตอนนี้คงอยู่แถว ๆ ชายแดนพม่า เพื่อนได้ให้น้ำหอมมาหนึ่งขวดบอกว่าให้ก่อนรับปริญญาฯ เพราะเราคงไม่ได้เจอกันในวันรับปริญญาฯ ขอบคุณจ๊ะ ^_^ ...

...สัปดาห์นี้ไปคีย์ข้อมูลสัปดาห์สุดท้ายถึงแค่วันศุกร์ และสัปดาห์นี้เราจะกินมังฯ สองวัน แต่ว่ามารก็ได้มาผจญอิฉันซาเหม๋อ ๆ อย่างเช่น เช้ามาต้องกินกาแฟ(แก้ไมเกรน)แล้วก็ต้องกินขนมปังใช่ม๊ะ แต่ก็ลืม(จนได้)ไปกัดขนมปังมู๋หยองเข้าให้ “หยับ ๆ” (เสียงเคี้ยว) เอ๊ะ!! กว๊าก!! มู๋หยองอยู่ในปาก ในที่สุดวันนั้นก็เลยอดกินมังฯ อีกวัน พอวันที่สองตั้งใจอีก ได้กินมังฯ ตั้งแต่เช้า-กลางวัน-เย็น หลังอาหารเย็นเท่านั้นแหละ เดินไปหยิบขนมเข้าปากตามความเคยชิน “ปลาทาโร่” อยู่ในปากซะแล้ว โธ๋ ๆ อุตส่าห์ทำมาได้ทั้งวัน มาแตกเอาตอนจบซะงั้น (มารมาผจญแท้ ๆ) ตัวเราเองแหละที่เป็นมารตัวเอง...เศร้า... T_T …
*********************



22 พ.ย. ถึงวันเนี๊ยะ
...ไม่สบายมาตั้งแต่วันเสาร์ เนื่องจากอากาศเปลี่ยนและแปรปรวน เป็นไข้ก็เลยกินยาพอตกกลางคืนเหงื่อออกเต็มตัว แต่ไข้ก็ไม่ได้หายสนิท วันอาทิตย์ก็ต้องไปเรียนด้วย ช่วงบ่ายมีสอบภาษาอังกฤษ ไม่ได้อ่านหนังสือเลย ไข้ก็ยังไม่หายดี กลับบ้านมากินยาอีกเพราะปวดกล้ามเนื้อ ปวดตามตัวเพราะไข้และก็เป็นไข้ทับระดูอีกด้วย เลยไปกันใหญ่ วันจันทร์อังคารเลยลาป่วยไม่ได้ไปทำงาน กินยาแล้วก็นอนทั้งสองวันเลย ค่ำวันอังคารก็ค่อยยังชั่ว แต่กลับเป็นอีกโรค (โรคเดิมแหละ) โรคกินแล้วไม่ย่อย กรดไหลย้อน กินแล้วลมตีขึ้นแต่ไม่ออก แน่นท้องแน่นหน้าอกอยู่อย่างนั้นน่ะแหละ ยืนอ่านหนังสือแปลอยู่ดี ๆ ก็เกิดอาการหน้ามืดเป็นลมขึ้นมา วิ่งไปฟุบตรงที่นอนแม่ ขามันสั่นไปหมด ใจก็หวิว ๆ เหมือนกำลังจะตายให้ได้ (มันน่ากลัวมากตอนนั้น) มันจะอ๊วก อึจะแตก เหงื่อซึม ขาไม่มีแรง กลัวมากเลยคิดว่าความดันคงขึ้นด้วยแหละ...เพราะไม่สบายอยู่ด้วย กินทั้งยาหอมแล้วก็ไม่ค่อยดี แม่บอกให้กินน้ำผึ้ง เราก็กินตามแม่บอก แล้วก็ยาหอมอีกหลายแก้ว (เป็นคนแก่ไปซะล๊ะ)...

...เช้ามาแม่บอกให้หยุดงานอีกวัน เราบอกว่าไม่ได้แล้วล่ะ หยุดสามวันไม่มีใบรับรองแพทย์ให้ ก็เลยตัดสินใจไปทำงาน วันนี้ทั้งวันเลยทำงานด้วยความเบลอ ใครเจอหน้าซีด ๆ ของเราก็ถามว่าไม่สบายเหรอ? ผอมไปหรือเปล่า? เจอพี่ ๆ น้อง ๆ ก็ถามกันแทบทุกคน ยิ่งป่วยเป็นโรคนี้ก็จะกินไม่ค่อยได้ ช่วงนี้ก็ผอมลงเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้ตั้งใจจะลดความอ้วนเลย ขนาดเพื่อนที่มาจากต่างประเทศยังทักเลยว่าทำไมผอมลงขนาดนี้ เพื่อนร่วมงานก็ทักกันหลายคนว่าผอมลงเรื่อย ๆ ดีจัง...เฮ้อ เราก็บอกว่า ผอมลงเพราะไม่สบาย ทำให้กินไม่ได้ มันจะดีตรงไหน เพราะไม่แข็งแรง อยากผอมแบบเราเหรอ? ก็มาไม่สบายแบบเราดิ... ไปชวนเขามาไม่สบายซะงั้น... ทางที่ดีอย่าเป็นไรเลยดีกว่า อยู่แบบแข็งแรงกินอิ่มนอนหลับดีกว่า อย่ามาไม่สบายอย่างเราเลย ผอมแล้วไม่แข็งแรงก็อย่าดีกว่า...

...ไปทำงานวันพุธ แล้วก็ขอลาพักร้อนต่ออีกสองวัน คือวันพฤหัสฯ และวันศุกร์ วันนี้เป็นวันพฤหัสฯ ต้องกินมังฯ เช้ามางัวเงีย ๆ กินกาแฟขนมปัง แล้วก็โจ๊กมู๋สับที่แม่ซื้อมา อะจ๊าก!!! มู๋สับอยู่ในปากไปแร๊ว! เวรกรรมของตู เลยตั้งปณิธานใหม่ดีฟ่า กินมังฯ เดือนละครั้งละกัน ฮี่ ๆ เอาใหม่ ๆ ^_^
*********************


หน้าหนาวแล้วสิน๊ะ เป็นอากาศที่เรารักมากที่สุดในสามฤดู เกลียดฤดูร้อนและฤดูฝนที่สุดในโลก ฤดูฝนที่ผ่านมาเล่นเอาเราแทบบ้า ในเรื่องของฝนตก น้ำท่วม พายุ เกลียดที่สุด! ผ่านมาล๊ะ ผ่านมันมาได้ เล่นเอาเครียดไปเลยตั้งแต่กันยา-ตุลา ที่ผ่านมา เช็คกรมอุตุฯ ทุกวัน เห็นฟ้าร้อง ฟ้ามืดครึ้มเป็นไม่ได้...ทำให้กินไม่ได้นอนไม่หลับมาสองสามเดือนเชียวแหละ ตอนนี้กะลังทำจัย กะลังปลงกับชีวิตตัวเองอยู่ พอได้อยู่ช่วงเวลาอากาศอันเป็นที่รักแล้ว ความสบายใจก็เข้ามาด้วย ไว้เจอกันใหม่ปีหน้าน๊ะฤดูฝนที่แสนเกลียด แล้วปีหน้าฉันจะสู้กับเอ็งแน่นอน...จะไม่กลัวเอ็งอีกต่อไปจะเผชิญกับความกลัวสุดขีดที่ตัวเองคิดว่าน่ากลัวที่สุด จะสู้กับมันด้วยความเข้มแข็ง จะไม่อ่อนแอกับมันอีกแล้ว สู้! อย่างน้อยฉันก็มีกำลังใจบางอย่างหนุนฉันอยู่เฟ้ย .... ความกลัวของฉันก็คือความคิดของตัวเองนี่แหละ ฉันจะต้องเอาชนะความกลัวที่เป็นความคิดของตัวฉันเองให้จงได้ .... ไม่กลัวอีกแล้ว ลาก่อนความกลัวล่วงหน้า ลาก่อน ....
*********************





Create Date : 28 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2551 13:08:36 น. 2 comments
Counter : 550 Pageviews.

 
อ่านเพลินเลย

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยนะจ๊ะ ได้ของขวัญเยอะแยะเลย น่ารักๆทั้งนั้น

ขอให้หายป่วยเร็วๆด้วยน้า เราก็เคยเป็นอาการอาหารไม่ย่อย กรดไหลย้อนเหมือนปุ๋ยแหละ เข้าใจเลยว่าทรมานขนาดไหน

อีกไม่นานก็จะเรียนจบแล้ว สู้ๆนะจ๊ะ
คิดถึงเพื่อนเสมอ


โดย: นู๋โนริ วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:19:19:08 น.  

 
ฮ่า ๆ อ่านจนตาแฉะเลยมั๊ยเนี่ย แบบไม่ได้เขียนนานน่ะ ขอบคุง ๆ ที่มาอ่านจ๊ะ

ขอบคุณที่อวยพรวันเกิดน๊ะจ๊ะ และก็ขอบคุณที่ให้หายป่วย แต่ก็คงอีกนาน เป็นโรคนี้ก็จะเป็นเดือน ๆ เลยแหละ ณ วันนี้ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่หายเลย ตอนนี้ก็นั่งอึดอัดอยู่แหละ

เมย์ก็เช่นกันน๊ะ สู้ไปพร้อมกัน

คิดถึงเช่นกัน


โดย: hanabi_henna วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:13:34:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

hanabi_henna
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ยั๊ง ยัง ไม่ทันไร หน้าฝนซะล๊ะ แต่ก็ดีเย็นดี เพื่อน ๆ ก็ระวังและก็รักษาสุขภาพด้วย อย่าลืมพกร่มด้วยละกัน







Friends' blogs
[Add hanabi_henna's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.