Bloggang.com : gluhp : ::::: เรื่องราวในอินเดีย 4 ... ตอน เริ่มคอร์สวันแรก :::::

::::: เรื่องราวในอินเดีย 4 ... ตอน เริ่มคอร์สวันแรก :::::

วันนี้ตื่นมาตอน 7 โมง แต่ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปต้องตื่นตอนตีห้า
ตอนสายๆ เราจะเข้าเมืองนาสิกกันอีกรอบ ไปซื้อซิมการ์ดกับแลกตังค์
แล้วก็ของจำเป็นอีกหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะชุดชั้นใน
เพราะดูท่าแล้ว ท่าทางจะซักผ้าแล้วแห้งยากกกกกก
ฝนยังไม่ขาดฟ้าเลย เมฆก็ดูแล้วไม่มีทางหมดฟ้าได้ง่ายๆ
พี่คุ่นคงมาอยู่อินเดียช่วงฤดูมันซูนแน่ๆ เลย
ถึงได้กลับไปเขียนนิยายสั้นๆ เรื่อง “ฝนตกตลอดเวลา”
คิดดูสิ เราสระผมเมื่อคืนนี้ ตื่นเช้ามายังไม่แห้งเลย แถมหมอนยังเปียกอีกต่างหาก
อากาศก็เย็นจับใจ คงเพราะผ้าปูที่นอนกับผ้าห่มชื้นอย่างหนัก

เมื่อคืนไปซื้อของในร้านค้าเล็กๆ ของอาศรม
มีของขายหลายอย่าง ตั้งแต่ของใช้ส่วนตัวอย่างสบู่ ยาสีฟัน มีดโกน
ผ้าขนหนูผืนเล็กๆ เสื้อ กางเกง ไปจนถึงน้ำมันนวดตัว ชาสมุนไพร
น้ำมันวิเศษ (magic oil) ไว้นวดคลายกล้ามเนื้อ รักษาอาการปวดข้อ กล้ามเนื้อ
ลูกประคำหลากหลายแบบก็มีขาย ยากันยุง ยาหม่องก็มี
ยาหม่องที่นี่ยี่ห้อ flying tiger balm สีออกส้มๆ แดงๆ ไม่เย็นเท่าของไทย แต่หอมดี
เสื่อโยคะ ก็มีให้เลือก หนังสือเกี่ยวกับโยคะจาก Bihar school ก็เยอะ
ของที่ซื้อนี่เขาจะให้ลงบิลเอาไว้ ไว้วันสุดท้ายค่อยมาจ่าย
เราต้องจดไว้ว่าซื้อไปเท่าไหร่แล้วเอง ไม่งั้นเดี๋ยวเกินงบไม่รู้ตัว
วันนี้เราซื้อน้ำไปขวดหนึ่ง แล้วก็กางเกงอาลีบาบามาตัวหนึ่ง
แต่คิดว่าคงได้ซื้อเพิ่มแน่ๆ เพราะเอาเสื้อผ้ามาไม่เยอะ คงจะแห้งไม่ทันใส่

ร้านค้าในอาศรม จากกล้องนายชิง นักเต้นชาวมาเลเซีย

รถแท็กซี่ดำเหลืองเหมือนในลอนดอนมารับพวกเราตอน 9 โมงครึ่ง
สี่สิบห้านาทีต่อมา เราก็ถูกหย่อนลงตรงหน้าออฟฟิศของอาศรมในเมืองนาสิก

ออกไปเที่ยววันแรก แท็กซี่หน้าตาอังกฤษ แต่ไม่มีแอร์

ในรถแท็กซี่ จากกล้องนายชิง

มาถึงก็แลกเงินกับเอเจนซี่ที่อาศรมหามาให้ เวลาแลกเงินที่นี่ต้องนับเงินดีๆ
1 ดอลล่าร์ ควรจะแลกได้ 45 รูปี พี่แขกให้ 44 รูปี บอกหัก tax
แต่หัก tax แล้วทำไมไม่ให้ใบเสร็จฟระ
แลกไว้ 200 ดอลล่าร์ พี่แกให้มา 8,000 รูปี แล้วก็ทำเป็นมึนๆ
เราต้องสะกิดถามเขาอีกทีว่าเท่าไหร่ เขากดเครื่องคิดเลขให้ดู ออกมา 8,800
เราบอกเขาว่า บังให้หนูมาแค่ 8,000 เองนะ บังเลยหยิบแบงค์ 500 มาให้ใบนึงแล้วทำมึนต่อ
เราต้องสะกิดบอกอีกที นี่อาบังจ๋า ขาดอีก 300 จ้ะ นั่นแหละ เขาถึงให้เงินครบ
เพื่อนหลายคนก็เจออะไรทำนองนี้เหมือนกัน
นี่ขนาดเอเจนซี่ที่น่าจะไว้ใจได้ยังขนาดนี้
อินเดียน่ากลัวมากมาย... เฮ้อ

“ขอไปกินกาแฟก่อนดีกว่า” เพื่อนร่วมชะตากรรมคนหนึ่งพูดขึ้น
ที่อาศรมเนี่ย เราจะไม่ได้กินกาแฟกันเลย เพราะคาเฟอีนไปรบกวน yogic life style
เมื่อมีคนทำท่าไม่ค่อยเห็นด้วย เพื่อนคนเดิมก็พูด “กินแบบ decaf ก็ได้นี่นา”
โอเค งั้นดี ... เราก็จะกินแบบ decaf เหมือนกัน งั้นก็ไป ไปร้านกาแฟ

ร้านกาแฟของ Lavazza ตั้งอยู่ไม่ไกลจากออฟฟิศ เดินไปสองนาทีก็ถึงแล้ว
“Are you a new batch?” พวกคุณเป็นกลุ่มใหม่ใช่มั้ย บาริสต้าหน้าแขกถามเรา
แสดงว่า นี่เป็นร้านประจำของกลุ่มคนต่างชาติที่มาเรียนโยคะที่อาศรมนี้
จนคนแถวนี้เขารู้กันว่า ถ้าเจอคนต่างชาติล่ะก็ มาจากอาศรมแน่ๆ
บาริสต้าหน้าแขกชงกาแฟอร่อยทีเดียว decaf iced latte ทำเอาเราชุ่มฉ่ำหัวใจอย่างยิ่ง
จากร้านกาแฟมองออกมาเป็นร้านโทรศัพท์ ดีเลย งั้นเราก็จะซื้อซิมการ์ดจากที่นี่แหละ

ซิมการ์ดของทรูมูฟโทร.กลับเมืองไทยตกนาทีละ 92 บาท
แต่ซิมการ์ดของ Airtel ของอินเดีย โทร.กลับเมืองไทยตกนาทีละ 11-12 บาทเท่านั้น
ค่าซิมการ์ดก็ 100 รูปี ไม่มีวันหมดอายุ เป็นแบบ pre-paid น่าจะสะดวกดี

เรายื่นเอกสารที่เตรียมมา ซึ่งได้แก่ สำเนาพาสปอร์ต สำเนาวีซ่า
แล้วก็จดหมายจากอาศรมว่าเราเป็นคนจากอาศรมจริง
แค่ซื้อซิมการ์ดเนี่ย ทำยังกับจะสมัครงาน เฮ้อ...
“รูปถ่ายด้วยจ้า” พี่แขกบอกพร้อมยักคอ
รูปถ่ายด้วยเหรอเนี่ย ที่อาศรมไม่ยักบอก เวรแล้ว อยู่ในกระเป๋าเดินทาง
“ไม่มีไม่ได้จ้ะนายจ๋า ไปถ่ายรูปเอาแล้วกัน เดินไปใกล้ๆ เนี่ย”
พี่แขกพูดแล้วชี้นิ้วบอกทาง
“คราวหน้าเอามาให้ไม่ได้เหรอ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเอามาให้”
“ไม่ได้จ้ะนายจ๋า ไม่งั้นจะเปิดใช้ไม่ได้ เป็นเอกสารของทางการ”
วุ่นวายชะมัด เอ้าก็ได้ๆ เดินไปถ่ายรูปตามร้านที่เขาบอก

“ครึ่งชั่วโมงค่อยมารับ” หา!!! ถ่ายรูปด่วน ครึ่งชั่วโมงนี่ด่วนสุดแล้วเหรอ
หนูอยากจะบ้า อยากโทร.กลับบ้านใจจะขาด ต้องรออีกตั้งนาน T_T
แต่จะไปทำอะไรได้ ครึ่งชั่วโมงก็ครึ่งชั่วโมง เลยหาร้านเน็ตนั่งเล่นฆ่าเวลา
ร้านเน็ตนี่ก็แปลก จะเข้าใช้บริการต้องโชว์พาสปอร์ต เข้มงวดจริงๆ
ตอนนี้เลยรู้เลยว่า ถ้าหน้าไม่แขกล่ะก็ จะไปไหนมาไหนพกพาสปอร์ตไว้ดีที่สุด
ร้านเน็ตที่นี่ราคาไม่แพง ชั่วโมงละประมาณ 7 บาท สะอาด แต่มีกลิ่น “เฉพาะตัว”
ไม่เป็นไร เดี๋ยวคงชิน คาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าว่า

ในหนึ่งเดือนนี้
อาทิตย์แรก เหม็นแขกแต่คงพอทน
อาทิตย์ที่สอง ชินจนเฉยๆ ไม่ได้กลิ่นแล้ว
อาทิตย์ที่สาม เริ่มจะได้กลิ่นตัวเองแบบแขกๆ
อาทิตย์ที่สี่ ชินจนไม่ได้กลิ่นตัวเองแล้ว ลัลล้า

เล่นเน็ตพอหายคิดถึงก็กลับไปรับรูปที่ร้านถ่ายรูป แล้วรี่ไปร้านโทรศัพท์
“ต้องมีสำเนาพาสปอร์ตกับสำเนาวีซ่า อีกอย่างละชุด”
“อ้าว บัง ... เดี๊ยนก็ให้ไปแล้วไงค้า ขาดก็แต่รูป” พูดพร้อมกับยื่นรูปให้
“ไม่ใช่ ต้องมีสำเนาอย่างละสองชุด”
อ้าว ห่านเอ๊ยยยยย แล้วทำไมบังไม่บอกตั้งแต่เมื่อกี้
แถวนี้หาร้านซีร็อกซ์ก็ไม่มี ก็เลยกลับไปที่ร้านเน็ต
ต้องสแกนแล้วปริ๊นท์ออกมา เสียตังค์กันอีกคนละ 20 รูปี มันน่าโมโหจริงๆ
ในที่สุดก็ได้ซิมการ์ดมาไว้ในมือถือตัวเองจนได้
จัดการเติมเงินใส่ซิม ที่นี่ไม่มีบัตรเติมเงิน มีแต่ต้องบอกเขาว่าจะเติมเท่าไหร่
คนขายก็จะจดไว้ว่าเบอร์ไหน เติมเท่าไหร่ แล้วค่อยๆ เติมให้ทีละคน
เติมเสร็จก็ต้องรอ activate อีกครึ่งชั่วโมง เล่นเอาหายใจไม่สะดวกกันไปพักใหญ่
เพราะกลัวพี่แขกจะยึกยักไม่ยอมเติมเงินให้ แล้วเชิดเงินเราไปซะอย่างงั้น
แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี เย่! มีโทรศัพท์ใช้แล้ว
เหลือบดูเวลา เจี๊ยก! จวนถึงเวลารถจะมารับกลับอาศรมแล้ว
รีบวิ่งไป Big Bazaar ซื้อกางเกงใน -_-“
Big Bazaar เป็นห้างที่มีขายทุกอย่างเหมือนบิ๊กซี, โลตัส, คาร์ฟูร์
เห็นแล้วอยากซื้อของหลายอย่าง คงต้องไว้คราวหน้า

กลับมาถึงอาศรม วันนี้มี Open Ceremony ตอนสี่โมงเย็น
เคทแจกกระเป๋าสีส้มให้เราคนละใบ
ข้างในเต็มไปด้วยหนังสือมากมาย สมุดโน้ตหนึ่งเล่ม
ปากกาหนึ่งด้าม และกาเนติ (เอาไว้ล้างโพรงจมูกตามแบบโยคี)

หลังจากนั้นคุรุจี ... ครูใหญ่ผู้ก่อตั้งอาศรมแห่งนี้
ก็ขึ้นมากล่าวต้อนรับนักเรียน 36 ชีวิตที่มาจากทั่วโลก
ทั้งไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ อินเดีย ญี่ปุ่น ลัธเวีย บราซิล
เม็กซิโก โปรตุเกส อิตาลี เยอรมนี ฝรั่งเศส อังกฤษ อเมริกา แคนาดา สก็อตแลนด์ ฯลฯ
คุรุจีบอกว่าวันนี้พวกเราหลายคนเราอาจจะยังไม่มั่นใจ
ว่าภายในหนึ่งเดือนนี้เราจะเป็นครูสอนโยคะที่ดีได้
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคุรุจีมั่นใจ ด้วยหลักสูตร
ด้วยวิธีการเรียนการสอน ด้วยสภาพแวดล้อม หลายๆ อย่างที่ประกอบกัน
ภายในหนึ่งเดือนนี้ พวกเราทุกคนจะรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในตัวเรา

คุรุจีจุดเทียนหน้าเครื่องหมายโอม
ในความหมายเดียวกันการจุดเทียนส่องทางธรรม

สิ่งหนึ่งที่คุรุจีบอกกับเราคือ
…Yogi is an independent journey…
…It is to find the way to be able to control yourself…
เราฟังแล้วยิ้มให้ตัวเองเงียบๆ ก็เพราะความรู้สึกอย่างนี้นี่เองที่พาเรามาถึงที่นี่

ตอนเย็น เคท...ครูสาวชาวออสซี่ที่ผันตัวเองมาอยู่ที่นี่ประกาศว่า
ทุกเย็นเราจะมี Holy Fire พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ที่เราเข้าร่วมได้หากสนใจ
เป็นการสวดมนตรา 108 จบ หน้ากองไฟ
เพื่อสร้างพลังงานบางอย่างที่คุ้มครองสุขภาพกายและใจของทุกคนในอาศรม
เราก็ขึ้นไปร่วมด้วย มนตราบทนี้เราไม่รู้จัก เพื่อนๆ หลายคนก็ไม่รู้จัก

....Om tryambakam yajamahe sugandhim pushtivardhanam…
…Urvarukamiva bandhanat mrityormukshiyamamritat…
…Swah…

(I offer my regards to Lord Shiva,
please give me best of Health.
Free me from all the bondages
and give me immortality by saving from untimely death.)

Create Date : 06 ตุลาคม 2553

Last Update : 6 ตุลาคม 2553 9:29:22 น.

7 comments

Counter : 1930 Pageviews.

อ่านแล้วสนุกจังเลยน้องเสี้ยว

เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยครับ

ชอบๆๆๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:10:48:39 น.

ก็ไม่เห็นมีกลิ่นนี่นะ ^^'

โดย: gvujp IP: 203.146.136.113 วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:15:24:53 น.

โดย: TREE AND LOVE

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:19:19:34 น.

อ่านสนุกดีครับ

โดย: เพราะผมไม่มี Time Machine

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:20:01:11 น.

เขียนได้บรรยากาศดีจังค่ะ
เหมือนอยู่ด้วยเลยค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:21:20:54 น.

เรื่องกลิ่นแบบแขกๆนี่เป็นอะไรที่ต้องทำใจจริงๆเลยนะครับ

โดย: ST.Exsodus

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:22:30:30 น.

สวัสดียามเช้าครับ

รับรองพี่ก๋าไม่พลาดแม้แต่ตอนเดียวแน่ๆ

ไม่รู้น้องเสี้ยวมีอาการแบบเดียวกับพี่ก๋าหรือเปล่า

พอกลับมาเมืองไทย
เราอยากฟังเพลงอินเดียครับ 555

ช่วงก่อนหน้าพี่ก๋าฟังเพลงอินเดียทุกวัน
จนมาดามแซวเลยครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 7 ตุลาคม 2553 เวลา:5:50:08 น.