Group Blog All Blog
|
รักร้ายๆของนายจอมหยิ่ง ตอนที่ 13 เทียนขวัญค่อยๆลืมตาขึ้นพลางสอดส่ายสายตาไปรอบๆห้องทุกอย่างดูแปลกตาไป หมดและแล้วก็รีบผุดลุกนั่งตัวตรงขึ้นมาทันทีที่จำได้ว่าอะไรเป็นอะไรพลางนึก สงสัยว่า ปรเมษพาเธอมาที่ไหนกันแล้วเธอมานอนอยู่บนเตียงนี้ได้อย่างไรแล้วเขา หายไปไหน เอ้าตื่นแล้วเหรอคุณ นี่ถ้าไม่เจอกับตัวเองผมไม่รู้นะนี่ว่าคุณเป็นคนนอนขี้เซา ขนาดนี้ปรเมษเอ่ยล้ออีกฝ่ายอย่างอารมณ์ดีพลางส่งยิ้มด้วยสายตาเป็นประกาย ให้กับอีกฝ่ายที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดงที่โดนอีกฝ่ายล้อ นี่คุณไม่ต้องมาแกล้งฉันนะคุณพาฉันมาที่ไหนแล้วใครพาฉันมาที่ห้องนี้ หญิงสาวถามขึ้นเสียงสูงท่าทางโกรธอีกฝ่าย หลังจากตั้งสติได้ ที่นี่บ้านของผมและผมก็อุ้มคุณขึ้นมาเอง ชายหนุ่มตอบอย่างล้อๆพลางเอานิ้ว แข็งแรงชี้ที่หน้าอกตัวเอง นี่คุณ....คุณอุ้มฉันขึ้นมาบนนี้เหรอทำไมคุณไม่ปลุกฉัน แล้วทำไม... ผมปลุกคุณแล้วแต่คุณไม่ยอมตื่นเองผมก็เลยต้องอุ้มคุณขึ้นมาไงชายหนุ่ม อธิบายด้วยน้ำเสียงร่าเริงอย่างล้อๆอีกทำเอาอีกฝ่ายหน้าแดงขึ้นมาพลางรีบลุกขึ้น เดินก้มหน้าเพื่อจะเปิดประตูหนีเขาออกจากห้องนี้ไป เดี๋ยวก่อนเทียนขวัญคุณจะไปไหน ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น พลางรีบก้าวเท้ายาวๆ เดินมาขวางด้านหน้าอีกฝ่ายไว้ไม่ให้เดินหนี ทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งรีบถอยหลังออก ห่างจากอกกว้างทันที ฉันไม่อยากอยู่ในห้องนี้กับคุณฉันจะไปรอข้างนอก แล้วเราจะได้คุยกันและคุณก็ จะได้ไปส่งฉันกลับกรุงเทพฯไง หญิงสาวบอกเร็วๆพลางมองซ้ายมองขวาไปรอบๆ ห้องอย่างไม่วางใจอีกฝ่าย ไม่ล่ะเทียนขวัญผมยังไม่อยากคุยตอนนี้ผมเช็คกับคุณเจด้ามาแล้วว่าพรุ่งนี้คุณ ไม่มีงานที่ไหนคุณว่างทั้งวันเลย เพราะฉะนั้นเราจะคุยกันพรุ่งนี้เช้าแล้วบ่ายๆผม จะพาคุณกลับเองชายหนุ่มกล่าวเรียบๆพลางเดินเข้ามาใกล้กับหญิงสาวที่ตอนนี้ เริ่มมีสีหน้าเข้มขึ้นด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะทำตามที่เธอต้องการเลย ไม่ได้นะคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่ยอมฉันจะกลับกรุงเทพฯเดี๋ยวนี้หญิงสาว แหวขึ้นมาเสียงดัง พลางรีบวิ่งตรงไปยังโต๊ะหัวเตียง หยิบเอากุญแจรถของเธอเอง ที่ปรเมษวางไว้ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไปและรีบเดินจะออกจากห้องไปอีกครั้ง เดี๋ยวก่อนจะรีบไปไหน ทำไมคุณมันดื้อแบบนี้นะ ปรเมษเอ่ยขึ้นพลางรีบเดิน ตามมารวบเอวหญิงสาวไว้แน่น ก่อนที่อีกฝ่ายจะก้าวพ้นออกจากห้องไปและยังหัน ร่างบางให้มาเผชิญหน้ากันในระยะกระชั้นชิดนั้นพลางก้มหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้ ใบหน้างามของหญิงสาวเข้ามาอีกจนลมหายใจร้อนเป่ารดหน้าผากมนของอีกฝ่าย พร้อมทั้งยังแกล้งรัดอ้อมแขนแข็งแรงให้แน่นขึ้นไปอีกจนอกตูมเต่งของเทียนขวัญ แนบเข้าไปกับแผ่นอกกว้างที่เกือบเปลือยเปล่าของตนเองจนแทบไม่มีช่องว่างเหลือ เลยทำเอาเทียนขวัญตกใจ ตาเบิกกว้างหน้าเริ่มแดงขึ้นมาทันทีจนไม่กล้าสบตา กับสายตาคมที่มองมายังดวงตากลมโตของอีกฝ่ายจนเทียนขวัญต้องแกล้งก้มเสไป มองที่หน้าอกกว้างแทนซึ่งตอนนี้แผ่นอกกว้างเกือบเปล่าเปลือยของเขามันเริ่ม หายใจแรงขึ้นและเทียนขวัญก็เพิ่งตระหนักว่าอีกฝ่ายสวมเพียงเสื้อคลุมตัวเดียว เท่านั้นเธอรีบเอามือบางที่ยังมีกุญแจรถของเธออยู่ในนั้น พยายามดันอกกว้างออก ไปแต่มันก็ไม่ได้ผลกลับถูกชายหนุ่มรัดแน่นขึ้นไปอีก ผมว่าจะไม่ทำอะไรคุณแล้วนะแต่คุณมันดื้อเทียนขวัญต้องโดนลงโทษแบบนี้ ชายหนุ่มบอกเสียงเน้นหนักพลางปรายตาไปมองปากอิ่มเต็มของอีกฝ่ายที่กำลังเริ่ม สั่นเพราะกลัวเขา ไม่นะอย่า... ยังไม่ทันที่เทียนขวัญจะพูดจบปากร้อนๆของชายหนุ่มก็ประกบเข้ากับปากของหญิง สาวทันทีเขาจูบบดขยี้จนพอใจทำเอาอีกฝ่ายเริ่มยืนไม่อยู่ตัวอ่อนโอนเอนไปมา ชายหนุ่มจึงก้มลงช้อนอุ้มอีกฝ่ายเดินไปวางลงบนเตียงนุ่มโดยมีร่างหนาเอนตามทับ ร่างบางและกอดอีกฝ่ายไว้ด้านล่างไม่ยอมให้ดิ้นหนีไปไหนได้เขาใช้มือข้างหนึ่งจับ มือบางและดึงกุญแจออกไปวางไว้และก็รวบมือทั้งสองข้างไปวางไว้เหนือศีรษะและ ใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามหน้าท้องเนียนและต้นขาสวยพร้อมกับก้มลงจูบปากอิ่ม เต็มของหญิงสาวอีกครั้งคราวนี้มันเริ่มดูดดื่มราวกับเขาพร้อมที่จะกลืนกินหญิงสาว และก็สูบเอาลมหายใจของเธอไปหมดเลย ทำให้เทียนขวัญเริ่มกลัวขึ้นมาอีก พยายามสะบัดหน้าหนีและเอามือบางจับมืออีกฝ่ายที่กำลังพยายามแกะกระดุมเสื้อ เชิ้ตสีอ่อนและพยายามดึงสาบเสื้อของเธอให้แยกออกจากกันเอาไว้แน่นก่อนที่มือ แข็งแรงนั้นจะล้วงเข้าไปถึงข้างใน คุณปรเมษปล่อยฉันเถอะนะคะ อย่าทำอะไรฉันเลยฉันกลัว เทียนขวัญเอ่ยขึ้น ขอร้องเสียงสั่นอย่างกลัวๆ ทำเอาอีกฝ่ายได้สติ นิ่งแต่ยังไม่ยอมขยับร่างหนาออก ห่าง ก็ได้ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่หนีกลับกรุงเทพฯก่อนและพรุ่งนี้เราก็จะคุยกัน ดีๆโอเคไหม ชายหนุ่มถามเสียงเบาพลางใช้นิ้วแข็งแรงเขี่ยริมฝีปากอิ่มของอีก ฝ่ายไปมาเบาๆโดยที่ร่างแข็งแรงก็ยังคงทาบทับร่างบางอยู่อย่างนั้น โอเคค่ะฉันสัญญา ฉันจะไม่... ปรเมษใช้นิ้วแตะที่ปากของอีกฝ่ายห้ามไม่ให้พูดอะไรขึ้นมาอีกแล้วก็ก้มลงจูบที่ปาก นั้นหนักๆก่อนที่ชายหนุ่มจะดีดตัวถอยห่างออกมาจากร่างบางที่กำลังสั่นเพราะกลัว เขาอยู่บนเตียงนุ่มนั่น งั้นคุณไปอาบน้ำนะ ผมจะไปทำอาหารรอข้างล่างมีเสื้อคลุมและผ้าเช็ดตัวอยู่ใน นั้นชายหนุ่มบอกเสียงเบาพลางชี้มือไปที่ตู้เสื้อผ้าด้านข้างเตียง ขณะที่กำลัง พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ทำอะไรมากไปกว่านี้และก็รีบสาวเท้ายาวๆเดินหัน หลังออกจากห้องไปปล่อยให้เทียนขวัญใช้มือสั่นดึงเสื้อผ้าให้เข้าที่เรียบร้อยและเดิน ไปเปิดตู้เสื้อผ้าใบนั้น รีบหยิบของและก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำด้านในตามที่เขา บอกโดยดี
มาสิคุณผมทำไข่เจียวและผัดคะน้าน้ำมันหอยคงกินได้นะ คุณหิวแล้วใช่ไหม ปรเมษเอ่ยขึ้นเสียงสดใสเมื่อเห็นหญิงสาวในเสื้อผ้าชุดเดิมมายืนเก้ๆกังๆด้วย ความเขินอาย อยู่ใกล้ๆกับโต๊ะอาหารเล็กๆที่มีจานอาหารวางไว้เรียบร้อยแล้ว ค่ะฉันหิวแล้ว หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มเก้อๆแต่ยังไม่ยอมขยับมานั่งที่โต๊ะ มาผมตักข้าวให้นะ จะได้รีบกินและก็นอนมันดึกมากแล้ว ชายหนุ่มเดินไปฉวย มือบางและก็ดึงให้เดินตามลงไปนั่งที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกันและก็ตักข้าวใส่จานให้กับ หญิงสาวและตัวเองโดยที่ต่างฝ่ายต่างก็ตั้งใจกินอาหารจนหมดอย่างรวดเร็ว เพราะต่างคนต่างหิวมากเช่นกัน
คุณจะนอนที่ไหนอย่าบอกนะว่าจะนอนในห้องนี้เทียนขวัญเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีกังวล หลังจากที่ปรเมษเดินตามเข้าห้องนอนมา ก็ใช่น่ะสิครับ ผมมีกุญแจเปิดเข้าได้แค่ห้องนี้นี่ครับแม่บ้านผมก็ไปนอนแล้ว ปรเมษบอกอีกฝ่ายเสียงสดใสไม่มีท่าทีเดือดร้อนเหมือนอีกฝ่าย ที่เริ่มมีท่าทางกังวล ขึ้นมาอีกแล้ว คุณก็ไปปลุกเอากุญแจกับแม่บ้านสิคะฉันจะไปนอนห้องอื่นเอง นะ หญิงสาว เอ่ยขึ้นอีกยังไม่หายกังวล เทียนขวัญผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณวันนี้ผมเหนื่อยมากไม่มีแรงทำอะไร คุณอีกแล้วอยากนอนแล้ว ยกเว้นแต่ว่าคุณจะจับไข้ขึ้นมาอีกผมคงต้อง..... นี่คุณไม่ต้องมาพูดนะ ไม่งั้นฉันจะไปปลุกแม่บ้านของคุณขอกุญแจห้องอื่นเอง เทียนขวัญแหวขึ้นเสียงดังเพื่อกลบเกลื่อนความเขินที่เค้าพูดเตือนความจำ ถึงเรื่อง ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอทำเอาอีกฝ่ายยืนยิ้มตาเป็นประกายอย่างมีความสุขจน น่าหมั่นไส้อยู่กลางห้องนั้น ฉันจะนอนแล้วคุณนอนข้างล่างนั่นเองนะเพราะคุณไม่ไปเอากุญแจมาเปิดห้อง อื่นเอง เทียนขวัญบอกเสียงเข้มทั้งๆที่หน้ายังแดงด้วยความอายไม่หายเลย ไม่เป็นไรผมนอนที่ไหนก็ได้ขอให้มีคุณอยู่ใกล้ๆก็พอ ชายหนุ่มยังไม่ยอมหยุด พูดล้ออีกฝ่ายขึ้นมาอีกจนโดนหญิงสาวขว้างด้วยหมอนใบใหญ่จนชายหนุ่มต้องรีบ เอามือคว้าหมอนมากอดไว้และสาวเท้ายาวเดินไปเปิดเอาที่นอนสำรองเล็กๆมาปู และก็ล้มตัวลงนอนที่ข้างเตียงของเขาที่ตอนนี้มีเทียนขวัญพยายามนอนหลับตา หันหลังให้เขาอยู่ ผมพูดจริงๆนะเทียนขวัญผมมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆคุณจริงๆ ปรเมษบอกยิ้มๆ และก็หลับตาลงอย่างมีความสุขโดยที่อีกฝายก็นอนยิ้มอยู่บนเตียงและก็ผล็อยหลับ ไปเพราะความเหนื่อยล้าเช่นกัน จบตอนค่ะ ติดตามตอนต่อไปเร็วๆนี้นะคะ
|
เรไรไอด้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] บ้านเกิด ยโสธร ส่วนเมืองนอน อเมริกา งานประจำคือแม่ของลูก คติประจำใจ : ขาดเธอ ใช่ว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ ขาดเธอ ใช่ว่าฉันจะตาย ก็แค่ "เสียดาย" เวลา Friends Blog
Link |
||||||||||||
หลังจากปล่อยบล็อกทิ้งร้างไปสองปี