ความจำสั้น แต่ไม่มีวันลืมเธอ

จดหมายถึงกองกิล ( King and the Clown )




สวัสดีกองกิล

เป็นครั้งแรกนะที่ฉันเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่มันคงไม่แตกต่างอะไร เพราะจดหมายทุกฉบับที่ฉันเขียน ไม่เคยส่งถึงมือผู้รับอยู่แล้ว

ฉันดูชีวิตของเธอหลายรอบซ้ำไปซ้ำมา ทุกรอบที่จบลง ความรู้สึกที่ชัดเจนจนแทบจะเป็นตัวตนให้จับต้องได้ คือความรู้สึกชื่นชม ปิติ และอิ่มใจ ที่ได้เห็นกลุ่มคนซึ่งรักในสิ่งที่ตัวเองทำอย่างมากมายและด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ย้อนไปในครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอกับจางแซงแสดงตลกผสมผสานกับการแสดงผาดโผนร่วมกัน พวกเธอรับส่งบทบาทกันอย่างลื่นไหล รู้ใจกัน และแววตาแบบนั้น ทั้งของเธอและของจางแซง มันทำให้ฉันอิจฉารู้ไหม ความรัก ความจริงใจ ความหลงใหล ในสิ่งที่เป็น มันเอ่อท้นอยู่ในนั้น ฉันอยากส่องกระจกแล้วเห็นแววตาของตัวเองเป็นแบบนั้นบ้าง

ความเป็นชายรูปร่างหน้าตางดงามเยี่ยงผู้หญิงของเธอ แม้จะส่งผลดีในการแสดง แต่ในชีวิตจริงมันกลับสร้างปัญหา จนพวกเธอต้องระหกระเหินหนีไปที่เมืองโซล แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้เจอกับเพื่อนร่วมแสดงกลุ่มใหม่ที่นับเป็นเพื่อนแท้ได้อย่างสบาย

การแสดงตลกล้อเลียนเสียดสีผู้ปกครองประเทศ เป็นที่ถูกใจผู้ชมชาวบ้านเป็นอย่างมาก แต่พวกขุนนางไม่ได้คิดเช่นนั้น พวกเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากไม่เป็นเพราะกษัตริย์ ยอนซาน ผู้โหดเหี้ยมกลับโปรดการแสดงของพวกเธอเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดให้นักแสดงทุกคนมาอยู่ในเขตพระราชวัง ทุกอย่างน่าจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้นถ้ากษัตริย์ ยอนซาน จะไม่โปรดตัวเธอเป็นพิเศษ และจางแซงเพื่อนรักต้องเป็นผู้เจ็บปวด

แต่ กองกิล ฉันไม่โทษเธอหรอกนะ ที่ใจอ่อนกับกษัตริย์ใจโฉดแบบนั้น เพราะอดีตที่ขมขื่นและฉากหลังอันแสนทุกข์ทรมานของกษัตริย์ที่ใครๆต่างก็ชังน้ำหน้า มีแต่เธอเท่านั้นที่ได้สัมผัสเบื้องหลังนั้นอย่างใกล้ชิด

ด้วยคำแนะนำของขุนนางชั้นสูงคนหนึ่ง การแสดงตลกเสียดสีเรื่องราวคดโกงของเหล่าขุนนางและเรื่องอื้อฉาวในราชวงศ์ ยิ่งทวีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ และมันก็นำหายนะมาสู่ผู้ที่เกี่ยวข้องใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

เมื่อทุกอย่างถลำลึกจนยากจะถอยหลังกลับ เธอถูกปองร้ายแต่กลายเป็นเพื่อนร่วมคณะต้องมาตายแทน จางแซง ถูกทรมานจนตาบอด และเหล่าขุนนางก็ร่วมกันก่อการ
กบฏ ทุกอย่างดูเหมือนจะถึงคราวสูญสิ้น

แต่คงไม่ใช่กับเธอ กับจางแซง หรือกับเพื่อนๆที่ร่วมแสดงด้วยกันมา

เชือกเส้นใหญ่ที่ถูกขึงตึงลอยสูงจากพื้น เธอกับจางแซงเคยขึ้นไปยืนอยู่บนนั้น แสดงร่วมกันนั้บครั้งไม่ถ้วน

บทคนตาบอดที่จางแซงชอบแสดง

ในวันที่เขาต้องตาบอดจริงๆ ในวันที่เชือกถูกขึงลอยสูงจากพื้นเป็นครั้งสุดท้าย เธอถามเพื่อนรักทั้งน้ำตาว่าชาติหน้าอยากเกิดเป็นอะไร เพื่อนรักตอบเสียงเครือแต่หนักแน่นว่าอยากเกิดเป็นนักแสดงตลก พวกเธอยิ้มให้กันแล้วเดินทรงตัวบนเส้นเชือกจนมาถึงที่กึ่งกลาง กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนอากาศพร้อมๆกัน

ฉันรู้ว่าพวกเธอจะไม่ตกลงมาอีก


ณ ขุนเขาที่ทอดตัวยาวไกลสงบนิ่ง ขบวนนักแสดงตลกกำลังเดินหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ด้วยมุขตลกเรื่องคนตาบอดที่แสดงร่วมกันมาเป็นสิบเป็นร้อบครั้ง แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้แสดง มีความสุขเพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก มีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนรัก




 

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2550
21 comments
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2550 20:13:50 น.
Counter : 1681 Pageviews.

 

สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ คุณโกลด์ฟิชฯ

วันอาทิตย์อย่างนี้ นั่งทำงานอยู่บ้านและไล่ตามอ่านบล็อกคนอื่นไปด้วย...เดินเล่นไปเรื่อยจนมาถึงที่นี่

เรื่องนี้ยังไม่เคยดูเลยค่ะ...อ่านแล้วอยากดูจัง^^

 

โดย: lonelybird IP: 203.118.98.135 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:06:27 น.  

 

เอ่อ..ทีแรกผมอ่านตรงนี้ผิด
"ย้อนไปในครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอกับจางแซงแสดงตลกผสมผสานกับการแสดงผาดโผนร่วมกัน"

ดันอ่านเป็น "แสดงผาดโผนร่วมรักกัน"

ในหัวผมนี่คงหมกมุ่นจริงๆแฮะ
ยังไม่ได้ดูตามเคยครับ ไม่ได้ติดตามหนังมานานมาก

 

โดย: อุปกรณ์ประกอบฉาก IP: 125.27.119.227 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:56:41 น.  

 

แง้ เป็นจดหมายที่เศร้าจังค่ะ ฮือออ (ว่าแล้วก็ไปหาแผ่นมาดูอีกรอบ)

 

โดย: แพนด้ามหาภัย 18 กุมภาพันธ์ 2550 22:01:04 น.  

 

ยังไม่ได้ดูง่ะ

เพราะงั้นขอยังไม่อ่านค่ะ


แงงงงง หนังที่เราอยากดูนี่เยอะจริงๆ



หนังสือของแจ่มใส ก็ไม่ได้น่าอ่านน่าแนะนำทุกเล่มนะคะ ต้องเลือกอ่านอยู่เหมือนกัน

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2550 10:22:31 น.  

 

ผมยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้นะ แต่ที่มีคอมเมนท์ในหน้านี้
เพราะว่ามันเป็นหน้าล่าสุดที่เปิดเข้ามาเจอ บังเอิญผม
เหลือบไปเห็นว่าด้านข้างมีการเขียนถึงภาพยนตร์เรื่อง
Mysterious Skin แล้วมันก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมรักมาก
ที่สุดในชีวิตด้วย พอได้อ่านแล้วก็ทำให้ผมคิดว่าทำไม
ผมถึงชอบหนังที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด คงเพราะ
ความเจ็บปวดทำให้เรามองความสดใสแม้เพียงน้อยนิด
แต่กลับดูยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้หละมั๊ง

 

โดย: ต้องบอกด้วยเหรอ 19 กุมภาพันธ์ 2550 11:45:51 น.  

 

ท่าทางคุณ จขบ คงอินกับเรื่องนี้มาก...
ไม่แปลกใจ..เพราะนับเป็นหนังที่แสดงความสัมพันธ์แนวY ได้ประณีตที่สุดเรื่องหนึ่ง

อ้อ..สงสัยต้องไปหา Myterious skin มาดูแล้วกระมัง

 

โดย: Bkkbear (Bkkbear ) 20 กุมภาพันธ์ 2550 11:15:46 น.  

 

คุณlonelybird ลองดูนะคะ หนังดีจริงๆ ถึงจะเป็นหนังพีเรียดลงทุนน้อย แต่บทเขียนได้ลงตัวมากๆ

คุณอุปกรณ์ประกอบฉาก (รัก) จ๊าก!!!อ่านคอมเม้นท์จบ อยากจะเข้าไปแก้ไขจากคำว่า ร่วม เป็นคำว่า ด้วย แต่ปล่อยไว้งั้นดีกว่าเนอะ

คุณแพนด้ามหาภัย ครั้งแรกที่เราพบกันรึเปล่าคะ (ถ้าไม่ใช่ขออภัยค่ะ ยืนยันว่าความจำสั้นจริงๆ) ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดูเรื่องนี้ไปกี่รอบแล้วค่ะ

คุณสาวไกด์ใจซื่อ ยังไงก็หาโอกาสดูให้ได้นะคะ

คุณต้องบอกด้วยหรอ ใช่เลยค่ะ เราเห็นด้วยอย่างยิ่ง

คุณBkkbear ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ( เพิ่งเคยพบกันใช่มั๊ยคะ ถ้าไม่ใช่ขออภัยค่ะ ) เรากลายเป็นสาว Y ไปแล้วหรือนี่ แต่พอย้อนๆดูเรื่องที่เขียน โอ้ว..ไม่รู้จะเถียงยังไง แต่คือส่วนหนึ่งมันมาจากการที่หนังแนวนี่มักทำออกมาได้สะเทือนใจจริงๆค่ะ เลยอดไม่ได้ที่จะเขียนถึง

 

โดย: goldfish memory 20 กุมภาพันธ์ 2550 22:35:33 น.  

 

เรื่องนี้ยังไม่ได้ดู แถมยังไม่เคยเห็นด้วยซิ

นี่เราไปอยู่ที่ดาวดวงไหนมาหนอ

ยังไงก็ต้องขอบคุณ แล้วจะไปหามาดู

มีคนบอกเราว่า "ถ้าไม่ได้ทำงานที่ตัวเองรัก ก็รักงานที่ตัวเองทำซะ"

แล้วจะเป็นสุข

 

โดย: Always 21 กุมภาพันธ์ 2550 15:02:20 น.  

 

เอ... ไม่ค่อยจะสันทัดซีรี่ย์สเกาหลีเลยครับ..

จะว่าไปก็ไม่ค่อยจะได้ติดตามละครหรือซีรี่ย์สซักเท่าไหร่เลยพักหลังนี่...

แต่เล่าๆ มาก็น่าสนใจอยู่นะครับ....

 

โดย: biggg 21 กุมภาพันธ์ 2550 20:27:11 น.  

 

ยังไม่ได้ดูเลยค่ะเรื่องนี้

ชอบประโยคสุดท้ายจัง "มีความสุขเพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก มีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนรัก"...
ชอบจัง

 

โดย: renton_renton 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:12:01 น.  

 

เอิ่ม...ความรู้น้อยค่ะ

ช่วยอธิบายคำว่าความสัมพันธ์แบบ Y ให้หน่อยนะคะ

 

โดย: lonelybird IP: 124.120.9.40 22 กุมภาพันธ์ 2550 11:10:54 น.  

 

คุณAlways เราว่ามันเป็นเรื่องที่ทำยากที่สุดในชีวิตเรื่องนึงเลยค่ะ
คุณbiggg เรื่องนี้ไม่ใช่ซีรี่ย์ค่ะ แต่ตอนลงโรงฉายอยู่ประมาณ2-3ที่ เราดูที่สยาม ดิสคอฟเวอรี่ ก็มีคนดูเยอะพอสมควรค่ะ

เรนตัน อย่าลืมหาดูให้ได้นะ เราว่าเรนตันน่าจะชอบ

คุณlonelybird ตามที่เราเข้าใจนะคะ คือเป็นคำใช้เรียกผู้หญิงที่ชอบอ่านหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นแบบบชายรักชาย ตอนหลังก็ลามมาถึงหนังด้วย คำเรียกเต็มๆลืมไปแล้วค่ะ ไว้พรุ่งนี้จะมาบอกค่ะ

 

โดย: goldfish memory 22 กุมภาพันธ์ 2550 21:39:55 น.  

 

คุณ lonelybird ตัว Y ย่อมาจาก Yaoi ค่ะ

 

โดย: goldfish memory 23 กุมภาพันธ์ 2550 20:34:20 น.  

 

หนังเรื่องนี้น่าดูจัง
ผมพลาดไปได้ไง

ยิ่งมาอ่านบล็อกนี้ ก็ยิ่งอยากดูครับ

 

โดย: King Of Pain 25 กุมภาพันธ์ 2550 1:48:00 น.  

 

เคยได้ดูเบื้องหลังแล้วก็นึกอยากดูครับ
แต่จนแล้วจนรอดก็อดดูในโรง

เดี๋ยวรอดีวีดีออกมาก่อน

 

โดย: แค่เพียงรู้สึกสุขใจ 25 กุมภาพันธ์ 2550 2:36:11 น.  

 

ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ เรื่องนี้
มีความสุขมากๆ นะคะ

 

โดย: บัวริมบึง 26 กุมภาพันธ์ 2550 18:53:10 น.  

 

ขอบคุณนะคะคุณ goldfish. เข้าใจละ เข้าใจละ

 

โดย: lonelybird IP: 124.120.1.57 27 กุมภาพันธ์ 2550 11:08:59 น.  

 

อันดับแรกเลย หนังเรื่องนี้ดี มาก ๆ เรื่องราวความรักสามเศร้า จบฉากลงด้วยความน้ำตา และความปิติที่ได้พบกันอีกภพชาตินึงของเขาทั้งคู่ เราอีกคน (ที่เพิ่งได้ดู จะสิ้นปี 2550 อยู่แล้ว) ขอให้กองกิลได้มีความสุขในภพชาติ ทุกชาติ และขอให้เป็น ชายที่หน้าสวยอย่างนี้ทุกชาติ ๆ ตอนนี้เขาคงได้เกิดเป็นดาราที่กำลังโลดเล่นอยู่ในวงการมายาแล้วก้อได้ อิจฉาจัง อยากเกิดเปงกองกิลบ้าง ความเก่ง อ่อนหวาน แสนดีของ กองกิลทำให้มีคนรักเขาและเปรียบเหมือนดาบสองคมที่ทำร้ายตัวเธอในที่สุด แต่เราก้อชื่นชมกองกิลอยู่ดี และเป็นกำลังใจให้กับเขาและเธอได้พบเจอกันในทุกชาติภพ

 

โดย: อั้ม IP: 58.8.119.238 18 ธันวาคม 2550 22:38:48 น.  

 

ซาบซึ้งมากค่ะ ขอบคุณ จดหมายถึงกงกิล

 

โดย: Thax IP: 58.64.84.9 18 มิถุนายน 2553 16:39:02 น.  

 

ซาบซึ้งมากค่ะ .. คุณ Goldfish เก็บความได้ตรงใจจริงๆ
จะว่าไปตัวแสดงก็ถ่ายทอดออกมาได้เจ๋งจริงด้วยแหร่ะค่ะ
ผู้กำกับคัดเลือกตัวละครได้เหมาะทุกตัว และมือฝีมือในการสอนสร้างนักแสดงรุ่นใหม่ก็ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะกับคนที่เล่นเป็นกงกิลเอง
ในตอนนั้น ถือว่ามือใหม่มาก และไม่ได้มีพื้นฐานที่ดีมาก่อน แต่ถ้าได้อ่านเรื่องเล่าที่ลีจุนกิให้สัมภาษณ์ ถึงวิธีการทำผู้กำกับสอนเค้าละก็จะต้องทึ่ง คนเกาหลีทำงานอย่างทุมสุดตัวสุดใจเลยจริงๆ กว่าที่หนุ่มน้อยท่าทางเก้งก้างจะถ่ายทอดความเป็นผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิงได้เนียนขนาดนี้
เค้าตอนตัดตัวเองออกจากโลกภายนอกและหมกตัวอยู่กับ "นางโชว์" ตัวจริงนานเป็นเดือนๆ .. เพื่อสร้าง "ความเชื่อ" ในตัวละคร ลีจุนกิถึงได้วิชาติดตัวมาจนวันนี้

ดังนั้นคงไม่ใช่ความฟลุ๊คที่หนังเรื่องนี้ดังระเบิดทั่วเอเชีย

 

โดย: PK IP: 58.64.83.7 30 ตุลาคม 2553 9:30:40 น.  

 

แนะนำเว็บดูหนังซีรีย์เกาหลีฟรี

 

โดย: koreaserie (loveyoupantip ) 6 สิงหาคม 2554 12:38:03 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


goldfish memory
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Soon I'll bloom into what was before.
I'll open the door to death and say...
kill me once more. [ M.Pitt ]
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
 
18 กุมภาพันธ์ 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add goldfish memory's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.