กินกาแฟ กับ เค้ก

คงกินเยอะไป ,, โอ๊ย!! เลี่ยน ..

คงต้องหาอะไรที่มันเปรี้ยวๆเผ็ดๆกินอ่ะ

จะได้หายเลี่ยน

แต่ได้เห็นหน้าอิจีดร้า

ก็

เอ่อ ..

ยิ่งเลี๊ยนนนนนนนนนเลี่ยน

หวานไปป๊ะ????

หวานซ่อนเปรี้ยวมั้งเนอะ

อยากจิขอชิมดูซะโหน่ย

ได้มั้ยอ่ะ?

  

กำลังหาฟิคอ่านอยู่

ติดฟิคงอมแงม

  

ว่าแล้วก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็น

หิวอ่ะ

มัวแต่อ่านฟิคเพลินไปหน่อย

รู้ตัวอีกที โอ้ว สามทุ่ม

หิวจริงๆด้วยแฮะ

  

วันก่อนโพสรูปตัวเองแล้วมันรู้สึกเขินๆ

ก็เลย ลบดีก่า

++555

มีแต่รูปน้องจีคนเดียวก็พอแล้วเนอะ

  

ยังคงมะได้กินอะไร

ขี้เกียจลงไปข้างล่าง

วันหยุดที่แสนจะเรื่อยเปื่อยเอื่อยๆของอินังกัน

อาบน้ำนอนดีกว่า

ดีจังวันหยุดกันได้อยู่กะอิจีทั้งงงงงงวัน

รู้สึกเต็มอิ่ม

ดำรงชีวิตอยู่ได้ แม้ไม่ได้กินอะไรก็ตาม

เยี่ยม!!

พรุ่งนี้วันจันทร์อีกล้ะ

กันไม่อยากพูดคำนี้เลย .. เหนื่อยอีกล้ะ ..

อ่ะนา

มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว

  

กันฝัน

ฝันเห็นคนคนหนึ่ง

คนคนนั้น คนที่กันไม่เคยพูดกับเค้า

แม้กระทั่งในความฝัน

กันกับเค้า เรายังไม่คุยกันเลย

ตลกนะ

กันเคยเล่าไปแล้วมั้ง

คนคนนั้งอยู่บ้านฝั่งตรงข้ามกับบ้านกัน

เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ

แต่ เราไม่คุยกัน

เมื่อคืนกันฝันเห็นเค้า

เราก็ยังเหมือนเดิม

แค่มองแต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา

ทำไมนะ

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

แปลกจัง

ทั้งๆที่กันเองก็อยากคุยกับเค้า

แต่

จะเริ่มเพื่ออะไรล่ะ

  

เราเจอกันแค่ปีละสองครั้ง

ปีใหม่กับสงกรานต์

เค้ายังคงเหมือนเดิม

กันก็ยังคงเหมือนเดิม

กันยังคงรู้สึกดีๆกับเค้า

แค่มอง .. กันก็รู้ว่า เค้าเป็นห่วงกัน

จริงม้ะ?

แล้ว เค้าจะรู้มั้ยว่า กันก็เป็นห่วงเค้ามากเหมือนกัน

ทุกครั้งที่เราเจอกัน

กันไม่กล้าจะสบตาเค้า

อย่าว่าแต่สบตา แค่มองหน้า ก็ เอ่อ ไม่กล้า

ทำไมกับคนคนนี้ กันต้องรู้สึก เขิน อาย ทุกครั้ง

ทั้งๆที่จริงๆแล้ว บางทีกันก็ไม่ค่อยจะมียางอายซักเท่าไหร่

กับคนคนนี้


ไม่ไหวจริงๆ

รู้สึกว่าตัวเอง อ่อน

ไม่กล้าอ่ะ

เรื่องหน้าไม่อายตั้งมากมายที่ทำมาแล้ว

กะอีแค่พูดคำว่า เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย

แค่เนี่ยะ

พูดไม่ออก

*กรรม*

  

มีอยู่ครั้งหนึ่ง

ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด

กันน่าจะอยู่ ม.5 มั้ง

ปกติแล้วกันก็นั่งรถไปเรียนทุกวัน

วันนั้นกันก็นั่งรถกลับบ้าน

ฝนตกมาตลอดทาง

ตายล้ะ กันไม่มีร่มด้วยอ่ะ คงเปียกแหงๆ

พอก้าวขาลงจากรถแค่นั้นแหละ

อย่างเปียก แล้วนี่กันยังต้องยืนรอเพื่อจะข้ามถนนอีก

อยู่ๆก็

ฮึ้ย ทำไมที่กันยืนมันถึงไม่เปียกฝนหว่า

เอ่อ

เงยหน้าขึ้นไป

เค้าคนนั้นก็ ยืนกางร่มให้กัน

กันมองหน้าเค้า .. ขอบคุณค่ะ ..

เค้าไม่พูดอะไร

ยื่นร่มให้กัน แล้วเค้าก็วิ่งกลับเข้าบ้าน

กันก็มองตามหลังเค้า

อมยิ้ม

ถ้าเค้าเดินไปส่งกันที่บ้านมีหวังพ่อดุแน่

เค้าเองก็คงรู้สินะ


ขอบคุณนะ

  

เมื่อก่อน

ที่บ้านกันจะมีร้านขายของ กับร้านเสริมสวย

ปกติวันหยุดกันก็จะเฝ้าร้าน ถ้าไม่ไปไหนอ่ะน่ะ

เค้าคนนั้น

เดินมาที่ร้าน

จำไม่ได้ล้ะว่าเค้าซื้ออะไร

กันก็จะทองตังค์ให้เค้า

มีแต่เหรียญอ่ะ

กันก็เลยกำเหรียญไว้ในมือ

เค้าก็ยื่นมือมา

กันก็ค่อยๆวางเหรียญบนฝ่ามือเค้า

เอ่อ

แต่

เค้า .. จับมือกันไว้

เค้ามองหน้ากัน

แต่กันก็ไม่กล้ามองตอบ

กันก็ก้มหน้ามองมือตัวเองที่ตอนนี้ถูกเค้าจับไว้

ประมาณห้าวินาทีได้มั้ง

ไม่นาน

แต่มันก็นานมากในความรู้สึกของกันตอนนั้น

กันมัวแต่อึ้ง

รู้สึกตัวว่ามันไม่ควร กันก็เลยดึงมือกลับ

เค้าก็มองนิ่งๆ

แล้วก็เดินจากไป



-__-

  

เวิ่นเว้อจังเลยคืนนี้


คงเป็นเพราะ

กันก็คิดถึงเค้าคนนั้น

มั้ง

ไร้สาระอ่ะ


เพ้อเจ้อได้อีก

นานล้ะ ยังจะจำได้อีก

กับคนบางคน

แม้เพิ่งจะผ่านมาไม่นาน

กันกลับลืมไปหมดล้ะ

จำแทบไม่ได้

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เจอกันออกบ่อย

มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่เกิดขึ้น

แต่กันกลับลืม

ลืมจริงๆ

ลืมความรู้สึก

กันรักคนคนนั้นไปได้ยังไง


ดีแล้วแหละที่เราไม่ได้เจอกัน

กันรู้สึกดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

จะดีมากถ้าเราจะไม่มีวันเจอกันอีกเลย

  

เพ้อเจ้อพอล้ะ

วันนี้กินข้าวมื้อเดียวอีกล้ะ

วันหยุดทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที

ขลุกอยู่กะอีจีจนลืมวันลืมคืน


ยังไม่อาบน้ำ

แต่ตั้งใจว่าจะอาบอ่ะน่ะ

แล้ะก็นออออออออออออน

ตื่นเช้าจะได้สดใส


ฝันจีนะฮับ