มดที่หลงทาง

หลายๆคนคงเคยเห็น
มดที่เดินไปไหนมาไหนคนเดียว
เหมือนกำลังหลงทาง

หาบ้านไม่เจอ
หาเพื่อนไม่เจอ
หา “ใคร”


ก็ไม่เจอ.............




ผมนั่งจินตนาการถึงความรู้สึกมดตัวน้อยตัวนี้
ที่กำลังเดินไปมา....เหมือนพยายามมองหาใคร
ผมกำลังนั่งทำงาน.... แต่ก็อดที่จะมองมันไม่ได้
มันจะหาเพื่อนๆของมันเจอไหมนะ


มดสูงประมาณ 1 มิลลิเมตร
ส่วนผมสูงประมาณ 1750 มิลลิเมตร
ผมตัวใหญ่กว่ามด 1750 เท่า
ผมยังว่าโลกนี้กว้างใหญ่เลย
แล้วมดจะรู้สีกยังไงนะ.....

เวลาผมหลงทาง หรือรู้สึก “หลงทาง”
มันรู้สึก ไม่รู้จะไปทางไหน ไม่รู้จะเลือกอะไร ไม่มั่นใจในทางที่ไป
ไปแล้วจะดีหรือเปล่า ทำแล้วจะดีหรือเปล่า
เดินไปตามทาง แต่ก็ยังรู้สึกไม่มั่นใจ รู้สึกกลัว..... “หลงทาง”


เหมือนมดที่ผมมองเห็น
เดินไปทางนี้ที กลับมาทางนี้ที
เดินมองไปนู่นมานี่ เดินไปๆมาๆ
มดน้อยที่กำลัง “หลงทาง”


ผมวางงานไว้ก่อน....
แล้วลองตามดูมด มดจะเริ่มอย่างที่ผมบอกคือเดินเหมือนไม่มั่นใจก่อน
แล้วค่อยเดินขึ้นได้ไกลเรื่อยๆ ก่อนที่จะเดินไปเดินมา ทำตัวเหมือน “หลงทาง” อีก
แต่ระยะทางที่มันเดินแบบมั่นใจนั้น
กลับไกลขึ้นเรื่อยๆ......


ผมส่งเศษขนมให้มันกิน
แต่มันแบกกลับบ้าน..... น่ารักจริงๆเลย
ตอนนี้หลงทางอยู่ ยังมิวายนึกถึงคนที่บ้าน
เป็นแบบอย่างหัวหน้าครอบครัว ที่ผมต้องจดลงในบันทึก ลงในหัวข้อ
“ว่าที่สามีที่ดีที่สุดที่ผมจะเป็น”



ตกลงกลายเป็นว่าผมเพิ่มภาระให้กับนักเดินทางตัวน้อยผู้นี้

ผมขอโทษนะ......



แต่มันก็ยังแบกไปเดินไป
สักพัก ผมมองเห็นรังมันแล้วที่ใต้ต้นไม้
5 ก้าวมั้ง สำหรับผม....
แต่ดูเป็นพันก้าวของนักเดินทางตัวน้อย.....

แต่มดน้อยเดินมาถูกทาง
ทุกๆคนมีสัญชาตญาณโหยหาความอบอุ่น นั่นคือที่ๆทุกคนเรียกว่าบ้าน
พระพุทธเจ้ายังใช้คำว่า “วิหารธรรม” เลย
เป็นที่อยู่ของจิต เช่น อานาปานสติ
เอาจิตไปเกาะไว้ที่บ้าน


ผมเลิกมองมดตัวน้อย
เพราะผมรู้ว่ามันมาถูกทางแล้ว
มันมีทางไปสำหรับการ “หลงทาง” เสมอ
มดอายุเฉลี่ยประมาณ 3.5 เดือน
ใช้เวลาหลงทางทั้งสิ้นประมาณ 1 ชม.
เป็นประมาณ 0.04% ของชีวิต
ถ้าเทียบกับมนุษย์อายุ 65 ปี
จะเท่ากับเวลาของมนุษย์ประมาณ 225 ชม.
หรือ 9 วันกว่าๆ


นานเหมือนกันนะ

สิ่งมีชีวิตกับการหลงทางเป็นของคู่กัน
แม้โลกนี้มีทางมากมาย
บางคนอยากไปทางใหม่ๆ
บางคนอยากเดินทางเดิม....ด้วยความรู้สึกใหม่ๆ

การหลงทางจะทำให้เราได้รู้จักทางมากมาย
ทางที่มีแต่ความเศร้า ความเหงา ความสุข ความรัก
การหลงทาง คิดอะไรไม่ออก
บางครั้งก็เพื่อเปิดทางเส้นใหม่ๆ

บางทีมันก็คุ้มเหมือนกันนะ
กับการหลงทางสักครั้ง



มดหลงทางนั้นน่ารัก

ต่างจากคนที่หลงทาง....
เพราะเอาแต่.......




“โทษนั่นโทษนี่”
^^







........................จากพระจันทร์ของคุณ


Create Date : 05 พฤษภาคม 2553
Last Update : 5 พฤษภาคม 2553 5:24:18 น. 13 comments
Counter : 1069 Pageviews.

 


บางคนหลงทางครึ่งค่อนชีวิตเลยนะพระจันทร์ฯ
หาความสุขไม่เจอ ...
แต่ไม่ใช่เราซะล่ะ ๕๕๕๕๕๕


โดย: star_paradise วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:6:25:02 น.  

 
Photobucket


โดย: amvarin วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:39:06 น.  

 
:) สวัสดีคะคุณพระจันทร์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ขนมาให้อันมากมาย รับไว้ด้วยใจคะ

อันเคยสังเกตการเดินทางของมดเหมือนกันนะ แต่ไม่เคยคิดว่ามันกำลังหลงทาง :) สงสัยอยู่แต่ว่าทำไมมันเจอกัน มันต้อง kiss กันทุกครั้ง

มีคำตอบให้อันมั๊ย


โดย: ฝนโปรย วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:44:48 น.  

 
"คุณ"ของพระจันทร์คนนี้..เค้าจะรู้มั้ย..คะ...ว่าเค้าโชคดีแค่ไหนที่ได้มี"พระจันทร์ของคุณ" (เขียนไปก็ชักงงแฮะ)
แวะมาทักทายค่ะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:58:24 น.  

 
ปายเห็นด้วยค่ะ...กับคำที่ว่า บางทีการหลงทางก็ดีเหมือนกัน

เหมือนทุกวันนี้ตัวเองก็รู้สึกหลงทาง

แต่การเดินทางเพื่อค้นหาทางออก

ก็นำพาประสบการณ์ใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย

ที่ปายคิดว่าสุดคุ้มเชียวแหละค่ะ

...

ทักทายตอนสาย ๆ นะคะ



โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:40:32 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:42:01 น.  

 
บางคนหลงทางแล้วหาทางกลับเจอก็ดีไปค่ะ แต่ถ้าหลงทางแล้วกลับไม่ถูดสิแย่จัง ตั้งใจทำงานนะค่ะ ส่วนวันนี้ปุ๊หยุด เดี๋ยวจะเที่ยวเผื่อนะค่ะ


โดย: blog pu วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:32:30 น.  

 


โดย: thi_noi วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:11:48 น.  

 
หลงทางถนน เสียเวลาครับ

หลงทางชีวิต แล้วแต่กรรมลิขิตครับ






โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:30:31 น.  

 
ชั่วชีวิตหนึ่ง หลงทางได้แค่ 9 วันกว่าๆ เองเหรอ

ผ่านมาครึ่งชีวิต แค่ขับรถหลงทางก็เกิน 9 วันแล้ววว

^o^


โดย: Life & Learn วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:48:23 น.  

 
ชอบมาอ่านบล๊อคของคุณจังค่ะ
อ่านแล้วได้ข้อคิดกลับไปด้วย

ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆค่ะ
อย่างน้อยมันก็ทำคนนึงพร้อมที่จะทำหน้าที่ตัวเองต่อไป
และพร้อมที่จะปรับปรุงให้มันดีขึ้นค่ะ


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:51:08 น.  

 
บ่อยครั้งที่หลงทาง
ที่ท้ายที่สุดก็กลับถึงบ้าน
นึกๆไปแล้ว
ถ้าเรามีเป้าหมายและตั้งใจจริง
เราก็จะไม่มีวันหลงทาง
...
มีบ้านเป็นเป้าหมาย
ยังไงๆ
เราก็ต้องกลับบ้านได้

...
ถ้าคนทุกคนคิดเหมือนกัน ว่า
ยุติธรรม คือการยุติ หยุดได้ด้วยธรรม
โลกคงสงบสุขนะคะ



ฝันดีค่ะ


โดย: ผู้หญิงของกาลเวลา วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:45:36 น.  

 
รู้สึึกหลงทางเหมือนกันครับทั้งๆไม่รู้้ว่่าจะทำอะไรทำแล้วจะเป็นยังไงทำเเล้วจะดีรึป่าว T_T เหมือนตัวเองกำลังท้อใจ


โดย: porkimao IP: 118.172.97.56 วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:11:16:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Great_opal
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




โปรดจำไว้ว่า โลกนี้ไม่ได้มีคุณเพียงคนเดียว
ในโลกนี้.....
มีคนเหงาเป็นเพื่อนคุณมากมาย
และมีคนเศร้าเป็นเพื่อนคุณมากมาย

คุณไม่มีวันโดดเดี่ยวดายในโลกใบนี้....


^^


บทความและภาพถ่ายที่บล็อกนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์
ห้ามนำไปเผยแพร่ ดัดแปลง คัดลอก หรือนำบางตอนไปเผยแพร่
โดยไม่มีการขออนุญาตเจ้าของบล็อกก่อนนะครับ

^^



คุณขวัญครับ
ผมนั่งอยู่ข้างคุณเสมอ


^^



Photobucket





Photobucket
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2553
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
5 พฤษภาคม 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Great_opal's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.