....บทกวี..นิทานเซ็น.....
นิทานเซ็น.ประพันธ์โดย"กระบี่ใบไม้" ตอน......"กระนั้นหรือ"
สาวงามหนึ่งเกิดมีท้องไม่ต้องการ บอกเป็นบุตรของอาจารย์ที่วัดนั่น ท่ามกลางเสียงก่นด่าสารพัน กระนั้นหรือคำเดียวนั้น...ท่าน...เอ่ยคำ
เสียงประณามหยามหมิ่นเริ่มฟุ้งเฟื่อง ประชาชนทั่วทั้งเมืองล้วนเหยียบย่ำ ตกเช้าขึ้นก็มีเด็กตาดำดำ วางหน้าวัดที่ประจำ...ท่าน...บำเพ็ญ
ยามไร้นม...ไปขอนมจากเพื่อนบ้าน คอยอุ้มชูอยู่ช้านานล้วนยากเข็ญ หนึ่งปีก่อนที่เด็กนั้นจะพูดเป็น ไม่บ่นคำว่า ลำเค็ญ แม้คำเดียว
สะท้อนในหัวอกเร้นผู้เป็นแม่ ลูกตัวเองแท้แท้ไม่แลเหลียว ยิ่งหนาวในหัวใจสั่นกระชั้นเกลียว ตกนรกแท้เทียวที่หลอกลวง
พ่อแม่จ๋า...ลูกขอสารภาพผิด ลูกได้สร้างบาปชีวิตอย่างใหญ่หลวง พ่อของเด็กที่ลูกรักดังแดดวง คือคู่ควงคนขายปลาหน้าบ้านเรา
ทันทีที่ข่าวจริงแท้แพร่สะพัด ประชาชนโดยรอบวัดก็ร้อนเร่า ขอขมาลาโทษที่โฉดเบา เป็นความผิดของพวกเราที่เขลาลือ
ในรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมเมตตานั้น ท่าน...กล่าวเพียงคำสั้นสั้น กระนั้นหรือ หนึ่งชีวิตเด็กรอดมาด้วยน้ำมือ กระนั้นหรือ ออกเสียงสั้น...แต่มันยาว
ฉะนั้น...ในช่วงที่มนุษย์เราเมื่อเจอมรสุม ถูกคำครหากล่าวร้าย.... ควรใช้สติไตร่ตรองหาเหตุและผลของเรื่องเหล่านั้น... เกิดจากกรรม...คือการกระทำของเราเองในชาตินี้ หรือเกิดจากกรรมเก่าที่เราต่อร่วมกันมา จึงต้องใช้ปัญญา..ว่าเรื่องใดเราควรแก้ไข.แก้ตัว.หรือมิต้องทำสิ่งใดทั้งนั้น เพียงยอมรับเหตุที่เกิดโดยดี..บอกกับตนเองและผู้อื่นว่า.."กระนั้นหรือ"
Create Date : 06 สิงหาคม 2555 |
Last Update : 6 สิงหาคม 2555 16:40:15 น. |
|
61 comments
|
Counter : 3984 Pageviews. |
|
|
- - ยังดิ่งจมเหวห้วงช่วงดำขาว
- - รู้ทั้งรู้ทุกข์อื่นใช่ยืนยาว
- - สุขทุกคราวเริ่มท้อ..ล้อตัวเอง
- - เกิดจากสิ่งที่เห็นเป็นสนุก
- - ในเชิงบุกแบกบ่มการข่มเหง
- - แม้หัวใจอยากขย้ำไม่ยำเกรง
- - ไม่บรรเลง...ช่างมัน!!.."กระนั้นหรือ"
(เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ..คือคนโง่)