กู่ฉินกับเพลง 鸥鹭忘机 (ละจิตที่คิดร้าย) โดย อ. หวังเผิง
วันนี้ (๒๐ กันยายน ๒๕๕๑)
ผมได้ไปเรียนการประดิษฐ์กู่ฉินที่ศูนย์จิวัยกู่ฉินจวินเทียนฝางครับ
(แต่วันนี้ทำบิวะ เลื่อยไม้จนมือพอง แสดงสปิริตระดับอุตริ)
ก่อนจะกลับ ผมได้บรรเพลง เหวินหวังเชา
แล้วตามด้วยศิษย์น้องคนแรก(ที่แก่กว่ามาก)ที่เรียนการทำกู่ฉินเช่นกัน บรรเลงเพลง ชิวเฟิงสือ
และปิดท้ายด้วย อ. หวังเผิงบรรเลงฉินเพลง 鸥鹭忘机 (ละจิตที่คิดร้าย)
ด้วยฉินตัวใหม่ที่เพิ่งเอาออกมาจากห้องอบได้ไม่นาน (ทำเอง เล่นเอง)
เนื่องจาก อ. อยากได้บรรยากาศแบบธรรมชาติจริงๆ เลยเปิดไฟแค่ดวงเดียว
ให้เหมือนแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง
(เพราะความโรแมนติก ทำให้ผมมองไม่เห็นสาย ดีดผิดดีดถูก แต่ อ. หวังเล่นไม่พลาดเลย)
เพลงละจิตที่คิดร้ายเวอร์ชั่นนี้ เป็นแบบที่ อ. หวัง ดัดแปลงจาก อ. อวี๋ชิงซิน ที่เคยมาแสดงที่เมืองไทย ในการแสดงที่ชื่อว่า"กู่ฉินเพลงพิณมรดกโลก"
ดังนั้นเพลงที่กำลังจะฟังอยู่ในขณะนี้ เป็นเวอร์ชั่นของ อ. หวังเท่านั้นครับ
ส่วนเนื้อหาของเพลงเพลงนี้ มาจาดนิทานเรื่องหนึ่งครับ
เรื่องก็มีอยู่ว่า
มีชายชราผู้หนึ่งที่มีจิตใจงดงาม ทุกวันจะไปเล่นกับนกนางนวลที่ชายทะเลเป็นกิจวัตร
และแล้ววันหนึ่งภรรยาของชายชรารู้เรื่องเข้า ก็บอกให้ชายชราจับนางนวลมาให้ตนเล่นสักสองสามตัว ชายชราไม่ขัดใจภรรยา จึงจะไปจับนางนวลมาให้ภรรยายล แต่นางนวลเหล่านั้นรู้สึกได้ว่าชายชรามีจิตใจอกุศล จึงบินออกไปไกลจากหาด แล้วไม่กลับมาเล่นกับมวลมนุษย์อีกต่อไป
นิทานเรื่องนี้แฝงไปด้วยแนวคิดแบบปรัชญาจีน ซึ่งแสดงถึงเงื่อนไขการเป็นมุนษย์ของคนจีนโบราณ ที่ต้องมีจิตใจที่บริสุทธิ์และงดงาม
รูปถ่ายแบบเปิดแฟรชครับ
เชิญรับฟังได้เลยครับ