อ่านแล้วเศร้าอยู่ลึกๆ ครับ ขนลุกขึ้นมาเมื่อถึงตอนที่ม่อนเอ่ยคำสัญญาฝากไว้

ชีวิตยังคงดำเนินไป ดอกเข็มขาวในมือวีร์คงจะต้องเหี่ยวแห้งไปสักวัน แต่คำสัญญานั้นจะยังคงอยู่กับดวงดาวใช่มั้ยครับ

ในความเศร้าลึกๆ ผมรู้สึกเหมือนมีร่องรอยอุ่นๆ แฝงอยู่

(แง้...)

ว้าว เพิ่งได้มาอ่าน หลังจากคุณเจ้าของบ้านโพสไป 1 เดือนเต็มโดยมิได้นัดหมาย บังเอิญจัง ^^
ซึ้งค่ะ แต่ก็อบอุ่นใจดี แต่สั้นจัง 55 สงสัยชินกะเรื่องสั้นแบบยาวๆของคุณคนเขียน