Jerry's word

Create Your Own



copy มาจาก Blog ของ Penny อีกทีจ้า อ่านแล้วรู้เลยว่าทำมัยเราถึงได้รักเขาได้ขนาดนี้ อิอิ

คำแปลโดย peemeepu @ welovejerry.com

^_^ “ในใจของผม แฟนๆ ถือว่ายิ่งใหญ่มากๆ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอ ผมคิดว่าผมคงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก ผมอาจจะไปเป็นบ๋อยหรือทำอะไรก็ว่าไป ผมมองพวกเธอเป็นเหมือนเพื่อน ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน..."
“หลายคนเข้าใจเหตุเข้าใจผล ไม่ใช่เป็นแค่พวกบ้าดาราทั่วๆ ไป บางคนเป็นถึงหัวหน้า บางคนเป็นแม่ พวกเธอดูความสามารถดูการกระทำของผมจริงๆ ผมไม่สามารถทำอะไรแบบขอไปที ผมต้องไม่ทำให้พวกเธอผิดหวังในตัวผม บทความบางอันที่พวกเธอเขียนทำให้ผมซาบซึ้งใจมาก พวกเธอแสดงความคิดเห็นต่อผมด้วยความจริงใจ ไม่ใช่เพียงแค่พูดจาให้ไพเราะแค่เปลือกนอกเท่านั้น สิ่งเหล่านี้กลายเป็นขุมพลังสำหรับผม บางครั้งทำงานแล้วเจอแรงกดดันหรือได้ยินได้ฟังข่าวในแง่ลบ พอได้อ่านสิ่งเหล่านี้แล้วก็ทำให้ผมเต็มเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่นที่จะเผชิญหน้ากับนักข่าว”

“ทุกคนต่างคิดว่าผมเป็น IDOL แน่นอนว่าผมคงต้องยอมรับว่าเพราะรูปลักษณ์ภายนอกของผมทำให้ผู้คนสนใจ แต่ผมก็รู้สึกมาโดยตลอดว่าถ้าจะอาศัยเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก เพียงสองสามปีก็ต้องถูกแทนที่แล้ว ผมหวังว่าในปีนึงจะมีเวลาสัก 2-3 เดือนที่ผมได้สร้างเสริมพลังให้กับตัวเอง ..... เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น แต่ผมต้องการทำให้ทุกคนรู้สึกว่าผมกำลังมุ่งมั่นพากเพียร เพื่อตัวเอง และเพื่อคนมากมายที่ให้การสนับสนุนผม ผมหวังว่าเวลาที่แฟนๆ เอ่ยชื่อของผมออกมานั้น พวกเค้าจะรู้สึกภาคภูมิมีเกียรติ”

“ผมเป็นคนไม่มีความเชื่อมั่น เวลานักข่าวเข้าใจผิดในตัวผม ผมจะแคร์มากๆ" "ช่วงก่อน งานผมเยอะมากๆ คิดจะถอนตัวออกไปจริงๆ เพราะว่าแรงกดดันมากเหลือเกิน คิดเสมอว่ามุมานะตั้งเท่าไหร่ ทำไมหนังสือพิมพ์ถึงได้เขียนเป็นเรื่องไม่ดีไปเสียหมด จริงๆ แล้ว ตัวเองทำผิดอะไรเหรอ?? ผมบอกกับบริษัทว่าผมต้องการใคร่ครวญเส้นทางข้างหน้าของผม ดังนั้น จึงพักผ่อนระยะนึง”
“บางครั้ง ความคิดของผมก็สุดขั้วมาก ยามที่ได้รับความเจ็บช้ำ ก็จะคิดว่า พอแล้ว โดยเฉพาะเวลาทำเรื่องบางอย่างอย่างเต็มความสามารถ แต่ก็ไม่ได้รับการยอมรับ คนอื่นยังไปพูดจาไม่ดีลับหลังทำร้ายผมด้วย ผมเจ็บปวดมาก ผมก็มีนิสัยเด็กๆ อยู่ ตอนนี้ 26 ขวบแล้ว ทำไมถึงยังเด็กอยู่นะ ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”

“ความคิดของผมค่อนข้างง่ายๆ ไม่ซับซ้อน จากเล็กจนโต เวลาทำอะไรก็ตามจะคิดว่าขอเพียงแค่ตั้งใจพยายาม ทุกคนก็น่าจะมองเห็นเอง พอเข้าวงการบันเทิงแล้ว สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือว่าผมไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง...ผมคิดว่าขอเพียงแค่รับผิดชอบกับงานของตัวเอง ผมก็ไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นแล้ว ต่อมาผมถึงได้พบว่านั่นเป็นความคิดที่ผิด ถ้าผมทำอย่างนั้น ผมจะไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ตลอดไป เพราะในวงการบันเทิงนอกจากต้องมีพละกำลังแล้ว หลายครั้งหลายคราวท่าทีของคนในสังคมยังเป็นตัวตัดสินว่าคุณจะก้าวเดินต่อไปในอาชีพนี้ได้อีกหรือไม่ ถ้าคุณไม่สามารถทำให้นักข่าวมีทัศนะที่ดีต่อคุณ ผู้คนก็จะไม่ยอมรับคุณตลอดไป”
“ผมค่อยๆ ปรับตัวบ้างแล้ว ค่อนข้างยิ้มกับคนอื่นแล้ว ที่ผมเปลี่ยนไม่ใช่เพราะคิดว่าเมื่อก่อนตัวเองทำไม่ถูก แต่เพราะสภาพแวดล้อมแบบนี้ไม่อาจจะยอมรับเหยียนเฉิงซวี่คนก่อนได้ - - - - มีคำพูดอะไรก็พูดออกมา เป็นคนตรงคนหนึ่ง สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงทั้งหมด..."

“ผมเริ่มทำงานมาตั้งแต่ตอนเรียนชั้น ป. 5 แต่คนรอบตัวผมต่างก็ดีกับผมมากๆ ผมมองไม่เห็นภาพความเป็นจริงในสังคมและความน่ากลัวของมนุษย์ หลังจากเข้าวงการบันเทิงแล้ว ผมจึงรู้สึกว่า ผม........พูดให้น่าฟังซักนิดก็ต้องบอกว่าไร้เดียงสา หากพูดน่าเกลียดซักนิดก็ต้องว่าผมโง่ คนที่เถรตรงเกินไปจะได้รับความเจ็บปวดง่ายๆ สองสามปีมานี้ผมเห็นอะไรมามากมาย วงการบันเทิงเป็นสภาพสังคมที่เป็นจริง ทำให้ผมเติบโตเร็ว ผมกลัวที่สุดว่าคนอื่นจะดีกับผม เพราะผมจะซาบซึ้งใจง่ายๆ ตอนนี้ ผมค่อนข้างมองคนเป็นแล้ว หลายคนบอกว่าผมเปลี่ยนไปแล้ว ตุ้ยอา! ผมไม่อยากเจ็บปวดอีก”

^_^ “ขอเพียงแค่มาสัมภาษณ์ด้วยความจริงใจ ผมก็ยินดีให้ความร่วมมือ เหมือนพวกเราตอนนี้ไงล่ะ ผมรู้ตัวว่าผมพูดออกมาเยอะมากแล้ว บางครั้งผมก็ไม่อยากจะพูดมาก เพราะว่ามีนักข่าวบางคนไม่ว่าผมจะพูดอะไรก็ตาม เค้ามีวิธีการของเค้าในใจอยู่แล้ว พอเห็นผมก็คิดที่จะสำแดงอานุภาพออกมา ผมอึดอัดใจมากนะ! รู้สึกว่าต้องเหน็ดเหนื่อยกับการให้สัมภาษณ์ แต่สุดท้ายก็เขียนข่าวในแง่ลบออกมาทั้งนั้น ดังนั้น ควรที่จะจับตามองว่านักข่าวพวกนั้นทำงานด้วยความจริงใจหรือไม่?”
บางทีอาจจะเตรียมการสัมภาษณ์ไว้สิบแห่ง สุดท้ายออกมามี 8 แห่งที่ออกมาแย่ ด่าว่าผม ถ้างั้นผมยอมที่จะให้สัมภาษณ์เพียงแค่สองแห่งดีกว่า ผมทำให้ดี ทุกคนก็สบายใจ แล้วทำไมผมต้องทำเยอะแยะด้วยล่ะ ยิ่งพูดก็ยิ่งผิด? อย่างที่บอกว่ายิ่งผมทำยิ่งมากเท่าไหร่ก็เพื่อต้องการให้ทุกคนยอมรับผม แต่ทำไมสุดท้ายทุกคนยังตั้งแง่ว่าผมทำได้ไม่ดี?”

“ถ้าตอนนั้นผมตั้งหน้าตั้งใจจะโกยเงินอย่างเดียว ตอนนี้ ผมคงจะออกอัลบั้มเพลงไปแล้ว 3-4 แผ่น ออกอัลบั้มภาพอีก 2-3 เล่ม ถ่ายหนังซัก 2-3 เรื่อง แต่ผมไม่คิดว่าการทำอย่างนั้นจะทำให้ผมมีความสุขนักหรอก”
"...ตอนนี้ ออกรายการใดรายการหนึ่ง สุดท้ายก็อาจจะถูกแพร่ออกไปทั่วเอเชีย - - - ไต้หวัน ฮ่องกง จีน ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ มาเลเซีย อินโดนีเชีย ไทย น่ากลัวมากๆ (น่าจะหมายถึง แรงมากๆ – ผู้แปล) เพียงแค่แป๊บเดียว คนมากมายก็จับตาดูผมอยู่ ผมคิดว่าตัวเองควรจะต้องเป็นแบบอย่างที่ดี ทำให้ทุกคนรู้ว่าผมไม่ได้แค่ต้องการกอบโกยเงินทองเท่านั้น”

“อัลบั้มของผมน่ะเหรอ - - - ความจริงก็ 2 ปีกว่าแล้วนะ เดิมทีผมต้องออกอัลบั้มก่อนเลย ทำไมถึงไม่ออกเลยน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าความคิดทางตรรกะของผมบอกว่าผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็น IDOL ถ้าหากเป็น IDOL ช่วงที่กำลังฮอทสุดๆ สามารถกอบโกยเงินทองก็ต้องรีบออกผลงานของตัวเองให้มากๆ แต่ผมไม่อยากที่ว่าอีกหน่อยพอมองสิ่งที่ตัวเองทำ แล้วเกิดความรู้สึก “หึ...” เค้าแสดงท่าทางเหมือนกับผิดหวังให้เห็น “ผมทราบว่าจริงๆ แล้วแบบนี้ถือว่าค่อนข้างอันตราย แต่ผมอยากพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ผมไม่ได้อยากเป็น IDOL แต่ผมไม่อยากเพียงแค่พูดๆ ออกมาเท่านั้น แต่ต้องใช้การกระทำพิสูจน์

“ผมรู้ความสามารถของตัวเองในตอนนี้ บทบาทในหนังใกล้เคียงกับอุปนิสัยบางอย่างของผม ในแง่การแสดง ผมยังอยู่ในย่างก้าวของการเรียนรู้ ไม่กล้าที่จู่ๆ ก็แสดงบทบาทที่ยากๆ เพราะผมเชื่อว่าผลลัพธ์ที่ออกมาต้องไม่ดีแน่ๆ ผมเพียงใช้โอกาสนี้แสดงหนังกับหว่าไจ๋และแซมมี่ เรียนรู้ประสบการณ์ของพวกเค้าทั้งสอง ต่อไปผมรับหนังเรื่องอื่นที่บทหนักขึ้น ก็จะสามารถเข้าใจได้ว่าการแสดงหนังจริงๆ แล้วคือยังไง”
“ผมหวังว่าจะได้เรียนรู้จากคนที่มีประสบการณ์ในการแสดงจริงๆ ก้าวเข้าไปให้เร็วขึ้น ด้านหนึ่งคือเรียนรู้ อีกด้านหนึ่งแสดงบทบาทที่ใกล้เคียงกับตัวเอง ความเสี่ยงค่อนข้างน้อย”







href="//www.bloggang.com/data/golico/picture/1170902919.jpg" target=_blank>

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2550		8 comments
Last Update : 4 กรกฎาคม 2550 22:06:51 น.
Counter : 799 Pageviews.
Share Tweet