เพลงนี้ไม่รู้แน่นอนว่าใครเป็นผู้แต่ง บ้างว่า 周文王(โจวเหวินอ๋อง) เป็นผู้แต่งขึ้น
เพลงนี้บรรยายถึงปณิธานที่ยื่งใหญ่และความรักความอบอุ่นของ 周文王 ที่มีต่อประชาชน
ขงจื้อนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งแผ่นดินจีนก็เคยดรียนเพลงเพลงนี้ด้วย
เรื่องก็มีอยู่ว่า
ขงจื้อเรียนกู่ฉินเพลงหนึ่งกับซือเซียงจื่อ ขงจื้อซ้อมทุกวันจนดีดได้อย่างไม่ผิดพลาด
ผ่านไปสิบวัน ซือเซียงจื่อพูดกับขงจื้อว่า "เพลงนี้เจ้าบรรเลงได้ชำนาญแล้ว เห็นจะเรียนเพลงใหม่ได้แล้วกระมัง"
ขงจื้อตอบว่า "แม้นข้าน้อยบรรเลงเพลงนี้ได้ชำนาญ แต่หาได้บรรเลงได้อย่างเยี่ยมยอดไม่"
ผ่านไปอีกหลายวัน ซือเซียงจื่อก็พูดกับขงจื้ออีกว่า
"เพลงนี้เจ้าบรรเลงได้อย่างเยี่ยมยอดแล้ว เห็นจะเรียนเพลงใหม่ได้แล้วกระมัง"
ขงจื้อตอบว่า "แม้นข้าน้อยบรรเลงเพลงนี้ได้เยี่ยมยอดแล้ว แต่หาได้เข้าใจอารมณ์ของเพลงนี้ไม่"
ผ่านไปอีกหลายวัน ซือเซียงจื่อก็ไปฟังของจื้อบรรเลงฉินที่บ้าน ซือเซียงจื่อฟังจนเคลิ้ม พอเพลงจบซือเซียงจื่อก็พูดว่า "เจ้าบรรเลงได้ถึงอารมณ์ของเพลงนี้แล้ว เห็นจะเรียนเพลงใหม่ได้แล้วกระมัง"
ขงจื้อก็ตอบว่า "แม้นข้าจะถึงอารมณ์ของเพลงแล้ว แต่ข้าน้อยหาได้รู้ไม่ว่า ผู้แต่งเพลงนี้เป็นคนเยี่ยงไร"
ผ่านไปอีกหลายวัน ขงจื้อเชิญซือเซียงจื่อมาฟังตนบรรเลงฉิน
พอบรรเลงจบ ซือเซียงจื่อก้ถามว่า "เจ้ารู้แล้วหรือไม่ ผู้ใดเป็นผู้แต่งเพลงนี้"
ขงจื้อตอบว่า "เป็นเช่นนั้นแล คนผู้นี้ลำตัวสูงใหญ่ ใบหน้าดำคล้ำ สองตามองท้องนภา ใจครุ่นคิดช่วยเหลือทั้งสี่ทิศ ผู้นั้นต้องเป็นโจวเหวินอ๋องเป็นแน่แท้"
ซือเซียงจื่อแปลกใจและยกย่องขงจื้อ แลยกมือคำนับพร้อมกับพูดว่า "ถูกต้อง ครูของข้าเคยบอกไว้ เพลงนี้ชื่อว่า "ลำนำเหวินอ๋อง" เจ้าบรรเลงเป็นร้อยหนมิเบื่อ แลได้ไปถึงเป้าหมายอันสูงสุดแล้ว"เพลงนี้บรรเลงโดย 成公亮
และเพลงนี้เป็นเพลงกู่ฉฺนที่ผมเล่นได้เป็นเพลงแรกในชีวิตครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [