|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไมกับรีน 7 (รุ่งอรุณ)
อากาศตอนดึกเย็นเฉียบไมตื่นขึ้นมายังเห็นเด็กสาวนั่งกอดเข่าพิงเสาอยู่ที่เดิม ตะเกียงบังแสงริบรี่เลือนลาง หากมีแสงจันทร์ขาวนวลกลางฟ้ามาทดแทน
หญิงสาวค่อยๆย่องไปดูแม่ตัวแสบ
หมดฤทธิ์แล้วสิ
หลับคอพับพิงเสา แก้มยังมีคราบน้ำตาเป็นทาง
สมน้ำหน้า ไมบอกกับตัวเอง ทำเป็นซ่านัก งกนัก ตอนนี้เป็นไง จิ้งจอกน้อยตัวแสบ..
ไมนั่งมองใบหน้าขาวๆ กลางแสงจันทร์อย่างอยากจะสมน้ำหน้าให้สาแก่ใจ
หนอย..หลับสบายเชียวนะ
รีนเองก็ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น จึงมานั่งแอบร้องไห้อยู่คนเดียว ตอนที่จิ้งจอกทะเลน้อยนั่งหลับอยู่อย่างนี้ดูไปก็เหมือนเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีแววความร้ายกาจสุดแสบอย่างที่พบเห็นเป็นปกติ
ปล่อยให้หนาวตายอยู่นั่นล่ะแม่จอมงก
สมน้ำหน้า
งกนัก
หญิงสาวนั่งดูคู่ปรับตัวแสบครูู่่หนึ่ง พยายามทำใจให้สมน้ำหน้า
แต่พอดูไปก็รู้สึกว่าชักจะสมน้ำหน้าไม่ลง เด็กสาวคนนี้จะดีจะร้ายแต่ดูเธอเป็นคนที่มีน้ำใจอย่างไม่น่าเขื่อ ไมนึกถึงภาพเด็กสาวเดินไปหลายกิโลเมตรเพียงเพื่อหาอาหารมาให้แขกอันตรายคนนี้
คนที่เดินบนเส้นทางแห่งความตายอย่างไมไม่เคยพบคนแบบนี้มาก่อน
...........
พรุ่งนี้เธอก็ต้องนอนคนเดียวแล้วล่ะแม่ตัวดีเสืออาจมาคาบคอเธอไปกิน
ผีป่าอาจหลอกเอาจนหัวโกร๋น
.โจรอาจบังเอิญผ่านมาเจอแล้วฆ่าเธอเสีย
หรืออาจนั่งหงอยตายเป็นโครงกระดูกนั่งพิงเสาอยู่อย่างนั้น
ดีแล้วแม่จิ้งจอกทะเลตัวแสบแต่เอ๊ะ
นึกสมน้ำหน้าทำไมรู้สึกใจหาย..ยัยเด็กบ้า
มือสังหารสาวบ่นในใจก่อนลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มมาคลุมให้
รีนสะดุ้งตื่นทันทีที่ผ้าห่มคลุมลง สายตาคมวาวคู่นั้นมองกวาดมาวูบหนึ่งก่อนทำตาขวาง
ไมอยากจะหัวเราะกับท่าทางขวางโลกของเด็กสาวที่พาลไปหมดทุกกรณี
"เป็นอะไร"
ไมถามเสียงห้วนๆเป็นการกวนประสาทบ้าง
"คนจะนอนมากวนทำไม"
รีนว่าหน้าตาเฉย ไมแทบหัวเราะก๊าก
"คนจะนอนบ้าบออะไร เห็นเธอนอนร้องไห้หลับน้ำลายยืดน้ำตาไหลพรากมานานแล้ว"
"บ้า"
รีนทำตาเขียว ขยับนั่งพิงเสาให้ถนัด เมินหน้าไปทางอื่น นัยน์ตาของรีนเขียวเรืองๆในความมืดจริงๆ
ไมเองก็เพิ่งสังเกตเห็นความแปลกประหลาดข้อนี้ นัยน์ตาของเด็กสาวเหมือนมีฟอสฟอรัสสารเรืองแสงสว่างจางเจือเขียวมรกตในความมืด
หญิงสาวบอกกับตัวเองว่าไม่เคยเห็นนัยน์ตาใครเป็นแบบนี้มาก่อน
"รีน...."
หญิงสาวจับบ่าเขย่าแรงๆพลางถามว่า
"เธอเป็นผีกระสือเหรอ ตาเธอถึงมีสีเขียวอย่างนี้"
"บ้า"
รีนแว๊ดลั่นป่า ไมหัวเราะหึหึ พลางพูดหน้าตาเฉยต่อไปว่า
"ไม่งั้นเธอคงเป็นมนุษย์ต่างดาว"
"บ้า.."
"พูดเป็นคำเดียวนี่นะ"
รีนมองตาคว่ำก่อนเงื้อมือทำท่าจะต่อยแต่ไมรีบยกมือเอานิ้วชี้แตะริมฝีปากทำเสียงดุๆบอก
"อ้ะๆ..อย่านะ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับเธอตอนนี้ เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่า"
รีนลดมือลงเมินหน้าไปทางอื่น
"ไม่ต้องแอบร้องไห้น่า" หญิงสาวยั่ว แต่เด็กสาวไม่สนใจกอดเข่าทำท่าจะนั่งพิงเสาหลับ ไมนั่งมองก่อนเดินเข้าไปในกระท่อมและกลับมาพร้อมกับหมอนใบหนึ่งโยนลงข้างๆพลางบอกเสียงห้วนๆ
"นอนดีๆ ไม่ใช่ไปนั่งหลับ"
รีนอ้าปากจะแว๊ดใส่ ไมแยกเขี้ยวทำหน้าดุ
"เรื่องมาก"
รีนบ่นอุบแต่ก็ยอมนอนลงโดยดี
ถ้าเป็นธรรมดาป่านนี้คงอาละวาดกระท่อมแตกแล้ว แต่ตอนนี้ดูจิ้งจอกทะเลน้อยถอดฤทธิ์เดชออกเก็บไว้ชั่วคราว ไมโคลงหัว ก่อนกลับมานอนตามเดิม แต่ครั้งนี้ไม่หลับอีกแล้ว เรื่องราวมากมายหลายหลากวิ่งวนในสมองโดยเฉพาะเรื่องของเด็กสาวที่เต็มไปด้วยปริศนาคนนี้
+++
เช้าตรู่ไมยืนหลับตา
รับลมยามเช้าสดชื่น ดวงอาทิตย์กำลังจะโผล่พ้นทิวเขา เสียงนกการ่ำร้องโบยบินเต็มท้องฟ้า ทิวไม้สะบัดใบไล่เรียงเสียงประสานคล้ายดนตรีขับกล่อมธรรมชาติให้ความรู้สึกดีจริงๆ มือสังหารสาวเพิ่งสัมผัสเป็นครั้งแรกในชีวิต
เลยลานกว้างหน้ากระท่อมใหญ่ออกไป
ควันไฟลอยกรุ่น จิ้งจอกทะเลตัวดีนั่งทำอะไรง่วนอยู่ ดูท่าทางคงตื่นนานแล้วกลิ่นกาแฟเชิญชวนหญิงสาวเดินตรงไปอย่างไม่ต้องมีใครอัญเชิญ
เด็กสาวกำลังนั่งเอาไม้เขี่ยกองไฟอยู่ ผลไม้ป่าจำนวนหนึ่งวางอยู่ข้างๆ พอเห็นอีกฝ่ายเดินมาก็ตักกาแฟจากกาต้มน้ำใส่ถ้วยยื่นให้
"กินอะไรก่อนแล้วค่อยไป"
แน่ะ..ยังมีใจเป็นห่วงอีก ไมนึก มองหน้าขาวๆผมเผ้ายุ่งๆเหมือนไม่เคยเจอหวี อากาศตอนเช้าหนาวเย็นแต่ยังมองเห็นเหงื่อซึมอยู่ตามปลายจมูก แม่จิ้งจอกทะเลคงตื่นตั้งแต่เช้ามืด ประกายตาที่เคยวาวแววเต็มไปด้วยความฉลาดร้ายกาจตอนนี้คล้ายมีม่านหมอกบังอยู่
"นี่..เธอเห็นเสื้อผ้าฉันไหม ฉันตากไว้ตรงระเบียง"
"เผาทิ้งแล้ว"
"อะไรนะ....!!!!!!"
หญิงสาวสำลักกาแฟพรวด แทบกระโดดตัวลอย
"แล้วของที่อยู่ในกะเป๋าล่ะ
เธอเก็บไว้ให้ฉันหรือเปล่า"
"เอ..ไม่รู้สินะ ฉันเห็นมันขาดๆเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วเลยเผาทิ้งไปแล้ว
ไม่ทันได้ดู ที่นี่เขาไม่เก็บของเสียๆไว้หรอก"
หญิงสาวยกมือกุมหัวร้องอย่างกลัดกลุ้มใจอาการปางตาย
"เธอรู้ไหม เธอเผาบัตรแลกเงินไปด้วย ทีนี้ฉันก็ไม่มีเงินจ่ายค่าอะไรต่อมิอะไรให้เธอแล้วล่ะ..สมน้ำหน้าเธอ
เงินตั้ง
."
"สองแสนหกหมื่นห้าพันแปดสิบเหรียญ"
เด็กสาวพูดต่อพลางยื่นปึกตั๋วแลกเงินมาให้ตรงหน้า ไมชะงัก รับมาถือไว้อย่างงงๆ มองหน้าอีกฝ่ายหนึ่ง
เด็กสาวแสยะหน้าใส่จนจมูกย่น ก่อนบอกว่า
"ไม่ต้องนับหรอก
อยู่ครบ
ฉันเก็บไว้ให้เธอ แหม
. แค่หลอกเล่นทำเป็นจะตายเชียว"
"หลอกเล่น
? .นี่
เธอ"
หญิงสาวแยกเขี้ยวทำท่าจะขย้ำคออีกฝ่าย แต่จิ้งจอกทะเลน้อยเผ่นแผลวข้ามกองไฟไปนั่งอีกฟากหนึ่งอย่างรู้ทัน
"ลองสิ..ทำอะไรฉันไม่มีคนไปส่งเธอด้วย เธอไม่มีทางออกจากเกาะนี้ได้"
หญิงสาวเป่าปากส่ายหัว นั่งลงจัดการกาแฟต่อ กลิ่นหอมๆโชยมาจากกองถ่าน เด็กสาวใช้ไม้เขี่ยห่อใบไม้ขนาดกำปั้นที่ถูกเผาหลายห่อออกจากกองถ่าน มันมีกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหลไมใช้หางตาแอบชำเลืองมอง(มองตรงๆกลัวเสียฟอร์ม)
เห็นเด็กสาวแกะใบไม้ไหม้เกรียมหลายชั้นออก ข้างในเป็นข้าวเผาหอมกรุ่น
"ลองดูสิ
ข้าวเผา อาหารพื้นเมืองของเกาะนี้"
ไมเลิกคิ้วถามเหน็บแนมว่า
"กี่เหรียญจ้ะ"
"เลิกบ้าเสียที"
"อ้าว
"
หญิงสาวอุทาน งง
นึกถึงประโยคนี้ที่เธอเป็นคนใช้ก่อนแท้ๆ หลายอารมณ์จริงนะแม่คุณ ไมนึกเด็กสาวทำหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง พูดเสียงสะบัดๆเหมือนไม่พอใจว่า
"ไหนๆเธอก็จะไป นึกว่าฉันเลี้ยงส่งก็แล้วกัน"
"หายงกแล้วเหรอ.โอย..ฉันปลื้มใจตายแน่คราวนี้"
"บ้า.."เด็กสาวโยนห่อข้าวเผาใส่หน้า หญิงสาวรับมา ลองแกะชิมดู เคี้ยวพักหนึ่ง แล้วเอ่ยปากชม
"อร่อยดีนะ หอมกลิ่นใบไม้กลิ่นเครื่องปรุง เธอนี่เก่งนะ ทำอาหารแบบนี้ก็เป็น.."
"ชมหรือด่ากันแน่"
"ด่า..เอ้ย ชมน่า
."
พูดจบไมยกกาแฟซดอึกใหญ่ก่อนตามด้วยข้าวข้าวเผา แถมด้วยผลไม้เป็นรายการสุดท้าย อาชีพนักล่าอย่างเธออยู่ง่ายกินง่าย
"ในป่านี้มีกาแฟต้นกาแฟผงด้วยเหรอ"
ไมแกล้งถาม
"มีหมู่บ้านอยู่ใกล้ๆ ฟากโน้นของเกาะ เดินไปประมาณเกือบชั่วโมงถึง"
ใกล้ๆเดินเกือบชั่วโมง
ใกล้จริงๆ
เดินเกือบชั่วโมง..แถมเป็นทางลัดเลี้ยวไปตามหินผาปาไม้หุบเหว..ยัยจิ้งจอกทะเลนี่เดินเป็นว่าเล่นเลย ไมนึกในใจ คนอะไรตัวก็เล็กๆทำไมทรหดอดทนปานนี้ถ้ายืนเทียบกันแล้วความสูงคงต่างกันเป็นคืบ
.
ไมมองหน้าขาวๆของรีนแล้วรู้สึกหายวูบๆ เป็นครังแรกที่ยอมรับกับตนเองว่าใจหายกับยัยจิ้งจอกทะเลตัวร้ายนี่
ปีศาจน้อยตัวนี้จะจัดการอย่างไรกับชีวิตที่เหลือ ไมนึกไม่ออกจริงๆ
พรุ่งนี้ของรีน ช่างดูมืดมนต่างกับอากาศอันสดใสของวันใหม่นี่เหลือเกิน
จบตอนครับ
GTW
Create Date : 12 มิถุนายน 2548 |
|
14 comments |
Last Update : 12 มิถุนายน 2548 16:35:25 น. |
Counter : 535 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: GTW (GTW ) 12 มิถุนายน 2548 16:42:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 12 มิถุนายน 2548 20:57:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 12 มิถุนายน 2548 21:13:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรวดาวพราวเดือน IP: 58.10.179.53 12 มิถุนายน 2548 21:23:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 12 มิถุนายน 2548 21:30:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธามาดา (ธามาดา ) 12 มิถุนายน 2548 21:38:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 12 มิถุนายน 2548 23:30:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: ^o^ HaPPy 'n' HaPPy ^o^ (i_tua_yung ) 13 มิถุนายน 2548 22:47:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 14 มิถุนายน 2548 10:41:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 17 มิถุนายน 2548 22:55:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: GTW IP: 58.8.151.119 20 มิถุนายน 2548 21:24:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: มาโซคิส 13 พฤศจิกายน 2555 21:18:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
by The Yardbirds
Album: For Your Love
Date: 1965
Sick at heart and lonely,
Deep in dark despair.
Thinking one thought only
Where is she tell me where.
And if she says to you
She don't love me
Just give her my message
Tell her of my plea
And I know if she had me back again
Well I would never make her sad.
I've gotta heart full of soul.
She's been gone such a long time
Longer than I can bear
But if she says she wants me
Tell her that I'll be there
And if she says to you
She don't love me
Just give her my message
Tell her of my plea.
+++
Lead guitarist Jeff Beck employed an early use of a fuzz box on his lead part.