Bloggang.com : Rain_sk : ป่วยเล็กๆกลายเป็นป่วยหนัก (3)

ป่วยเล็กๆกลายเป็นป่วยหนัก (3)

คราวนี้ขอคุยกันละเอียดเรื่องพืชประเภท NIGHTSHADES นะครับ

มีพืชประเภทเป็นหัวและเป็นฝักอีกมากมาย ซึ่งมีสาร SOLANINE อยู่ในตัว และถ้าศึกษากันจริงๆจะพบเรื่องน่าตกใจหลายอย่าง เพราะพืชประเภท NIGHTSHADES ที่เรากล่าวถึงขณะนี้ คนไทยเรากินกันเป็นประจำ โดยเฉพาะกลุ่มชาวอีสาน หรือกลุ่มชาวไร่ชาวนาที่ชอบปลูกผักกินกันเอง

แม้แต่ตัวผมเองซึ่งไม่ใช่ชาวไร่ชาวนา แต่ เพราะความจำเป็นตอนน้ำท่วม ไม่มีผักชนิดเป็นใบกิน ก็เลยต้องกินผักประเภท NIGHTSHADES ซึ่งเป็นลูกเป็นผล และเป็นฝักกันอย่างขนานใหญ่นี่แหละครับ

ผลก็คือเจ็บปวดไปหมดทั้งตัว ขณะเขียนต้นฉบับอยู่นี้ (ผมใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น) ยังมือแข็ง เขียนไปๆก็ต้องหยุดพักนวดมือตั้งหลายหน

ปวดกันจริงๆขนาดนั้นเลยแหละครับ

มาดูตัวอย่างพวกมะเขือ-แตงกวา-ผักอย่างเป็นฝักดูก่อน

มะเขือเปราะลูกอ่อนๆ ใช้นิ้วบีบแตกดังเป๊าะ อย่างนี้จิ้มน้ำพริก จิ้มหลน หรือปลาเจ่า อร่อยจริงๆครับ ยิ่งตอนน้ำท่วม ลงทุนซื้อจ่ายสตางค์แพงกว่าเดิมหลายเท่า เก็บตุนไว้ในตู้เย็น นอกจากจะจิ้มน้ำพริกต่างชนิดแล้ว วันไหนขยันขันแข็งขึ้นมา ทำแกงเผ็ด (น้ำเต้าหู้นะครับ อย่าใช้กะทิ) พอแกงเดือดก็เอามะเขือเปราะผ่าสี่ใส่ลงไป

แกงเผ็ดใส่ลูกชิ้นปลาและมะเขือ คลุกข้าวกินได้หลายวันครับ อร่อยแหงนดูฟ้า ขอบคุณเทวดาเป็นการใหญ่ที่บันดาลให้คิดทำของอร่อยๆกินได้

แต่สามวันเท่านั้น มันปวดน่องเป็นตะคริว ปวดส้นเท้าตรงเอ็นร้อยหวาย เดินไม่ได้ไป หลายวันเลยครับ

เพราะเจ้าโซลานินในมะเขือนี่แหละครับ มันสะสมกันหลายวัน ผสมกับอาหารประเภทคอเลสเทอรอลเลวๆ LDL เกาะกันเป็นก้อน ตรงไหนเป็นข้อต่อ มันก็รวมกลุ่มเกาะกันตรงนั้น ยิ่งตรงร้อยหวายแล้ว เจ็บปวดไปทั้งขา น้ำตาไหลก็ไม่ได้ ต้องทนไว้ มิฉะนั้นเสียฟอร์มพระเอกแก่ๆพุงพลุ้ยหมด

แล้วมะเขือเปราะอย่างเดียวหรือที่มีแต่สารโซลานินจากกลุ่มพืชไนท์เชดส์

ไม่ใช่มะเขือเปราะอย่างเดียวครับ มะเขือทุกชนิดแหละครับใช่ทั้งนั้นเลย

เวลาทำน้ำพริกกะปิ มันอร่อยตรงไหนรู้ไหมครับ อร่อยตรงใส่มะอึก ลูกเป็นขนๆนั่นแหละ ใส่มะอึกลงไปในน้ำพริก เอาสากตำเบาๆพอแหลก น้ำพริกจะหอมขึ้น เปลือกมะอึกก็กรอบๆออกหวานนิดๆ อร่อยครับ

นั่นแหละ อาการของข้อต่ออักเสบถามหา จนตอบอะไรไม่ทัน ได้แต่ร้องโอยๆ เพราะความปวดเนื่องมาจากความตะกละเท่านั้นเอง

แล้วมะเขืออื่นๆที่มีเจ้าสารแบบน้ำยาทากันปลวกนี่มีอีกไหมครับ

มีอีกมากมายหลายตัว

มะเขือเทศก็ใช่ มะเขือยาวก็ใช่ มะเขือม่วงก็ใช่ แม้แต่แตงกวาหวานกรอบ เอามาจิ้มน้ำพริกก็อร่อย ยำกับกุ้งแห้งป่น ใส่พริกขี้หนู บีบมะนาวหน่อย อร่อยเหาะก็เถอะ เป็นกลุ่มไนท์เชดส์นี่เหมือนกัน

พูดถึงยำแตงกวาใส่พริกขี้หนู ก็ต้องรำพึงรำพันด้วยความเสียดาย (ไม่ต้องถึงกับตีอกชกตัวหรอกครับ เดี๋ยวจะระบมนมเกิดเจ็บปวดอีกแบบหนึ่งขึ้นมาอีก) แตงกวาก็อยู่ในกลุ่มไนท์เชดส์ พูดถึงพริกขี้หนู ซึ่งจริงๆแล้ว พริกทุกชนิดแหละครับ พริกชี้ฟ้า พริกหยวก พริกตุ้ม พริกหวาน (ไม่เห็นหวานสักหน่อย เหม็นเขียวจะตาย) นี่อยู่ในตระกูลไนท์เชดส์ทั้งนั้นเลย

นี่แหละครับ ผมถึงสงสารพี่น้องชาวอีสานของเราเหลือเกิน บางบ้านข้าวเหนียวปั้นเปล่าๆ จิ้มปลาร้า ใส่พริกป่นเต็มถ้วย กินได้กินดี

กินจนตาแฉะฝ้าฟาง กลายเป็นตามืดตามัว เป็นโรคประจำตัว มีตัวอย่างให้เห็นมากมาย
มีพริก มีมะเขือเท่านั้นหรือครับ?

ยังครับ ยังมีอีกมากมาย บวบก็ใช่ บวบ เหลี่ยม บวบกลม บวบยาว บวบหัวงูเหล่านี้ใช่ทั้งนั้น
แถมอะไรอีกดี ก็นั่นไง พูดถึงแตงกวาหยกๆ พี่น้องกับแตงกวา ก็มีแตงไทย แตงร้าน แม้แต่แตงโมเหลือง แตงโมแดงก็ใช่ทั้งนั้น

แต่แตงโม แตงโมเหลืองเหล่านี้พิษสงค่อยยังชั่วกว่าพืชไนท์เชดส์อื่นๆ เพราะในเนื้อแตงโมมีน้ำมาก เจ้าสารโซลานินนี้ก็เลยเจือจางไป

เหนื่อยไหมครับ ที่ผมบรรยายมานี่ มีแต่อาหารหรือพืชที่คุณชอบแทบทั้งนั้น คำถาม ก็คือว่า แล้วจริงๆสารตัวที่ว่านี้คืออะไรแน่ และอะไรเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงว่ามันคือพืชจำพวกไนท์เชดส์
ตอบคำถามข้อหลังก่อน พืชจำพวกไนท์เชดส์นี่ให้ดูที่เปลือก ที่ก้าน และที่หัวจุกติดกับก้านของมัน

ที่ก้านตรงหัวจะมีขน ที่จุกก็จะมีขนเหมือนกัน ต่อจากก้านมาที่จุก จะมีหัวจุกแผ่นบางๆเป็นแฉกเกาะอยู่ ตรงนี้ก็มีขนบางๆเกาะอยู่เช่นกัน

ว่ากันว่าตรงขั้วแฉกที่เป็นของเหล่านี้แหละที่เป็นต้นตอขับสารโซลานิน ออกมา เมื่อขับออกมา แล้วมันก็จะหมุนเวียนไปทั่วลูกและผล หรือตามความยาว ความกว้างของตัวพืช

พี่น้องชาวบ้านของเราชอบกินดิบๆ เพราะมันทั้งกรอบและมีรสมัน บางทีก็มีหวานนิดๆ เข้าใจว่าถ้าเราไม่กินดิบ แต่ต้มหรือทำให้สุกเสียก่อน สารโซลานินจะลดลงบ้าง

แต่เรามีนิสัยติดความอร่อยครับ กินอะไรก็ได้ ขอให้อร่อยไว้ก่อน โทษของมันไม่ค่อยนึกถึงกันเลย เราจึงมักจะเจอสารโซลานินเข้าเต็มที่

เอาละครับ น่าจะมาถึงคำถามสุดท้ายว่า แล้วเจ้าพวกพืชที่ยกตัวอย่างมาเยอะแยะนี้หมดหรือยัง มีพืชอย่างอื่นอีกไหมที่จะต้องระวัง

ก็ต้องใช้วิธีอ้างตำราแล้วแหละครับ ตามตำราพฤกษศาสตร์กล่าวไว้ว่า พืชต่างๆที่จัดว่าเป็นพวกไนท์เชดส์นั้น มีอยู่ด้วยกันกว่า 1,700 ชนิด

กลุ่มกว่า 1,700 ชนิดนี้ มีทั้งพวกพืชสมุนไพร แถมยังต้นไม้อีกหลายชนิดที่มีขนที่ใบ ขนที่ก้าน และไม่ใช่แต่เป็นพืชบนดินอย่างเดียว ผลที่อยู่ใต้ดินก็ยังอุตส่าห์ไปเข้าพวกไนท์เชดส์กับเขาด้วย
อะไรเสียอีกเล่า ก็มันฝรั่งของโปรดของผมนั่นอย่างไรเล่า เข้าสูตรเกี่ยวกับน้ำท่วมที่ผมบ่นไว้แต่แรกนั่นไงละครับ

เพราะฉะนั้นก็เกี่ยวกับพืชชนิดหัว-ผล-ลูก และฝัก ทั้งบนดินและใต้ดินนี่แหละครับ ที่เขาเหลือไว้บนชั้นผักให้ผมกิน ชนิดใบๆกรอบๆหอมๆ คุณพ่อค้า แม่ค้ามือไวท่านเหมาไปหมด เหลือแต่พวกไนท์เชดส์ไว้ให้ผมกินคนเดียว

ทีนี้มาพูดถึงโทษของมันเสียหน่อย กลุ่มแพทย์ของอเมริกา ซึ่งมีนายแพทย์เจย์สัน เทโอดอร์ช– เกิส แห่งมหาวิทยาลัยแพทย์อริโซนา และกลุ่มนักโภชนาการได้ทำการทดลองกินอาหารพวกพืชจำพวกไนท์เชดส์นี้ และยืนยันกันอย่างหนักแน่นว่า การกินพืชประเภทไนท์เชดส์ไม่มีอันตรายตามคำร่ำลือ

ก็คงถูกต้องตามคำบอกเล่าของท่านเหล่านี้ แต่จากการติดตามศึกษาดูสภาพการกินแบบของไทยเรา ได้พบความจริงอย่างหนึ่งว่า การกินพืชพวกไนท์เชดส์ของคนไทยนั้นกินมากกว่าฝรั่งมากมาย และเราชอบกินกันดิบๆ เพราะรสชาติอร่อยกว่ากินสุก

ฉะนั้น ฉบับหน้าจะอธิบายให้ทราบว่า การกินพืชผักประเภทนี้ กินอย่างไรจึงจะไม่มีอันตราย และถ้ากินมากจนเกิดอาการข้อต่ออักเสบแล้ว จะแก้ไขหรือป้องกันอย่างไร

อย่าลืมคอร์สสัมมนา 3 ครั้งนะครับ จัดแน่นอน สมัครกันมาจนเกือบเต็มจำนวนแล้ว

1. “สุขภาพดี ต้องดีทั้งกายและใจ” วันเสาร์ 14 มกราคม 2555

2. “อยู่โดยไม่ป่วยทำอย่างไร?” วันอาทิตย์ 29 มกราคม 2555 โทร. 0-2877-1111 ต่อ 1032

3. สปาร์ตัน กาญจนบุรี 16-17-18-19 กุมภาพันธ์ 2555 จะได้ฟังธรรมะจากท่านอาจารย์ มิตซูโอะ คเวสโก ด้วย โทร. 0-2422-9111 ต่อ 2108 และ 08-1376-8657.

▼ป่วยเล็กๆ กลายเป็นป่วยหนัก(1)- (4)

credit : thairath

Create Date : 22 มกราคม 2555

Last Update : 22 มกราคม 2555 12:58:59 น. 0 comments

Counter : 712 Pageviews.

Share
Tweet