"กลับมาหาเพื่อน"โดย ใหม่ เจริญปุระ,แอม เสาวลักษณ์&มาช่า วัฒนพานิช...ไม่มีใครรักฉันเท่าเพื่อนอย่างเธอ
เขียนเมื่อ: วันพฤหัสบดีที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ.2554 เวลา 03.10 น. '...อยากกลับมาหา...มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ... ไม่ว่าเลวร้ายสักเพียงไหน.... เมื่อรู้...ว่าฉันได้ผิดพลั้งไป ...ยินยอม...พร้อมให้อภัย... ...ไม่มีใครเข้าใจ...ไม่มีใครต้องการ...ไม่มีใครรักฉัน...เท่าเพื่อนอย่างเธอ...' ห่างหายจากการอัพบล็อกไปนาน ด้วยเพราะความวุ่นวายในชีวิตที่ความจริงคนอื่นเขาก็เจอเหมือนๆกัน...แต่ทำไมเขาไม่เห็นยุ่งยากแบบฉันเลยนะ? อ่านหนังสือเนติฯก็ได้วันละประมาณสิบหน้าถ้วน โอย...คงจะสอบผ่านละมั้ง!!! บ่นๆไปก็พยายามปล่อยวางแล้วพูดกับตัวเองอีกเป็นครั้งที่ 159 ของเดือนนี้ว่า '...พรุ่งนี้เอาใหม่วะ!!' วันนี้อารมณ์ชักจะคงที่ขึ้นมาหน่อย ขอเข้ามาทำในสิ่งที่สบายใจทุกครั้งที่ได้ลงมือ อัพบล็อกลงเพลงดีกว่า....!!! เนื่องจากในช่วงเดือนที่ผ่าน นอกจากจะวุ่นวายกับชีวิตตัวเองแล้ว ยังมีภารกิจต้องไปวุ่นวายกับชีวิตคนอื่นด้วย เพราะเพื่อนๆพากันรับปริญญาเยอะมากกกกกกกกกกก เป็นฤดูกาลแห่งชุดครุย ดอกไม้ ของขวัญ วิ่งถ่ายรูปกับเพื่อนคนนั้น แล้ววิ่งไปถ่ายกับเพื่อนคนนี้ เยอะแยะมากมาย มันเหนื่อยนะคะ แต่ก็มีความสุขสนุกสนานดี ได้เจอเพื่อนๆที่เดี๋ยวนี้นานๆจะได้เจอทีนึง และที่ฉันว่าฉันดีใจที่สุดก็คือ ได้เจอเพื่อนสนิทคนหนึ่งของฉัน ที่สนิทกันมากเมื่อสมัยมัธยมปลาย เรียกได้ว่าเป็นคู่หูคู่ฮา มีฉันที่ไหนมีเธอที่นั่น แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยที่สอบได้คนละที่กัน มันก็ห่างกันไปตามสภาพ แต่ที่แปลกก็คือ เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวในบรรดาเพื่อนสนิทของฉันที่ฉันเจอน้อยที่สุด จากที่เคยไม่ได้ติดต่อกันนานสุดคือเป็นปี ทั้งๆที่ก็อยู่ในกรุงเทพฯด้วยกันนี่แหละ แต่พอมาเจอกันอีกที ความรู้สึกห่างๆหรือความรู้สึกแปลกๆแทบไม่มีเลย มันจะกลับเป็นเหมือนเดิมได้ทันทีที่เราเห็นหน้ากัน เหมือนเมื่อสมัยมัธยมปลาย เพื่อนคนนี้ยังเป็นคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด เป็นที่สามารถเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง มองตากันยังรู้ใจกันเหมือนเดิม เหมือนเราไม่เคยห่างกันไปไหน แปลกจริงๆ จำได้ว่าวันรับปริญญาเขาชั้นมาสาย มาไม่ทันก่อนเขาเข้าหอประชุม แต่ฉันสามารถนั่งรอเขาได้จาก 10 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็น เขาไม่ได้บอกให้รอหรอกคะ แต่ฉันรู้สึกว่าตัวเองมาช้าเอง และก็ไม่ได้เจอเขาตั้งนาน ถ้าจะกลับไปรอที่บ้านแล้วมาใหม่ก็กลัวว่ารถจะติดอีก มาไม่ทันอีก เลยรอมันที่มหาวิทยาลัยนั่นแหละ และฉันมั่นใจเลยว่าถ้าเป็นเขา เขาก็คงจะรอฉันเหมือนกัน เพราะพอฉันบอกเขาว่าเดือนหน้าฉันจะรับปริญญา แล้ววันซ้อมฉันได้คิวแต่งหน้าตอนตีสอง ต้องขับรถไปแต่งที่คอนโดของช่างแต่งหน้าที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยของฉัน(แต่ไกลบ้านฉันมาก) จะให้น้องสาวขับไปส่งก็กลัวว่าน้องจะขับกลับไม่ถูกเพราะน้องยังขับรถไม่แข็งและฉันต้องรอไปมหาวิทยาลัยจากตรงนั้นเลย พ่อกับแม่ก็จะมาเฉพาะวันจริงเพราะธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ สถานที่เล็กมาก กลัวว่าพ่อกับแม่จะมาลำบากวันซ้อมด้วยเลยให้ท่านมาจากต่างจังหวัดก่อนวันรับจริงทีเดียวเลย เพื่อนคนนี้มองหน้าฉันแล้วบอกว่าวันนั้นเขาจะมานอนด้วยและขับรถไปส่งเองโดยที่ฉันยังไม่ได้ขอเลย ขอบใจมากหว่ะ...ไม่งั้นฉันแย่แน่ เพราะแถวนั้นเขาไม่ให้จอดรถนาน เพื่อนคนนี้ทำให้ฉันคิดถึงเพลงๆหนึ่งที่ฉันเคยชอบมากๆสมัยประถมปลายๆถึงมัธยมต้น ฟังเพลงนี้ทีไรจะรู้สึกรักเพื่อนขึ้นมาอย่างประหลาด บางครั้งดราม่าจัดน้ำตาไหลเลยก็มี ห่างหายจากเพลงนี้ไปนานเหมือนกันเพราะมัวไปหลงฝรั่งอยู่ พอได้เจอเพื่อนคนนี้ บรรดาเพลงเกี่ยวกับเพื่อนที่ฉันเคยชอบมากๆก็ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด มาฟังในตอนที่โตขึ้นมาแล้ว...ความรู้สึกช่างต่างจากช่วงเด็กๆที่อินไปกับเพลงแต่ไม่ได้รู้สึกและเข้าใจมันมากเท่าไหร่ ตอนนั้นแค่รู้ว่ามีเพื่อนรักแต่ความผูกพันมันไม่ได้มากมายเท่าวันนี้ ซึ่งความรู้สึกมันเยอะกว่านั้น เขาเรียกอะไรอ่ะ? มันจับใจได้มากกว่าตอนนั้น อย่างไรก็ดีผลทางกายภาพก็ไม่ต่างกันมากคะ เพราะบ่อน้ำตาที่ปกติก็มักจะไหลออกมาไม่มีสาเหตุ พอมาฟังเพลงพวกนี้อีกครั้ง มันก็เอ่อล้นออกมาเยอะกว่าเก่าอีกแล้ว พิสูจน์ได้ว่าเพลงดีๆต่อให้นานเท่าไหร่มันก็ยังอินได้เสมอ เพลงแรกที่นึกได้เลยคือเพลง "กลับมาหาเพื่อน" คะ ร้องโดย คุณใหม่ เจริญปุระ, คุณแอม-เสาวลักษณ์ ลีละบุตร และคุณมาช่า วัฒนพานิช จากอัลบั้มโปรเจคพิเศษของค่าย Grammyที่ใช้ชื่อว่า Seven โดยรวมเอาศิลปินหญิงที่โด่งดังที่สุดของค่ายในช่วงนั้น 7 คนมาออกอัลบั้มร่วมกัน ได้แก่...คุณใหม่ เจริญปุระ, คุณแอม-เสาวลักษณ์ ลีละบุตร, คุณมาช่า วัฒนพานิช, คุณนิโคล เทริโอ, คุณนัท-มีเรีย เบนเนเดดตี้, คุณตอง-ภัครมัย โปรตระนันท์ และคุณอุ๊-หฤทัย ม่วงบุญศรี อัลบั้มนี้ออกมาเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ.2543 จำได้ว่าเป็นอัลบั้มเพลงไทยอัลบั้มแรกๆเลยที่ฉันเก็บตังค์ซื้อเทปเอง เพลงในอัลบั้มนี้ฉันร้องได้ทุกเพลง ชอบมากๆ แต่เพลง "กลับมาหาเพื่อน" กลับทำให้ฉันชอบและจดจำได้มากที่สุด ซึ่งเพลงเนื้อหาสวยๆซึ้งๆแบบนี้ คนแต่งจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก คุณนิ่ม-สีฟ้า เธอเป็นนักแต่งเพลงที่อัจฉริยะจริงๆคะ ไม่รู้จะบรรยายสรรพคุณของคนๆนี้ยังไงให้เหมาะสม ขอบคุณมากๆที่ทำเพลงดีๆออกมาให้พวกเราได้ซาบซึ้ง เนื้อเพลงเล่าถึงเพื่อนสามคนที่ต้องห่างจากกันด้วยแต่ละคนไปมีชีวิตของตัวเอง ไปเจอะเจอเรื่องราวมากมายแตกต่างกัน ทั้งร้าย-ดี แต่ที่สุดแล้วในใจลึกๆ ทุกคนยังคิดถึงกันอยู่ ยังอยากกลับมาเจอกันอีก อยากกลับมาเจอเพื่อนที่พร้อมจะรับฟังปัญหา พร้อมจะเข้าใจความผิดพลาด ยอมรับให้อภัยเราได้ และพร้อมจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ ซึ่งฉันว่ามันตรงกับชีวิตของคนหลายๆคนรวมทั้งฉันและเพื่อนคนนี้ด้วย เพื่อน...อาจไม่ต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอดหรือตัวติดกันตลอด เพียงแค่เป็นคนที่เข้าใจเรา เราก็เข้าใจเขา และพร้อมช่วยเหลือกันและกันเท่าที่จะทำได้อย่างไม่มีเงื่อนไข ฉันว่าแค่นี้มันก็เป็นมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่มากแล้ว เราไม่จำเป็นจะต้องโทรหากันทุกวันแล้วถามประโยคซ้ำๆว่า "วันนี้ทำไรดี?" หรือแชทบีบีเม้าท์เรื่องนั้นเรื่องนี้ด้วยกันตลอดเวลา หรือมานั่งกอดคอบอกกันว่า "ชั้นรักแกนะ" ตอนที่เหล้าเข้าปาก พอสร่างเมาก็แยกกันกลับบ้านเท่านั้นก็ได้ เพื่อนแท้...มันรับรู้ได้ด้วยใจและการกระทำจริงๆ ถึงจะจากกันไปนาน แต่พอกลับมาเจอกัน มันสบายใจ เท่านั้นก็น่าจะพอแล้ว สำหรับฉันนะคะ...
MV เพลง "กลับมาหาเพื่อน" โดย...ใหม่ เจริญปุระ, เสาวลักษณ์ ลีละบุตร และมาช่า วัฒนพานิช *เพลงนี้เป็นแบบ Auto Play สามารถกดหยุดเล่นหรือเริ่มใหม่ได้คะ* เพลง: กลับมาหาเพื่อน ศิลปิน: ใหม่ เจริญปุระ, เสาวลักษณ์ ลีละบุตร และมาช่า วัฒนพานิช อัลบั้ม: SEVEN (พ.ศ.2543) คำร้อง: สีฟ้า GMM Grammy
ไม่พบไม่เจอกันนาน...คิดถึงจนจะขาดใจ...มีอะไรอยากเล่าให้ฟังมากมาย เมื่อฉันและเธอจากกัน...และฉันก็ไปอยู่ไกล...โดดเดี่ยวเดียวดายเหลือเกิน ไม่มีใคร...ให้ฉันได้ปรับทุกข์ ไม่มีใคร...ให้ฉันได้ระบาย เมื่อฉันเริ่มมีความรัก...ก็ทุ่มก็เทหมดใจ...ทำอะไรเพื่อเขาคนเดียวทุกอย่าง แต่เขาก็ไปจากฉัน...และทิ้งให้ต้องอ้างว้าง...เจ็บปวดผิดหวังเหลือเกิน ไม่มีใคร...ซักคนคอยปลอบใจ ไม่มีใคร...มาคอยเช็ดน้ำตา *อยากกลับมาหา...มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ...ไม่ว่าเลวร้ายซักเพียงไหน เมื่อรู้ว่าฉันได้ผิดพลั้งไป...ยินยอมพร้อมให้อภัย ไม่มีใครเข้าใจ...ไม่มีใครต้องการ...ไม่มีใครรักฉันเท่าเพื่อนอย่างเธอ ส่วนฉันมีคนมากมาย...มอบรักและคอยใส่ใจ...เอาใจห้อมล้อมไปด้วยผู้คน แต่ลึกลงไปข้างใน...พวกเขาต้องการอะไร...ไม่มีใครจริงใจสักคน เมื่อเป็นทุกข์...พวกเขาก็หลบหนี เมื่อฉันแพ้...พวกเขาก็ซ้ำเติม (*) (*) .... Liveเพลง "กลับมาหาเพื่อน" โดย...ใหม่ เจริญปุระ, เสาวลักษณ์ ลีละบุตร และมาช่า วัฒนพานิช จากคอนเสิร์ต Seven Live In Bangkok (ปี พ.ศ.2544) '...อยากกลับมาหา...มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ...ไม่ว่าเลวร้ายซักเพียงไหน...'
เจ้าช่อมาลี(PP_Skywalker)
Create Date : 21 กรกฎาคม 2554 |
|
28 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2554 13:05:22 น. |
Counter : 5311 Pageviews. |
|
|
|
กลายเป็นเรื่องที่สำคัญและใหญ่โตมากเลยนะครับ
คนนึงใช้เงินเป็นหมื่นถึงหลายหมื่น
นับตั้งแต่การแต่งหน้า แต่งตัว
จ้างช่างภาพในงาน...
ก็พอเข้าใจครับ
ว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต
แต่ก็แอบคิดแทนพ่อแม่ครับ
ว่าวันที่บัณฑิตมีความสุขที่สุดนั้น
คิดถึงพ่อแม่ด้วยหรือเปล่า
ว่าท่านเหนื่อยเพียงใดกว่าจะส่งลูกสักคนเรียนจนจบ
ยิ่งตอนนี้ผมจ่ายค่าเทอมลูก
ยิ่งรู้สึกถึงเรื่องนี้มากเลยครับ