ผมยืนอยู่หน้าออฟฟิศกับรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง ในความมืดความเงียบงัน เราเฝ้ารอทีมงานที่เหลือที่กำลังเดินทางมารวมพลกันที่ออฟฟิศ

06.30 a.m. ล้อหมุน มุ่งหน้าสู่ตำบลบางตะบูน อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี ระหว่างการเดินทาง เราได้ทำความรู้จักซึ่งกันและกัน พูดคุย ยิ้มแย้ม เล่นมุข หัวเราะ แซวกันสนุกสนาน จนกระทั่งเราเดินทางถึงท่าเรือจุดหมายของเรา

10.30 a.m. เราลอยลำอยู่กลางทะเลอ่าวไทย ห่างจากฝั่งประมาณ 30 กิโลเมตร มีเสียงดังจากวิทยุในเรือว่า "หน้าตรง 300 เมตร" ครั้งแรกที่ได้ยิน ผมยังตั้งตัวไม่ติดว่ามันคือยังไร ยังงงและสับสน จนกระทั่งทีมลีดเดอร์ตะโกนว่า "ขึ้นแล้วๆ" ผมตื่นเต้นกับเสียงนั้นมาก จึงรีบออกมาหน้าเรือ เรือแล่นไปสักพัก ก็ชะลอลงใช้ความเร็วต่ำ จากนั้นก็ลอยลำอยู่นิ่งๆ แล้วทันใดนั้น บางสิ่งก็ปรากฎให้ผมเห็นอยู่ตรงหน้าเรือของเราไม่ห่างไกลมากนักขนาดที่สามารถใช้กล้องจากมือถือถ่ายได้ สิ่งที่ผมเห็นนั้น เป็นสามเหลี่ยมยาวๆสีดำ ค่อยโผล่ขึ้นจากผิวน้ำ แล้วมันก็เปิดออกให้เห็นภายใน สันกลางหัวสามสันสีดำขลับมันวาวด้วยน้ำทะเลกระทบกับแสงแดด แล้วเจ้าสามเหลี่ยมนั้นก็หุบลง เผยให้เห็นร่องใต้คางสีชมพูสดใสที่สวยงามอย่างธรรมชาติสรรสร้างขึ้นมา เจ้าสามเหลี่ยมนั่นลงไปแล้ว แต่ก็มีบางสิ่งขึ้นมาบนผิวน้ำอีกครั้ง ท่อนสีดำยักษ์ใหญ่คล้ายเรือดำน้ำที่สามารถส่งละอองน้ำให้พุ่งสูงขึ้นไปในอากาศ "ฟู่!!!!!!!!!" เสียงดังลั่นพร้อมกลิ่นคาวปลาที่ลอยมาในอากาศ และทันทีที่สิ้นเสียงผมก็ได้เห็นครีบหลังโค้งงอได้รูปโผล่ขึ้นมา และค่อยๆหายไปในใต้ท้องทะเลแห่งนั้น.. .

เขาอยู่ที่นั่น