แอบเข้ามาอ่านและชื่นชมคุณ s.suk ครับ

เข้ามาอ่านความลับเป็นกลอนเสนาะ
ร้อยเรียงได้ไพเราะเหมาะเจาะยิ่ง
ช่วยสังคมมากมายหลายอย่างจริง
ทุก ๆ สิ่งประทับใจในตัวคุณ....


มันไม่ใช่กลอน...
มันคือ "ลูกบิดประตู"


ขอบคุณค่ะ
ที่ร้อยเรียงมาให้อ่าน

ยินดีกับการงานที่ผ่านพบ
และประสบดั่งหวังตั้งใจหมาย
แม้จำต้องเหนื่อยยากลำบากกาย
ก็มิคลาย ความมุ่งมั่น ทุกวันมา

แวะมาเยือน ค่ะ

ว้าว สุดยอดครับ
ประทับใจมาก

มาสวัสดีเจ้าของบล๊อก
แล้วก็แอบอ่านtag คนเก่าคุ้นเคยจากห้องต้นไม้
ย่าไปดูรูปที่คุณถ่ายแล้วสวยมากจ้า ขอชื่นชม

เข้ามาชมบล็อกค่ะ
เขียนกลอนเล่าเรื่องราวได้ประทับใจจังค่ะ

ดีใจเหลือเมื่อได้พบประสบท่าน
ชื่อดังขานม้าก้านกล้วยด้วยจิตมั่น
พืชสวนโลกโชคดีที่พบกัน
เป็นสัมพันธ์ไมตรีดีงามจริง

เรื่องราวเล่าเก่าก่อนย้อนอดีต
ต้นยางกรีดชำนาญผ่านงานยิ่ง
ประโยชน์แผ่เผื่อไกลได้พึ่งพิง
เหล่าชายหญิงยินดีมีปลูกยาง

เชื่อผลกรรมนำชีวีมีแต่สุข
แม้นพบทุกข์เร็วพลันบั่นไกลห่าง
ความจำเริญรุ่งเรืองเฟื่องทุกทาง
สวยสว่างกลางหัวใจยิ่งใหญ่เทอญ....

ด้วยความยินดีเจ้า

สวัสดีเจ้าพี่ s.suk ^_^

หนูหิ่ง ฯ เฟอะฟะอีกแระ ขออภัยค่ะ เอาใหม่เน่อ


เมื่อเช้าตื่นขึ้นมางัวเงีย
ไม่อยากจะลุกเอาเสียเลย.................. หนาวค่ะ
สมองไม่ทำงาน
มัวแต่พาลคิดถึง คิดถึง คิดถึง
ไม่รู้ทำไมห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง
จะลุกจะนอนจะนั่ง
สมองก็สั่งว่าคิดถึง คิดถึง คิดถึง

เย็นนี้ขอหลานเราเข้าเล่นเน็ท
โอ้โห......... เช็คเมลล์......... ล้นบ็อกซ์
แต่.......... เป็นเมลล์ที่ไม่รู้จักเลย
เอ้า......... หายไปไหนหมดคนคุ้นเคย
ไม่คิดถึงกันเลยเชียวหรือว่าลืมกันไปเสียแล้ว

เข้าไปเช็คหลังไมค์พันทิป
ดีจริงที่ยังมีใครคิดถึง ^_^


แต่ก่อนเคยตามกวนป่วนไปทั่ว
ตอนนี้มัวมุ่งงานทั้งราษฎร์หลวง
จึงถูกพี่ชายเราเขาตามทวง
อาจด้วยห่วงว่าห่างหายไปไหนนาน

หนูหิ่ง ฯ จึงเข้ามาตามคำ “สั่ง”
ทรุดลงนั่งหน้าจอคอมของหลาน
แย่งเด็กเล่นออนไลน์ใส่กลอนกานต์
ส่งข่าวสารถึงพี่ที่แสนไกล

จะขอเล่าเรื่องภูมิใจในชีวิต
หนูหิ่ง ฯ ติดคุณวุฒิทุกสมัย
ยังมุ่งมั่นปั่นงานการเรื่อยไป
ด้วยจริงใจสัตย์ซื่อคือคนดอย

ทุกทุกวันตั้งใจทำหน้าที่
การงานมีทำไปไม่มีถอย
ความหวังมีความฝันนั้นคงคอย
หิ่งห้อยน้อยจะขยันมั่นสัญญา

ในปีนี้พิชิตฝันอีกอันหนึ่ง
คือหนูพึ่งบินลับกลับภูผา
สู่ถิ่นฐานแหล่งเกิดกำเนิดมา
ช่วยมารดาสร้างบ้านกลางพงไพร

ทำเป็นล็อคสามห้องนอนสามห้องน้ำ
สองห้องทำให้เขาเช่าอาศัย
อีกห้องหนึ่งแม่อยู่ดูแลไป
ทุกเดือนได้ค่าเช่าเขาจ่ายมา

เมื่อวันเด็กที่ผ่านมาหาของใช้
แล้วส่งไปยังเด็กน้อยด้อยศึกษา
โรงเรียนนั้นถูกทุบยุบอีกครา
เนื่องจากว่ามีเด็กน้อยเกินไป

น่าสงสารเด็กเด็กยังเล็กอยู่
ขาดคุณครูจึงต้องคลาไปอาศัย
โรงเรียนอื่นซึ่งตั้งอยู่ห่างไกล
หวังจะได้ความรู้คู่กายา

เป็นบางเรื่องที่ดีในชีวิต
จึงลิขิตเขียนไปใส่ภาษา
สิ่งดีดีภูมิใจได้ทำมา
จึงล้ำค่าภูมิใจที่ได้ทำ

ขอเล่าเรียงเพียงนี้นะพี่จ๋า
หิ่งห้อยลาไปนอนก่อนถลำ
เขียนถึงเรื่องที่ไม่น่าจะจำ
เช่นเรื่องช้ำเรื่องเศร้าเรื่องเหงาใจ

เอาเป็นว่ามีเวลาว่างกว่านี้
คงจะมีเรื่องเอามาเล่าไข
ตอนนี้ยังคงบินทั่วถิ่นไทย
ขอจบไว้ก่อนนะคะจะเข้านอน ^_^

ติดตามอ่านตรงนี้จ้า...

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=konravee&group=5

หวัดดีครับ ผมพาจอมยุทธน้อยมากราบคารวะครับ