จดหมายถึงกองกิล ( King and the Clown )
สวัสดีกองกิล
เป็นครั้งแรกนะที่ฉันเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่มันคงไม่แตกต่างอะไร เพราะจดหมายทุกฉบับที่ฉันเขียน ไม่เคยส่งถึงมือผู้รับอยู่แล้ว
ฉันดูชีวิตของเธอหลายรอบซ้ำไปซ้ำมา ทุกรอบที่จบลง ความรู้สึกที่ชัดเจนจนแทบจะเป็นตัวตนให้จับต้องได้ คือความรู้สึกชื่นชม ปิติ และอิ่มใจ ที่ได้เห็นกลุ่มคนซึ่งรักในสิ่งที่ตัวเองทำอย่างมากมายและด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ย้อนไปในครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอกับจางแซงแสดงตลกผสมผสานกับการแสดงผาดโผนร่วมกัน พวกเธอรับส่งบทบาทกันอย่างลื่นไหล รู้ใจกัน และแววตาแบบนั้น ทั้งของเธอและของจางแซง มันทำให้ฉันอิจฉารู้ไหม ความรัก ความจริงใจ ความหลงใหล ในสิ่งที่เป็น มันเอ่อท้นอยู่ในนั้น ฉันอยากส่องกระจกแล้วเห็นแววตาของตัวเองเป็นแบบนั้นบ้าง
ความเป็นชายรูปร่างหน้าตางดงามเยี่ยงผู้หญิงของเธอ แม้จะส่งผลดีในการแสดง แต่ในชีวิตจริงมันกลับสร้างปัญหา จนพวกเธอต้องระหกระเหินหนีไปที่เมืองโซล แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้เจอกับเพื่อนร่วมแสดงกลุ่มใหม่ที่นับเป็นเพื่อนแท้ได้อย่างสบาย
การแสดงตลกล้อเลียนเสียดสีผู้ปกครองประเทศ เป็นที่ถูกใจผู้ชมชาวบ้านเป็นอย่างมาก แต่พวกขุนนางไม่ได้คิดเช่นนั้น พวกเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากไม่เป็นเพราะกษัตริย์ ยอนซาน ผู้โหดเหี้ยมกลับโปรดการแสดงของพวกเธอเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดให้นักแสดงทุกคนมาอยู่ในเขตพระราชวัง ทุกอย่างน่าจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้นถ้ากษัตริย์ ยอนซาน จะไม่โปรดตัวเธอเป็นพิเศษ และจางแซงเพื่อนรักต้องเป็นผู้เจ็บปวด
แต่ กองกิล ฉันไม่โทษเธอหรอกนะ ที่ใจอ่อนกับกษัตริย์ใจโฉดแบบนั้น เพราะอดีตที่ขมขื่นและฉากหลังอันแสนทุกข์ทรมานของกษัตริย์ที่ใครๆต่างก็ชังน้ำหน้า มีแต่เธอเท่านั้นที่ได้สัมผัสเบื้องหลังนั้นอย่างใกล้ชิด
ด้วยคำแนะนำของขุนนางชั้นสูงคนหนึ่ง การแสดงตลกเสียดสีเรื่องราวคดโกงของเหล่าขุนนางและเรื่องอื้อฉาวในราชวงศ์ ยิ่งทวีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ และมันก็นำหายนะมาสู่ผู้ที่เกี่ยวข้องใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
เมื่อทุกอย่างถลำลึกจนยากจะถอยหลังกลับ เธอถูกปองร้ายแต่กลายเป็นเพื่อนร่วมคณะต้องมาตายแทน จางแซง ถูกทรมานจนตาบอด และเหล่าขุนนางก็ร่วมกันก่อการ กบฏ ทุกอย่างดูเหมือนจะถึงคราวสูญสิ้น
แต่คงไม่ใช่กับเธอ กับจางแซง หรือกับเพื่อนๆที่ร่วมแสดงด้วยกันมา
เชือกเส้นใหญ่ที่ถูกขึงตึงลอยสูงจากพื้น เธอกับจางแซงเคยขึ้นไปยืนอยู่บนนั้น แสดงร่วมกันนั้บครั้งไม่ถ้วน
บทคนตาบอดที่จางแซงชอบแสดง
ในวันที่เขาต้องตาบอดจริงๆ ในวันที่เชือกถูกขึงลอยสูงจากพื้นเป็นครั้งสุดท้าย เธอถามเพื่อนรักทั้งน้ำตาว่าชาติหน้าอยากเกิดเป็นอะไร เพื่อนรักตอบเสียงเครือแต่หนักแน่นว่าอยากเกิดเป็นนักแสดงตลก พวกเธอยิ้มให้กันแล้วเดินทรงตัวบนเส้นเชือกจนมาถึงที่กึ่งกลาง กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนอากาศพร้อมๆกัน
ฉันรู้ว่าพวกเธอจะไม่ตกลงมาอีก
ณ ขุนเขาที่ทอดตัวยาวไกลสงบนิ่ง ขบวนนักแสดงตลกกำลังเดินหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ด้วยมุขตลกเรื่องคนตาบอดที่แสดงร่วมกันมาเป็นสิบเป็นร้อบครั้ง แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้แสดง มีความสุขเพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก มีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนรัก
Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
21 comments |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2550 20:13:50 น. |
Counter : 1681 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: lonelybird IP: 203.118.98.135 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:06:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุปกรณ์ประกอบฉาก IP: 125.27.119.227 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:56:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: Bkkbear (Bkkbear ) 20 กุมภาพันธ์ 2550 11:15:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Always 21 กุมภาพันธ์ 2550 15:02:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: biggg 21 กุมภาพันธ์ 2550 20:27:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: lonelybird IP: 124.120.9.40 22 กุมภาพันธ์ 2550 11:10:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: บัวริมบึง 26 กุมภาพันธ์ 2550 18:53:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: lonelybird IP: 124.120.1.57 27 กุมภาพันธ์ 2550 11:08:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: อั้ม IP: 58.8.119.238 18 ธันวาคม 2550 22:38:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: Thax IP: 58.64.84.9 18 มิถุนายน 2553 16:39:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: PK IP: 58.64.83.7 30 ตุลาคม 2553 9:30:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
วันอาทิตย์อย่างนี้ นั่งทำงานอยู่บ้านและไล่ตามอ่านบล็อกคนอื่นไปด้วย...เดินเล่นไปเรื่อยจนมาถึงที่นี่
เรื่องนี้ยังไม่เคยดูเลยค่ะ...อ่านแล้วอยากดูจัง^^