ถนน

ท่ามกลางทะเลทราย....
ผมได้เดินไปกลางทะเลทราย
มองไปทางไหนก็ไม่เห็นใคร

ทางซ้ายหรือขวากลายเป็นสิ่งไม่มีความหมาย
ทางเลือกต่างๆ ไม่ได้เป็นเส้นทาง ไม่ได้เป็นถนน
แต่มันเป็น.....
สิ่งที่มองเห็นจนสุดสายตา
มองไปทางไหนก็เห็น....... เหมือนเดิม

ถ้าเราลองหลับตาแล้วจินตนาการ
ถ้าเกิดโลกนี้ไม่มีถนนสักเส้น
ไม่มีทางสักทาง
เราไม่มีแผนที่ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับทางที่จะไป
ดั่งเช่นอยู่กลางทะเลทราย
ไม่เห็นแม้แต่รอยเท้าใคร

การที่เราสามารถไปไหนมาไหนได้โดยไม่หลงทาง
เราต้องอาศัยถนนหนทาง ที่มีคนทำไว้
คนที่เริ่มทำถนนหนทาง เป็นที่เริ่มบุกเบิก
ไปในที่ๆคนอื่นไม่เคยไป
กล้าที่จะลุยไปข้างหน้า เพื่อบุกเบิกทางใหม่

คนเราเกิดมา พร้อมทางเดินที่เต็มไปหมด
มีให้เลือกเยอะไปหมด
แต่บางเราก็อับจนหนทาง
“ไม่ใช่เพราะไม่เห็นทาง แต่เพราะเราไม่เปิดตามอง”

เราอาจจะต้องใช้มากกว่าขาเพื่อเดินไปข้างหน้า

ที่หมายหนึ่งที่
มีทางไปมากมาย
แต่ชอบที่จะหาทางที่ง่ายที่สุดและสั้นที่สุด
เพื่อจะได้ดูฉลาดและไม่เสียเปรียบ

ทำอะไรดีที่สุด ทำอะไรได้ประโยชน์ที่สุด
ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ไปทำอย่างนี้จะมีประโยชน์มากกว่ารึเปล่านะ
เพราะจนถึงวันนี้มีทางให้เราเลือกมากเกินไป
เราเลยคิดมากเกินไป...........

ทำไมเวลาเราตัดสินใจอย่างอื่นที่ไม่ได้ประกอบด้วยรัก
แต่เป็นการทำให้คนอื่นดู
ไม่ว่าจะเป็นงาน มานั่งเครียดว่า ต้องดีที่สุด หรือทำพอผ่านๆไม่ให้โดนว่า
เวลาผมทำงานผมบอกทุกๆคนเสมอว่า
“นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมคิดออกในเวลานี้”
ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดตลอดไป

เวลาเป็นเจ้านายเราจะไม่พอใจลูกน้อง
เวลาเป็นลูกน้องเราไม่พอใจเจ้านาย

สิ่งแตกต่างระหว่างการทำอะไรซักอย่าง
มันไม่ได้ประกอบด้วย ทางที่ดีที่สุด
แต่มันต้องประกอบด้วยรัก ด้วยความสุขที่จะทำ

ผมรู้ว่าเดินออกไปข้างนอกเดินทางนี้ ใกล้สุด ไปทางนี้ดีกว่า
แต่ผมเลือกที่จะไปอ้อมซักหน่อย เดินไปตามไหล่เขา
ต้องตื่นเช้าขึ้นเพื่อจะได้ไปให้ทันเวลา
ผมรักเวลาเดินชมนกชมไม้ แม้จะไกลหน่อย
ใช้เวลามากกว่า ก็ตื่นเช้าขึ้น
เพราะผมรักและมีความสุขที่จะทำ

งานที่อยู่ตรงหน้าคุณตอนนี้
คุณลองเล่นหูเล่นตาให้ความรักกับมันดู
อย่าไปคิดว่าทำให้ใครเขาดู ให้ใครตรวจสอบ
กลัวโดนว่าถ้าทำไม่ดี
ทำให้ดีที่สุดและลองรักมันดู

งานที่อยู่ตรงหน้าคุณตรงนี้ ลองรักมันดูมันจะได้ไม่เหงา
ผมเห็นกองเอกสารถูกย้ายไปย้ายมา เปลี่ยนคนทำ
ผมสงสารกองเอกสารจัง ผมเลยเอามาทำเองเลย
แค่ผมลองคิดดูว่าถ้าผมโดนรังเกียจโยนไปโยนมา
ผมคงเศร้า....... ถ้าผมเป็นกองเอกสาร

รักและทำในสิ่งที่เราเชื่อนะครับ
ไม่ได้ทำสิ่งที่รัก ก็รักสิ่งที่กำลังทำได้ครับ
ถนนเส้นนี้คุณขีดเขียนขึ้นเองได้
รักไม่ได้จำกัดแค่ที่ต้องตรงตามใจคุณ





...................พระจันทร์ของคุณ


Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2553 4:47:28 น. 5 comments
Counter : 406 Pageviews.

 
งงคะ


โดย: นักเคมี วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:06:12 น.  

 
เมารัก อิอิ


โดย: นักเคมี วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:06:39 น.  

 


โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:30:03 น.  

 
ใช่แล้ว รักงานที่เราทำ
ทุกวันนี้เหมือนไม่ใช่มาทำงาน มาทำอะไรสนุกๆมากกว่า
แล้วก็มีความสุขด้วย อิอิ


โดย: จีฟุน IP: 98.248.15.172 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:45:09 น.  

 
รักงานที่ทำอยู่ค่ะ

แต่มีอะไรหลายๆอย่าง ที่มันจะต้องเปลี่ยนแปลง


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:37:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Great_opal
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




โปรดจำไว้ว่า โลกนี้ไม่ได้มีคุณเพียงคนเดียว
ในโลกนี้.....
มีคนเหงาเป็นเพื่อนคุณมากมาย
และมีคนเศร้าเป็นเพื่อนคุณมากมาย

คุณไม่มีวันโดดเดี่ยวดายในโลกใบนี้....


^^


บทความและภาพถ่ายที่บล็อกนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์
ห้ามนำไปเผยแพร่ ดัดแปลง คัดลอก หรือนำบางตอนไปเผยแพร่
โดยไม่มีการขออนุญาตเจ้าของบล็อกก่อนนะครับ

^^



คุณขวัญครับ
ผมนั่งอยู่ข้างคุณเสมอ


^^



Photobucket





Photobucket
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
24 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Great_opal's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.