เค้กของ เคล่า กับพลัง 'ช่างแม่ง' ของ มิแรนด้า จูลาย เวลาที่เราพูดอะไร เรามักจะกลัวเสมอว่า ' นี่เราพูดอะไรโง่ๆออกไปรึเปล่า ' เวลาที่เราเขียนอะไร เรามักจะกลัวเสมอว่า ' นี่เราเขียนอะไรโง่ๆลงไปรึเปล่า ' เวลาที่เราคิดฝันอะไร เรามักจะกลัวเสมอว่า ' นี่เรากำลังฝันอะไรโง่ๆอยู่รึเปล่า ' ความกลัวถ่วงทุกอย่างให้ช้าลง และบางทีมันมีอำนาจมากจนเรายอมละทิ้งในสิ่งที่ทำ เพื่อหนีมัน ผละจากสิ่งหนึ่งไปหาอีกสิ่งหนึ่ง แต่ความกลัวก็ไปดักหน้ารออยู่ทุกครั้ง ลึกๆเราก็รู้ว่าหนีมันไม่พ้น เราเพียงต้องการช่องว่างระหว่างสิ่งที่ทำ เพื่อทำให้เกิดช่องว่างระหว่างสิ่งที่กลัว เราอยากจะพักหายใจบ้าง แต่กลายเป็นว่าระหว่างช่องว่างนั้น กลับมีความกลัวอีกชนิดหนึ่งแฝงตัวอยู่ BIOSCOPE ฉบับเดือนกันยายน ลงบทสัมภาษณ์ของ มิแรนด้า จูลาย ผู้กำกับ เขียนบทและแสดงนำ หนังเรื่อง Me and You and Everyone We Know เธอบอกว่า " เคล่า เพื่อนที่อาศัยในเมืองพอร์ตแลนด์ได้ทำขนมเค้กชิ้นหนึ่งส่งมาให้ฉัน สิ่งที่น่าจดจำบนเค้กชิ้นนี้คือ วิธีที่เธอเขียนคำว่า 'ยินดีด้วยนะมิแรนด้า' (Congratulation Miranda)อย่างเบี้ยวๆบูดๆ เพราะพื้นที่บนเค้กมันไม่พอเอาซะเลยกับขนาดตัวอักษรที่เธอเลือใช้ ฉันเรียกพลังแบบนี้ว่า ' ช่างแม่ง ไหนๆก็ทำมันไปแล้ว ทำมันให้เสร็จไปเลยก็แล้วกัน ' ซึ่งพลังแบบนี้เป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากในทุกวันนี้ เมื่อไรก็ตามที่คุณต้องทำงานให้เสร็จ ก็คิดถึงเค้กของเพื่อนดิฉันก็แล้วกันนะคะ " เราลองจินตนาการถึงเค้กของ เคล่า และคิดว่าเราคงต้องเริ่มใช้พลังที่ มิแรนด้า เรียกว่า ' ช่างแม่ง ไหนๆก็ทำมันไปแล้ว ทำมันให้เสร็จไปเลยก็แล้วกัน ' ไหนๆเราก็หนีความกลัวไปไม่พ้น ก็ต้องหาทางอยู่กับมันให้ได้ ในเมื่อบางที่เราอาจจะ พูด เขียน หรือคิดฝัน อะไรโง่ๆไปบ้างก็'ช่างแม่ง'มันแล้วกัน   Create Date : 13 กันยายน 2549 12 comments Last Update : 13 กันยายน 2549 17:57:08 น. Counter : 779 Pageviews. Share Tweet

"ช่างแม่ง" นี่ผมใช้บ่อยครับ   โดย: King Of Pain 13 กันยายน 2549 11:46:23 น.

เราเชื่อเสมอว่า ความกลัว ติดตัวอยู่ในทุกคน คนอยากรวยเพราะกลัวความจน คนอยากฉลาดบางที่เพราะกลัวว่าโง่ ถ้าโง่จะ จนและไม่ทันคน จิปาถะ ตรรกะเลยแหละ เรามีแต่ความกลัวเป็นที่ตั้ง กลัวมันไปหมด กลัวโน่นกลัวนี่ แต่เราไม่ช่างแม่งนะ เป็น ช่างแม่มมันเถอะ   โดย: ระจัน (ต้นตุลา ) 13 กันยายน 2549 11:46:34 น.

อือม์ จิงเน๊อะ   โดย: มรรคณิชา 13 กันยายน 2549 12:32:20 น.

มาบอกอีกที่ว่าชอบ ความจำสั้น แต่ไม่มีวันลืมเธอ มาก ขอเอาไปเขียนเป็น นิทานภาพ สนุกๆ ได้ไหม   โดย: ระจัน IP: 58.10.149.111 13 กันยายน 2549 12:37:39 น.

พลังที่ใช้ขับเคลื่อนความกลัว หรือปิดบังความกลัว น่าคิดนะครับ น่าคิดมากมาก ขอยืมเอากลับไปคิดต่อครับ มันใกล้เคียงกับคำว่า "ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว" ที่เค้าชอบพูดกัน เสียงมันออกทำนองเลยตามเลยนะครับคุณ สวัสดีที่วันที่ทักทายกันครับ :)   โดย: praparkarn IP: 61.19.231.4 13 กันยายน 2549 15:16:54 น.

ได้เลยค่ะคุณ ระจัน อยากเห็นซะแล้วสิว่าจะออกมาเป็นยังไง ขอบคุณทุกคนที่มาเยี่ยมค่ะ   โดย: goldfish memory (goldfish memory ) 13 กันยายน 2549 16:55:37 น.

เป็นคำที่ใช้บ่อยในชีวิตของผมเหมือนกัน   โดย: sTRAWBERRY sOMEDAY 13 กันยายน 2549 22:51:37 น.

ช่างเม่ง ผมใช้บ่อยเหมือนกันครับ   โดย: FILMSICK IP: 202.129.51.34 14 กันยายน 2549 14:22:46 น.

เย่!!เห็นล่วยครับ   โดย: อุปกรณ์ประกอบแฉก IP: 203.188.9.169 15 กันยายน 2549 2:53:24 น.

อ่านแล้วขำดี ขำทั้งคนทำเค้ก แล้วก็คนรับเค้ก ตลกมากๆ แต่ยังอุตส่าห์หาข้อคิดคติสอนใจจากเรื่องนี้ได้อีกนะ พี่ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย ต้องรีบๆ แล้วล่ะ ชอบจังค่ะ ที่ยกมาเนี่ย   โดย: พี่'ปราย IP: 58.8.77.116 15 กันยายน 2549 23:32:51 น.

ใช้บ่อยเหมือนกันค่ะ เพราะแอบเป็นพวกสมบูรณ์แบบ อยากให้ทุกอย่างลงตัวสมบูรณ์ที่สุด บางทีบางครั้ง ทำเสร็จแล้วก็มานั่งคิดนั่งกังวล แต่ง่ายสุด ก็คือบอกตัวเองว่า ช่างมัน เพราะเราแก้ไขอะไรตอนนั้นไม่ได้แล้ว และที่สำคัญ เราได้ทำลงไปเต็มที่แล้ว ช่างแม่ง จะเสียใจทำไม ดีกว่าไม่ได้ทำ :D :D :D   โดย: หมาเลี้ยงแกะ 17 กันยายน 2549 18:05:08 น.

นั่งอ่านที่คุณเขียนทุกๆ หน้า โดยเฉพาะหน้าที่คุณเขียนถึงคอนเสิร์ต keane และหน้าที่คุณเขียนถึงคุณทอม ฉันอยู่ในงานวันนั้นกับคุณด้วย :) เป็นประสบการณ์ที่ดีแสนดี แต่ฉันไม่อยากกลับเอาประสบการณ์นั้นมานั่งละเมอฝันถึง (แปลกไหม?) ข้อเขียนของคุณทำให้ฉันนึกถึงคนบางคน, เอาเถอะ ไว้จะแวะมาอ่านใหม่คะ :)   โดย: frid:)y IP: 203.113.67.70 20 กันยายน 2549 18:13:47 น.