ขอชมด้วยคนค่ะ ไม่มีโอกาสไปแน่นๆเลยค่ะ

อิธ นนฺทติ เปจฺจ นนฺทติ กตปุญฺโญ อุภยตฺถ นนฺทติ ปุญฺญํ
เม กตนฺติ นนิทติ ภิยฺโย นนฺทติ สุคตึ คโต

คนทำดีย่อมสุขใจในโลกนี้ คนทำดีย่อมสุขใจในโลกหน้า
คนทำดีย่อมสุขใจในโลกทั้งสอง เมื่อคิดว่าตนได้ทำแต่บุญกุศล
ย่อมสุขใจ ตายไปเกิดในสุคติ ยิ่งสุขใจยิ่งขึ้น

มีความสุขในการหมั่นสร้างความดี ตลอดไป...นะคะ



งานศิลป์ นี่นะ บางทีคนเดินดินธรรมดา ๆ อย่างปอป้า ต้องตะกายชม
เพราะจินตนาการไม่ค่อยบรรเจิดกะใครเค้า
แต่ก็ชอบไปดู...นะคะ ทึ่งในผลงานของแต่ละท่านเป็นอย่างมาก

ขอบคุณครับ

มาบอกว่า...

น้ำตาแสงใต้ ของคุณบุญช่วย ก็ไพเราะไปอีกแบบ..นะคะ
ฟังแล้ว นึกถึงอดีตของวงการเพลงไทย คิดถึงครูเอื้อ..ไปโน่น

ขอบคุณที่นำไปฝากกัน..นะคะ

ป.ล. ชอบภาพในกล่องเม้นท์จังเลย ดูแล้วสงบดี..ค่ะ..

ไม่รู้จักท่านเลยค่ะ
งานศิลปะแบบนี้ก็ดูไม่ออก มองไม่เห็นความหมายในรายละเอียดด้วย
ถ้าได้ไปเดินในงานนี้ คงประหม่าน่าดู
ฮี่ๆๆๆๆ เพราะไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเยย ^ ^'
คุณไฮกุสบายดีนะคะ
คิดถึงจริง จริ๊งค่ะ
^ ^

เพิ่งไปดูมาเหมือนกันค่ะ

ตามไปชมภาพโป๊ เอ๊ย.....ภาพศิลป์ด้วยคนครับ

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ กิ่งมาชมภาพศิลปะไปก่อนเดี๋ยวค่อยมาฟังคุณไฮกุบรรยายนะคะ และก็โหวตหมวดศิลปะให้ก่อนเลยค่ะ เพราะมือชั้นนี้แล้วย่อมเขียนได้สวยงามอยู่แล้วนะคะ อิอิ เชิญไปแชร์ประสบการณ์ผีๆด้วยกันอีกนะคะ กิ่งเอามาเล่าตอน 3 แล้วค่ะ เพราะเจอบ่อยเลยอยากแชร์กับเพื่อนๆค่ะ
ขอให้มีความสุขวันหยุด 5 วันนะคะ

รีบตามมาชมงานศิลป์ก่อนเดี๋ยวฝนตกมาไม่ได้
เที่ยวชมงานแบบนี้ต้องเผื่อเวลาไว้เยอะๆนะครับ
จะดูผ่านๆไปก็ไม่คุ้มค่า ต้องพิจารณาแต่ละชิ้นงานให้ละเอียด

สวัสดีวันศุกร์ค่ะ คุณไฮกุ

เป็นคนที่ดูศิลปะไม่ค่อยเป็นเลยค่ะ

ชอบดูภาพวาด แต่ก็ดูไม่เป็นนะคะ รู้สึกว่าสวย ก็ชอบ...

ตามมาชมค่ะ คนให้ความสนใจเยอะมากเหมือนกันนะค่ะ
ขอบคุณที่นำภาพ และ เรื่องราว มาฝากให้ได้ชมกัน
คนที่ชอบจะได้ไปชมกันอีก คนที่ไม่เคยได้ไปก็ได้เห็น
เช่นเราเป็นต้น ขอบคุณมากๆอีกครั้งค่ะคุณไฮกุ

แวะมาขอบคุณสำหรับงานแปลเพลง nothing to lose ค่ะคุณไฮกุ
รบกวนคุณไฮกุมากเลย เกรงใจและดีใจค่ะ


สังเกตงานนทรรศการนี้อีกที
มาสะดุดตาตรงภาพกองกระดาษที่ถูกขยุ้ม
กองนั้น.....

ขอเดินตามหลังคุณไฮกุไปชมภาพศิลป์ งานศิลป์ สวยๆ แปลกตาด้วยคนค่ะ

คนทำงานศิลป์เนี่ย เราว่าบางครั้งเข้าถึงความคิดพวกเค้ายากนะคะ เราถึงดูไม่ออกว่า ภาพ หรือ งานที่เค้าทำออกมาเนี่ยสื่อถึงอะไร แต่ก็ดูได้เพลินๆค่ะ


ปล. เห็นเสื้อชายหนุ่มสกรีน ครีเอถีบ แล้วชอบจัง เดี๋ยวนี้คนไทยรู้จักบิดเบือนภาษาไปเยอะเชียว

รักษาสุขภาพนะคะ

อ้อ โหวตสาขาเดิมให้นะคะ

ศิลปะสมัยใหม่เดี๋ยวนี้หลุดกรอบนอกกฏเกณฑ์จนเดาความคิดไม่ถูก แต่ไม่ถึงกับสุดฤทธิ์สุดเดชจนจับไม่ได้

รูปแบบเหล่านี้คงช่วยจุดประกายให้คนรักและทำงานศิลปะได้รับมุงมองใหม่ๆ เป็นเชื้อไฟในการพัฒนาศิลปะของตนเองได้บ้าง

ขอบคุณครับคุณไฮกุที่นำข่าวนี้มาบอก งานนี้น่าไปชมครับ

ตามมาชมงานศิลป์ด้วยค่ะ
ได้หยุดยาวพักผ่อนมากๆนะคะ

พักนี้ไม่ว่างเลยค่ะ ไปลงเรียนโน่นเรียนนี่ทั้งแม่ทั้งลูก คงไม่มีโอกาสไปชมงานนี้ แต่งานคุณสุวรรณีไปดูมาแล้วนะคะ ไม่ค่อยถูกจริตลูก ๆ ค่ะ คงเหมือนจริงเกินไป เด็ก ๆ ชอบแบบแฟนตาซีหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณไฮกุมีประสบการณ์ไปแชร์ด้วยกันบ้างนะคะ อิอิ
หลับฝันดีค่ะ


[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

สวัสดีค่ะ ...

โห .. เห็นบรรยากาศแล้วต้องบอกว่า
ถ้าอยู่เมืองหลวง เห็นทีจะต้องวิ่งแว๊บไปชม
กันสักหน่อยแล้วละค่ะ เพราะว่าน่าดูมาก
บางอย่างมันร่วมสมัยแบบเราพอจะมองได้บ้าง
เรียกว่าไม่งงเกินไป น่าสนใจนะค่ะ แหม่แต่ว่า
น่าเสียดายที่อยู่ไกลเกินเลยอดเลยค่ะ
-------------------


อ่านที่คุณไฮกุเม้นท์เรื่องบ้านกำลังซ่อมแซม
นึกภาพออกเลยค่ะ เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้แก้ไข
ซ่อมแซม เพราะว่าช่างน่ะค่ะ มั่วมาก เรียกว่า
ฝีมือไม่ดีเอามากๆ เลยค่ะ เลยต้องมาจัดการใหม่หมด
ไม่งั้นแย่่ค่ะเพราะว่าแต่ละห้องเจอปัญหาฝนสาด
แล้วเหมือนเปิดก็อกน้ำเลยล่ะค่ะ ดีว่ามีครั้งแรกครั้งเดียว
ไม่งั้นแย่ค่ะเพราะว่าจะต้องวิ่งวุ่น ตอนนี้ก็ยังไม่หาย
วุ่นเหมือนกันค่ะ เพราะว่ากำลังจะต่อหลังคาโรงรถออกไปอีก
เพราะว่าเข้าหน้าฝนแล้วฝนปีนี้สาดเหลือเกินค่ะ ด้านหลัง
เวลาเปียกมันก็นองเข้าพื้นโรงรถ สงสารน้องหมาน่ะค่ะ
เลยต้องแก้ตรงนี้หน่อยไม่งั้นแฉะนอนกันไม่ได้เลยล่ะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณไฮกุ

โอ้โห...เป็นงานศิลปะที่ผู้คนเนืองแน่นดีจังครับ
บรรยากาศแบบนี้ที่เชียงใหม่ไม่ค่อยมีให้เห็นครับ 5555

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณไฮกุ

แม่หมูมาร่วมชมานนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยด้วยนะคะ

น่าสนใจค่ะ อยากไปถ่ายภาพจัง

ขอบคุณนะคะ

เดี๋ยวบอกให้น้องชายไปดูดีกว่า เพราะเขาเรียนด้านศิลปะ น่าจะได้ความรู้และไอเดียดีๆเยอะเลยเนาะ

ตามมาชมภาพ เพลินไปเลย
ถ่ายภาพสวยมากๆ ไอเดียบรรเจิด
โหวตจ้า

คุณดี...ขอบคุณที่แวะมาแจมนะคะ คุณดีอยู่ไกล ชมภาพในบล็อคแทนละกันค่ะ


คุณปอป้า...เวลาดูงานศิลปะก็เอาอย่างเราสิคะ ไม่ต้องตีความ ถ้าชอบก็คือชอบ แค่เห็นว่าสวย ถูกตาถูกใจก็โอเคแล้วค่ะ

เพลงน้ำตาแสงไต้ร้องกันหลายเวอร์ชั่น เราจะชอบเสียงนักร้องเก่า ๆ มากกว่า อย่างคุณบุญช่วย คุณฉลอง หรือคุณกำธร เทียบกันแล้ว เราชอบเสียงคุณบุญช่วยค่ะ ร้องได้นุ่มหูมากกก แต่เวอร์ชั่นใหม่ที่เพราะไม่แพ้เวอร์ชั่นเก่าเลยคือ เวอร์ชั่นน้องกันเดอะสตาร์ ร้องได้เพราะแล้วก็ชัดถ้อยชัดคำมาก ยกให้สิบนิ้วเลยค่ะ

รูปในกล่องเม้ทน์สวยจริง ๆ เราใช้เป็นรูปบนDesktopมาเกือบปีแล้วค่ะ


คุณnorcapp...ขอบคุณที่แวะมานะคะ


คุณฉัตร...เราไม่ค่อยคุ้นเคยกับศิลปะแนวนี้เหมือนกันค่ะ อัพบล็อคเผื่อคนที่ชอบหนะ แต่ก็กะว่าจะไปชมนิทรรศการ โชคดีที่คุณนิคกี้ส่งรูปให้ ถ้าไปชมก็ไม่ต้องเหนื่อยแรงถ่ายรูปมาลงบล็อคแล้ว


คุณมิจัง...คุณมิจังไวกว่าเราอีก อาทิตย์นี้เราว่าง กะว่าจะไปชมเหมือนกันค่ะ


คุณต่อ...ได้ชมภาพแล้วคงจะถูกใจบ้าง ไม่มากก็น้อยนะคะ


คุณกิ่ง...คงบรรยายให้ฟังไม่ได้เพราะไม่มีความรู้เลยจ้า คุณกิ่งชมภาพบรรยากาศในงานอย่างเดียวละกันน้า ขอบคุณมากนะคะที่มาโหวตให้ (อีกแล้ว)

เราไม่เคยเจอผีเลยค่ะ ไม่กลัว แต่คุณผีอย่ามาหาจะดีกว่า อ่านเรื่องผีที่บล็อคแล้วขนลุกซู่เลย คุณกิ่งบอกว่าเจอผีบ่อย ดูท่าจะไม่ใช่คนขวัญอ่อน ไม่งั้นคงจับไข้หัวโกร๋นไปแล้ว


ลุงแอ๊ด...งานจัดในที่ร่ม แถมเดินทางสะดวก มีรถไฟฟ้าผ่าน ถึงฝนตกก็ไม่เปียกหรอก อิ อิ


คุณหนู...เราก็ดูงานศิลปะแบบคุณหนูนี่แหละค่ะ เห็นว่าสวยก็ชอบเท่านั้นเอง ซึ่งอาจจะไม่เห็นว่าสวยอย่างคนอื่นก็ได้ อันนี้อยู่ที่ความรู้สึกของแต่ละคนค่ะ


คุณtui...ไม่ทันได้ถามคุณนิคกี้ว่าภาพในบล็อคถ่ายเมื่อไหร่ แต่คิดว่าเป็นวันเปิดนิทรรศการ คนไปร่วมงานกันเยอะทีเดียว คุณtuiชอบก็แวะไปชมได้ งานจัดถึงสิ้นเดือนนี้ค่ะ


คุณฉัตร...แวะไปที่บล็อค เห็นคุณฉัตรอยากได้คำแปลเพลง เลยลองไปหาเนื้อเพลงมาอ่าน เห็นว่าเป็นเพลงสั้น ๆ ก็เลยลองแปลดู ความหมายอาจผิดเป็นบางคำนะคะ ถ้าไง คุณฉัตรลองให้คนที่เก่งภาษาอังกฤษตรวจดูก่อนนะคะ


คุณพีช...รู้สึกว่าศิลปะแนวนี้ค่อนข้างเข้าใจยากอยู่เหมือนกันค่ะ แต่เราไม่ดูแบบอ่านเอาเรื่อง แค่เสพความงามของศิลปะแบบชิลล์มากกว่า

คุณพีชตาไว พอได้ยินที่พูดถึงเสื้อยืดแล้วต้องเลื่อนเม้าส์ขึ้นไปดูโดยไว พอเห็นแล้วแอบยิ้มเลย คนทำเสื้อยืดเข้าใจเล่นคำ สงสัยหมั่นไส้พวกครีเอทีฟแน่เลย หนุ่มคนใส่ก้มหน้าก้มตาดูงานศิลปะ เห็นหน้าไม่ชัด แต่รู้สึกว่าจะหล่อทีเดียว

ขอบคุณมากที่โหวตให้นะคะ


คุณIM...อ่านเม้นท์คุณIMแล้วได้แต่พยักหน้าตามอย่างเดียว


คุณอุ้ม...ดีเลยค่ะ ที่จริงรูปในบล็อคนี้ก็เยอะเอาเรื่อง แต่ถ้าคุณอุ้มได้ไปชม แล้วถ่ายภาพมาลงล็อคก็ยังอยากดูอีกค่ะ


คุณกาญ...เราไม่ได้หยุดยาวจ๊ะ ทำงานจันท์ถึงเสาร์เป็นปกติ แต่ดีตรงที่ถนนแถวบ้านโล่งเลย วันหยุดยาว คนกรุงคงออกตจว.กันเยอะแหงม ๆ


คุณเค็น...ขยันจัง ลงเรียนตั้งหลายอย่าง ไปไหนไปกันสามแม่ลูก น่ารักดีค่ะ คุณเค็นพาลูก ๆ ไปชมงานศิลปะบ่อย ๆ ดีนะคะ ช่วยกล่อมเกลาจิตใจให้เด็กเป็นคนอ่อนโยน มีอีคิวสูงด้วย


คุณสุรสิทธิ์...ขอบคุณที่แวะมาค่า ลูกแมวในรูปทำตาปริบ ๆ น่ารักเชียว


คุณนิด...ซ่อมบ้านแล้วมีปัญหาเรื่องช่างค่ะ ทำงานไม่เสร็จก็หนีไปเฉยเลย ดีที่ว่าไม่ได้เหมาจ่าย ตอนนี้ก็รอช่างคนใหม่มาเก็บงานให้เสร็จ บางคนว่าซ่อมบ้านหน้าร้อนถึงดี แต่เราว่าต้องหน้าฝนนี่แหละค่ะ จะได้รู้กันไปเลยว่าฝนตกแล้วจะน้ำจะรั่วเข้าบ้านหรือเปล่า บ้านเรายังตอนนี้พอฝนตกหนัก ๆ ทีก็วุ่นเลยค่ะ ตอนกลางวันยังพอทำเนา ถ้าตกกลางคืน พอเช้ามา น้ำก็นองบ้านซะแล้ว กว่าจะเช็ดให้แห้งก็ปาดเหงื่อไปหลายรอบ


พี่นาถ...ดีใจที่พี่นาถแวะมา ขอแสดงความยินดีอีกรอบที่่มีคนชมบล็อคครบล้าน IP นะคะ กว่าบล็อคนี้จะมีคนเข้าเท่ากันคงอีกนานนนน


คุณก๋า...ในรูปน่าจะเป็นวันเปิดนิทรรศการมากกว่าค่ะ คนก็เลยตรึม วันธรรมดาคงมีคงไม่เยอะเท่าไหร่ เราว่าไม่แค่ที่เชียงใหม่หรอก ปกติหอศิลป์ที่กรุงเทพฯ ก็มีคนเข้าชมไม่เยอะอยู่แล้วค่ะ


คุณหมู...คุณหมูถ่ายภาพสวย ถ้าได้ไปชมนิทรรศการแล้วถ่ายภาพลงบล็อค อย่าลืมแวะมาเคาะบอกด้วยนะคะ


ณ มน...ถ้าน้องชายเรียนด้านศิลปะละก็เหมาะเลยค่ะ ยิ่งถ้าไปเจอศิลปินด้วยก็คงดี นอกจากจะได้ไอเดียจากงานศิลปะแล้ว คงได้ความคิดจากเจ้าของผลงานด้วย


คุณไอ...ต้องยกความดีให้ช่างภาพค่า เสียดายที่ในFBไม่ได้บอกชื่อไว้ ปกติเวลาเขียนบล็อค เราจะแปะรูปเล็กกว่านี้ แต่หนนี้ขี้เกียจย่อภาพ copyลิงค์มาแปะเลย เพื่อน ๆ จะได้เห็นภาพชัด ๆ ด้วย

เรื่องงานศิลป์แม่ซองคงต้องดูแบบผ่าน อันไหนชอบก็บอกว่าสวย แต่สวยของแม่ซอง ก็ไม่อาจจะวิจารณ์ได้ค่ะ

ดูแค่เอากระดาษมาขยำให้เป็นก้อนก็ดูเป็นงานศิลป์แล้ว
บางอันดูแบบง่าย แต่บางอันดูยากมากค่ะ

สวัสดีค่ะ

ดูนิทรรศการงานศิลป์แล้วน่าไปเดินจังค่ะ...คงจะเพลินดี
ติกเองก็ชอบงานศิลปะค่ะ แต่ที่งานทำอยู่มันทำให้ห่างไกลจากศิลปะไปหน่อยค่ะ

คอมผมไม่เป็นไรเลยครับคุณไฮกุ
แต่เน็ตมีปัญหาครับ แหะๆๆ

เน็ตช่วงนี้สามวันดีสี่วันไข้่
แต่เวลาเก็บเงินค่าบริการเก็บเต็มตลอดเลยครับ

หวัดดียามค่ำครับคุณไฮกุ...

ช่วงนี้งานยังยุ่งมากไม่มีโอกาสชะแว้บไปชม
งานแอ๊บสแตร็กมักจะเข้าไม่ค่อยถึงกันหละครับ
ดูแต่ชื่อนิทรรศการแล้วค่อยอิเมจิ้นเอา
แถมไม่ค่อยมีใครยอมอธิบายกันซะด้วย . . .

ก๊อดูกันไป รู้สึกกันไป เดากันไป จินตนาการไป . . . ตัวใครตัว it

บรรยากาศคึกคักกันดีทีเดียวนะครับ
การมีนิทรรศการแบบนี้ถ้าจัดบ่อยๆขึ้นคนไทยคงจะคุ้นเคยขึ้นเรื่อยๆ
ไหนๆโลกก็แคบนักแล้วหนิ เรียนรู้กับชาวต่างชาติทางนี้มั่ง จะได้คุยกะเค้ารู้เรื่อง

มีความสุขวันหยุดยาวครับคุณไฮกุ . . .

ได้หยุดยาวแบบนี้ถือโอกาสไปทำให้กระเป๋าเบาลง..ที่ไหนบ้างหรือเปล่าคะคุณไฮกุ
สำหรับป้ากุ๊กจะหยุดสั้นหยุดยาวก็อยู่เหย้าเฝ้าบ้านค่ะ

เป็นนิทรรศการงานศิลปะที่น่าสนใจในความแปลกค่ะ

ขอบคุณ คุณ haiku ที่อุตส่าห์นำงานดีๆ มาแนะนำครับ หยุดหลายวันต้องหาโอกาสไปให้ได้เลย..

อรุณสวัสดิ์ครับคุณไฮกุ

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณไฮกุ

ได้ชมผลงานศิลปะดี ๆ จากบ้านคุณ haiku
เสมอ ๆ เลย ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปชมดอกไม้
วันนี้เลยเอาเมนูเด็ด ๆ มาฝากเผื่อได้ทำทานบ้าง

เห็นงานแบบนี้แล้วคนต่างจังหวัดแบบสาว เริ่มโอดโอย อยากไปมากเลยค่ะ

งานแสดงศิลปะ ถ้าไปชม ต้องเสพเป็น
เหมือนอาหาร มองเฉยๆไม่ได้ ต้องสัมผัสด้วยประสาทรับรู้ต่างๆ
แต่ศิลปะบางแขนง ในบางครั้ง เข้าใจยาก
ไปดูแล้ว อาจจะไม่ได้เหนื่อยเพราะเดิน
แต่จะเหนื่อยเพราะคิดตามเจ้าของผลงานไม่ได้นี่แหละ

งานเเสดงศิลป ต้องยืนเเละพิจารณานาน ขึ้นอยู่กับการจินตนาการณ์ของเราเอง
ส่วนคำบรรยายนั้นจะช่วยได้มากถึงจุดประสงค์ของภาพ

ชอบมากคุณไฮกุคะ พวกมิวเซียมเเละงานเเสดงศิลป จะมีให้ชมเสมอ
ขึ้นอยู่กับใครสนใจในการวิเคาระห์ทำให้เกิดความคิดใหม่ๆขึ้นมา

อรุณสวัสดิ์ครับคุณไฮกุ

อกฺโกฉิ มํ อวธิ มํ อชินิ มํ อหาสิ มํ เข จ
ตํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ

ใครไม่คิดอาฆาตว่า เขาด่าเรา เขาทำร้ายเรา เขาเอาชนะเรา
เขาขโมยของเรา...เวรของผู้นั้นย่อมระงับ

มีความสุขกับการอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ตลอดไป...นะคะ

อ่านเรื่องช่างแย่ๆ ไม่รับผิดชอบงาน อยากด่าให้ลืมทางกลับบ้าน
เลยเชียวค่ะ แบบว่ารับเงินไปแล้ว ทำงานก็ไม่ได้ตามตกลง
เพราะนั่นนี่นู่น ไม่ไหวอ่ะค่ะ เสียความรู้สึกจังเลย ...

ของตัวเองกับบ้านหลังนี้กว่าจะได้เข้าอยู่
ก็แย่กับผู้รับเหมา .. พี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันนี่ล่ะค่ะ
ไม่รับผิดชอบ เอาเงินเราไป แล้วไปโปะบ้านอื่น
กว่าเราจะอยู่บ้านหลังนี้ได้ก็เลยเล่นเปลี่ยนช่างไป 2 ชุด
ลมจะจับซะให้ได้หลายรอบแน่ะค่ะ ดีว่าช่างคนสุดท้าย
ที่รับมาทำกันเรียกว่ายังโอเค ก็ผ่านมา 2 ปีแล้ว ก็ยังเรียก
มาช่วยทำบ้านได้ตลอด เรียกว่างานรับผิดชอบพอตัว
เหมือนกันค่ะ ถือว่าดีนิดหน่อยว่ายังไว้วางใจกันได้
เพราะว่าถ้าไม่ได้อีก คาดว่าก็คงรู้สึกแย่ๆ กับพวกช่าง
เหล่านี้ไปค่ะ ...


ขอให้บ้านเรียบร้อยโดยเร็วนะค่ะ
อ้อ ของตัวเองตอนนี้ก็กำลังทำหลังคาบ้าน
แต่ว่าวันนี้ ช่างยังไม่เข้าเลยค่ะ เพราะว่าตั้งแต่เช้า
ฝนลงมาเรือยๆ ฝนมา งานก็ไม่เดิน แย่เลยค่ะ

ศิลปะร่วมสมัยชมกันเพลินๆ นะคะคุณไฮกุ
ไก่เองไม่ค่อยถนัดแนวนี้ แบบที่ชมแล้วคิดต่ออีกค่ะ
ชอบที่สุดคืองานที่ออกมาสวย สบายตา
หรือด้วยความเก่าแก่ มีเอกลักษณ์ สไตล์ค่ะ
แต่ก็ต้องยอมรับว่าในแนวนี้ ก็ให้ในความแตกต่าง
และมุมอีกมุมหนึ่งค่ะ ซึ่งหลายคนคงโปรดมาก

คุณไฮกุสบายดีนะคะช่วงนี้

เกศสุริยง
แวะมาขอบคุณที่แวะไปเฝ้าบ้านให้ กลับมาประจำการดังเดิมแล้วค่ะ กลับจากเที่ยวครั้งนี้ น้ำหนักขึ้นมาก ก็ทุเรียนตลอดข้างทางกินกันจนตัวร้อนเลย อิอิอิ สบายดีนะคะคุณไฮกุ

แวะมาเยี่ยมค่ะ
คุณไฮกุสบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ ถ้ามีโอกาสได้เข้ากรุงก็อยากแวะหอศิลป์ฯ เหมือนกันค่ะ... ได้แต่ผ่าน ไม่เคยได้แวะซักที^^

แม่ซอง...ความชอบศิลปะของแต่ละคนก็ต่างกันไปค่ะ อย่างกระดาษขยำ ๆ นั่นก็เป็นศิลปะเหมือนกันน้า อยู่ที่ขนาดของกระดาษ การจัดวางและการให้แสง มอง ๆ ไปแล้วก็สวยได้เหมือนกันค่ะ


คุณnootikky...เราไปมาเมื่อวานแล้วค่ะ แต่เขายังไม่เปิดประตู ดีที่เป็นห้องกระจก เลยมองเข้าไปข้างในได้ เป็นห้อง ๆ เดียว แต่รูปที่ถ่ายออกมา ดูเหมือนห้องใหญ่เลยค่ะ


คุณก๋า...งั้นก็เป็นเหมือนเราสิ เนทที่บ้านช่วงก่อนก็มีปัญหา ต้องหยุดเล่นบล็อคไปหลายวันเลย น่าเจ็บใจเหมือนกันนะ ใช้เนทไม่ได้ แต่ต้องจ่ายเงินเต็ม ยังไงก็ขอให้เนทที่บ้านคุณก๋ากลับมาใช้การได้ไว ๆ นะคะ


ครูดิ่ง...เท่าที่อ่านเม้นท์เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเก็ทศิลปะแนวนี้เท่าไหร่ (ก็เหมือนเราแหละ แฮะ แฮะ ) ถ้าจัดงานแบบนี้บ่อยขึ้น คนไทยก็คงเข้าใจศิลปะแนวนี้มากขึ้นอย่างครูดิ่งว่าค่ะ เมื่อวานไปเร็วเกิน ประตูยังไม่เปิด ได้แต่เกาะกระจกดู งานศิลปะบางชิ้นที่เห็นในภาพไม่มี เห็นแต่ภาพวาดติดฝาผนัง คิดว่าในภาพที่คนเยอะคงเพราะเป็นวันที่เปิดนิทรรศการมากกว่าค่ะ วันธรรมดาคนคงไม่เยอะแบบนั้น


คุณก้อนเงิน...ขอบคุณที่แวะมาอ่านบล็อคนี้นะคะ ยินดีต้อนรับเพื่อนบล็อคคนใหม่ค่ะ


คุณป้ากุ๊กไก่...ไม่ได้หยุดยาวอย่างใครเขา หยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียวเป็นปกติค่ะ ถ้าหยุดยาวอย่างสงกรานต์หรือตรุษจีนก็จะอยู่โยงเฝ้าบ้านซะมากกว่า


คุณpetchpaper...คิดว่าคุณคงชอบงานศิลปะแนวนี้แน่เลยค่ะ ได้ไปชมแล้ว จะแวะมาคุยกันอีกก็ได้ทุกเมื่อเลยนะคะ


คุณหมู...ชอบรูปที่เอามาฝากจัง ดูแล้วสบาย ๆ เห็นแล้วทำให้อารมณ์เย็นลงเยอะเลยค่ะ


คุณtummy...ดีใจที่ชอบบล็อคศิลปะของเรานะคะ พยายามจะหาเรื่องราวดี ๆ เกี่ยวกับศิลปะมาฝากอีกเรื่อย ๆ ค่ะ ต้องขอบคุณที่มีเมนูเด็ดมาฝาก น่าหม่ำดีจัง แต่ไม่คุ้นชื่อปลาเลยจ๊ะ


คุณสาว...งานนิทรรศการศิลปะบ้านเรามีเยอะก็จริง แต่ส่วนใหญ่จะจัดที่เมืองกรุงมากกว่า คุณสาวอยู่ไกล ก็มาชมงานที่บล็อคเราแทนไปก่อนละกันจ๊ะ


พี่ซูม...คุณพี่เข้าใจพูดดีจัง...ไม่ได้เหนื่อยเพราะเดิน แต่เหนื่อยเพราะคิดตามเจ้าของผลงานไม่ได้ โดยเฉพาะงานแนวนี้ น้องก็ได้แต่มองว่าสวย แต่ก็ไม่คอยเข้าใจแนวความคิดของศิลปินว่าจะสื่ออะไรค่ะ (ไม่สมกับที่ได้สายสะพายศิลปะเลยเนอะ )


คุณยูกะ...คอเดียวกันเลยน้า เวลาคุณยูกะอัพบล็อคพาไปชมงานศิลปะหรือมิวเซียม เราก็ชอบมากเหมือนกัน คุณยูกะอยู่ที่โน่น คงได้ชมงานศิลปะบ่อย ๆ ถ้าอัพบล็อคชวนไปชมงานศิลปะอีก อย่าลืมแวะมาบอกด้วยน้า


คุณปอป้า...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ


คุณนิด...ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำที่คุณนิดพูด ด่าให้ลืมทางกลับบ้าน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าด่าแล้วช่างที่ไม่รับผิดชอบเป็นแบบนั้นได้จริง ๆ ก็คงดีเนาะ ช่างทำบ้านดี ๆ นี่หายากจริง ๆ ค่ะ ที่จริง ถึงจะทำงานไม่ดีนัก แต่ถ้ารับผิดชอบเป็นก็โอเคแล้วเนอะ

ดีใจกับคุณนิดที่ได้ช่างถูกใจแล้วนะคะ ฟังที่เล่าถึงช่างที่เป็นลูกพี่ลูกน้องแล้วกลุ้มตามไปด้วย ถ้าใครเจอแบบนี้คงปวดหัววันละร้อยรอบแน่ คุณนิดเจอปัญหาใหญ่กว่าเรา เพราะเป็นบ้านใหม่ เรื่องเยอะกว่า แค่ซ่อมบ้านก็มีเรื่องให้ปวดหัวไม่น้อย น้องชายกับพ่อเป็นคนที่จัดการเรื่องซ่อมบ้าน ถ้าเรารับผิดชอบเองละก็ ตายหยังเขียดแน่ ๆ ขอบคุณที่เอาใจช่วยให้ซ่อมบ้านเสร็จไว ๆ นะคะ ยังไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ น้องชายบอกว่าหาช่างใหม่ได้แล้ว บอกว่าจะเข้ามาทำงานตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงา งานก็ยังค้างเติ่งอยู่นั่นแหละ เซ็งเลยค่ะ


คุณไก่...เราก็ชอบศิลปะแนวเดียวกับคุณไก่ค่ะ ยิ่งของเก่า ๆ ละก็ จะของไทยของเทศก็ไม่เกี่ยง ชอบทั้งนั้นเลย ของเก่า ๆ นี่นอกจากสวยแล้ว ยังมีคุณค่ามากด้วย


ครูเกศ...Welcome backค่า น่าอิจฉาจัง ได้เที่ยวสนุก แถมกินอร่อย นน.ขึ้นคงไม่แปลก ครูเกศทำงานหนัก เดี๋ยวเดียวก็นน.ก็ลดค่ะ


คุณกาญ...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยี่ยนกันนะคะ


คุณฝน...งานยังจัดอีกครึ่งเดือนค่ะ มีโอกาสก็แวะไปชมได้นะคะ

แวะมาเยี่ยมคุณไฮกุในวันทำงานค่ะ เมืองไทยอากาศเป็นงัยบ้างน้อ ฝั่งนี้ฝนเทแบบไม่บันยะบันยังเลยค่ะ

หนุ่มน้อยครีเอถีบ หน้าตาดีจริงๆด้วยแฮะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณไฮกุ

สุขสันต์วันวิสาขบูชาครับคุณไฮกุ

สวัสดีค่ะ คุณ Haiku ศิลปะแนวคอนเซบชวลอาจจะทำความเข้าใจยากแต่ประเด็นคือไม่ต้องการในความเข้าใจตรงกันกับศิลปิน หรือ ตรงกันกับคนที่ดูงานด้วยกัน มันแตกเเขนงของงานเพื่อให้เกิดความคิด ไปหลากหลาย หลายมุมมอง หลายความรู้สึก นี่คือจุดที่ศิลปะแบบนี้ สื่อไปถึงคนดูนะค่ะ ถ้าดูแล้วเข้าใจเหมือนกัน ตรงกันเหมือน ศิลปินหรือคนดูคนอื่นๆ มันก็เหมือนดูหนังที่แค่อ่านบทนำก็รู้ตอนจบแล้วนะค่ะ ในเนื้อเรื่องคาดเดาได้ ก็ไม่สนุกพอดีค่ะ

ส่ง clip มาให้ดูนะคะ ของศิลปิน จะได้เห็นภาพและคำตอบที่อาจจะเข้าใจในลักษณะของ คอนเซบชวลมากขึ้นค่ะ

//www.youtube.com/watch?v=oTtXodCwcsU

//www.youtube.com/watch?v=qQvuN0j2sbY&feature=related

อีกคลิปค่ะ

//www.youtube.com/watch?v=00Ix9TvIQJs&feature=related

//www.youtube.com/watch?v=GUAkQPb-tYI&feature=related

//www.youtube.com/watch?v=lrhEjGRFsb8&feature=related

//www.youtube.com/watch?v=TDumQZGsKJk&feature=related

ขอบคุณคุณนิคกี้มาก ๆ ที่แวะมาให้ความกระจ่างของศิลปะแนวนี้นะคะ อ่านแล้วก็เข้าใจดีขึ้นค่ะ

แล้วก็ขอบคุณมากสำหรับลิงค์ของคลิปด้วยค่ะ เราจัดการแปะลิงค์ไว้ในบล็อคเรียบร้อยแล้ว เอาคลิปสัมภาษณ์ศิลปินไปไว้ในบล็อค บล็อคนิทรรศการศิลปะร่วมสมัย

//memoryscapes.posterous.com/private/DGAcvjlnGq ลองเข้าไปอ่านบทความที่ลงในกรุงเทพธุรกิจดูนะค่ะ จะได้เข้าใจในเเง่มุมของงานที่ออกมาเป็นเชิงวิเคราะห์นะค่ะ เขียนได้ดีมากค่ะ

As Man Eats Through His Forest
เราต่างถูกสร้างมาจาก "การบริโภค"
อัครวิทย์ ชูเกียรติศิริชัย || ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร

Jean Baudrillard มองว่าปัญหาสำหรับโลกทุนนิยมปัจจุบันไม่ได้อยู่ที่การทำกำไรสูงสุด หากแต่เป็นเรื่องของผลิตภาพที่ไร้ขอบเขตจำกัด (unlimited productivity) อันเกิดจากความก้าวหน้าของพลังการผลิต (productive force) และความต้องการที่จะกำจัด (dispose) ผลผลิตนั้นออกไปต่างหาก ดังนั้นตัวระบบทุนเองจึงจำเป็นต้องปลุกปั่นความต้องการให้แก่เราเพื่อกำจัดสินค้าที่ล้นเหลือนั้นออกไปเสีย” คำอธิบายเกี่ยวกับภาวะล้นเกิน (overproduction) ซึ่งเคยอ่านพบในหนังสือ “Postmodern & Economics โพสต์โมเดิร์นกับเศรษฐศาสตร์: บทวิพากษ์สมมติฐานความมีเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์” ของ นรชิต จิรสัทธรรม ปรากฏขึ้นในมโนสำนึกของผู้เขียนอย่างกระทันหัน เพียงวินาทีแรกที่ได้มีโอกาสสัมผัสกับผลงานจาก 3 ศิลปิน เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล (ไทย) Franco Angeloni (อิตาลี) และ Moritz Ebinger (สวิตเซอร์แลนด์) ซึ่งถูกนำมาเรียงร้อยภายใต้ชื่อนิทรรศการ As Man Eats Through His Forest* โดยฝีมือการประสานงานของภัณฑารักษ์สาว: นิกันติ์ วะสีนนท์

ผู้เขียนพยายามหาสาเหตุของสิ่งที่อาจจะไม่เป็นเหตุเป็นผลในมโนสำนึก จนได้พบกับคำตอบ (แบบคิดเองเออเอง) ว่า นั่นอาจเป็นเพราะนิทรรศการศิลปะชุดนี้ช่วยเตือนสติให้ ‘มนุษย์เมือง’ ที่ดำรงชีวิตในขั้นทุติยภูมิ (ไม่ได้ลงมือผลิตทรัพยากรอาหารด้วยตนเอง) รับรู้ว่า สุดท้ายเราทุกคนก็ล้วนเป็นหนึ่งใน “ผู้บริโภค” ซึ่งมีส่วนร่วมต่อการทำลายชีวิต “เพื่อกำจัดสินค้าที่ล้นเหลือออกไป” เช่นเดียวกัน

โกงกาง กระดาษ และเทคโนโลยีสีเขียว

ขณะที่มนุษย์เมืองจำนวนหนึ่งพยายามต่อต้านการบริโภคใน "ภาวะล้นเกิน" ที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม โดยแสร้งดำรงตนบน "ทางเลือก" เพื่อปฏิเสธการมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อการทำลายชีวิต แต่ผลงานศิลปะของ Franco Angeloni ศิลปินชาวอิตาลี กลับเผยให้เห็นถึง "วิถีชีวิตประจำวัน" ของสังคมเมืองที่ดำรงอยู่ได้ด้วยการสร้างสรรค์และทำลายในขณะเดียวกัน

ก้อนกระดาษที่ถูกขยำแล้วแขวนลอยอยู่เกือบกึ่งกลางห้องจัดแสดง พร้อมด้วยข้อความ “The Wrong Drawing” สะท้อนให้เห็นถึงคู่ขนานของพฤติกรรมมนุษย์ ในเรื่องของการสร้างสรรค์และทำลาย ขณะที่ถ่านไม้โกงกางซึ่งถูกจัดวางแนวนอนรองหนุนหัวท้ายด้วยกระดาษที่ถูกขยำ 2 ก้อน ภายใต้ชื่อผลงานว่า “Bridge” เปรียบเสมือนสะพานที่เชื่อมโยงให้เห็นถึงต้นทุนจากกระบวนการการผลิตที่อยู่ในวัสดุเหลือใช้อย่างกระดาษ

ส่วนถ่านไม้โกงกางแท่งยาวซึ่งถูกจัดวางแนวตั้งขนานกับมุมของผนังก่อนจะถูกคลุมไว้ด้วยแผ่นกระดาษซึ่งเมื่อเปิดขึ้นก็จะพบกับเหรียญสิบบาทที่วางไว้หัวท้ายของด้าม คือสัญลักษณ์แห่งมูลค่าที่มนุษย์ตีตราไว้ให้กับธรรมชาติ ขณะที่ไม้โกงกางสด ถ่าน และกระดาษ ซึ่งถูกวางเรียงขนานเป็น 3 ระดับ โดยมีความยาวเท่ากัน ก็เผยให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติในฐานะทรัพยากรและมนุษย์ในฐานะผู้บริโภคที่สามารถแปรรูปสรรพสิ่งให้กลายเป็นเครื่องตอบสนองต่อความต้องการ

ส่วนกระดาษที่ถูกพับจนยับย่นไร้รูปทรง จารึกข้อความ “Monument to a Rotaring Nature” ซึ่งถูกหมุนด้วยพลังงานของมอเตอร์ไฟฟ้า และกล่องบรรจุกระดาษขนาด A4 ที่ถูกวางตั้งเรียงซ้อนกัน ก็สะท้อนให้เห็นถึงความพยายามในการใช้ "เทคโนโลยีหมุนเวียน" หรือ "เทคโนโลยีสีเขียว" มาเป็นคำตอบในการจัดการกับทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งสุดท้ายก็
วนอยู่บน "กับดักพลังงาน" ที่ต้องจ่ายให้กับการสร้างแบรนด์ "ทางเลือก"


ถัดจากกล่องบรรจุกระดาษที่ถูกเรียงซ้อน ศิลปินเลือกที่จะใช้ถ่านไม้โกงกางร่างภาพลายเส้นลงบนกระดาษ เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นจังหวะการเต้นของชีพจรซึ่งสัมพันธ์กับปริมาณของทรัพยากรธรรมชาติที่ต้องถูกทำลายเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตของเมือง

ความน่าสนใจจากผลงานของ Franco Angeloni ก็คือ การที่เขาเลือกที่จะนำเสนอเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรียกว่า ‘สร้างสรรค์และทำลาย’ ผ่านการบริโภคซึ่งดำรงอยู่ควบคู่กันในสังคมเมือง โดยไม่ได้ชี้นำหรือตัดสิน‘ผิด-ถูก ชั่ว-ดี’ ตามมาตรฐานของ ‘จริตชน’ ที่นิยมปฏิบัติสืบทอดต่อกันมา

GOLEM การประกอบสร้างมนุษย์จากเศษซากชีวิต
ด้าน เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล ศิลปินสายเลือดไทย เลือกที่จะนำเสนอส่วนหนึ่งของโครงการ (project) ระยะยาว (ในช่วง 3 ปี จากระยะเวลา 5 ปี) ในชื่อ “GOLEM” ทั้งในส่วนที่เป็นภาพร่างลายเส้นศีรษะของมนุษย์ ภาพร่างลายเส้นของหญิงสาวเต็มตัว (figure) ในท่านั่ง ซึ่งถูกเขียนขึ้นจากขี้เถ้า งูเหลือม, ปลาดูด, ปูแมงมุม, หอยสังข์, ยุง, แมลงสาป, สุนัขรอทไวเลอร์, หนูท่อ, แมวบ้าน, หมู, หมี, ช้าง, ต้นเฮมลอค (hemlock) และไม้มะค่า ลงบนแผ่นกระดาษที่มีลักษณะยับย่น ซึ่งในส่วนภาพร่างของหญิงสาวในนาม GOLEM นั้นถูกแปะไว้บนแผ่นใสที่สว่างไสวด้วยแสงไฟจากหลอดนีออน จนทำให้นึกย้อนไปถึงยุค ‘แสงสว่างแห่งปัญญา’ (Enlightenment) ที่มาพร้อมกับความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์
นอกจากนี้ศิลปินยังได้นำเสนอชิ้นส่วนจำลองของ กระดูกขากรรไกรส่วนล่าง (Mandible) ของมนุษย์ซึ่งทำขึ้นจากขี้เถ้าของ หนูท่อจากนอร์เวย์ ชิ้นส่วนจำลองของฟันที่ทำขึ้นจากขี้เถ้าของ ปลาดาวทะเล, ปลาซัคเกอร์, ปูแมงมุม, หอยสังข์หนามยักษ์, ไม้โกงกาง, แมงดาหางเหลี่ยม, ช้าง, หมู, ปลากระเบน, ยุงลาย, นกพิราบ, แมลงสาป, ไม้มะค่าโมง, ต้นเฮมลอค, หมีคน และแมวไทย พร้อมภาพร่างลายเส้นอธิบายส่วนประกอบ รวมไปถึงชิ้นส่วนจำลองของลิ้นและหัวใจที่ทำจากขี้เถ้างูเหลือม ตลอดจน "ผงขี้เถ้าจากซากสัตว์" ที่ถูกบรรจุไว้ในกระป๋องพลาสติกใส ซึ่งในท้ายที่สุดศิลปินจะนำชิ้นส่วนของอวัยวะจำลองเหล่านี้ไปประกอบสร้างเป็นมนุษย์ขั้นสมบูรณ์

สำหรับผู้เขียน ผลงานของเรืองศักดิ์กระตุ้นให้นึกถึงแหล่งที่มาของตัวตน (sources of self) ของมนุษย์ ทั้งในทางชีววิทยา และเศรษฐศาสตร์ซึ่งสัมพันธ์กับ "การบริโภค" ที่ทำให้ "มนุษย์" นั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ ‘ประกอบสร้างตนเอง’ มาจากการทำลายชีวิตอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน ทั้งทางตรงและทางอ้อม

ยิ่งได้ฟังเรื่องเล่าจากภัณฑารักษ์ประจำนิทรรศการ เกี่ยวกับโรงงานซึ่งปล่อยน้ำเสียลงในลำคลองจนเป็นเหตุให้ปลาตายเป็นจำนวนมาก (ซึ่งต่อมาซากปลาเหล่านั้นได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของวัตถุดิบในการสร้างสรรค์ผลงานของเรืองศักดิ์) ยิ่งทำให้ผู้เขียนสำนึกได้ว่าคงไม่มีมนุษย์คนใดที่เติบโตขึ้นมาได้โดยปราศจากการบริโภคชีวิตอื่นๆ เพียงแต่ที่ผ่านมาระบบที่มี "เงิน" เป็นตัวกลาง ได้สร้างระยะห่างจนทำให้ "มนุษย์เมือง" หลงลืมวิถีการ "จ้างทำลาย" แล้วมองเห็นเพียงความสว่างไสวของ "การสร้างสรรค์"

ทอง: เรื่องเล่าของความดื่มด่ำกับเลือดเนื้อ

สำหรับผลงาน “Gold Digger Digs towards the Golden Buddha” ของ Moritz Ebinger ศิลปินชาวสวิส ผู้เขียนต้องยอมรับตามตรงว่า ด้วยข้อจำกัดของประสบการณ์และความรู้ในเชิงศิลปะทำให้ยากที่จะทำความเข้าใจ

แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนมีความเห็นว่า สาเหตุที่ศิลปินตั้งใจนำเสนอข้อมูลทั้งในเรื่องการคิดค้นสิ่งประดิษฐ์และวิธีการทำเหมืองทอง ค่าแรงของคนงานในเหมือง และคุณค่าของทองคำในเชิงเศรษฐกิจ ทั้งในยุโรป อเมริกา และแอฟริกา ประกอบกับภาพลายเส้นคล้ายลายแทงสมบัติที่ดูวกวน ซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยสีเขียวในหลายจุด (ทางขวามือเมื่อหันหน้าเข้าผนัง) อาจสื่อให้เห็นถึงแรงปรารถนาจาก "มูลค่าสมมติ" ที่ผลักดันให้มนุษย์พยายามขุดลึก และเดินทางไปในความซับซ้อนของธรรมชาติ แต่สุดท้าย "มูลค่าสมมติ" ของ "แร่ธาตุ" ก็กลับกลายเป็นต้นเหตุของการกดขี่ ทำลายล้างอย่างไม่สิ้นสุด
ถัดมาในส่วนกลางของผนัง ศิลปินใช้การเชื่อมโยงเรื่องราวด้วยสีทองที่ถูกวาดเป็นเส้นโค้งต่อเนื่องทางด้านบน ส่วนด้านล่างเป็นภาพของคนสวมหมวกที่กำเหรียญทองไว้ในมือ ซึ่งผู้เขียนมีความเห็นว่าในส่วนนี้ศิลปินอาจต้องการบอกเล่าถึงการ "แปรรูป" ทองคำ ให้กลายเป็นสิ่ง "รูปธรรม" ในการแลกเปลี่ยน ก่อนที่ศิลปินจะนำพาผู้ชมเข้าไปสัมผัสกับ "คุณค่า" ของทองคำทางด้านจิตใจในสังคมไทย ด้วยภาพคล้ายจิตรกรรมฝาผนังของไทยซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยสีทองที่ถูกแปะไว้ตรงกลางวงกลมสีแดงและน้ำเงิน (ลักษณะคล้ายเป้าสำหรับปาลูกดอก) ก่อนที่เรื่องราวเหล่านั้นจะถูกทำให้กระจัดกระจายและถูกดูดเข้าไปในห้วงของสีแดงและน้ำเงินที่ปะปนไปด้วยความสับสนเช่นเดียวกับต้นกำเนิด

ผู้เขียนไม่แน่ใจว่าที่กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นการตีความที่ถูกต้องตรงกับความคิดเห็นของศิลปินชาวสวิสมากน้อยแค่ไหน แต่เมื่อศิลปินใจกว้างมากพอที่จะเปิดโอกาสให้คิดโดยปราศจากคำอธิบาย ผู้เขียนจึงลองจับภาพวาดของศิลปินตั้งขึ้นในจินตนาการ โดยยกให้ส่วนที่อยู่ทางขวา (เมื่อหันหน้าเข้าผนัง) ตั้งขึ้นข้างบน และส่วนทางซ้ายของผนังลงมาอยู่ข้างล่าง ผู้เขียนกลับพบว่าภาพที่ถูกสร้างในจินตนาการของตัวเองนั้นดูคล้ายกับแก้วไวน์ที่รองรับความเคลื่อนไหวจากสายทองที่ถูกกลั่นกรองมาจากหยาดเหงื่อ แรงงาน และเลือดเนื้อของมนุษย์ นั่นคือสาเหตุที่ผู้เขียนรู้สึกถึง ความดื่มด่ำในคุณค่าของทองซึ่งปะปนไปด้วยเลือดเนื้อและชีวิต

อย่างไรก็ตามที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงความคิดเห็นที่อาจจะอยู่ห่างไกลจากจุดเริ่มต้น (จิตสำนึกของศิลปิน) อย่างมากมาย แต่ดังที่กล่าวมาแล้วว่า เพียงวินาทีแรกที่ได้สัมผัสกับผลงานจากทั้ง 3 ศิลปิน ผู้เขียนก็รับรู้ได้ถึง "การบริโภค" ใน "ภาวะล้นเกิน" ซึ่งทำให้มนุษย์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถ "สร้างสรรค์และทำลาย" ได้ในขณะเดียวกัน

“บทบาทของมนุษย์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันจึงเป็นสภาวะที่ลักลั่นเป็นอย่างยิ่ง เราไม่สามารถกลับไปสู่ระบบเดิมที่ขึ้นอยู่กับความกรุณาของธรรมชาติได้อีก แต่เราก็ยังจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยธรรมชาติ เพราะธรรมชาติเทียมที่เราสร้างขึ้นล้วนล้มเหลว”

ส่วนหนึ่งจากคำอธิบายผลงาน ของ เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล

ขอบคุณคุณนิคกี้มากสำหรับบทความนี้นะคะ เราได้อ่านเหมือนกัน ว่าจะเอามาแปะไว้ในบล็อคนี้แต่ลืมไปเลย ดีจังที่คุณนิคกี้เอาบทความมาฝาก คนที่เข้ามาอ่านบล็อคนี้จะได้ความรู้เกี่ยวกับนิทรรศการนี้มากขึ้น ขอบคุณอีกครั้งนะคะ