Group Blog All Blog
|
[fics]Lover *** Shinhwa's fic ตอนที่ 2 ตอนที่ 2 จอนจินถึงกับอึ้งไปชั่วขณะมารู้สึกตัวเมื่อริมฝีปากบางได้รูปของซอนมีแตะกับริมฝีปากเขา ซอนมีพยายามใช้ลิ้นของเธอซอกซอนเข้าไปในปากของจอนจินหวังให้ฝ่ายชายรับรสจูบจากเธอแต่จอนจินกลับตัดสินใจผลักไสเธอออก นี่เธอกำลังทำบ้าอะไร หา ซอนมี เธอรู้ตัวหรือเปล่า จอนจินตะคอกใส่ผู้หญิงกำลังมองหน้าเขาอย่างวิงวอนตรงหน้า ฉันรู้ตัวดีค่ะ ไม่ เธอเมา ดึกแล้วนอนเถอะเลิกคิดไร้สาระได้แล้ว จอนจินพูดแกมสั่งแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ซอนมีได้แต่นอนฟูมฟายร้องไห้สังเวชตัวเองอยู่บนเตียง เจ้าของห้องใช้ห้องน้ำเป็นที่ดับอารมณ์ด้านมืดของเขา แม้ว่าเขาจะรักเธอและปารถนาเธอเพียงใดแต่ก็จะต้องไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้ แค่ความสงสารที่เธอมีให้เขารู้ดี จอนจอนยืนก้มหน้าใต้ฝักบัวปล่อยให้ความคิดต่างๆครอบงำจิตใจท่ามกลางสายน้ำที่เขาต้องการให้มันไหลลงมาช่วยดับอารมณ์ของชายหนุ่มที่พลุ่งพล่านในตัวเขาให้หมดสิ้น --------------------------------------------- ซอนมีตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการมึนศรีษะของคนเมาค้างพร้อมกับคอที่แห้งผากทำให้ต้องเดินออกมาหาน้ำเย็นๆดื่มก่อนที่จะกลับเข้ามาอาบน้ำ พลันสายตาเธอเหลือบไปเห็นจอนจินนอนหลับที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ของห้องนั่งเล่น ซอนมีอดไม่ได้เธอจะเดินไปหยุดจ้องมองผู้ชายที่กังหลับตรงหน้า เธอยังจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ดีแม้เธอจะดื่มหนักก็ตาม สาวน้อยผู้มีอดีตเป็นเครื่องเตือนใจมองจอนจินอย่างนึกสงสาร เขาไม่น่ามารักคนอย่างฉัน และฉันเองก็คงจะทำใจให้รักพี่ไม่ได้เช่นกัน สิ่งเดียวที่ฉันให้ได้คือความสงสารบางเสี้ยวของหัวใจที่ฉันมีให้พี่เพราะฉันเห็นแก่ตัวเกินไป เห็นแก่ตัวที่จะใช้ความสงสารของฉันทำให้พี่ไม่สามารถจากฉันไป เพราะฉันจะไม่มีวันโดนทิ้งแต่ฉันจะต้องเป็นคนที่เป็นฝ่ายทอดทิ้งเท่านั้นไม่ใช่ผู้ถูกกระทำ 8 โมงเช้าแล้วค่ะ ซอนมีแสร้งเอ่ยเรียกเมื่อเห็นจอนจินขยับตัว จอนจินลืมตาแต่ยังมีท่าทีงัวเงียมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าและยิ้มให้ก่อนจะตอบรับ คิดว่าพี่จะไปทำงานละซิถึงเดินมาปลุกนะ เด็กโง่ วันนี้พี่ไม่เข้าออฟฟิตจ๊ะ จอนจินยังพูดเล่นกับซอนมีเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจะทานอาหารเช้ากับพี่ก่อนไปมั๊ย เดี๋ยวพี่ทำเผื่อ ไม่ค่ะ ฉันแค่ออกมาหาน้ำเย็นๆดื่ม แล้วจะเข้าไปอาบน้ำ ค่อยกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะเข้าไปที่โรงแรมนะคะ ปกติเธอไม่เข้าไปดูงานวันเสาร์ไม่ใช่เหรอ มีอะไรหรือเปล่า จอนจินเดินมายื่นแก้วน้ำให้ซอนมีที่ยังยืนอยู่หน้าโซฟา อยากจะเข้าไปดูเอกสารและคุยเรื่องรายละเอียดของการบริหารงานในบริษัทเดอะสตาร์ เอนเตอร์เทนเมนท์กับคุณคิมฝ่ายกฎหมายนะค่ะ ตกลงแผนซื้อหุ้นของเดอะสตาร์เจ้าริคมันเห็นด้วยงั้นเหรอ ค่ะ พี่ชายบอกว่าถือว่าเดอะสตาร์เป็นของขวัญวันเกิดปีนี้ของฉันค่ะ ซอนมียิ้มตอบจินอย่างมีเลศนัย ถ้าเป็นพี่ก็คงทำเหมือนเจ้าริคเหมือนกันเพราะบริษัทนี้ที่ต้องเจอปัญหาเพราะการบริหารไม่ดีทั้งที่นักร้องในสังกัดและดาราแต่ละคนถือว่าได้รับควานิยมทั้งนั้น เกือบลืม ! จอนจินพูดพลางเดินไปที่ลิ้นชักชั้นวางโทรทัศน์หยิบตลับซีดีเพลงมายื่นให้ซอนมี นี่ ซีดีที่เธอฝากซื้อจากญี่ปุ่น ขอบคุณค่ะ ซอนมี รับซีดีมาอ่านหน้าปก Ji Sung 1st Japanese Album ถ้าการเข้าเทคโอเวอร์สำเร็จ เธอก็จะได้เป็นเจ้านายของศิลปินคนนี้นะซิ ได้ทำงานร่วมกับศิลปินคนโปรดน่าจะสนุกและมีความสุขนะ ค่ะ ฉันก็หวังอย่างนั้นเหมือนกัน ขอตัวอาบน้ำก่อนนะคะ ซอนมีตอบรับแล้วขอตัวเข้าไปอาบน้ำในห้องของจอนจิน .. ติ๊ง ต่อง !!!! เสียงออดที่หน้าประตูห้องดัง จอนจินถึงกับตกใจเพราะเขารุ้ดีว่าใครเป็นคนมากดออดทำให้เจ้าตัวต้องรีบเดินเข้าไปเคาะประตูห้องน้ำบอกซอนมีว่าอย่าเพิ่งออกมาจากห้องเขาเพราะเอริคมาโดยจอนจินแนะนำให้เธอออกมาจากห้องหลังจากเขาและพี่ชายของเธอออกไปแล้วประมาณ 15 นาทีจากนั้นก็รีบเดินออกมาเปิดประตูให้กับเพื่อนรัก ทำไมนายเปิดช้าจัง อ้าว ! ยังไม่แต่งตัวอีก เอริคถาม ไอ้บ้าฉันเพิ่งตื่นนะซิ โทษทีเมื่อคืนนอนดึกนะรอเดี๋ยวนะขอเวลาสัก 20 นาที จอนจินพูดจบก็เดินหายเข้าไปในห้องของตัวเองปล่อยให้เอริคเพลิดเพลินกับการดูเกมบาสเก็ตบอลที่เขาชอบเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอเพื่อน ขณะที่จอนจินเข้ามาอาบน้ำและแต่งตัวในห้องน้ำส่วนซอนมีเองก็นั่งเงียบอยู่บนเตียงจนกระทั่งจอนจินแต่งตัวเสร็จออกมาหยิบนาฬิกาข้อมือที่โต๊ะวางโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปบอกกับซอนมีก่อนห้องจากห้อง ตกลงเธอจะไม่ไปจริงๆเหรอ ค่ะ ซอนมีตอบเสียงเบา . . . เมื่อคืนนายไปฉลองวันเกิดกับซอนมีหรือเปล่า เอริคถามขณะลุกขึ้นมาสวมรองเท้า อืม จอนจินตอบรับก่อนจะเดินนำเอริคออกจากห้องไป ทิ้งให้ซอนมีที่ได้ยินทุกคำพูดของพี่ชายกับความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจ ---------------------------- เอริคขับรถพาจอนจินมายังสุสานของพ่อและแม่เขา ทุกปีเอริคจะมาเคารพหลุมฝังศพกับจอนจินเพื่อนรักที่เขาสามารถพึ่งและไว้ใจได้มากที่สุด 4 ปีก่อน 16 กรกฎาคมเป็นวันเกิดของลูกสาวสุดที่รักของตระกูล มุน ตอนนั้นเขายังเรียนอยู่ที่อเมริกาและคิดว่าไม่อยากจะกลับมาใช้ชีวิตยังแดนกิมจิบ้านเกิด แต่เพราะโทรศัพท์กลางดึกในคืนวันนั้น จากจอนโทรมาบอกข่าวช็อคให้กับเขาว่าพ่อและแม่ของเขาเกิดอุบัติเหตุ พ่อเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ ขณะที่แม่เลี้ยงอยู่ในอาการโคม่า เขารีบเดินทางกลับมาเกาหลีทันทีในคืนนั้น จึงได้ทราบจากจอนจินว่าพ่อกับแม่เขาขับรถออกไปตามหาซอนมีที่ไม่ได้กลับบ้านทั้งคืน ทั้งๆที่เป็นวันเกิดของซอนมีแท้ๆ แต่เพราะฝนตกทำให้ถนนลื่นและน่าจะเป็นความรีบร้อนของพ่อที่ขับรถเร็วจะรถเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ตอนนั้นซอนมีเดินทางมาถึงโรงพยาบาลหลังเขาเสียอีก แต่เขาดีว่าน้องสาวนั้นเสียใจกับการจากไปของพ่อแม่มากแค่ไหนและพร่ำแต่พูดคำว่าขอโทษตลอดระหว่างงานศพ ไม่ใช่ ผ่านมา 4 ปีแล้วนะ แต่ซอนมียังทำใจไม่ได้เลย จอนจินเอ่ยลอยๆเพื่อสยบความเงียบระหว่างทางไปสุสานแต่กลับไม่มีเสียงตอบจากเอริค ไม่ใช่ซอนมีคนเดียวหรอกที่ยังทำใจไม่ได้ ฉันก็เหมือนกันยังทำใจกับการยอมรับความจริงไม่ได้เช่นกัน เอริคได้แต่ตอบจอนจินอยู่ในใจ ทำไมนายไม่ลองโทรชวนซอนมีอีกครั้งละ จอนจินยังไม่ละความพยายามที่จะให้เพื่อนรักได้พูดอะไรออกมาบ้าง ฉันไม่อยากบังคับใคร นายทำตัวไม่สมกับเป็นพี่ชายเลยนะ เหลือกันสองคนพี่น้องแล้วนะ ใช่ ฉันทำตัวไม่เหมาะสมที่จะเป็นพี่ชายเขาหรอก เอริคกล่าวและยิ้มเยาะที่มุมปากเหมือนสังเวชตัวเอง ทำให้จอนจินรู้ดีว่าเพื่อนนั้นอยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากจะคุยเรื่องอะไรทั้งสิ้นจึงปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำจนกระทั่งรถบีเอ็มบลิวซีดานซีรี่ส์ 5 สีดำ เลี้ยวซ้ายเข้ามายังถนนที่ตรงไปยังสุสานของผู้มีอันจะกินซึ่งตลอดสองข้างทางมองเห็นดอกมูกุงฮวาบานสะพรั่งตลอดแนว ---------------------------------------- ก๊อก ก๊อก คุณซอนมีค่ะ ท่านประธานเชิญที่ห้องค่ะ ขอบใจจ๊ะ ซอนมียิ้มตอบให้กับเลขาก่อนจะลุกไปหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี . . ซอนมี พร้อมแล้วค่ะ น้องสาวเดินมาเข้ามาในห้องเอริคไม่เคาะประตูก่อนเหมือนเช่นเคยด้วยความดีใจจนลืมตัว เอริคที่กำลังยืนหันหลังสองมือซุกในกระเป๋ากางเกงมองไปผ่านกระจกบานโตไปยังวิวเบื้องล่างของห้องทำงานชั้นที่ 22 ของโรงแรมอย่างไร้จุดหมายหันกลับมามองเจ้าของเสียงที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานเขา พี่จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้าของเดอะสตาร์ที่เธอจะต้องร่วมทำงานกับเขาก่อนที่พี่จะจ้าง CEO มาช่วยเธออีกแรงแม้เธอจะมีประสบกาณ์บริหารมาแล้วแต่ธุรกิจบันเทิงถือว่ายังใหม่สำหรับเราพี่จึงอยากได้คนที่เก่งบริหารด้านนี้มาช่วย แถมมีคุณ ชิน เฮ ซองเป็นที่ปรึกษาคิดว่าน่าจะไปได้สวย ค่ะ แต่จริงๆพี่ไม่เห็นจะต้องให้ตาเฮ ซองนั่นมาช่วยเลยนี่ค่ะ ในเมื่อมีหุ้นอยู่แค่นิดเดียว เขารักบริษัทที่ครอบครัวเขาสร้างมาและพี่ก็เห็นว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจในตัวศิลปินในสังกัดเพียงแต่ไม่เก่งเรื่องบริหารจัดการเท่านั้น ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่เห็นควร ซอนมีเดินเข้าไปหยิบเสื้อสูทอยู่ด้านหลังเก้าอี้ทำงานแล้วทำท่าจะสวมให้พี่ชายแต่โดนเอริคดึงเสื้อสูทราคาแพงไปจากมือ ขอบใจ พี่สวมเอง เอริคคว้าเสื้อสูทมาสวมก่อนจะเดินนำน้องสาวออกไป ซอนมีเดินตามพี่ชายพร้อมกับคิดในใจว่า 4 ปีที่รอคอยของเธอกำลังจะมาถึง เธอจะได้ล้างแค้นคนที่ทิ้งเธอไป ในขณะที่เอริคที่หลังจากเดินเข้ามาในลิฟท์ก็ก้มหน้าเงียบเพราะในใจเขากำลังคิดว่าเวลาแห่งความยุ่งยากสำหรับเขากำลังจะเกิดขึ้นแล้ว..... โปรดติดตามตอนต่อไป
|
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [