BlogGang.com : : Psycho G : ไมกับรีน 4 (บ้าน)

ไมกับรีน 4 (บ้าน)

ไมกับรีน 4

เพียงแวบเดียวที่สายตาคมกริบจับภาพจรวดพุ่งออกมาจากหลังโขดหิน เด็กสาวก็สามารถจับวิถีของจรวดขนาดเล็กลูกนั้นได้ทันที ทั้งยังคำนวณเจตนาของผู้ยิงได้เช่นกัน

ไม่มีการเสียเวลาแม้แต่เสี้ยววินาที เธอพุ่งตัวลอยข้ามโขดหินเบื้องหน้าด้วยความรวดเร็วสุดชีวิต

ร่างยังไม่ทันแตะพื้นทรายด้วยซ้ำ เสียงตูมสนั่นพร้อมกับเปลวไฟกลุ่มควันและเศษหินพุ่งกระจายออกจากโขดหินด้านหลังกระจายเป็นไฟพะเนียง บางส่วนพุ่งลงพื้นทรายเฉียดใบหน้าของจิ้งจอกทะเลน้อยไปหวุดหวิด หากไม่มีโขดหินบังเอาไว้งานนี้คงปางตาย

กลุ่มควันพัดผ่านไปตามแรงลมบดบังบริเวณนั้นไปครู่หนึ่ง เด็กสาวพลิกตัววาดกระบอกปืนลูกซองสั้นไปทิศทางที่จรวดพุ่งมาโดยอัตโนมัติ

ขณะที่ม่านควันเริ่มเบาบางลงเงาร่างตะคุ่มของใครคนหนึ่งกระโจนขึ้นมาบนโขดหินห่างออกไปประมาณห้าหกเมตร การเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความรวดเร็วคล่องแคล่วเหมือนคนผ่านการฝึกปรือการต่อสู้มาโดยเฉพาะ

แต่ไม่เร็วไปกว่านิ้วของเด็กสาวที่เหนี่ยวไกเปรี้ยงออกไปเสียงกึกก้องชายหาด

ประกายไฟสว่างวาบเหมือนยิงไปโดนโลหะสักอย่าง

จิ้งจอกทะเลน้อยไม่ยอมดูผลการยิงครั้งแรก อาศัยความชำนาญบรรจุกระสุนนัดต่อไปขณะที่ลุกขึ้นนั่งชันเข่าซัดตูมออกไปแถมท้ายอีกหนึ่งนัด

เห็นชัดว่าร่างกำลังจะโถมลงมาจากโขดหินหมุนคว้างเป็นนกปีกหักหัวปักลงไปด้านข้าง อาวุธในมือหลุดมือลอยกระเด็นขึ้นสูงก่อนหล่นลงปักลงบนพื้นทรายแถวนั้น

เด็กสาวบรรจุกระสุนอีกครั้งค่อยลุกขึ้นรอจนควันจางหายไป

ตำแหน่งที่คนลึกลับหล่นลงเมื่อครู่เหลือแต่ร่างรอยบนพื้นทรายและเลือดเป็นทางอ้อมหายไปด้านหลังของโขดหินและสุมทุมพุ่มไม้

จิ้งจอกทะเลน้อยรี่ตามองอย่างครุ่นคิด ระยะยิงใกล้ขนาดนั้นกระสุนลูกโปรยยังไม่กระจายมากถึงจะเป็นอาวุธแบบโบราณแต่พลานุภาพของมันสามารถปลิดชีพคนได้อย่างง่ายดาย หากคนเมื่อครู่โดนเข้าไปสองนัดยังสามารถตะกายหนีได้อีก เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเหลือเชื่อ

จิตสังหารยังหลงเหลืออยู่

เด็กสาวค่อยเคลื่อนกายตามรอยเลือดหยดเป็นทางไปอย่างระมัดระวังโสตประสาททุกส่วนอยู่ในสภาพตื่นตัวพร้อมเคลื่อนไหวโต้ตอบการโจมทุกชนิด

ขณะที่อ้อมหลังโขดหินสองลูกไปจิตสังหารที่รับรู้รุนแรงขึ้นทุกขณะจิตนั่นหมายถึงฝ่ายตรงข้ามกำลังรอจังหวะเล่นงานอยู่ที่ใดที่หนึ่งแถวนั้น เด็กสาวสะงักฝีเท้าคุกเข่าลงตั้งหลักสายตาคมกริบสำรวจพื้นที่รอบๆประเมินสถานการณ์

ถ้าอ้อมโขดหินสูงเกือบสามเมตรลูกนี้ออกไปก็จะมุ่งสู่เนินสูงและถัดออกไปก็เป็นแนวป่าแล้ว

เด็กสาวเดินตรงไปอีกสามสี่ก้าว

จิตสังหารก็ทวีความเข้มข้นขึ้นเช่นกัน

แต่แล้วจิตสังหารที่เข้มข้นจนบรรยากาศหนักอึ้งตึงเครียดก็ดับวูบลงเฉยๆ

เด็กสาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย...สภาพการแบบนี้หมายถึงฝ่ายตรงข้ามไม่คิดลงมือแล้ว แต่ไฉนจู่ๆ กลับล้มเลิกความคิดการโจมตีเอาดื้อๆ บางทีอาจตายไปแล้วก็ได้

จิ้งจอกทะเลน้อยนิ่งคิดครู่หนึ่งจึงค่อยเดินอ้อมโขดหินไป

ทันทีที่โผล่พ้นแนวหินเด็กสาวก็ตัวเย็นเฉียบเมื่อเห็นปากกระบอกเครื่องยิงจรวดขนาดเล็กเล็งจ่อมาห่างออกไปไม่ถึงฟุต

สิ่งนี้นอกเหนือความคาดหมายของเธอจริงๆ ไม่มีจิตสังหารเลยสักน้อยนิดจนทำให้เดินเข้ามาติดกับอย่างง่ายดาย !!

“อย่าขยับ ไม่งั้นหัวเธอหลุดจากบ่าแน่”

เสียงเฉียบขาดสำทับมาพร้อมกับปากกระบอกเครื่องยิงจรวดจ่อเข้ามาติดหน้าผาก

ไม…มือสังหารคนนั้นนั่นเองที่นั่งอยู่บนโขดหินเล็กๆยกเครื่องยิงจรวดพาดบ่าเล็งมาที่เด็กสาวสีหน้าเคร่งเครียดจริงจังหากนัยน์ตากลับพราวไปด้วยรอยยิ้ม

เด็กสาวพอตั้งสติได้ก็ทำตาเขียวเอามือปัดปลายกระบอกเครื่องยิงจรวดออกไปแรงๆ

“เล่นบ้าๆ ใจหายหมด”

ไมหัวเราะก่อนโยนเครื่องยิงจรวดมาให้ พลางบอกอีกว่า

“เอ้า..เอาไปขายก็คงได้ราคาดี เห็นเธองกดีนักไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องห่วงว่าเจ้าของเขาจะตามมาทวงหรอก ปานนี้คงเที่ยวนรกอยู่มั้ง”

เด็กสาวค้อนขวับ มือรับของไว้แต่ชะเง้อมองไปทางด้านหลังของไม ร่างในชุดสีเทาคว่ำหน้าพาดอยู่บนโขดหิน

“ฉันมาก็เจอหมอนี่กำลังนั่งเล็งเครื่องยิงจรวดไปทางที่เธอจะโผล่มาพอดี ดีนะที่ฉันมาเจอเสียก่อนไม่งั้นเธอเละไปแล้ว”

“ฉันไม่โง่พอที่จะเดินมาให้มันยิงหรอก “ เด็กสาวเถียง ไมทำตาโตแล้วแสร้งทำหน้าแปลกใจพลางย้อนถามว่า

“แล้วทำไมเมื่อกี้เห็นยืนทำตัวแข็งเกือบจะเป็นลมอยู่ต่อหน้าฉันไม่ใช่เหรอ”

เด็กสาวเม้มปากแน่นวางเครื่องยิงระเบิดลงก่อนหยิบก้อนหินแถวนั้นขึ้นมาปาเต็มแรงไปที่คนกวนประสาท ไมยิ้มพลางเอื้อมมือรับไว้อย่างง่ายดายแล้วโยนทิ้งไปพลางมองหน้าอีกฝ่าย แบมือออกเหมือนจะบอกว่าเรื่องจิ้บจ้อย

“บางทีเธอก็กวนประสาทคนเป็นเหมือนกันนะ”

เด็กสาวพูดครึ่งยิ้มครึ่งบึ้ง ไมหัวเราะอีกบอกว่า

“ก็ติดนิสัยมาจากเธอนั่นล่ะ”

“เธอรู้จักพวกนี้ไหม” เด็กสาวเปลี่ยนเรื่อง หันไปมองร่างในชุดสีเทา ไมมองหน้าเด็กสาวครู่หนึ่งก่อนถอนใจบอกว่า

“ฉันควรจะเป็นฝ่ายถามเธอต่างหาก...คนพวกนี้ไม่ใช่พวกที่ไล่ล่าฉันเมื่อวานเลย และฉันคิดว่าเป้าหมายที่แท้จริงไม่ใช่ฉันสักหน่อย แต่อยู่ที่เธอต่างหาก”

เด็กสาวไม่ตอบ สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยแว่วครุ่นคิดแล้วจู่ ๆ เหมือนนึกอะไรได้ เธอร้องเสียงดังว่า

“ยาย...ฉันต้องรีบกลับบ้านไปดูยายแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้”

พูดจบ จิ้งจอกทะเลน้อยผู้เต็มไปด้วยปริศนาก็เผ่นไปทางแนวป่าด้วยท่าทางรีบร้อน ไมเผ่นตามมาติดๆ ดึงบ่าอีกฝ่ายไว้ร้องบอกเสียงเฉียบขาด

“อย่าวู่วาม บางทีเธออาจวิ่งเข้าไปติดกับ”

เสียงของไมเต็มไปด้วยความเด็ดขาดจนเด็กสาวชะงักก่อนหันกลับมามองหน้าไมบอกด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความร้อนใจวิตกกังวล

“ฉันสังหรณ์ใจว่ายายอาจเกิดเรื่องไม่ดี...”

มือสังหารสาวก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน บีบไหล่เด็กสาวแรงๆ บอกว่า

“เธอนำทางไปแต่อย่ารีบร้อน ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอ”

“มันไม่ใช่เรื่องของเธอเลยนะ”

“ทำไมจะไม่ใช่ ก็เธอบอกเองนี่นาว่าจะพาฉันไปพักบ้านเธอ ตอนนี้ก็ไปได้แล้ว”

ไมว่าพลางผลักอีกฝ่ายให้เดินต่อ เด็กสาวไม่ยอมเสียเวลาอีกกึ่งวิ่งกึ่งเดินลดเลี้ยวไปตามเนินเขาผ่านหมู่โขดหินและสุมทุมพุ่มไม้อย่างชำนาญทางโดยมีไมตามไปติด ๆ

ตัดผ่านป่าทึบเต็มไปด้วยต้นไม้สูงแผ่กิ่งใบบดบังแสงแดดจนมืดครึ้มเกือบครึ่งชั่วโมงจึงหลุดออกมาจากป่าดงดิบมาถึงเชิงเขาอีกด้านหนึ่งที่บรรยากาศปลอดโปร่งขึ้นมาบ้าง ด้านหลังเป็นป่าทึบซึ่งเพิ่งผ่านมาด้านหน้าสูงขึ้นไปเป็นเนินเขาสวยงามราวภาพวาด

กระท่อมหลังใหญ่ปลูกริมธารน้ำไหลเอื่อยคดโค้งไปตามเชิงเขาแก่งหิน สะพานไม้ทอดข้ามไปยังกระท่อม

เด็กสาวทำท่าจะเผ่นข้ามสะพานไปแต่มือของไมดึงบ่าเอาไว้

กระท่อมริมธารกลางป่าใหญ่ความจริงเป็นภาพที่สวยงามราวในฝัน แต่ตอนนี้คงเป็นฝันร้ายไปแล้ว

ราวสะพานไม้มีร่างของคนชุดสีเทาคว่ำพาดค้างอยู่มือห้อยลงด้านล่าง ปลายนิ้วยังคงมีเลือดหยดสู่ธารน้ำไม่ขาดสาย กระท่อมพังทลายไปแถบหนึ่ง ในอากาศยังมีกลิ่นไอแห่งความตายหลงเหลืออยู่ พุ่มไม้ต้นไม้ที่อยู่รอบๆกระท่อมรัศมีสิบเมตรล้มระเนระนาดบางต้นหักกลางติดไฟลุกท่วมสภาพเหมือนเพิ่งเป็นสถานที่มีการต่อสู้กันอย่างรุนแรงดุเดือดไม่นานมานี่เอง

ไมสำรวจอยู่แวบเดียวแล้วดึงแขนเด็กสาวเผ่นขึ้นไปบนกระท่อม

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2548 18:07:46 น.

4 comments

Counter : 1411 Pageviews.

โห จารย์ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ ตกลงเป็นไง ค้างจริง ๆ เลย จบแบบนี้ได้ไง

โดย: คนของความเหงา IP: 203.172.35.11 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:21:12:33 น.

เอ๋..???

ยังไม่จบเลยนะครับ มีต่อ มีต่อตอนที่ 5 อิอิ

โดย: GTW (GTW

) วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:26:50 น.

จิ้งจอกทะเลน้อยนี่ไม่ธรรมดาเลย แอบไปฝึกอยู่ที่หน่วยทหารชายแดนมารึเปล่าเนี่ย

โดย: Snow falling up

วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:18:27:46 น.

โดย: มาโซคิส

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:20:59:35 น.