ค่ำนี้มีค่ำไหนในค่ำนั้น
ที่หมดความฝันรันทดเศร้า
ค่ำหนึ่งค่ำนานผลาญใจเรา
ให้รอนร้อนเร่าบนเถ้ารอนฯ
................
นั่นเป็นเธอ-เธอจริงไหม
โน่นนั่นเล่าใครใช่จริง-หลอน
นี่คือฉัน-ฉันหรือคือบางตอน
หรือเพียงเงาซับซ้อนของความลวงฯ
...............
มีใครเจ็บเพราะใคร-เพราะฉันไหม
ใครมีใครร่ำไห้ในร้ายบ่วง
ใครมีใครใช่ใครในโลกลวง
ค่ำนี้มีใครหน่วงด้วยหนักเพราะรักนั้นฯ
..................
ค่ำนี้มีค่ำไหนในค่ำนี้
อาจบางทีที่ต่อเติมเพิ่มความฝัน
มองเห็นโลกโศกโลกเดียวกัน
ไม่ใช่เธอใช่ฉันถูกกั้นกลางฯ
................
มีใครเจ็บเพราะใคร-เพราะใครไหม
ที่ค่ำนี้ค่ำไหนก็ชุ่มสาง
รกเรื้อเจือโศกโลกเลือนลาง
ค่ำนี้อ้างว้างว่างเปล่าเพราะเหงาคำฯ

"ก่องแก้ว กวีวรรณ"
๑๗ มีนาคม ๒๕๕๖

บางคนอยากไป
แต่ยังทำห่วงอาลัย-เสแสร้ง
จะรักษามารยาทมารแยง
มันไม่ได้เติมแต่งให้ดูดีฯ
.............
ไปเถิด-ไปสา
อย่าคลั่กมายาวิถี
ทางโพ้นกระโจนนที
แค่บรรทัดวลีที่ล่องลมฯ

"ก่องแก้ว กวีวรรณ"
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๖

จงไปเถิดคนผู้ไม่รู้ฟัง
มาเพื่อมุ่งหวังกำชัยในวิถี
โดยกล่าวอ้างเส้นทางเสียสวยดี
ว่าจริงใจกว่าที่เคยจริงใจฯ
...................
จงไปเถิดคนผู้อยู่มั่งคั่ง
ไม่ต้องทุกข์หวังในหวั่นไหว
ไม่ต้องดิ้นรนหนทางไร้
กินอยู่สุขสบายประสาคุณฯ
.....................
เพียงผ่านพบจบแล้วจึงควรจาก
มาแค่ลมปากที่กลิ่นกรุ่น
ล่องลอยเลือนลางทางของคุณ
โลกก็ยังหมุนเหมือนเดิม-ธรรมดาฯ

"ก่องแก้ว กวีวรรณ"
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๖

บนบาทวิถีคืนนี้มีบางอย่าง
พลันพร่างสว่างแล้วมืดดับ
มืดมิดสนิทแล้วกลับพลันรับ
แสงสว่างคืนกลับมาวกเวียนฯ
..................
หลังฝนคนว่าฟ้าจะใส
หลังหม่นไหม้กลับคลื่นเหียร
หลังกลิ่นธูปวูบวับกับควันเทียน
หลังการรู้เรียนกลับโง่งมฯ
...............
เพ่งตาในผ่านตาเนื้อเจือตาฝัน
จริงเท็จมายานั้นผ่านสะสม
แยกแยะยุงหยัดเห็นชัด-ตรม
ไม่โศกแต่โลกย์ขมในสำนึกฯ
......................
พันธนาการผ่านก้าวย่าง
อิสระเริ่มร้างเมื่อย่างสึก
การผุกร่อนล่อนรู้อยู่ลึกลึก
เย็นย่ำเพื่อค่ำดึกได้เดียวดายฯ
..................
พุทเข้าโธออกบอกจิต
สงบนิ่งอิงพินิจแต่ผิดหมาย
จิตกลับวกวุ่นกรุ่นหวัดระบัดวาย
แสงสว่างพรั่งพรายก็พลันวับฯ
.....................
ค่ำนี้บนวิถี-บางทีว่าง
แต่กลับคืออ้างว่างใช่ว่างดับ
จิตครุ่นหมุ่นคร่ำแต่ดำซับ
สงบนิ่งติงขยับนั้นทิศใดฯ

"ก่องแก้ว กวีวรรณ"
๒๓ มีนาคม ๒๕๕๖

คืนนี้คล้ายเราเหงาลึกสำนึกซ้อน
ทวนทบพบบางตอนที่เติบหาย
ครุ่นบางคิด-คิดบางครั้งยังแคลงคลาย
สำนึกลึกร้ายร่ายรายเรียงฯ
................
เสียงสาดเสียงเศร้าเสียงเหงาโศก
ท่วมท้นโลกโศกคล้ำบางส่ำเสียง
ครวญคร่ำทุรนทุกข์ท้นเคียง
มีพ้นผ่านม่านเพียงบนเพลิงไฟฯ
....................
ค่ำนี้คล้ายเราเหงาลึกสำนึกร้าย
ภาพบางภาพหยาบคายจนหวั่นไหว
ภาพบางภาพอาบชุ่มน้ำตาใจ
ภาพบางขณะเคลื่อนไหวสู่เงียบงันฯ
.............
.......................
ชีวิตเช่นนี้-หรือมีมากกว่าฝัน
ก้าวพ้นก่นกลายมลายวัน
ตอกสำนึกลึกลึกนั้นคือสิ่งใดฯ

"ก่องแก้ว กวีวรรณ"
๒๓ มีนาคม ๒๕๕๖

Create Date : 19 มีนาคม 2556
Last Update : 24 มีนาคม 2556 20:29:21 น.		17 comments
Counter : 3784 Pageviews.
Share Tweet