เสียดายพระรองเนอะ บทน้อยจริงๆค่ะ ส่วนน้องนางเอก ก้อหน้าเด้งเกิ๊น /มันน่าเบื่อจริงๆแหละค่ะ จนลืมไปเลยว่า เค้าจูบกันด้วย

เราดูเรื่องนี้จบ...เราคิดว่าตัวเองชอบนะคะ
แต่ว่า มีความรู้สึกแปลกๆ ดังต่อไปนี้ 555+

-นางเอกดีเว่อร์เกินไป (หน่อยมั๊ย?)
-บทพระเอก เหมือนบทพระรอง(มาก)
-บทพระรอง เหมือนตัวประกอบ(ไร้ความสำคัญ)
-ไม่รู้สึกว่าพระเอกรักนางเอก (ไม่อินกับความรัก)
-ไม่เข้าใจนางเอก ว่าทำไมยิมเพื่อนมากมาย (รับลูกมาเลี้ยง??)


-แต่เราเข้าใจนางร้ายนะ ..ที่แค้นแม่ ที่ผลักไสคนที่เองรัก ...(เพื่อ?)
-ชอบตอนท้ายๆ ที่นางเอกเริ่มมีมิติ แบบกลัวนางร้ายมาเอาลูกคืน เธอเลยร้ายขึ้นเสียเอง
-ชอบหลายๆ ฉาก ที่สื่อว่า ถึงนางร้ายจะเกลียดนางเอก แต่นางเอกก็เป็นคนเดียวที่เธอนึกถึง

ดูแล้วชอบนางเอกมาก สวยมาก ถ้าได้ดูจริง ชอบภาพในเรื่องมีศิลปทุุกช๊อต เดตแรกที่จะลาจากกับพระรองสีของภาพด้านหลังจะเป็นสีฟ้าทั้งแสงไฟดูภาพนี้สวยมาก ฉากที่จูบดูทั้งภาพจะออกสีเหลืองแสงไฟจะออกเป็นสีเหลือง ช่วงหลังๆของเรืองจะออกเป็นโทนขาวสว่าง เหมือนเรื่องเรื่มแสดงให้เห็นถึงเนื้อเร่ื่องที่เรื่มกระจ่างขึ้น ชัดเจนขึ้น เห็นความจริงมาขึ้น
ดูเรื่องนี้ต้องดูอย่างมีศิลป์ละมั้งค่อยๆดูไป
ส่วนนางร้ายเธอเล่นได้ร้ายจริง เกลียดเธอมาก ประมาณอย่างให้เจอนะ (มีเพื่อนๆฝากหนามทุเรียนมาให้คุณเธอเยอะเลย) แสดงว่าเธอเล่นดีใช่มััยถึงได้เกลียดเธอได้มากมายสะขนาด
ฉากที่นางเอกกับนางร้าย เรียกว่าดราม่าใส่กันราวกับว่าใครจะเหนือกว่าเลยละ

ผู้กำกับคนนี้มีศิลปมากจริงๆ ชอบเรื่องนี้

ความรักไม่ต้องแสดงออกมาก จุบกันนิด หอมหน่อย
คำพูดหวานๆ การให้กำลังใจ แล้วเดินจูงมือไป คิดแล้วมันก็น่ารักดี มันดูโรแมนติคและเหมือนชีวิตจริงมากที่ไม่ต้องบอกรักตลอด จูบเยอะๆ เดี๋ยวกอดเดี๋ยวกอด นี้ละ บางครั้งก็น่ารำคาญไป
(สงสัยจะมีเราคนเดียวที่ชอบแน่นเลย)

กดไลค์ความเห็นคุณอ๋อมเลยค่ะ โดนใจอย่างแรง


ที่จริงถ้าทำให้พระเอกรักกะนางเอกตั้งแต่ที่นางเอกจะไปบอกว่าจำพระเอกได้ เรื่องมันจะน่าสนใจกว่านี้มาก

เราอยากให้จูซางวุค มีสีหน้าที่รักนางเอกมากกว่านี้ซักนิด