เมื่อวานนี้ อ. หวังได้รับเชิญจากเพื่อนซึ่งเป็น อ. ในมหาวิทยาลัยภาษาและวัฒนธรรมปักกิ่ง ให้มาแสดงกู่ฉินในนิทรรศการศิลปะ เนื่องในโอกาศความสัพพันธ์จีนอุรูไกวครบรอบยี่สิบห้าปี
ผมเลยเก็บภาพสวยมาให้ดูกันครับ
ในงานมีการจัดแสดงภาพต่างๆมากมายครับ
บรรยากาศในงานครับ
ผม อ. หวังและเพื่อนญี่ปุ่นที่ไปร่วมงานครับเนื่องจากเราสองคนใส่เสื้อแบบอยู่บ้านครับ คนอื่นเลยมองเราแปลกๆ
สังเกตุความแตกต่างระหว่างผมและเพื่อน กับภาพด้านบนครับ ฮ่าๆ
กู่ฉินราคาสองแสนหยวนที่เอาแสดงในงาน
อ.หวังเผิงก่อนแสดงครับ บรรยายที่มาของเพลงให้ผู้ชมฟังวันนี้ อ. หวังมาบรรเลงเพลง 鸥鹭忘机 (ละจิตที่คิดร้าย) ครับ
แต่เนื่องจากวันนี้(จริงก็ทุกๆวัน) คนจีนที่มาร่วมงานไม่รู้จักกู่ฉินครับ
อ. หวังอธิบายก็แล้ว ขอให้เงียบก็แล้ว แต่คนจีนก็ยังจับกลุ่มคุยกัน
เสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ผมเห็น อ. หวังแกส่ายหัวไม่พอใจตั้งหลายรอบ
พอแกเล่นจบ แกรีบวิ่งออกสูดอากาศข้างนอกเลย ท่าทางจะเซ็งกับผู้ชม
พอบอก อ. หวังว่า หอพักของผมอยู่ไม่ไกลจากตึกแสดงเท่าไรนัก
แกก็เลยบุกขอมาดูความเป็นอยู่ผมซะเลย
กู่ฉินถูกที่ซื้อมาจากเซี่ยงไฮครับ อ. บอกว่าเสียงไม่ผ่าน ฮ่าๆ
ผมกับ อ. หวังเผิงครับ ห้องรกสุดยอดนอกจากนี้ อ. หวังยังได้เล่นฉินของผมด้วยครับ (ก็ตัวที่แกทำนั่นแหล่ะ)
เล่นสองเพลงครับ ผมอักคลิปไว้แค่อันเดียว ลองชอมฝีมือ ช่างทำกู่ฉินซิว่า
จะเล่นใช้ได้มั้ย
ก่อนเล่นแกบอกให้ผมปิดคอมปิดแอร์ให้หมดครับ
เพราะแกไม่ชอบเสียงรบกวน
เพลงที่ อ. หวังเล่นคือเพลง คำลมหนาวครับ
หลังจากนั้นเราก็ไปกินอาหารญี่ปุ่นกันแถวๆโซนเกาหลีครับ
เดิมทีว่าจะไปกินเนื้อย่าง และดันไม่มีที่จอดรถซะนี่
อ. หวัง ผม เพื่อนญี่ปุ่นและหัวหน้าคุมนิทรรศการก็ไปกินด้วยกันครับ
อ. หวังเลี้ยงหมดเลย แกสั่งแต่ละอย่างนี่แบบว่า สุดๆ อร่อยทุกอย่าง
กลับมาถึงห้องกว่าจะได้อนนก็เที่ยวคืนครับ รออาหารย่อย ฮ่าๆ
เสียดายลืมอาหารญี่ปุ่นสุดหรูมาให้ชมกัน เอาไว้วันหน้าไม่พลาดแน่ครับ
<
<
สบายดีเน้อ
คุณชัช